Μερικές φορές η ουσία στη μουσική βρίσκεται στο ανεξήγητο, στο απροσδιόριστο, σε αυτό που θα σε γοητεύσει δίχως καμία προσπάθεια. Ορισμένες μπάντες είναι αυτό που δείχνουν, ένα εξεζητημένο οπτικό-ακουστικό αποτέλεσμα, όπου η ιδέα να το προσδιορίσεις χαρακτηρίζοντας το ως “νεοψυχεδελικό”, φαντάζει ανίσχυρη, αλλά και άτοπη. Οι Bonnie Nettles, συνάντησαν την Έφη Καραμουσάλη, ίσως για να την μπερδέψουν λίγο παραπάνω, αποδεικνύοντας της πως οι μουσικές “ταμπέλες” είναι για εκείνους που δεν ξεπερνούν τους εαυτούς τους.
***
Καλησπέρα παιδιά, χαίρομαι που βρίσκομαι στον χώρο σας. Εδώ κάνετε τις πρόβες σας;
Ναι, κυρίως εδώ.
Τι θυμάστε από την πρώτη σας πρόβα;
Δε θυμόμαστε καν τη χθεσινή, πάνε πολλά χρόνια, 4-5 περίπου κάπου στο Ίλιον.
Έχει αλλάξει από τότε η δομή των μελών;
Είχαμε άλλον μπασίστα και άλλον κιθαρίστα. Ο Βαγγέλης τότε ερχόταν και άραζε, απλά δεν έπαιζε ακόμη μαζί μας.
Αντιλαμβάνεστε κάποια βελτίωση από τότε;
Υπάρχει η διαφορά στο ότι γνωρίζουμε καλύτερα ο ένας τον άλλον. Όχι παικτικά, πάντα υπήρχε εμπιστοσύνη, μετά βλέπεις τα πλεονεκτήματα, τα εκμεταλλεύεσαι ή παίρνεις τα μειονεκτήματα και τα δουλεύεις… Δεν πέφτουμε από τα σύννεφα εάν γίνει κάποια κουλαμάρα, όλα χαλαρά.
Ποια είναι η σημασία της εξέλιξης για εσάς;
Εξέλιξη για εμάς είναι να γράφεις, είμαστε παραγωγικοί σαν μπάντα.
Ναι, άλλα υπήρξαν και δυσκολίες;
Το πιο δύσκολο πράγμα είναι η συνύπαρξη. Είναι δύσκολο να κάθεσαι και να παίζεις μουσική σε μπάντα, ειδικά δικά σου κομμάτια και να μπορείς να δέχεσαι την ιδέα του άλλου.
Γύρω από το όνομα σας ακούω διάφορα, γνωρίζοντας τα πλαίσια που κυμαίνεται η μουσική σας. Θεωρείτε εύστοχες τις απόψεις που τείνουν να σας παρομοιάσουν με άλλες αθηναϊκές μπάντες και μη;
Kαλό είναι να ακούς τι παίζει, όχι ότι μας επηρεάζει, ότι θα αλλάξει κάτι. Άλλο να κατατάξεις τη μουσική, το ύφος σε μια κατηγορία… Τώρα εάν πει κάποιος πως μια μπάντα μοιάζει με μια άλλη, είναι κάπως άτοπο, καθώς δεν το αφήνει να εξελιχθεί σε κάτι άλλο… Και δεν υπάρχει λόγος να κάνεις παρομοίωση… Ας πούμε, το γεγονός ότι εγώ μπορεί να παίζω αριστερόχειρη κιθάρα και να παίζω γαμάτα solo και πουν “να ένας Hendrix”, είναι τελείως χαζό. Ήταν ένας. Τέλος. Δε θα υπάρξει άλλος.
