I am nothing, without him, nothing is. I am no one. It is he, Sol invictvs , the undying sun.
Δανειζόμενος τους στίχους από το “The Deathless Sun”, ο mastermind των Behemoth, Adam Nergal Darski, υποδηλώνει και μας οδηγεί στην άβυσσο του μυαλού του, μεταφέροντας μας σε αυτή την ουτοπική, μηδενιστική αίσθηση που έχει ο δίσκος που δημιούργησε. Ακριβώς αυτό βλέπουμε στα και βιώνουμε στα 43 λεπτά που διαρκεί το νέο πόνημα των Behemoth.
Τέσσερα χρόνια μετά το “I Loved You At Your Darkest”, οι Behemoth μας παραδίδουν ένα δίσκο δυναμίτη, σχεδόν αντάξιο του “The Satanist”. Πιο ώριμοι από ποτέ τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, μας ταξιδεύουν σε ένα μαύρο σκοτεινό όνειρο από το οποίο δεν θέλουμε να βγούμε. Επανάσταση, εσωτερική έκφραση και ένας μεγάλος σαρκασμός προς την θρησκεία.
Μην έχοντας να αποδείξουν τίποτα μετά από μία τεράστια καριέρα και έχοντας αποκτήσει πια ένα πολύ χαρακτηριστικό ύφος, κυμαίνονται στο γνωστό blackened death metal αλλάζοντας πολλές φορές ύφος, ρίχνοντας ρυθμούς και δίνοντας έμφαση στο feeling, κερδίζουν αμέσως τον ορκισμένο φαν τους αλλά και τον νέο ακροατή. Την παραγωγή ανέλαβαν οι ίδιοι και την μίξη ο ‘πολύς’ Joe Barresi.
Η μπάντα δεν άφησε το κοινό της παραπονεμένο καθώς έβγαζε μόνιμα singles μέχρι και την τελική κυκλοφορία. (“Ov My Herculean Exile”, “Off to War”, “The Deathless Sun”, Thy Becoming Eternal”). Ο δίσκος ανοίγει με το “Post Gods Nirvana βάζοντας μας μελωδικά σε μία εισαγωγή ακριβώς πριν έρθει το κυρίως πιάτο. “Malaria Vvlgata” και οι φρενήρεις ρυθμοί ανεβαίνουν. “The Deathless Sun”, ένα μεγάλο mid tempo έπος. To “Ov My Herculean Exile” η μεγαλύτερη στιγμή με τον Nergal να καταπιάνεται με την εσωτερική αναζήτηση του, που είναι διάχυτη και έντονη σε όλο τον δίσκο. “Thy Becoming Eternal” και οι στροφές πάλι ανεβαίνουν , με έναν Nergal να ακούγεται μανιασμένος όσο ποτέ. “Once Upon A Pale Horse”, μια κολλητική μελωδία από την αρχή ως το τέλος.
Κλείνοντας ξέρουμε πώς το πάθος είναι πάλι εδώ, άσβεστο, ο δίσκος έχει τραγούδια που άλλοι θα έκαναν τα πάντα να έχουν στην δισκογραφία τους, όμως το ανυπέρβλητο όριο του The Satanist δεν το έφτασαν.