Μιας και οι Tardive Dyskinesia έχουν μπει σε αδράνεια εδώ και πολλά χρόνια, ο Μάνθος Στεργίου φρόντισε να καλύψει το κενό δημιουργώντας τους Calyces. Το 2020 μας συστήθηκαν με το “Impulse to Soar”, καταφέρνοντας να τραβήξουν αρκετά βλέμματα πάνω τους. Φέτος επιστρέφουν με άλλη μια εξαιρετική προσθήκη, συνεχίζοντας το όμορφο ταξίδι που ξεκίνησαν μια πενταετία πριν. Δύο στα δύο, λοιπόν, από μία μπάντα που ξέρει πολύ καλά να γράφει μουσική υψηλού επιπέδου και να στέκεται με επαγγελματισμό.
Πριν προχωρήσουμε στα ενδότερα του δίσκου ας σταθούμε λίγο στο πανέμορφο artwork, το οποίο ακολουθεί την ίδια λογική με το προηγούμενο. Είναι από τα εξώφυλλα που τα χαζεύεις όσο κάνεις ακρόαση και αφήνεις τα χρώματα και τις πολλές λεπτομέρειες να σε απορροφήσουν. Full Baroness αισθητική, την οποία την συναντάς και στη μουσική του συγκροτήματος.
Γενικά, ο ήχος των Calyces αντλεί πολλές επιρροές από Mastodon, Baroness, Tool μέχρι Burst και Gojira. Δεν πέφτουν όμως στην παγίδα της κακής αντιγραφής. Έχουν αφομοιώσει στοιχεία από τα παραπάνω ονόματα και τα έχουν φέρει στα δικά τους μέτρα, προσθέτοντας και extra πινελιές από ‘70s progressive rock.
Όπως είχε αναφέρει και η ίδια η μπάντα, έχουμε να κάνουμε με ένα ελεύθερο δημιούργημα που εξερευνά τη γέννηση, την προσαρμογή σε έναν νέο κόσμο και τις άπειρες δυνατότητες που υπάρχουν μπροστά μας. Ουσιαστικά πρόκειται για την φυσική συνέχεια του “Impulse to Soar”,κάτι που φαίνεται και μουσικά.
Το album ξεκινάει με τους καλύτερους οιωνούς. Το “Swirling Towards the Light” σε βάζει από πολύ νωρίς στο κλίμα για το τι πρόκειται να συναντήσεις παρακάτω. Mastodon riff και τρομερό refrain που σου καρφώνεται απευθείας στο μυαλό. Ακούγεται σαν ξεχασμένο κομμάτι από το “Emperor of Sand”. Και οι οκτώ συνθέσεις έχουν λόγο ύπαρξης και έχουν πράγματα να σου πουν. Όλο και κάποιο riff, refrain ή μελωδία θα βρεις που θα σε κάνει να κολλήσεις. Πάρτε για παράδειγμα την refrain-άρα του “Wastelands” και το ταξιδιάρικο part στη μέση, το “Boneshatter” με το πολύ όμορφο classic rock solo του και το μελωδικό “Lost In Phrase” με τα ‘90s feelings του.
Οι Calyces τα κατάφεραν περίφημα, δημιουργώντας ξανά έναν δίσκο από το πάνω ράφι. Όσο πιο προσεκτικά ακούσεις το “Fleshy Waves of Probability”, τόσα περισσότερα έχεις να ανακαλύψεις. Επενδύστε άφοβα, λοιπόν, στην μουσική εμπειρία που χαρίζει αυτό το δημιούργημα.
