Το καλοκαίρι για πολλούς σημαίνει ξεκούραση, παραλίες, νησιά και ξεγνοιασιά. Για εμάς τους υπόλοιπους σημαίνει ένα πράγμα πρώτα από όλα: music festivals. Μία ακόμα ευκαιρία να δούμε πολλούς καλλιτέχνες και συγκροτήματα μαζεμένα, κάθε φορά μία διαφορετική εμπειρία, κάθε φορά αναμνήσεις που θα μείνουν για πολλά χρόνια στη μνήμη μας. Οι επιλογές είναι πάντα αρκετές, τόσο στη χώρα μας, όσο και στην Ευρώπη, με τα music festivals να έχουν γίνει πολλά, ποιοτικά και εύκολα προσβάσιμα οικονομικά και από θέμα απόστασης. Μία μοναδική εμπειρία που έζησα εγώ, ήταν το Brutal Assault.
Το Brutal Assault γίνεται, εδώ και 24 χρόνια, στο Josefov Fortress, ένα οχυρό του 18ου αιώνα στο Jaroměř της Τσεχίας, περίπου 130 χιλιόμετρα από την Πράγα, σε έναν ιδανικό, γιγάντιο χώρο για το πλήθος του κόσμου, που κυμαίνεται γύρω στις 18000. Το lineup των εμφανιζόμενων κάθε χρόνο είναι υπερβολικά πλούσιο και φέτος συνέχισε την παράδοση του, με 130 (!) σχήματα σε 4 μέρες. Η μουσική κινείται πάντα στα ευρύτερα φάσματα του metal, με πολλές δόσεις διαφορετικού ήχου και σχημάτων.
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα από την αρχή και στο πώς θα φτάσουμε εκεί. Η μετάβαση είναι αρκετά απλή από το αεροδρόμιο της Πράγας, καθώς υπάρχουν πολλοί τρόποι. Το festival έχει δικά του λεωφορεία, που μπορείς να κάνεις pre-book, αλλά μπορείς να πας και με λεωφορείο και με τρένο, σε πολύ χαμηλή τιμή (στα 6-8 ευρώ) σε περίπου 1,5 ώρα. Οι επιλογές διαμονής είναι πάλι πολλές και φτηνές, με τα Airbnb και ξενοδοχεία να είναι άπειρα, τόσο στο Jaromer, που γεμίζει γρήγορα και θα χρειαστεί να κλείσεις κάτι όσο νωρίτερα γίνεται, όσο και στις κοντινές πόλεις, που βρίσκονται λίγο παραπάνω από μισή ώρα μακριά. Βέβαια, γύρω γύρω από το λόφο του Josefov Fortress, η πιο διαδεδομένη λύση είναι το camping. Η δασική περιοχή, με ένα ποτάμι που την διασχίζει παρακαλώ, είναι γεμάτη σκηνές, άλλες απλές και άλλες υπερπαραγωγές, με ηχεία που παίζουν μουσική όλη μέρα και κόσμο να αράζει σε πολυθρόνες πίνοντας μπύρες πάλι όλη μέρα. Το μεγαλύτερο μέρος του camping μπορεί να γίνει pre-book μέσω του festival, πάλι σε πολύ χαμηλή τιμή, φυλασσόμενες 24 ώρες και 2-3 VIP χώρους σε πιο κοντινή απόσταση από τον συναυλιακό χώρο. Η καλύτερη επιλογή γενικότερα, είναι να κλείσεις 2 μέρες παραπάνω, μία πριν το φεστιβάλ και μία μετά, ώστε όλα να είναι πιο άνετα χρονικά και από θέμα κόσμου.
Όλα ξεκινούν λοιπόν.
Από τα πρώτα λεπτά, που φτάνεις κοντά στο χώρο, καταλαβαίνεις αμέσως ότι πρόκειται για κάτι τεράστιο. Έξω από την είσοδο υπάρχουν διάφορα kiosks, όλα χρήσιμα για να ξεκινήσεις. Σε ένα από αυτά, μπορείς να προμηθευτείς το wristband με το καρτελάκι και το barcode, μία πολύ ωραία και χρήσιμη ιδέα που χρησιμοποιούν, το cashless system.
