Το 2010 οι Bullet For My Valentine έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση στη χώρα μας, στα πλαίσια του Big 4. Εννέα χρόνια μετά, λοιπόν, επέστρεψαν στο τόπο του εγκλήματος, αυτή τη φορά ως headliners, έχοντας στις αποσκευές τους τον πρόσφατο δίσκο τους “Gravity”.
Ανταπόκριση: Πάνος Κουτσουράδης / Φωτογραφίες: Μαρίζα Καψαμπέλη (περισσότερες εδώ)
Γύρω στις 20:00 το Piraeus Academy είχε ήδη αρκετά μεγάλη προσέλευση κόσμου και, όπως ήταν αναμενόμενο, οι περισσότεροι ήταν ηλικίας κάτω των 30. Στις 20:30 και με σχεδόν γεμάτο το venue, ανέβηκαν στη σκηνή οι δικοί μας Project Renegade, που ανέλαβαν να ανοίξουν τη βραδιά. Πολύ groove – άτος ήχος, γυναικεία φωνητικά και αρκετά μελωδικά parts, που έφερναν στο μυαλό έντονα κάτι από Evanescence και Lacuna Coil. Η εμφάνιση τους ήταν τίμια, καταφέρνοντας να κερδίσουν το χειροκρότημα από μία μερίδα του κοινού. Το setlist τους αποτελούνταν από έξι κομμάτια, εκ των οποίων τα δύο προέρχονται από το επερχόμενο ντεμπούτο τους. Το highlight της εμφάνισή τους αποτέλεσε το έκτο και τελευταίο τους κομμάτι, το οποίο κατάφερε να κουνήσει αρκετά κεφάλια.
Η ώρα είχε πάει 22:00, το γεμάτο Piraeus Academy είχε πάρει φωτιά και οι πρώτες νότες του εναρκτήριου “Don’t Need You” ακούστηκαν από τα ηχεία. Δεν χρειάστηκε και πολύ ώρα για να «ζεσταθεί» ο κόσμος, ο οποίος τραγουδούσε καθ’ όλη τη διάρκεια δημιουργώντας μια άψογη ατμόσφαιρα. Παρά τον σχετικά μέτριο ήχο, οι Bullet For My Valentine δεν έδειχναν να πτοούνται και συνέχισαν το ίδιο δυναμικά με το “Over It” και το “Your Betrayal”. Στο δεύτερο, μάλιστα, άνοιξαν και τα πρώτα pits, κάτι που συνεχίστηκε σε ακόμα μεγαλύτερο βαθμό στο “4 Words (To Choke Upon)”, που ακολούθησε.
Το συγκρότημα από την Ουαλία είχε στήσιμο μεγάλης μπάντας πάνω στη σκηνή και αυτό το αποδείκνυε όλο και περισσότερο όσο περνούσε η ώρα. Ο Matthew Tuck εξαιρετικός στα φωνητικά, ο Michael Paget η ήρεμη δύναμη στις lead κιθάρες, o Jason Bowld οδοστρωτήρας πίσω από τα drums, κάνοντας μάλιστα και ένα αρρωστημένο solo κάπου στη μέση του setlist και ο άψογος Jamie Mathias, που συμπλήρωνε όπως έπρεπε τα lead φωνητικά του Matt.
Όπως ήταν αναμενόμενο το setlist αποτελούνταν κατά κύριο λόγο από την τελευταία δισκογραφική τους δουλειά, με κομμάτια όπως το “Piece Of Me” και “Letting You Go” να κρατάνε την ατμόσφαιρα ηλεκτρισμένη. Ο κακός χαμός, βέβαια, επικρατούσε στο άκουσμα τραγουδιών από τους τρεις πρώτους δίσκους με χαρακτηριστικά παραδείγματα να αποτελούν το “The Last Fight”, το “Suffocating Under Words Of Sorrow” και φυσικά το “Scream Aim Fire”, του οποίου το breakdown ταρακούνησε όλο το μαγαζί.
Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε μαζί με τα τρία κομμάτια του encore. Όλος ο κόσμος τραγουδούσε το refrain του “You Want A Battle? (Here’s A War)” σαν να μην υπήρχε αύριο, ενώ η μεγάλη επιτυχία “Tears Don’t Fall”, που ακολούθησε, απογείωσε πραγματικά την εμφάνιση των Ουαλών. Το καλύτερο, όμως, μας το άφησαν για το τέλος με το αγαπημένο κομμάτι του Matt, “Waking The Demon”, να αναλαμβάνει δράση και να γκρεμίζει κυριολεκτικά ό,τι είχε απομείνει όρθιο μέχρι εκείνη την ώρα. Πραγματικά δε θα μπορούσαν να κλείσουν με πιο κατάλληλο κομμάτι μια τέτοια εκρηκτική εμφάνιση.
Μπορεί το live των BFMV να διήρκησε λιγότερο από το «τίμιο» μιαμισάωρο, αλλά ήταν τόσο δυναμικό, που δεν νομίζω να έμεινε κάποιος παραπονεμένος. Μία άκρως απολαυστική εμφάνιση από μία μπάντα, που ξέρει να κάνει πολύ καλά τη δουλειά της και να ικανοποιεί στο μέγιστο τον κόσμο.