Το Σάββατο το βράδυ το “Xero” έγινε είκοσι χρονών. Ένας από τους πολυτιμότερους δίσκους του underground αγγλόφωνου εναλλακτικού rock των 90’s, βγαλμένος από μία εποχή που οι μπάντες έκαναν ότι μπορούσαν για να ξεπεράσουν την αστική μουσική αφάνεια. Χωρίς ιδιαίτερες αμφιβολίες το ραντεβού στο Six D.O.G.S είχε απαρτία. Σε ελάχιστο χρόνο από τη στιγμή που άνοιξαν οι πόρτες το gig space γέμισε σχεδόν ασφυκτικά από 30something ηλικίες (και όχι μόνο) που ήρθαν να θυμηθούν τα νιάτα τους.
Aνταπόκριση: Παναγιώτης Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Αθηνά Παπαγιάννη (περισσότερες εδώ)
Με συνοπτικές διαδικασίες και με το αναμενόμενο sold out, πριν καλά καλά τελειώσει η πρώτη μπύρα μας και οι χαιρετούρες με ξεχασμένους φίλους από τα παλιά, οι Bokomolech ανέβηκαν στη σκηνή, δημιουργώντας ένα πραγματικά οικογενειακό περιβάλλον στο χώρο. Αστειευόμενοι, μας ενημέρωσαν πως θα παρακολουθήσουμε την cd version του album, λόγω του ότι συμπεριλαμβάνει τρία extra κομμάτια απο την έκδοση του album σε βινύλιο. Το “Xero”, έχοντας παραμείνει το ίδιο επιβλητικό και συναισθηματικά φορτισμένο σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από πάνω του, παραδόθηκε στο κοινό του εξ’ ολοκλήρου ζωντανά με τις καλύτερες των αντιδράσεων. Από το εκρηκτικό εναρκτήριο Sin River μέχρι το πανέμορφο Lead, κανένας από το κοινό δεν φάνηκε να μην περνάει καλά ή τουλάχιστον να αισθανθεί ότι έχει γεράσει πλέον γι’αυτά.
Τα φωνητικά του Δημήτρη Ιωάννου εξακολουθούν να είναι το ίδιο εντυπωσιακά όπως τα χρόνια που ήταν πιο συναυλιακά ενεργοί. Φυσικά το μακρόσυρτο και βραδυφλεγές “My Words”, ήταν για ακόμη μια φορά μια από τις πιο δυνατές και συγκινητικές στιγμές τις βραδιάς. Μετά το τέλος του set, πολλοί προσπάθησαν να πείσουν την μπάντα να συνεχίσει να παίζει κομμάτια και απ’ την επόμενη κυκλοφορία (το E.P Insect[Songs]) προφανώς γιατί πολλοί θα ήθελαν να ακούσουν και το “Crazy Water”, αλλά δυστυχώς αρκέστηκαν σε κάποια free cd copies του Xero που μοιράστηκαν, αλλά και το ραντεβού για ποτάκι στο Bar… Χωρίς πολλά λόγια, οι Bokomolech ήταν και θα είναι μια από τις καλύτερες μπάντες της εγχώριας σκηνής, άσχετα αν τα φώτα της τοπικής δημοσιότητας έχουν προ πολλού στρέψει αλλού την προσοχή τους. Ας ελπίσουμε ότι το πολύ καλό “Mass Vulture” του 2012, σημάνει ακόμη μια νέα δισκογραφική δουλειά από το group, για να τους ξαναδούμε ζωντανά και πάλι σχετικά γρήγορα.