Οι Black Hat Bones, έπειτα από ένα Γολγοθά επιβίωσης που αντιμετώπισαν την Παρασκευή, εμφανίστηκαν τελικά στο Off The Chain, καταφέρνοντας ανεμπόδιστα να κάνουν τη φασάρα που κάθε ένας από τους ακολούθους τους περίμενε. Μετά την ακύρωση του live τους στο An λόγω τεχνικών προβλημάτων, μετέφεραν την παρουσίαση του EP τους ωσάν αίλουροι στο Off The Chain και δεν υπήρχε περίπτωση να μη βρισκόμασταν μαζί τους.
Ανταπόκριση: Χριστίνα Σούκη / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου
Προς έκπληξη όλων, ο ήχος τους ήταν καλύτερος από ότι θα μπορούσε να περιμένει κανείς, σε βαθμό που πραγματικά απορήσαμε όλοι μας, μιας που προφανώς το Off The Chain δεν αποτελεί venue. Προς έκπληξη δική μου, δεν περίμενα πως τελικά ο χώρος θα γέμιζε και οι πιστοί φίλοι των BHB θα ήταν εκεί, μιας που η μεταφορά του live έγινε μόλις λίγες ώρες πριν. Κι αυτό, όπως και να ‘χει, είναι το λιγότερο τιμητικό για την μπάντα, που φαίνεται να έχει δυνατό στήριγμα τον κόσμο της. Οι Black Hat Bones, χωρίς τη συνοδεία κάποιου opening act, καθυστέρησαν να εμφανιστούν, με αποτέλεσμα όλο και μεγάλωνε η αγωνία μας για το τι θα δούμε όσο περνούσε η ώρα.
Σε μια εφ’ όλης της ύλης set-list, νομίζω πως δε μας άφησαν πεινασμένους, αν και ακόμη κι αν συνέχιζαν, δε θα μας ενοχλούσε καθόλου. Με κομμάτια από τα δύο τους LPs και με πρωταγωνιστή το καινούριο τους κατόρθωμα, “The Ghost Bites Back”, όσο άθραυστοι και ακατάλυτοι παρουσιάζονται σε όποια άλλη σκηνή, έτσι κατάφεραν να φέρουν την αγριάδα τους και την ‘τραχύτητά’ τους και στο Off The Chain. Άλλωστε, η τετράδα είναι καλόφημη για το μακελειό που δημιουργείται στις ζωντανές της εμφανίσεις. Για το βρέφος τους, ακούγοντάς το και ζωντανά, σιγουρεύτηκα για αυτό που έγραψα και στο review. Θεωρώ πως πλάσθηκε με ευαισθησία, περηφάνια και περίσσια έμπνευση για να έρθει να δέσει και να συμπληρώσει το “Born In A Thunder” και να χτίσει λίγο ακόμη αυτόν το ‘γλυκό’ – grunge ήχο που βγαίνει από τα κανόνια των BHB. Κι όταν λέω ‘γλυκό’, προφανώς και δε μιλάω για κλάψες και μελό καταστάσεις, αλλά για το ‘οικοδομημένο’ και ‘σμιλευμένο’ υλικό τους, το προσωπικό τους, το αναγνωρίσιμό τους!
Την περασμένη Παρασκευή περίμενα πως θα πιω απλά την μπίρα μου με παρεΐστικη live μουσική, σε ήπιους τόνους. Αντ’ αυτού, όμως, δε μου έλειψε τίποτα από ένα κανονικότατο ηχηρό live και αυτό είναι το παράσημο που θα δώσω, επίσης, στη συγκεκριμένη μπάντα. Γιατί είναι ο ορισμός του ‘ανεβαίνω όπου κι αν βρίσκομαι, κάνω θρύψαλα το έδαφος που πατώ πρώτα κι ύστερα, όταν αποφασίσω εγώ, κατεβαίνω’, κι όλο αυτό με μετριοπάθεια. Ήταν οι ασταμάτητοι Black Hat Bones με το νέο τους EP και τελικά τα κατάφεραν, ακόμη κι έτσι!