Λαμβάνετε σοβαρά γενικά τις μουσικές “δημοσιογραφικές” κριτικές; Σας αφορούν;
Όχι, μωρέ, εντάξει… Τι σοβαρά; Μια φορά είχαμε διαβάσει κάτι και μας την έσπασε, από τότε δεν ξαναδώσαμε σημασία. Αλλά, γενικά, μας αρέσουν οι σωστές αρνητικές κριτικές, που έχουν να σου πουν κάτι. Για παράδειγμα, σε ένα live θα ρωτήσουμε τι δεν σου άρεσε, παρά τι σου άρεσε.
Mε ποιoν τρόπο μπορεί να επωφεληθεί η μπάντα από αυτές; Αποτελεί ένα καλό μεσώ προώθησης;
Κακός τρόπος προώθησης είναι να γίνει με το hate κάποιου. Εάν δε σε ξέρουν μουσικά και σε μάθουν επειδή παίχτηκε ένα κακό σκηνικό, τότε αυτό δεν είναι καλό.
Υπάρχει καλό μέσο προώθησης;
Σίγουρα τα live και να γραφτεί κάτι, το οποίο θα έχει αγγίξει την ψυχοσύνθεση της μπάντας.
Τι είναι αυτό, που μπορεί να σας εκθέσει αρνητικά ως μπάντα;
Να λες ότι παίζουμε psychedelic rock. Οι ταμπέλες, δηλαδή. Εμείς παίζουμε ό,τι να ‘ναι, απλά είναι αυτό που βλέπεις… Τώρα, πλέον, πεθαίνει η ψυχεδέλεια. Δηλαδή κάποτε είχε νόημα, τώρα αρχίζει και το χάνει.
Ποια θα μπορούσε να είναι η πιο ψυχεδελική σας στιγμή on stage; Όχι ως προς το τεχνικό κομμάτι, αλλά ως προς το ουσιαστικά συναισθηματικό, που αποδόθηκε εκείνη τη φορά.
Καλό live ήταν το ΨΧ στο Ρομάντσο. Σίγουρα, επίσης, στο Εμπρός και στο 8ball στη Θεσσαλονίκη.
Υπάρχει κόσμος που σας στηρίζει;
Δεν έχουμε κόσμο πίσω από τη μπάντα, που να αναλάβει να κλείσει live, ή θα μας στείλουν άλλες μπάντες να παίξουμε μαζί, ή θα μας στείλει σε κάποιο φεστιβάλ.
Παίξατε πέρυσι στο Saristra. Πώς σας φάνηκε σαν εμπειρία όλο αυτό;
Η φάση στο Saristra ήταν υπέροχα, cool και πολύ ωραίο line up. Ευχαριστούμε τον Φώτη Βαλλάτο.
Θεωρείτε πως η ελληνική underground σκηνή έχει ένα δικό της τρόπο να προωθεί λίγο παραπάνω τις μπάντες που θέλει;
Παίζει πολύ το να έχεις μέσο, αλλά, γενικά, είναι κάποιες σχέσεις πολύ απλοϊκές, δεν είναι ότι το κάνουν επίτηδες, απλώς έτσι είναι οι ανθρώπινες σχέσεις. Φτιάχνεις έναν κύκλο, κάνεις παρέες, γίνεσαι φίλος. Δεν υπάρχει κάποια φάση, απλά είναι γνωστοί μεταξύ τους. Δεν υπάρχει μουσική κοινότητα, γιατί είμαστε εμείς και εμείς.
Καταστρέφεται το αρχικό hype με αυτόν τον τρόπο;
Το hype το κερδίζεις. Άπαξ και το κερδίσεις, μετά είναι θέμα timing.
Κάπου είχα διαβάσει πως σας είχαν χαρακτηρίσει μπάντα εξωτερικού. Το να βγείτε έξω, ενδεχομένως με ένα προγραμματισμένο tour, αποτελεί εφικτή προοπτική αυτή τη στιγμή για τη μπάντα;
Γενικά δεν είναι το θέμα να κλείσεις δέκα dates μέσα στην Ευρώπη. Απλά είναι δύσκολη η διαδικασία να γίνει, τα έξοδα, να πας εκεί, εισιτήρια, καύσιμα κ.λ.π. και σε πρώτη φάση, πρέπει να είσαι διατεθειμένος εσύ να τα πληρώσεις αυτά. Δε γίνεται να πας έξω και με το “καλημέρα” να πληρωθείς καλά. Η ουσία είναι να πας έξω και να σε μάθουν εκεί, να τους μείνει η μουσική που παίζεις και να έχει συνέχεια όλο αυτό, όχι να το κάνεις για να το δουν οι Αθηναίοι και να πουν “wow”.
