Αντί προλόγου: Θα το γράφω μέχρι να μαλλιάσει η πένα μου, το ελληνικό thrash είναι εδώ και αποτελεί φαινόμενο, είναι κάτι ζωντανό και κάτι πολύ μεγαλύτερο από μία ή δύο μπάντες, είναι κίνημα και αν δεν το έχετε ανακαλύψει ακόμα σας συστήνω να το κάνετε σύντομα. Το βράδυ της Κυριακής που μας πέρασε στο An Club ήταν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία.
Aνταπόκριση: Μανώλης Ροδοκανάκης / Φωτογραφίες: Lina Koshka (περισσότερες εδώ)
Αρχή με τους Skull Koraptor, οι οποίοι έχοντας σύμμαχο τους τον ήχο παρουσίασαν το υλικό τους με σιγουριά και αυτοπεποίθηση. Σαφώς καλύτεροι και πιο δεμένοι από την προηγούμενη φορά που τους είχα δει, δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να ξεσηκώσουν τον κόσμο. Ο τραγουδιστής μου φάνηκε λίγο αγχωμένος και θαρρώ πως μόνο να κερδίσει έχει από το να αφήσει τον εαυτό του λίγο πιο ελεύθερο, αλλά όπως και να’χει, μισή ώρα κοπανήματος αργότερα, είχα πεισθεί ότι αυτή η μπάντα έχει τις βάσεις να κάνει πολύ ωραία πράγματα.
Συνέχεια με άλλη μία πειστική εμφάνιση από τους Amken, οι οποίοι έχουν πετύχει μια απολαυστικότατη και πραγματικά εθιστική αμερικανογερμανική μίξη στον ήχο τους. Ο κόσμος σε παραλήρημα, η μπάντα σε κέφια, τα pit ασταμάτητα και ο πανικός ακατάπαυστος. Δεν έχω να προσθέσω πολλά για την εμφάνιση μιας μπάντας που πλέον την θεωρώ πέρα για πέρα αξιόπιστη, οπότε θα γκρινιάξω που δεν παίξανε Sodom!
Τη σκυτάλη πήρανε οι καλεσμένοι της βραδυάς, και φυσικά αναφέρομαι στους Ηρακλειώτες Biotoxic Warfare. Όταν είχα κάνει την κριτική στο πολύ καλό “Lobotomized” εκεί στα τέλη του ’14 (διαβάστε την εδώ), είχα γράψει ότι δεν βλέπω την ώρα να τους δω live. Όχι να το παινευτώ, αλλά είχα απόλυτο δίκιο που ανυπομονούσα καθώς το υλικό τους είναι ακόμα πιο ακραίο ζωντανά, και έχουν μια σιδηροδρομικότητα στο παιξιμό τους που σου τρυπάει το κρανίο. Τι κι αν χάσανε κάπου την ορμητικότητα τους από ένα λαθάκι στην αρχή, ξαναβρήκαν τα πατήματά τους χωρίς κόπο και νομίζω πως κέρδισαν τον Αθηναϊκό κοινό. «Η σκηνή είναι δική σας!» φωνάζει ο βραχνιασμένος τραγουδιστής και ο χαμός που ακολούθησε δεν περιγράφεται… Ελπίζω να τους ξαναδούμε σύντομα!
Οι Fadom που ακολούθησαν φαίνεται να έχουν πάρει τα πάνω τους μετά το άνοιγμα σε Tankard, κι έτσι ο κόσμος τους αντιμετώπισε σαν μεγάλη μπάντα, όπως τους αξίζει. Πολύ καλή εμφάνιση, φοβερή απόδοση, όλα τα παιδιά σε μεγάλα κέφια, ασταμάτητο moshing… Βασικά όταν έχεις βγάλει δίσκο πέρσι και ο κόσμος ήδη τραγουδάει τα κομμάτια σου, ε τότε ξέρεις ότι μάλλον κάτι κάνεις καλά. Άξιοι!
Στο τέλος της βραδυάς, οι τιμώμενοι Bio-Cancer εμφανίστηκαν μέσα σε σύννεφα καπνού. Τα όσα επακολούθησαν μόνο σαν μια θολή ιδρωμένη ανάμνηση μπορούν να περιγραφούν. Ανελέητο thrashing σφυροκόπημα, επανειλημμένες βουτιές του τραγουδιστή στον αφιονισμένο κόσμο, αυθεντικό encore που είχαμε να δούμε από ποτέ, κάπου εκεί μέσα έγινε και η παρουσίαση του “Tormenting the Innocent” που είναι φοβερός δίσκος, αλλά τι να λέμε τώρα, όσο καλός και αν είναι ένας δίσκος, το thrash δεν το νοιώθεις αν δεν πας να το δεις live.
Σύντροφοι, αν νομίζετε ότι το ελληνικό metal είναι οι Rotting Christ και ο Gus G, να πάτε να δείτε αυτή την άνευ προηγουμένου έκρηξη που γίνεται τα τελευταία χρόνια στο thrash underground. Να πάτε να δείτε τους Bio-Cancer, και όλους τους παραπάνω να αποδίδουν σαν παλαβοί ένα δύσκολο είδος, και να μου πείτε μετά αν υπάρχει ταλέντο, παρόν και μέλλον στο ελληνικό metal. Μέχρι τότε, στηρίξτε το ελληνικό thrash και spread the fuckin cancer…!!!