Το live των Brutus στο Gagarin 205 ήταν ένα από αυτά τα live που περιμέναμε όλοι με αγωνία και ενθουσιασμό, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήμασταν προετοιμασμένοι γι’αυτό που ζήσαμε το Σάββατο, με την πρώτη εμφάνιση της μπάντας στην Αθήνα.
Ανταπόκριση: Αρετή Αποστόλου / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (πλήρες photo report εδώ)
Γύρω στις 21:00 το βράδυ του Σαββάτου, είχε ήδη σχηματιστεί η ουρά έξω από το Gagarin, ενώ πολλοί είχαν ήδη μπει μέσα περιμένοντας την εμφάνιση των Their Methlab, που άνοιξαν τη βραδιά. Ο Δημήτρης, ο Μιχάλης και ο Νίκος ανέβηκαν στη σκηνή και αμέσως τράβηξαν την προσοχή του κόσμου, με τα δυνατά ντραμς και το μπάσο να δίνουν την απαραίτητη ενέργεια για να ζεσταθεί το κοινό. Σε κάθε κομμάτι τα παιδιά έπαιρναν το δυνατό χειροκρότημα του κοινού, που φαινόταν ότι είχε έρθει με πολύ ανεβασμένη διάθεση. Λίγο πριν το τέλος του σετ τους, που ήρθε – όπως είπαν ότι γίνεται σχεδόν πάντα – με το “Golden Bond Of Ambition”, η μπάντα κάλεσε στη σκηνή τον Σταύρο (Sadhus, Last Rizla), για να τους συνοδεύσει στο “Colours In Venice”. Μια πολύ ωραία στιγμή, που έδεσε με την εξαιρετική εμφάνιση της μπάντας.
Μετά από ένα μισάωρο σετ, οι Their Methlab μας αποχαιρέτησαν και άφησαν στους Brutus σχεδόν 50 λεπτά για να ετοιμαστούν και να ανέβουν στη σκηνή. Ο κόσμος ήταν ανυπόμονος και φάνηκε να ενθουσιάζεται ήδη από τη στιγμή που οι Brutus ανέβηκαν για να κάνουν τα τελευταία sound checks. Αν και είχε ανακοινωθεί ότι θα ανέβουν στις 22:20, όπως και έγινε, και ο κόσμος ήταν ήδη προετοιμασμένος, οι Brutus ξεκίνησαν με το “Liar” και ήταν τόσο σαρωτικοί που έμοιαζε λες και μας έπιασαν στον ύπνο. Η φωνή της Stefanie Mannaerts από τον πρώτο και χαρακτηριστικό στίχο “Before My Eyes” γέμισε το Gagarin και ήταν εντελώς ψαρωτική.
Η μπάντα επέλεξε να συνεχίσει με κομμάτια από τους παλιότερους δίσκους, πριν αφιερωθεί στο “Unison Life”. Στο “War”, όπως ήταν αναμενόμενο, το κοινό εκτονώθηκε με sing along στο “Your hate will always be my guide” και οι Brutus συνέχιζαν να μας παίρνουν μονότερμα με το “Victoria”, το απίστευτo riff του “Brave”, το “Storm” και το ήδη κλασικό και αγαπημένο τους “What Have We Done”. Η μπάντα είχε δημιουργήσει μια τρομερή ατμόσφαιρα, που δεν σε άφηνε να αποσπαστείς ούτε για λίγο. Πέρα από τη μαγική φωνή της Stefanie, που παράλληλα τα έσπασε και στα ντραμς, ο Stijn Vanhoegaerden (κιθάρα) και ο Peter Mulders (μπάσο) στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και ήταν εξαιρετικοί, σε κομμάτια που δύσκολα αποδίδονται στο live όπως στις ηχογραφήσεις.
Προς το τέλος του σετ, που ήταν και ένα από τα καλύτερα σημεία της βραδιάς, οι Brutus έπαιξαν το υπέροχο “Dust” μαζί με το “Sugar Dragon”. Ο καλύτερος, ίσως, τρόπος να κλείσουν το σετ τους, με ένα δυναμικό και μελωδικό κομμάτι, που αναδείκνυε στο έπακρο και τη φωνή της Stefanie. Στο τέλος, η Stefanie σηκώθηκε από τα ντραμς για να σταθεί με τους συνοδοιπόρους της Stijn και Peter, σε μια στιγμή που το κοινό κυριολεκτικά δεν τους άφηνε να κατέβουν από τη σκηνή από τις φωνές και το χειροκρότημα. Η Stefanie, εμφανώς συγκινημένη, μας αποχαιρέτησε πρώτη, ενώ οι δύο φίλοι της έπαιζαν τις τελευταίες νότες και κατέβηκαν κι αυτοί από τη σκηνή.
Χωρίς encore, χωρίς να υπάρχει και η ανάγκη για encore, οι Brutus έδωσαν ένα live που ήταν ξεκάθαρα απόλυτα ζυγισμένο, και δεν άφησε κανέναν να απορεί για τη μονόωρη διάρκεια, αφού φύγαμε όλοι συζητώντας τι ήταν αυτό που είδαμε και ακούσαμε. Η εντύπωση που άφησαν ήταν αυτοί της μεγάλης μπάντας, και εμείς ήμασταν οι τυχεροί που τους είδαμε στην άνοδο τους προς την κορυφή. Ελπίζουμε, όπως είπε και η Stefanie, να είναι η πρώτη από τις πολλές φορές που θα έρθουν στη χώρα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι για τους Brutus είναι μόνο η αρχή!
