Οι Bus είναι μπαντάρα! Είτε στις studio κυκλοφορίες τους, είτε πάνω στη σκηνή, μεταξύ μας η όλη ουσία των Bus βρίσκεται πάνω στη σκηνή και στο τρόπο που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, αλλά και με το κοινό! Οι Bus δεν παίζουν heavy metal, occult rock, stoner rock, doom rock/metal. Ψέματα, οι Bus τα παίζουν όλα αυτά συνδυάζοντας τα στην εντέλεια, καθιστώντας τους στην ουσία μια crossover μπάντα. Βασικά μια από τις καλύτερες crossover μπάντες που θα συναντήσεις κανείς!
Το “Never Decide” είναι η δεύτερη ολοκληρωμένη δουλειά τους και μας έρχεται μέσω της Riding Easy Records. Για την αρχή ο δίσκος χρειάζεται αρκετές ακροάσεις, όχι για να πεις ή να γράψεις ότι είναι δισκάρα, αυτό το παίρνουμε ως δεδομένο, οι ακροάσεις απλά χρειάζονται για να μπεις βαθιά μέσα στο κλίμα που το συγκρότημα επιχειρεί στο “Never Decide”!
Η ειδοποιός διαφορά, σε σχέση με το ντεμπούτο τους, είναι ότι στο “Never Decide” έχουνε πολύ καλύτερη παραγωγή, κάνοντας τα τραγούδια να ακούγονται περισσότερο ‘ζωντανά’.
Στο “Never Decide” βρίσκουμε οχτώ κομμάτια, με όλα τα αναγνωρίσιμα χαρακτηριστικά του συγκροτήματος να δίνουν βροντερό παρών. Οι τύποι σε αυτό το δίσκο οργιάζουν και όταν το λέω το εννοώ, τέτοια λύσσα σε δίσκο σπάνια βρίσκεις στις μέρες μας. Από την έναρξη ακόμα του δίσκου με το speed-άτο “You Better Come In You Better Come Down”, οι Bus σου βροντοφωνάζουν ότι με αυτό το δίσκο θα κάνουν πολλά κεφάλια να ξεβιδωθούν από το headbanging. Οι ταχύτητες κατεβαίνουν στο “The Hunt”, αλλά όχι για πολύ καθώς το συγκρότημα οδηγεί το κομμάτι σε ένα κιθαρίστικο ντελίριο. Το “I Buried Paul” είναι υποχθόνιο, δε σε κερδίζει με τη μία, αλλά όταν το κάνει γίνεσαι σκλάβος του. Η συνέχεια με το “Into The Night” γίνεται ακόμα πιο συναρπαστική, με τη τεράστια και δαιμόνια εισαγωγή του, οδηγώντας το κομμάτι σε ένα κολασμένο heavy metal όργιο. Το “Lucifer”, που ακολουθεί είναι ένα μεγάλο τραγούδι, από αυτά που γράφουν τα μεγάλα συγκροτήματα, μοχθηρό, αργό, το heavy/doom στα καλύτερα του. Το “Moonchild” είναι καταδικασμένο να γίνει instant classic, φέρνοντας το heavy metal των ‘80s στο τώρα, ευρηματικές δισολίες από τους έγχορδους. Με το “Evil Eyes” έρχεται στην επιφάνεια το groovy προσωπείο των Bus και, πιστέψτε με, δε χαλάει κανένα μας, τα solos προς το τέλος του είναι απλά μαγεία και το rhythm section καταιγιστικό! Ο δίσκος κλείνει με ακόμα ένα έπος από τους Bus, το αριστουργηματικό “This King”, μπήκε στρατηγικά στο τέλος του δίσκου, για να σου διαλύσει το είναι. Το όλο μουσικό εγχείρημα συμπληρώνεται από ένα υπέρ cult αλλά γαμάτο εξώφυλλο!
Εν ολίγοις, το “Never Decide” ήρθε τη κατάλληλη στιγμή από τους Bus, είναι το τέλειο βήμα από ένα συγκρότημα, που με αργά και μελετημένα βήματα χαράζει τη δικά του πορεία στο εγχώριο μουσικό γίγνεσθαι και όχι μόνο!
