Σε ένα εξαιρετικό μουσικά καλοκαίρι, η εμφάνιση των Calexico ως τελευταία headline συναυλία ξένης μπάντας στην Αθήνα, πριν από τις διακοπές του Αυγούστου, ήταν κυριολεκτικά το κερασάκι στην τούρτα! Δεν είναι λίγες οι φόρες που οι Αμερικανοί έχουν επισκεφθεί τη χώρα μας, και μάλιστα σε διάφορες πόλεις και εκτός Αθήνας, αφού οι σχέση τους με το ελληνικό κοινό είναι πολύ ξεχωριστή και κρατάει γερά εδώ και δεκαετίες. Έχοντας λοιπόν παρακολουθήσει αρκετές παλιότερες συναυλίες τους σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, μπορώ με σιγουριά να πω πως η εμφάνιση της περασμένης Πέμπτης στην Τεχνόπολη, ήταν μια από τις ωραιότερες και αρτιότερες παικτικά για το γκρουπ, με ένα αρκετά ισορροπημένο setlist που δεν άφησε κανέναν παραπονεμένο.
Ανταπόκριση: Θανάσης Καρανίκας / Φωτογραφίες: Μαρία Νικολάου (πλήρες photo report εδώ)
Λίγο μετά τις 21:30 η επταμελής μπάντα ανέβηκε στη σκηνή με τη γνωστή σύνθεση που γνωρίζουμε εδώ και πολλά χρόνια αλλά και την προσθήκη του Brian Lopez στην ηλεκτρική κιθάρα. Φανερά χαρούμενος αφού ήταν όχι απλώς η πρώτη του επίσκεψη στην χώρα ως μέλος της μπάντας, αλλά και γενικά ως επισκέπτη. Αργότερα μας χάρισε και μια ωραιότατη ερμηνεία στο Flores y tamales.
Ξεκινώντας με τέσσερα τραγούδια από το πρόσφατο τους El Mirador, και σφήνα το Splitter από το Algiers του 2012, το κοινό των περίπου 1.500 ατόμων, όπως πληροφορηθήκαμε αργότερα, έμοιαζε ακόμα μουδιασμένο, αντίθετα με την μπάντα που από την πρώτη κιόλας νότα έδειχνε πλήρως συντονισμένη και ορεξάτη. Εκτελέσεις σαν του πρόσφατου Then You Might See, ήταν αρκετά ηλεκτρισμένες και περισσότερο ενδιαφέρουσες από τις στουντιακές, μέχρι να έρθει το κλασσικό Inspiración όπου ουσιαστικά έβαλε μπρος, στο να ξεκινήσει μια μοναδική συναυλία, όπου μπάντα και κοινό συνδέθηκε ουσιαστικά.
Tα highlits δεν άργησαν καθόλου. Στo Under The Wheels κατάφεραν άπαντες να χορεύουν στο ρυθμό, το Black Heart, που δεν παίζουν όσο συχνά θα θέλαμε, ήταν ατμοσφαιρικότατο, ενώ το Minas de cobre, ίσως το καλύτερο instrumental κομμάτι του γκρουπ, συγκίνησε βαθιά με την κλασική κορύφωση των πνευστών. Δεν έλειψαν φυσικά και οι διασκευές. Tο Love Will Tear Us Apart ακολούθησε το δικό τους Not Even Stevie Nicks…, ενώ το cumbia Cariñito των Los Hijos del Sol ήταν ότι έπρεπε για μια καλοκαιρινή βραδιά σαν κι αυτή.
Ο Θωμάς Κωνσταντίνου των Τακίμ, ήταν επίσης εκεί για να συνοδεύσει την μπάντα με το ούτι του. Αρχικά σε ένα από τα καινούρια τους τραγούδια και αργότερα στο πρώτο encore με το Fortune Teller και φυσικά με το Stray, το τραγούδι που έκανε ακόμα περισσότερο αγαπητή την μπάντα στη χώρα μας. Θα ακουστεί προβλέψιμο, αλλά αυτή η δεκάλεπτη εκτέλεση του τραγουδιού με όλη την μπάντα να σολάρει μαγικά, ήταν μάλλον η πιο εκστατική και συγκινητική στιγμή της βραδιάς και είναι δύσκολο να περιγραφεί με λόγια.
Με ένα δεύτερο encore που περιλάμβανε την γνωστή διασκευή τους στο Alone Again or των Love, το οποίο αφιέρωσαν στο Eric Burdon που παρακολουθούσε κι αυτός απ’ το πλάι της σκηνής τη συναυλία, αλλά και το καθιερωμένο Guero Canelo που κλείνει τα περισσότερα σετ τους, οι Calexico συμπλήρωσαν ένα γεμάτο δίωρο που τα είχε όλα. Ηλεκτρισμό, χαρά, συγκίνηση, πολύ χορό και άπειρα χαμόγελα. To φως και η αισιοδοξία που θέλουν να μοιραστούν οι Calexico μέσα από τον τελευταίο τους δίσκο αντικατοπτρίστηκε πλήρως στη συναυλία της Πέμπτης στην Τεχνόπολη. Tα καινούρια τραγούδια τους στάθηκαν άξια στο setlist και μας έκαναν να θέλουμε να τα προσέξουμε ακόμα περισσότερο.
Άλλη μια συναυλία για τους Calexico που όχι απλώς δε μας κούρασε στιγμή, αλλά επαναπροσδιόρισε και την επαφή μας μαζί τους, που μας είχε λείψει στα χρόνια του covid. Για ακόμη μία φορά απέδειξαν πόσο σφιχτοδεμένη ομάδα είναι, πόσο πολύ αγαπούν αυτό που κάνουν και πόσο πετυχημένα το μοιράζονται με τον κόσμο που τους ακολουθεί. Με συνέπεια, σεβασμό αλλά και με το μεράκι της πρώτης εποχής, που δύσκολα συναντάς σε μπάντες που βρίσκονται στο στη δισκογραφία και το «δρόμο» επί τόσα συνεχόμενα χρόνια. Εμείς απλά το μόνο που έχουμε να κάνουμε είναι να περιμένουμε την επόμενη τους συναυλία στη χώρα μας!
