Ξεκινάς να γράψεις ένα κείμενο για τον καινούριο (επιτέλους) δίσκο των Carcass και διαβάζεις τους τίτλους των τραγουδιών σα χαζό. Αχ και βαχ καταστάσεις δηλαδή! Για να τα πιάσουμε όμως από την αρχή τα πράγματα. Bill Steer και Jeff Walker μαζεύονται ξανά μετά από κάμποσα χρόνια για να μας δώσουν καινούρια μουσική υπό το όνομα του πτώματος.
Και πραγματικά μπορεί να πει κανείς ότι το κατέχουν ακόμα και ας πέρασαν κάμποσα χρόνια από την τελευταία τους studio δουλειά. Μετά από μια σύντομη εισαγωγή το “Thrasher’s Abattoir” σε πιάνει κατευθείαν από τον σβέρκο. Πεντακάθαρη και δυνατή παραγωγή και τα φωνητικά του Jeff όπως γνωρίσαμε και αγαπήσαμε. Το “Cadaver Pouch Conveyor System” στα ίδια γρήγορα και τρελά μονοπάτια με την απαραίτητη σουηδική death metal δόση του κάπου στη μέση.
Και εδώ ακολουθεί η αδυναμία μου μέσα στο δίσκο το “A Congealed Clot Of Blood” με πιο αργό tempo αλλά με πάρα πολύ ωραίο riffing. Προσωπικά μου βγάζει και ένα πολύ άρρωστο feeling. Και εκεί που χαλαρώνεις για 4 και κάτι λεπτά ξανά σβέρκομα με το “The Master Butcher’s Apron”. Χαρακτηριστικότατα Carcass blastbeats και οι ύμνοι στο ανελέητο headbanging διαδέχονται ο ένας τον άλλον.
“Noncompliance To ASTM F 899-12 Standard” (αυτό εννοούσα περί τίτλων τραγουδιών των Εγγλέζων) και το μακελειό δεν λέει να χαλαρώσει λεπτό. Πραγματικά κάθε τραγούδι δείχνει να έχει δουλευτεί στην παραμικρή λεπτομέρεια χωρίς ίχνος νότας να δείχνει ότι είναι παραπανίσια. Τα πράγματα ψιλοχαλαρώνουν πάλι στο “The Granulating Dark Satanic Mills” που όπως και να το κάνουμε είναι πιο αργό σχετικά με τα προηγούμενα (ακόμα και το tracklist είναι έτσι δομημένο για να παίρνει κάποιες ανάσες ο ακροατής).
Επόμενα στη σειρά το “Unfit For Human Consumption” με το πιο παιχνιδιάρικο riff του και το “316 L Grade Surgical Steel” με την πιο thrash προσέγγιση του όπως και το “Captive Bolt Pistol” που ακολουθεί μετά από αυτά. Και κάπου εδώ έρχεται η έκπληξη του δίσκου με το τελευταίο κομμάτι το “Mount Of Execution”. Επικό και heavy σε σημεία δείχνει ένα άλλο πρόσωπο των Carcass που πραγματικά μου άρεσε.
Ο δίσκος είναι ένα διαμαντάκι και ας μην φέρνει κάτι καινούργιο στο είδος του (τα έχουμε ξαναπεί αυτά άλλωστε). Το αν έπρεπε να βγάλουν δίσκο ή έστω να κάνουν ένα reunion οι Carcass το απαντούν οι ίδιοι μέσω του “Surgical Steel”. Θα είναι γερή σφαλιάρα για όσους περίμεναν κάτι κακό και ένα καλό μάθημα για όσους είχαν τον “καλό” τον λόγο στην άκρη των χειλιών τους.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good: Οι παλιοί καλοί Carcass που μας είχαν λείψει.
The Bad: Δύσκολα μου βάζετε και προτιμώ να κρατήσω την σιωπή μου!
Βαθμολογία: 4,5 /5
[/stextbox]