Κάπου στα τέλη του Μαΐου, οι δημοφιλείς Σκωτσέζοι Biffy Clyro ανακοίνωσαν μια ακουστική περιοδεία σε ιδιαίτερους συναυλιακούς χώρους ανά την Ευρώπη, για την προώθηση του “MTV Unplugged: Live At Roundhouse, London”, της ιστορικής εκπομπής του μουσικού καναλιού, στην οποία πήραν μέρος πρόσφατα. Το sold out ήταν αναμενόμενο και έγινε μέσα σε λίγες ώρες. Ευτυχώς όμως (λίγο η τύχη, λίγο τα φτηνά αεροπορικά) μια από αυτές τις εμφανίσεις τους είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε στο βροχερό Μιλάνο τη περασμένη Δευτέρα.
Το χωρητικότητας 1400 ατόμων εντυπωσιακό Teatro Dal Verme, βρίσκεται στη καρδιά του ιστορικού κέντρου του Μιλάνου από το 1870 και κατά κύριο λόγο φιλοξενεί κονσέρτα κλασικής μουσικής και θεατρικές παραστάσεις. Αυτό ήταν και το μέρος που επέλεξε η μπάντα για το ξεχωριστό αυτό event. Με την είσοδο μας στον χώρο, τα δωρεάν καναπεδάκια με το προσούτο στο bar και η ευγένεια του προσωπικού σε έκαναν να νιώθεις λιγάκι άβολα. Ακόμη πιο αλλόκοτη ήταν η επιλογή της παραγωγής να ακούγεται το “Jane Doe” των Converge απ’ τα ηχεία την ώρα που κουστουμαρισμένοι ταξιθέτες σε οδηγούσαν στη θέση σου. Από την πρώτη στιγμή, ένιωθες ότι θα σου συμβεί κάτι ανεπανάληπτο. Και μάλλον κάπως έτσι πήγε.
Χωρίς ιδιαίτερες καθυστερήσεις, ο Aviv Geffen των Blackfield με τη συνοδεία τριών μουσικών πήρε τη θέση του στη σκηνή. Το μικρής διάρκειας set του (μόλις έξι κομμάτια) δεν το λες και αξιομνημόνευτο. Ακούστηκαν τα “Blackfield”, “Oxygen”, “After the Rain”, “Miss U”, “Hello” και μια νέα σύνθεση με το όνομα “October”, το οποίο αφορούσε κάποιον φίλο του που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή. Δε μπορώ να ξέρω αν ο τύπος είχε άγχος, αν ένιωθε έξω απ’ τα νερά του, ή αν απλώς είχε μια κακή μέρα, πάντως αυτό που μας παρουσίασε ήταν ό,τι πιο αδιάφορο έχουμε παρακολουθήσει εδώ και καιρό. Και σίγουρα δεν έφταιγε η ανυπομονησία για το main act της βραδιάς.
Μετά από λίγα λεπτά καθυστέρηση για τις σχετικές προετοιμασίες, είχε έρθει η ώρα γι’ αυτό που περίμεναν όλοι. “Buonasera Milano, come state? Noi siamo I Biffy Fucking Clyro!” μας λέει ο Simon Neil και τα πρώτα ακόρντα του “The Captain” συντονίζουν θριαμβευτικά το κοινό, το οποίο δεν σταμάτησε να τραγουδάει ούτε λεπτό για τις επόμενες δύο ώρες. Χωρίς να αφήνουν τίποτα στην τύχη, οι Biffy Clyro μας παρουσίασαν ένα αξέχαστο -και άψογα στημένο- show γεμάτο συγκινήσεις, που δεν είχε να ζηλέψει απολύτως τίποτα από την ένταση ενός ηλεκτρικού set. Πέρα από το υλικό που συναντήσαμε και στο “MTV Unplugged: Live At Roundhouse, London”, εντυπωσιακές ήταν και οι αποδόσεις σε πιο “δύσκολα” κομμάτια της δισκογραφίας τους, όπως τα “Justboy”, “Different People” και “Saturday Superhouse”. Μεταξύ άλλων, ακούσαμε δύο νέες συνθέσεις, το πολύ καλό “Adored” από το επερχόμενο film project “Balance, not Symmetry” του Jamie Adams και το “Different Kind Of Love”. Οι εκτελέσεις των “Mountains”, “As Dust Dances” και φυσικά του “Machines” ήταν συγκλονιστικές.
Μετά από 19 τραγούδια, ένα ολιγόλεπτο διάλειμμα και το ρυθμικό “Mon’ The Biff’!” από το κοινό στον αέρα, ο Simon Neil μας τραγούδησε το “Friends and Enemies” χωρίς μικρόφωνο και μοναδικό φωτισμό μια λάμπα που κατέβηκε από την οροφή. Αμέσως μετά, η ατάκα “Everybody, get on your fucking feet and come closer!” σήκωσε τους πάντες απ’ τα καθίσματα για να τραγουδήσουν το “God And Satan”. Όσον αφορά το “Many Of Horror” που έκλεισε τη βραδιά, δεν υπάρχουν λόγια. Ήταν ένα από τα καλύτερα συναυλιακά highlight που έχουμε ποτέ παρακολουθήσει και πρέπει να το ζήσεις για να το καταλάβεις.
Οι Biffy Clyro με τη σταθερά καλή δισκογραφία τους, από ενδιαφέρουσα μπάντα έγιναν αγάπη και από αγάπη, κόλλημα. Είναι από τις μετρημένες
στα δάχτυλα μπάντες που καταφέρνουν να προκαλούν τόση συναισθηματική ένταση και πάθος στους fans τους, πράγμα που αποδεικνύουν σε κάθε τους ζωντανή εμφάνιση. Δε ξέρουμε κατά πόσο αυτό το one/off ακουστικό tour τους που παρακολουθήσαμε θα αποδειχθεί σημαντικό για την πολύχρονη πορεία τους, πάντως οι φίλοι τους θα το θυμούνται για πάντα.