Πρώτη φορά που άκουσα τη Beth Hart να τραγουδά ήταν στον τότε πρώτο προσωπικό δίσκο του Slash, με εκείνο το εκπληκτικά όμορφο και αφοπλιστικό τραγούδι του το “Mother Maria”. Η φωνή της από τότε έγινε για μένα ένα όχημα φορτωμένο με αμέτρητα συναισθήματα, ομορφιά και δύναμη.
Το επόμενο βήμα φυσικά ήταν να ψάξω τι άλλο είχε κάνει και με κάθε άκουσμα έμενα έκπληκτος με κομμάτια όπως το “Bottle of Jesus”, “Broken and Ugly” και το “Jealousy”. Αυτό που ήταν εκπληκτικό ήταν η ευκολία με την οποία αυτή η γυναίκα σε ταξίδευε από αισθήματα έκστασης, στα όρια της οργής, σε μελωδίες που γυμνώνουν τη ψυχή και σε κάνουν να νιώθεις σαν παιδί.
Τα χρόνια πέρασαν από τότε και κάπου πήρε το μάτι μου ότι είχε κυκλοφορήσει μια σειρά από συλλογές με τον Joe Bonamassa. Σαφώς είχα περιέργεια για τους καρπούς αυτής της συνεργασίας. Μια συλλογή με blues και soul διαμάντια. Αν η Beth μου είχε τραβήξει την προσοχή πριν, εδώ με κατέστρεψε κυριολεκτικά. Αμέτρητα βράδια μου κράτησε συντροφιά μαζί με τα τσιγάρα μου και ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Εδώ είχε ωριμάσει και πλέον αποτελούσε την επιτομή του sex appeal, της απόγνωσης, του πόνου των blues και της μαγείας τους. Όποιος αμφιβάλει δεν έχει παρά να ακούσει το “Your Heart Is Black At Night” ή το “I’ll Τake Care of You” ή ακόμα ακόμα το “I’d Rather Go Blind”
Kάθε καλλιτέχνη τον ξεχωρίζει κάτι διαφορετικό. Τι ξεχωρίζει τη Beth όμως; To πόσο άμεσα είναι συνδεδεμένη η ψυχή της με τη φωνή της σαν να είναι σε συνεχή επικοινωνία; Πόσοι άνθρωποι το αποζητάνε αυτό άλλωστε; Όταν το βλέπεις όμως μπροστά σου και το ακούς σου δημιουργεί μια περίεργη αίσθηση αλλά τόσο ελκυστική ταυτόχρονα. Θα ήθελα και εγώ , θα ήθελες και εσύ να τραγουδήσουμε έστω και μια φορά στη ζωή μας σαν και αυτήν και όλα θα είχαν λίγο νόημα παραπάνω, ένα σημείο αναφοράς που ο χρόνος σταμάτησε. Η ζωή της, πολυτάραχη όπως και η ψυχή της, αποτυπώνεται πάνω στα τραγούδια της και αυτό το ζηλεύω και το αγαπώ σε αυτήν.
Την Πέμπτη που έρχεται και καθώς μπαίνει το καλοκαίρι θα μας τιμήσει στο Θέατρο Βράχων με την φωνή της και το πιστεύω ότι θα μας ταξιδέψει. Όλη η Αθήνα θα νιώσει τη παρουσία της . Δεν περίμενα να την ακούσω από κοντά όταν χάζευα video απ τις συναυλίες της στο internet και τώρα νιώθω τόσο τυχερός που θα είμαι εκεί. Ίσως έχω μια ευκαιρία μαζί της να ξεχάσω τις έγνοιες μου και να τραγουδήσω παράφωνα από κάτω στίχους που ο εγωισμός μου δεν με αφήνει να προφέρω συνήθως. Το ξέρω ότι γράφω κάπως γλαφυρά για αυτήν αλλά όπως είπα είναι γιατί έχω ταξιδέψει με τη μουσική της σε μέρη όμορφα αλλά ταυτόχρονα μέρη που πονάνε. Μπορεί το φετινό καλοκαίρι να είναι γεμάτο με τεράστιες συναυλίες και ονόματα αλλά σου υπόσχομαι ότι καμία άλλη συναυλία δεν θα έχει τόσα συναισθήματα να σου δώσει όσο αυτή. Θα τη θυμάσαι για χρόνια μπροστά στον επόμενο έρωτα σου, στην επόμενη δυσκολία σου. Τι να περιμένεις λοιπόν εσύ στο ακροατήριο; Soul, blues και rock n’ roll είναι η απάντηση.