Με το app του Brutal Assault στο κινητό σου, μπορείς να “φορτώσεις” χρήματα αυτό το wristband, λοιπόν, και να αγοράσεις τα πάντα μέσα στο χώρο, από μπύρες και νερό, μέχρι merch και φαγητό. Έτσι, όλες οι υπηρεσίες που προσφέρουν, τα άπειρα, πολύ ποιοτικά και αρκετά φτηνά food carts με φαγητό από κυριολεκτικά όλο τον κόσμο, το μεγάλο selection μπύρας και αλκοόλ, το πολύ και ποιοτικό merch, τόσο official band, όσο δισκογραφικών εταιρειών και ανεξάρτητων καλλιτεχνών, τα βινύλια, τα CD’s, το Steampunk Workshop, μία post-apocalyptic εμπειρίας που μπορούσε να ζήσει ο καθένας, το Prague Fear House, ένα house of horror με πραγματικούς ηθοποιούς, το Brutal Cinema με τις προβολές horror ταινιών και πολλά άλλα, ήταν διαθέσιμα με ένα scan στο βραχιόλι σου.
Η οργάνωση σε όλη τη διάρκεια, ήταν κάτι αξιοθαύμαστο, με βασικό γνώμονα την καθαριότητα, αφού υπήρχαν ντους στην είσοδο, πεντακάθαρες τουαλέτες, που καθαριζόντουσαν ανά μικρά τακτά χρονικά διαστήματα, ακόμα και staff που περνούσε με σακούλες σκουπιδιών και μάζευε τα πάντα, από τις 3-4 τραπεζαρίες, τους κλειστούς χώρους, όπου μπορούσες να ξεκουραστείς και να δροσιστείς, μέχρι και πολύ συχνή αλλαγή των σακουλών των κάδων σκουπιδιών, που υπήρχαν παντού στο χώρο. Οι πιο δροσιστικές στιγμές, βέβαια, ήρθαν τη δεύτερη και τρίτη μέρα, που ο ήλιος και η ζέστη δεν αστειευόντουσαν, αφού ήρθε ένα όχημα της πυροσβεστικής, που βρισκόταν πάντα μέσα και σε ετοιμότητα, και μας κατέβρεχε όλους με τη μάνικα μετά από κάθε μεσημεριανό act. Το security staff ήταν παντού, ευγενικοί και εξυπηρετικοί, αν και οι περισσότεροι χρειαζόντουσαν αρκετή δουλειά στην αγγλική γλώσσα, αλλά μπορούσες να συνεννοηθείς αν αντιμετώπιζες κάποιο πρόβλημα ή ήθελες κάποια πληροφορία.
Αυτό που ήρθαμε να κάνουμε όλοι όμως εκεί, ήταν η μουσική.
To Brutal Assault αποτελείται από 4 σκηνές συνολικά, τις μεγάλες “Jagermeister” και “Sea Shepherd”, που βρισκόντουσαν βολικότατα ακριβώς δίπλα, οπότε μπορούσες, θεωρητικά, να μείνεις σε ένα κεντρικό σημείο όλη την ημέρα, την επίσης βολικότατα κλειστή “Obscure”, και την μικρή αλλά σκληρή, εξ’ ου και το όνομα, “Octagon”. Το πρόγραμμα ήταν πολύ σωστά δομημένο, αφού οι εμφανίσεις ήταν αρκετά διαφορετικές σε είδος, οπότε λίγες φορές χρειάστηκε να παρθεί η δύσκολη απόφαση «ποιον θα δω και ποιον θα χάσω».
Για όποιον έχει βρεθεί σε παρόμοιο festival, ξέρει ότι ο κόσμος, που πηγαίνει εκεί, είναι πραγματικά συνειδητοποιημένος fan του σκληρού ήχου και έχει έρθει για να περάσει καλά, οπότε οι αμφιέσεις είναι κάτι μοναδικό. Thrash battle jackets, πολλά μαλλιά, πολλά μούσια, πολλά πολλά accessories, ακόμα και μεταμφιέσεις κάθε είδους, όπως άλλωστε σε κάθε fest ανά τον κόσμο.
