Οι Brume είναι ένα ambient post-rock, one-man project από την Γαλλία. Το όνομα σημαίνει “ομίχλη” στα γαλλικά και περιγράφει άψογα την σκοτεινή διάθεση και την κινηματογραφική ατμόσφαιρα των κομματιών.
Η Γαλλία είναι μια πολύ ιδιαίτερη χώρα στον χώρο της μουσικής. Δεν θεωρείται σε κανένα είδος “παραδοσιακή” χώρα, ίσως στο Hip-Hop αλλά και πάλι αφορούσε τους πιο ψαγμένους του είδους. Έτσι και στον σκληρό ήχο, δεν έχει υπάρξει ποτέ παραγωγική αλλά μας έχει χαρίσει φοβερά συγκροτήματα που είτε σπρώχνουν στα όρια του ένα είδος, όπως οι Alcest, Dirge,Year Of No Light, Lost In Kiev, είτε καταφέρνουν να πουλήσουν εκατομμύρια δίσκους όπως οι Gojira.
Οι Brume, έχοντας κυκλοφορήσει τον ομώνυμο δίσκο τους πριν λίγες μέρες, είναι η καλύτερη συντροφιά για τον φθινοπωρινό καιρό που αποφάσισε να έρθει και στην Ελλάδα.
Τα one-man projects πάντα με γοήτευαν. Η μουσική θεωρώ ότι είναι ο τρόπος να εκφράζεις συναισθήματα τα οποία δεν μπορείς να βρεις τα λόγια και το κουράγιο να τα επικοινωνήσεις. Όταν κάποιος είναι μόνος του σε ένα δωμάτιο και συνθέτει μουσική, τότε βρίσκεται αντιμέτωπος με τις πιο σκοτεινές πτυχές του εαυτού του.
Αυτό ακριβώς βγάζει στον ακροατή το ομώνυμο album των Brume. Με έντονη Godspeed αισθητική και την μελαγχολία των Mono, αφήνουν τους ήχους να εξελιχθούν σαν ένας ψυχοθεραπευτικός μονόλογος. Κάθε κομμάτι είναι μια ξεχωριστή ιστορία αλλά το album ακούγεται ολόκληρο χωρίς παύση.
Ένα μικρό παράπονο που έχω είναι ότι η παραγωγή δεν είναι αυτή που θα περίμενα σε ένα τόσο συναισθηματικό album. Τα drums είναι αρκετά πίσω και υπάρχουν σημεία που ακούγονται σαν να βγαίνουν από ένα φθηνό drum machine. Όταν ένα συγκρότημα επιλέγει τον DIY δρόμο, σίγουρα θα υπάρξουν σημεία που θα κάνει εκπτώσεις, αλλά έχουμε δει συγκροτήματα να κάνουν θαύματα με πολύ φθηνές παραγωγές.
Οι fan των Godspeed, των Mono και των ατμοσφαιρικών στιγμών των Alcest θα βρουν πολύ ενδιαφέρουσα την προσπάθεια των Brume. Προσωπικά μου κράτησε μια πολύ όμορφη συντροφιά ενώ ταξίδευα οδηγώντας στη βροχή.