Ένα ακόμη ευχάριστο και απροσδόκητο γεγονός της φετινής χρονιάς ήταν η κυκλοφορία ενός νέου studio δίσκου από τους βετεράνους Blue Öyster Cult μετά από σχεδόν είκοσι χρόνια. Οι Blue Öyster Cult είναι μια από τις πιο επιδραστικές μπάντες που έδρασαν στα 70’s ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν πως ήταν η απάντηση στους Black Sabbath από την άλλη όχθη του Ατλαντικού.
Βέβαια το ερώτημα που προκύπτει είναι κατά πόσο “στέκει” μια νέα κυκλοφορία από την εν λόγω μπάντα και κατά πόσο αντέχει την τεράστια παρακαταθήκη που άφησε στο χρόνο. Τα ερωτήματα παίρνουν απάντηση από το opening track του δίσκου “That Was Me” που έχει μέσα του ένα φρέσκο riff με ένα ευκολομνημόνευτο refrain, τις κιθαριστικές “αψιμαχίες” των μοναδικών original μελών της μπάντας Bloom/Dharma.
Ως μια μικρή παραφωνία θα χαρακτήριζα το “Box In My Head”, όχι όμως και το “Tainted Blood” που κινείται σε πιο αργό ρυθμό και με τον 70’s αέρα του. Το ίδιο ενδιαφέρον είναι το “Nightmare Epiphany” που κρατάει από τις σόλο δουλειές του Buck Dharma kεδώ ακούγεται πιο ανανεωμένο, όπως και το “Secret Road”, ενώ το “The Edge of The World” είναι ένα τσαμπουκαλεμένο καθαρά συναυλιακό τραγούδι (όταν με το καλό ξανανοίξουν οι συναυλίες) καθώς και ένα από τα highlights του δίσκου.
Το “The Return of St.Cecilia” προφανώς είναι μια αναφορά στο “Cecilia” που είχαν ηχογραφήσει με την πρώτη τους μορφή ως Stalk-Forest Group. Το ίδιο δυνατό είναι και το “Train True (Lennie’s Song) που βρωμάει αμερικανίλα με την φυσαρμόνικα στην εισαγωγή και τον γρήγορο Americana ρυθμό του. Όσο για το “Florida Man” σε ξεγελάει στις πρώτες νότες νομίζοντας πως θα ακούσεις το χαμένο αδερφάκι του “Don’t Fear The Reaper” αλλά παίρνει μια διαφορετική τροπή, ενώ το “The Alchemist” πιθανόν να εκτιμηθεί περισσότερο από τους πιο heavy metal οπαδούς της μπάντας.
Το τελικό συμπέρασμα που βγαίνει από την ακρόαση του “The Symbol Remains” είναι πως τελικά η αναμονή άξιζε τον κόπο. Δεν είναι μόνο το σύμβολο που παραμένει, είναι και εκείνη η μουσική, αυτός ο τόσο χαρακτηριστικός ήχος που αποκτάει την δική του φρεσκάδα στον 21ο αιώνα μέσα από έναν δίσκο που έχει μέσα του μια καταγραφή της βαριάς -από κάθε άποψη- ιστορίας της μπάντας αφού κάθε τραγούδι περιλαμβάνει και ένα μέρος της.