Aφήνοντας πολλά παλαιότερα έπη στην άκρη, μετά το “I Am Nemesis” το χάος, θα πω εγώ και σίγουρα πολλοί θα έρθουν να συμφωνήσουν. Παρόλα αυτά, από την εποχή που οι Γερμανοί αποφάσισαν να αλλάξουν τον ήχο τους, για δεύτερη φορά στη σταδιοδρομία τους, και να κινηθούν σε πιο djent μονοπάτια, συνδυάζοντάς τα με τα προσωπικά τους στοιχεία, μας έχουν προσφέρει τρεις, παραπάνω από αξιόλογους, δίσκους.
Για τα καθέκαστα, λοιπόν, 2014 και “Ghost Empire”.
Θες ασταμάτητα riffs; Έχει! Θες ατελείωτο headbanging; Προσφέρεται! Θες λίγο καθαρό φωνητικό γιατί -“αμάν πια ρε Δημήτρη, μου πήρες τ’ αφτιά μ’ αυτές τις γαϊδουροφωνάρες!” -”κάτσε, κάτσε μωρό μου τώρα μπαίνει το refrain!”. Θες ατμόσφαιρα; Κι απ’ αυτό έχει! Και έρχεται ο εργάτης μεταλάς και ρωτάει: “Κάτσε ρε φίλε δηλαδή, θα μας τρελάνεις; Ο δίσκος της χρονιάς είναι;” Όχι, φίλε κλειστόμυαλε δεν είναι ο δίσκος της χρονιάς. Είναι απλά Caliban. Μία μπάντα η οποία με κάθε της κυκλοφορία, καλή ή άσχημη, έχει κάτι καινούργιο να προσφέρει στα αθώα αφτιά του καθενός από εμάς!
“King”, “Chaos – Creation” και “Wolves And Rats” για να μπούμε κατευθείαν στο κλίμα του δίσκου. Κατά κύριο λόγο ριφάρες με φανταστικό groove, καθώς και ελάχιστη ατμόσφαιρα στο τελευταίο από τα τρία. Η συνέχεια με ένα κομμάτι στα Γερμανικά, γιατί αφού το κάναμε και πέτυχε γιατί όχι πάλι! “nobeL”, λοιπόν και τα μυαλά στα κάγκελα, κι ας μην κατάλαβα ούτε γράμμα από ότι λέει ο Αντρίκος (σ.σ: Dörner), πόσο μάλλον ολόκληρη λέξη. “I Am Ghost” και “Devil’s Night”, για την συνέχεια, όντας λίγο πιο εμπορικά, με καθαρά φωνητικά στο refrain. Στο “yOUR Song”, βρίσκουμε αρκετά στοιχεία από “Shadow Hearts” και “The Opposite Within”. “Cries And Whispers”, με εκπληκτικό refrain και το υπόλοιπο βγαλμένο από το “I Am Nemesis”. Τα “Good Man” και “I Am Rebelion”, είναι τα μοναδικά που δεν μου κίνησαν τόσο το ενδιαφέρον, μιας που κατά τη γνώμη μου είναι λίγο ρηχά και ανέμπνευστα. “Who We Are”, λίγο πριν το κλείσιμο. Κατά τη γνώμη μου ο τίτλος τα λέει όλα. Στο συγκεκριμένο κομμάτι, το οποίο με μεγάλη άνεση θα έβαζα μέσα σε ένα Top 10 των Caliban, παρατήρησα στοιχεία και σημεία τα οποία, το καθένα ξεχωριστά, παραπέμπει σε οτιδήποτε έχουν κυκλοφορήσει από το 1999 μέχρι και σήμερα. “My Vertigo”, για το τέλος. Τρίλεπτη απλή σύνθεση, με riff που κολλάει στο μυαλό.
Συστήνεται ανεπιφύλακτα σε fans του είδους και μη. Δοσολογία: τρεις ακροάσεις τη μέρα (πρωί – μεσημέρι – βράδυ), μετά το φαγητό. Διατηρείται σε δροσερό χώρο. Να φυλάσσεται μακριά από καρδιοπαθείς και κλειστόμυαλους.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good : +1 στις δισκάρες των Caliban.
The Bad : –
Βαθμολογία: 4 / 5
[/stextbox]