Η ενέργεια του κοινού γέμιζε ασφυκτικά το χώρο σχεδόν σε κάθε act, με τα mosh pits και το crowdsurfing να μην σταματάει σχεδόν ποτέ. Οι μουσικές εμπειρίες ήταν άπειρες και θα χρειαζόντουσαν πολλές, πολλές σελίδες για τις περιγράψω όλες επακριβώς, οπότε θα προσπαθήσω να το κρατήσω μαζεμένο.
Η πρώτη μέρα, λοιπόν, επιφύλασσε εμφανίσεις που προσωπικά είχα μεγάλη προσμονή να ακούσω και να δω, όπως κάθε μέρα δηλαδή.
Οι αξιοσημείωτες στιγμές ήταν πολλές, ξεκινώντας με τους hardcore βετεράνους Slapshot από τη Βοστώνη να ξυπνάνε για τα καλά τον κόσμο με την ενέργεια τους και τον Jack “Choke” Kelly να ανοίγει το κεφάλι του στα πρώτα λεπτά με το stand του μικροφώνου, δείχνοντας τα πολλά χιλιόμετρα που έχει γράψει στη σκηνή αυτή η μπάντα.
Σειρά είχαν οι σχετικά νέοι, αλλά πολύ έμπειροι και εξωφρενικά καλοί παίκτες Toska, παίζοντας άρτια υλικό από την την τελευταία τους δουλειά, “Fire By The Silos”. Πολύ ωραίοι τύποι και από κοντά, αφού κάναμε μία εκτενέστατη συζήτηση στο Meet N’ Greet για το gear τους και τα επερχόμενα σχέδια τους. Επίσης ωραία στιγμή ήταν το folk party των Ensiferum, με την αστείρευτη ενέργεια τους να μας κουνάει σε όλη τη διάρκεια του set τους. Λίγο αργότερα, οι Soilwork, μία μπάντα που ήθελα να δω χρόνια, κατέλαβε το Sea Shepherd Stage, με τον άκρως επικοινωνιακό frontman Björn “Speed” Strid να μας ξεσηκώνει σε κάθε ευκαιρία. Το πρώτο πραγματικό σοκ της ημέρας, όμως, το έπαθα με τους Jinjer. Η ταχύτητα, που ανεβαίνουν στο στερέωμα, είναι ιλιγγιώδης και το αξίζουν χωρίς καμία αμφιβολία. Αψεγάδιαστοι σε όλες τις πτυχές της εμφάνισής τους, αποτελούμενοι από ένα από τα πιο δεμένα και υποσχόμενα rhythm section που έχω ακούσει, μία πολύπλευρη και με πολλές μουσικές ευθύνες κιθάρα, που εκτέλεσε το ρόλο της άρτια και ένα αεικίνητο τρένο ενέργειας και αληθινό beast φωνητικά, που δεν μας άφησε ποτέ να πάρουμε τα βλέμματα μας από τη σκηνή, που ακούει στο όνομα Tatiana Shmailyuk.
Η μέρα συνέχισε σε πολύ υψηλό επίπεδο, με τους Batushka του τραγουδιστή Krysiuk να κάνουν ένα πολύ ωραίο, αν και λίγο αδύναμο μουσικά, show, τους Therion να μας κάνουν να περάσουμε πολύ ωραία, τους θεόβαρους, σκοτεινούς και εντυπωσιακούς Cult Of Luna, το ταξίδι των The Ocean, τους πολύ έμπειρους Hypocrisy του μοναδικού Peter Tägtgren, και το show των σπουδαίων Parkway Drive να κλέβει την παράσταση.
Η δεύτερη μέρα κινήθηκε σε πιο «σκληρά» μονοπάτια, με τα pits να είναι εμφανώς περισσότερα και πιο συχνά, αφού το lineup ήταν μία πολύ σημαντική μέρα για τους thrash metallers.
