Ας μιλήσουμε για folk rock. Το είδος που όταν ήσουν πιτσιρικάς έτρεχες να κρυφτείς και από αντίδραση να βάλεις ό,τι πιο άγριο σου βρίσκεται στη διαπασών. Τώρα που μεγάλωσες και έχεις χάσει κατά πολύ τις άμυνες σου -καθώς και την όρεξή σου να κυλιέσαι στα πατώματα-, είναι αρκετές οι περιπτώσεις που το συγκεκριμένο είδος μουσικής τρυπώνει για ώρες στο playlist σου, με εσένα να σφυρίζεις (και καλά) αδιάφορα. Φυσικά και δε πρόκειται να σε μαλώσει κανείς που το έριξες στα Bob Dylan και τα Neil Young αυτού του κόσμου, αρκεί να το παραδεχτείς. Αυτό όμως που δε θα σου συγχωρήσει κανείς, είναι πως μέσα σε αυτή τη χαλαρότητα που πλέον σε διακρίνει, να μην έχεις ανακαλύψει ακόμη την μουσική των Big Thief.
Αν και έχουν περάσει μόλις πέντε μήνες από την κυκλοφορία του “U.F.O.F”, η μπάντα από το Brooklyn επιστρέφει στη δισκογραφία με ίσως τον πιο σημαντικό δίσκο της έως τώρα πορείας τους. Κατά τα λεγόμενα των Big Thief, το “Two Hands” στη πραγματικότητα είναι το «γήινο» αδερφάκι του “U.F.O.F”, του οποίου αποτελεί φυσική συνέχεια. Χωρίς να λείπουν αρκετές δόσεις ηλεκτρισμού στο παρασκήνιο, η κυκλοφορία αυτή κινείται σε ένα φιλόξενο indie / folk περιβάλλον, του οποίου η συναισθηματική ένταση δε περνά εύκολα απαρατήρητη. Πέρα από το γεγονός ότι οι Big Thief ομολογουμένως ξέρουν να γράφουν όμορφη μουσική, το βασικό συστατικό που τους πάει ένα βήμα παραπέρα, είναι φυσικά τα υπέροχα φωνητικά της Adrianne Lenker, στα οποία δύσκολα θα αντισταθείς.
Τα πάντα στο “Two Hands” έχουν κάτι να μας πουν. Από τις χαλαρές μελωδίες των “Rock and Swing” και του “Those Girls”, το σπαρακτικό “Forgotten Eyes” (που θυμίζει μουσικές του J Mascis), έως τον υπνωτικά παράξενο ρυθμό του “Two Hands” και τον pop ηλεκτρισμό του “Shoulders”, το album αυτό έχει όλα τα προσόντα να τρυπώσει στη καθημερινότητα σου.
Και κάπου εκεί προς το τέλος έρχεται το “Not”. Το «Neil Young» κόλλημα του δίσκου, που άθελα του σχεδόν υποβιβάζει τα πάντα που έχεις ακούσει απ’ αυτούς έως τώρα. Το “Not” είναι το single που δικαιωματικά του αξίζει να παίζει παντού κα για πάντα μέχρι να το σιχαθείς. Δε ξέρω πόσο καλό ή κακό κάνει η παρουσία ενός τόσο σπουδαίου track στη δισκογραφία των Big Thief, πάντως σίγουρα είναι αυτό που θα τους στιγματίσει για καιρό περνώντας τους στην επόμενη πίστα. Αν πρέπει να κρατήσεις ένα κομμάτι για φέτος, διάλεξε αυτό.
Οι Big Thief με σταθερά βήματα κερδίζουν σιγά-σιγά την αναγνωρισιμότητα που τους αξίζει, και μάλλον η μεγάλη στιγμούλα τους έχει έρθει. Το “Two Hands” παρέα με το “U.F.O.F” που προηγήθηκε τους δίνει τη δυνατότητα να ξεφύγουν από το αποκλειστικά «ψαγμένο» κοινό που τους ακολουθεί έως τώρα.