Μπαντάρα, μπαντάρα και ξανά μπαντάρα! Τι άλλο να πω για τους Bombing The Avenue; Η αλήθεια είναι ότι, γνωρίζοντας τον εαυτό μου πολλά χρόνια -μόνο εγώ ξέρω τι τραβάω- μπορώ να παραδεχτώ ότι κάθε φορά που τυγχάνει να ανακαλύψω κάτι φανταστικό, στο χώρο της μουσικής, βγάζω όλη τη θετική μου υπερβολή! Ορίζοντας αυτό ως αξίωμα, θα χρησιμοποιήσω, χωρίς ιδιαίτερο σκοπό και αιτία, για ακόμη τη λέξη μπαντάρα και θα προχωρήσω στην αναλυτική (ή και όχι, αναλόγως τις ορέξεις στα επόμενα λίγα λεπτά) περιγραφή -γιατί ποιος είμαι εγώ να κρίνω- του δίσκου!
Χωρίς να έχω ακούσει ούτε ένα κομμάτι, πριν λίγο καιρό, παρακολούθησα τους Bombing The Avenue σε μία συναυλία που πραγματοποίησαν, για την παρουσίαση του “Civil Servant” και είχα την τύχη να ακούσω τον συγκεκριμένο δίσκο από την πρώτη μέχρι την τελευταία νότα live, συνδυασμένο με την τρομερή δυναμική της μπάντας! Ό,τι καλύτερο!
Δέκα συνθέσεις, προσεγμένες και δεμένες μεταξύ τους με απόλυτη αρμονία!
Θυμίζοντας κάτι από “At The Drive-In”, μπλεγμένο με κάτι από παλιούς, καλούς “System Of A Down”, οι Bombing The Avenue βάζουν την προσωπική τους σφραγίδα και υπό μία αξιοπρεπέστατη παραγωγή, ηχητικά, μας παρουσιάζουν την πρώτη τους full length κυκλοφορία, “Civil Servant”.
Τι να πρωτοπεί κανείς για το Tool-ικό, “Gweed”, για το Limp Bizkit-ικό “Kuzo”, για την απόλυτη ψυχεδέλεια του “Cheese” και το δυναμισμό του “Everyone”, το hit μεν, μα φανταστικό δε, “Cruella”, και τη μίξη όλων των παραπάνω στα “Sixx”, “Nomads”, Rimini”, “Lights”! Κλείνοντας, συναντάμε τον επίλογο “Horless Moose” -riff, riff και πάλι riff.
Αναμένοντας τη συνέχεια! Αμ δεν αργεί, περνάνε γρήγορα τα χρόνια πια!