Πολλά σημεία άξια αναφοράς και πάλι, ξεκινώντας με τον πόλεμο των πολύ groovy death-metallers Decapitated, των εντυπωσιακά δεμένων Thy Art Is Murder, που δεν μας άφησαν ακίνητους ούτε λεπτό, τους θρυλικούς και πάντα βίαιους Sodom, την ασταμάτητη ενέργεια των επίσης θρύλων του NY Hardcore Sick Of It All και των walls of death, τους αναλλοίωτους από το χρόνο Testament, που έφεραν τον κόσμο σε μία thrash έκσταση άλλης δεκαετίας και τους Anthrax, που μπήκαν με το intro του “Cowboys From Hell” και έκαναν ό,τι ήθελαν το κοινό.
Η μεγαλύτερη στιγμή για μένα, όπως νομίζω και μία από τις μεγαλύτερες σε όλο το festival, ήταν οι Meshuggah. Αυτός ο συνδυασμός τελειότητας, σε θέμα ήχου, performance, φωτών και προφανώς υλικού, δεν μπορεί να περιγραφεί με λέξεις, παρά μόνο με τα αποσβολωμένα βλέμματά μας και το συνεχόμενο headbanging, στο οποίο δεν μπορείς να αντισταθείς με τίποτα. Παράδειγμα εμφάνισης γενικότερα, θα μείνει χαραγμένο στις μνήμες όσων βρέθηκαμε εκεί για πάντα.
Η τρίτη μέρα δεν είχε τίποτα να ζηλέψει, αφού ήταν εξίσου γεμάτη και πολύπλευρη, όσον αφορά τα είδη. Οι πρώτοι που είδα ήταν οι πολλά υποσχόμενοι The Contortionist, παίζοντας πολύ καλά το ιδιαίτερο progressive metal τους, συνεχίζοντας με τους Vuur, της αειθαλούς και εκθαμβωτικής Anneke Van Giersbergen, που μας έπαιξε το “Strange Machines” (!!!) των The Gathering. Οι εκπλήξεις δεν άργησαν να έρθουν, με την πρώτη να έρχεται με τους Aborted, ένα βίαιο death metal σχήμα από το Βέλγιο, με τον πολύ νευρικό και ασταμάτητο frontman Sven “Svencho” de Caluwe, τον τρομακτικά άρτιο τεχνικά Ken Bedene στα τύμπανα και την guest εμφάνιση του Grimo από τους Cytotoxin στo pig squeal-inhale fest, να κλέβουν την παράσταση.
Άξιες αναφοράς ήταν σίγουρα οι εμφανίσεις των εκκωφαντικών Destruction, το πιο ήσυχο, αλλά με παρόμοια ενέργεια διάλειμμα των Anathema, το ασταμάτητο ξύλο των Agnostic Front, η πτώση θερμοκρασίας και οι εφηβικές αναμνήσεις με τους Emperor, το, δυστυχώς, πολύ πιο «χύμα» από ό,τι περιμέναμε, αργόσυρτο, substance-infused trip των Electric Wizard και, ίσως το μοναδικό «μελανό» σημείο του Brutal Assault, ο αντικειμενικά απαράδεκτος ήχος που έδιωξε σχεδόν όλο τον κόσμο, σε μία από τις πιο αγαπημένες μου μπάντες, τους Primordial.
Η πιο σοκαριστική στιγμή της τρίτης μέρας, άκουγε στο όνομα Heilung. Τα λόγια πραγματικά είναι φτωχά να περιγράψουν την τελετουργική, παγανιστική, μυστικιστική ατμόσφαιρα αυτού του σκοτεινού folk, πολυφωνικού, γεμάτου percussive instruments show. Μία φωτογραφία, ένα live video και σίγουρα και η παρακολούθηση μιας live εμφάνισης, μπορούν να το διηγηθούν πολύ καλύτερα από εμένα. Σοκ και δέος.
