Tι κι αν πέρασαν 20 ολόκληρα χρόνια από την τελευταία τους εμφάνιση στην Ελλάδα; Οι δεσμοί του κοινού με το γκρουπ των Σκωτσέζων Belle and Sebastian φαίνεται πως κρατούν ακόμα γερά, αφού κατάφεραν με ευκολία να κάνουν το sold out την περασμένη Παρασκευή στο Anodos Live Stage.
Ανταπόκριση: Θανάσης Καρανίκας / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (πλήρες photo report εδώ)
Aφορμή της επίσκεψής τους, ο δίσκος με τίτλο A Bit Of Previous που κυκλοφόρησε την περασμένη άνοιξη και που όπως έχει δηλώσει ο ιθύνων νους της μπάντας, Stuart Murdoch, θα είναι και ο τελευταίος τους. Βέβαια, κανείς δε γνωρίζει αν αυτό το αντίο, είναι οριστικό και για την ύπαρξη της μπάντας γενικότερα.
Το warm-up ανέλαβαν οι Έλληνες Amalia & the Architects, το νεοσύστατο δηλαδή πρότζεκτ της Αμαλίας Μουχταρίδη, με τις όμορφες μελωδίες τους, παλαιότερα αλλά και ακυκλοφόρητα τραγούδια από τον δίσκο που θα βγει όπως μας είπε μέχρι το τέλος του 2022, αλλά και μια πιο νωχελική διασκευή στο Blister In The Sun των Violent Femmes. Δυστυχώς ο χαμηλός ήχος στο μικρόφωνο της Αμαλίας δε βοήθησε στο να απολαύσουμε το set τους όσο θα θέλαμε, παρά το αξιοπρεπές παίξιμο της μπάντας.
Λίγο μετά τις 10 ήρθε η ώρα για τους Σκωτσέζους να γεμίσουν, κυριολεκτικά, τη σκηνή. Εννιά συνολικά άτομα και αναρίθμητα όργανα, μέσα σε αυτά και οι δικός μας Δημήτρης (δυστυχώς μας διαφεύγει το επώνυμο) που τους συνόδευσε στην τρομπέτα.
Το άνοιγμα δε θα μπορούσε να είναι ιδανικότερο: Dog On Wheels από το μακρινό 1997 και η χαρά και η συγκίνηση να χτυπούν κόκκινο με το καλησπέρα σας. I’m a Cuckoo, ένα ακόμη classic, για τη συνέχεια πριν περάσουν σε μια διακριτική παρουσίαση του τελευταίου τους άλμπουμ. Το κλίμα έχει ζεσταθεί για τα καλά αφού ο Stuart Murdoch τα έχει δώσει όλα εξ αρχής με τις χορευτικές του φιγούρες και την ασταμάτητη, γεμάτη χιούμορ επικοινωνία του με το κοινό. Αξέχαστη θα μας μείνει η στιγμή με την παρουσίαση του slide των φωτογραφιών που τράβηξε η μπάντα από την επίσκεψή της στην Αθήνα και τα απίθανα σχόλια του πάνω σε αυτές.
Η βραδιά κυλά σαν νεράκι και τα τραγούδια που αγαπάμε διαδέχονται το ένα το άλλο: I want the world to stop, Piazza, New York Catcher, Another Sunny Day, The Boy With the Arab Strap, Get Me Away From Here, I’m Dying κ.α. δημιουργούν ένα πλήρες setlist που ικανοποιεί όλους τους fans αλλά αποτελεί και την τέλεια σύσταση στους νέους ακροατές. Ακόμα και το deep-cut Le pastie de la bourgeoisie ήταν εκεί, έστω και μισό, έπειτα από requests του κοινού. Μόνες, ίσως, απουσίες από classics ήταν τα The State I Am In και Like Dylan In The Movies, αλλά καθόλου δε μας πείραξε. Διότι είναι λίγες οι φόρες που μας δίνεται η ευκαιρία να απολαύσουμε αγαπημένες μπάντες σε βραδιές που τα έχουν όλα: άψογο ήχο (και γενικότερα παραγωγή), κοινό που ξέρει τι έχει έρθει να ακούσει και καλλιτέχνες πραγματικό μεράκι που παρουσιάζουν το υλικό τους με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Ένα υπέροχο live για το ξεκίνημα της φθινοπωρινής σεζόν κι αν είναι όντως η τελευταία φορά που απολαύσαμε ζωντανά τους Belle And Sebastian, μας έχουν αφήσει σίγουρα την πιο γλυκιά γεύση για το τέλος.