Έχετε ανταμειφθεί για τον κόπο σας μέχρι στιγμής;
Πλέον η τεχνολογία σου τα δίνει όλα τόσο απλόχερα. Ο καθένας θα τσεκάρει στο YouTube και θα πατήσει next, χωρίς να καταλάβουν τον κόπο από πίσω… Kανένας δε θα αγοράσει δίσκο, μόνο εάν κάνει συλλογή. Eίναι δύσκολο να ζήσεις από τη μουσική. Για να ζήσεις, ιδανικά πρέπει να βγάλεις 100 dates το χρόνο. Δε μαζεύεται τόσος κόσμος στα live. Στη φάση τη δικιά μας δεν υπάρχουν μπάντες, που να έχουν ξεπεράσει τα 300 tickets.
Όλοι θέλουμε αυτό που κάνουμε να έχει απήχηση, έτσι; Εσείς τι θα προτιμούσατε; Να νιώσετε το αίσθημα της ολοκλήρωσης μετά από μια ηχογράφηση, αλλά το αποτέλεσμα της να αφήσει παγερά αδιάφορο τον κόσμο, που θα το ακούσει, ή ο κόσμος να αγαπήσει ένα δίσκο, που εσάς δε θα σας ικανοποιήσει;
Εννοείται πως προτιμάμε να αρέσει στο κοινό. Εμείς πάντοτε θα έχουμε αμφιβολίες. Αυτό δεν αλλάζει. Πάντα κάτι δεν θα μας αρέσει. Βέβαια, προτιμάμε να βγει ένας καλός δίσκος και να κάνουμε ένα ακόμη καλύτερο live. Eαν κάνουμε έναν δίσκο, που δεν μπορούμε να στηρίξουμε live 100%, εκεί είναι άσχημο.
Τι πιστεύετε πως είναι πιο αντιπροσωπευτικό; Να σας δουν live, ή να ακούσουν τον δίσκο κατευθείαν;
Live ξεκάθαρα. Ο δίσκος γίνεται, επειδή πρέπει κι επειδή γουστάρουμε φυσικά… Αλλά αν με ρωτάς πώς πρέπει να βλέπεις την κάθε μπάντα, τότε θα σου πω live. Βέβαια, υπάρχουν και μπάντες, που παίζουν καλύτερα στο studio παρά στο live και είναι πολύ τίμιο.
Ποια άλλη μορφή τέχνης σας συγκινεί εκτός από τη μουσική;
Όχι τόσο το θέατρο, ίσως ο κινηματογράφος, η καθημερινότητα αποτελεί πηγή έμπνευσης και η σαπίλα της. Ο τρόπος που γράφουμε, επηρεάζει όλους μας.
Η καθημερινότητα σας εμποδίζει;
Σίγουρα, επειδή δουλεύουμε, δεν κάνουμε πρόβες, όχι όσες θέλουμε, ή θα τις κάνουμε στα σκαστά.
Ποια είναι η σχέση που μπορεί να έχει η μπάντα με μια γυναίκα, που αποτέλεσε θρησκευτική ηγέτη, ιδρύοντας την Heaven’s Gate;
Έτυχε ένας ξάδερφος μου να έχει ένα βιβλίο με νεότερες αιρέσεις. Το ψάξαμε και μας άρεσε. Αλλά έπεσε και μια μικρή ψηφοφορία με εναλλακτικά ονόματα.
Ποιο κομμάτι σας θα θέλατε να μας συνοδεύει οση ώρα μιλάμε;
Όλο το δίσκο που γράφουμε, στο repeat.