Όλα κάποτε τελειώνουν, όμως, και η τέταρτη μέρα ήρθε. Αυτό σήμαινε ένα πράγμα. GUTALAX. Όσοι δεν ξέρετε, σας παρακαλώ αναζητήστε στο YouTube μία εμφάνιση τους. Εμείς οι τυχεροί, παρακολουθήσαμε ένα ξεχωριστό “Toi-Toi Show”, αφιερωμένο στις αγαπημένες τους τουαλέτες, σε ένα ξέφρενο grind πανηγύρι, γεμάτο φουσκωτά παιχνίδια, στρώματα, σωσίβια, sex dolls, πολύ χαρτί τουαλέτας, ασταμάτητο χορό και crowdsurfing, ακόμα και μίας πραγματικής χημικής τουαλέτας, που έκανε τη βόλτα της πάνω από το κοινό. Δύσκολο πράγμα να συνέλθεις από αυτό, ακόμα και μέρες μετά, αλλά υπήρχαν πολλά ακόμα.
Οι εμφανίσεις των χαοτικών, πολύ βίαιων Altarage, των μελωδικών Counting Hours, των post-apocalyptic/nuclear wasteland death metallers Cytotoxin, το πολύ δουλεμένο αλλά λίγο υπερβολικό show των Vampillia, το industrial groove των Minority Sound, το ατμοσφαιρικό και ταυτόχρονα βίαιο progressive metal των Oceans Of Slumber με την φανταστική φωνή της Cammie Gilbert, το άρτιο και effortless επίσης ιδιαίτερο progressive των Animals As Leaders, η σκοτεινιά του χειμώνα της Νορβηγίας ατμόσφαιρα των Ved Buens Ende και η άρτια, για πολλούς από τις κορυφαίες στιγμές, εμφάνιση των πλέων σπουδαίων Rotting Christ, που ξεσήκωσαν τους πάντες, ήταν μερικές από τις στιγμές που ξεχώρισαν.
Η προσωπικά αγαπημένη μου στιγμή, όμως, ίσως και όλων των ημερών, ήρθε με τους Caspian. Εμφανίστηκαν στην κλειστή Obscure Stage, κάτι που λειτούργησε σίγουρα υπέρ τους μουσικά και σε θέμα ατμόσφαιρας και ήταν κάτι σαν out of body experience. Όλος ο κόσμος που βρέθηκε εκεί, μπήκε σε ένα πολύ μελωδικό, γεμάτο ξεσπάσματα μουσικό ταξίδι, με εκπληκτικά volume swells και smooth αλλαγές ρυθμών και έντασης, που σε συνδυασμό με τα φώτα, τον άρτιο ήχο και την απίστευτή τους ενέργεια, μας καθήλωσε ολοκληρωτικά. Από τις πιο ωραίες μουσικές εμπειρίες που έχω ζήσει ποτέ, ευχαριστούμε.
Τα music festivals, για πολλούς, είναι κάτι που περιμένουν με αγωνία και παιδική προσμονή κάθε χρόνο. Μπορεί να γίνει τρόπος διακοπών, διασκέδασης, ακόμα και ζωής. Το Brutal Assault είναι ένα festival που μπορεί να προσφέρει απλόχερα αυτή την εμπειρία σε όποιον βρεθεί εκεί. Πολλά, διαφορετικά, άλλα τεράστια και φτασμένα, άλλα ανερχόμενα και πολλά υποσχόμενα, όλα αναμφίβολα ποιοτικά, μουσικά σχήματα, σε έναν πανέμορφο, ιδανικό, ασφαλή και πεντακάθαρο χώρο, με εξαιρετική οργάνωση και ήχο, με άπειρες επιλογές φαγητού, ποτού, αγορών και διασκέδασης σε πολύ λογικές τιμές, μερικές ώρες μακριά, που κάθε χρόνο γίνεται καλύτερο. Οι ανακοινώσεις lineup ξεκινούν σύντομα. Το 2020, λοιπόν, κλείνει 25 χρόνια λειτουργίας και σίγουρα θα το γιορτάσει. Get your boots on, ετοιμάστε βαλίτσες, το καλοκαίρι έρχεται και θα είναι brutal.
Brutal Assault: https://www.brutalassault.cz/en
Photos by Radek Holeš, courtesy of Brutal Assault. You can find more here.