Οι Body Count επιστρέφουν δισκογραφικά με το “Carnivore”, τρία χρόνια μετά από την τελευταία τους κυκλοφορία, με υλικό πιστό στο ύφος τους, αλλά κυρίως πιστό στον σκοπό που η μπάντα υπηρετεί, ο οποίος είναι η κοινωνική αφύπνηση και η πάταξη κάθε μορφής ρατσισμού. Ο θρύλος Ice-T λοιπόν, μαζί με το crew του για μια ακόμη φορά θα μπλέξουν τη γλώσσα του ghetto με τον βαρύ ήχο για να πουν αυτά που θέλουν να πουν.
Σε κάθε ευκαιρία, ο “uncle Ice” τονίζει ότι ο ήχος των Body Count είναι επηρεασμένος από τους Slayer κυρίως, κι απ’το old-school punk. Στο “Carnivore” γίνεται αυτό πολύ εύκολα αντιληπτό. Ηardcore αισθητική, που δεν διεκδικεί βραβείο πρωτοτυπίας, με το delivery του Ice-T όμως να είναι αυτό που αλλάζει τελείως το groove και το κάνει αυτόματα κάτι ξεχωριστό. Η παραγωγή σε γενικές γραμμές είναι πολύ καλή, τόσο δουλεμένη, όσο χρειάζεται για να «μαζεύει» τα πολλά «μπουκωμένα» παιξίματα και να αναδεικνύει τη φωνή.
Μεγάλο κομμάτι του δίσκου είναι οι διασκευές. Πάντα αρέσει στην μπάντα να κάνει κάποιο tribute σε αγαπημένους της καλλιτέχνες. Εδώ έχουμε μια διασκευή του “Ace Of Spades”, χωρίς καμία αλλαγή, πράγμα που ξενίζει, εν έτει 2020, αλλά είναι κάτι το οποίο κάνουν συστηματικά. Υπάρχουν και δύο διασκευές hip-hop κομματιών του Ice-T, το “Colors”, στο οποίο τύμπανα παίζει ο Dave Lombardo, και το επικό “6 In Tha Morning”, που αναγράφεται κι ως bonus track, οι οποίες παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον.
Στο album υπάρχουν διάφορες συμμετοχές που τραβούν την προσοχή, εκτός αυτής του Lombardo. Στο κομμάτι “Point The Finger” ακούμε τον Riley Gale των Power Trip, στο “Another Level” τον Jamey Jasta των Hatebreed και στο κομμάτι που έγραψαν οι Body Count στην μνήμη του γνωστού Καλιφορνέζου rapper, Nipsey Hussle, “When I’m Gone”, φωνητικά κάνει η Amy Lee.
Στην πραγματικότητα, αυτό που κάνει το album ενδιαφέρον είναι η ξεχωριστή θέση που έχουν οι Body Count στην ευρύτερη “σκληρή” σκηνή. Η δουλειά τους δεν εξελίσσεται ιδιαίτερα, δεν έχει να προσφέρει κάτι καινούργιο στον ακροατή. Δεν είναι αυτός ο σκοπός τους όμως. Μέλημά τους είναι να περάσουν τα μηνύματά τους και το καταφέρνουν. Αν όμως το focus γίνει μόνο στη μουσική, η αλήθεια είναι ότι έναν fan του metal, ίσως να τον αφήσει και αδιάφορο, τους fans του hip-hop δύσκολα τους «αγγίζει», αυτοί όμως που είμαστε με το ένα «πόδι» στο heavy και με το άλλο στο rap, σίγουρα θα βρούμε πράγματα να μας αρέσουν στο “Carnivore”.
