Επειδή ο πυρετός δε με αφήνει να εμπνευστώ κάποια καλή εισαγωγή για αυτό το live report, πάμε κατευθείαν να δούμε εντυπώσεις για τις μπάντες που παίξανε στο Six D.O.G.S. την Παρασκευή που μας πέρασε!
Ανταπόκριση: Ειρήνη Παππά / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη
Amniac
Οι Amniac ήταν οι πρώτοι που πάτησαν στο σανίδι [?] του μαγαζιού εκείνη τη βραδιά. Δεύτερη φορά που τους βλέπω, με πρώτη στο DEFCON Festival τον Οκτώβρη, όπου μου είχαν δημιουργήσει θετικές εντυπώσεις. Ήχος πιο κοντά στο post-sludge metal, λιτό κι απέριττο, με καθώς πρέπει βρώμικα φωνητικά. Οι ιδέες τους μου αρέσουν, αν και θεωρώ οτι θέλουν ακόμα λίγη δουλειά. Δυστυχώς ο ήχος δε θα έλεγα οτι ήταν με το μέρος τους, και πιστεύω οτι μπορούν να βγάλουν περισσότερο όγκο και κακία στα lives. Αναμένω λοιπόν για την επόμενή τους εμφάνιση με το καλό, για να τους απολαύσω περισσότερο.
Drunk Motherfuckers
Επόμενοι στη σκηνή ανέβηκαν οι Drunk Motherfuckers. Ήμουν περίεργη να τους δω επιτέλους σε live, καθώς έχω ακούσει ιδιαίτερα καλά λόγια. Well, η λέξη είναι μία για αυτήν τη μπάντα: χαβαλές! Κόσμος μαζεύτηκε μπροστά απ’ τη σκηνή και υπό stoner ρυθμούς άρχισε να κοπανιέται. Ο τραγουδιστής ήταν επικοινωνιακός με το κοινό και τα φωνητικά του καθαρά και σε ψηλές νότες, χαρακτηριστικό αρκετά διφορούμενο, ανάλογα τα γούστα -προσωπικά δεν με χάλασαν. Συνολικά όμως, δεν μπορώ να πω οτι τρελάθηκα. Ξεχώρισα 3-4 καλά κομμάτια, αλλά κατά τ’ άλλα η μπάντα δεν ανταποκρίθηκε των προσδοκιών μου. Περισσότερο δυσαρεστημένη έμεινα από τις κιθάρες, στις οποίες δεν μου άρεσαν ούτε τα [λιγοστά] solo, ούτε ο ήχος [φυσικά όμως αυτό το δικαιολογώ], ούτε οι ιδέες τους ιδιαίτερα. Βέβαια, απόψεις είναι αυτές, και απλά μιας και γράφω εγώ το report, τη δική μου διαβάζετε. Το κοινό, αντίθετα, τους ευχαριστήθηκε, και ζήταγε και encore στο τέλος του σετ τους. Το συμπέρασμά μου λοιπόν είναι οτι, η φάση είναι stoner και κοιτάμε να περνάμε καλά εμείς και οι γύρω μας, και σίγουρα οι Drunk Motherfuckers ξέρουν πώς να το κάνουν αυτό.
Audiobreed
Τελευταίο act της βραδιάς ήταν οι Audiobreed. Με το που ακούστηκαν οι πρώτες νότες, τα αίματα άναψαν και το κοινό ξεκίνησε τον “χορό”. Μουσική σε groove-άτο stoner ύφος [πολλοί τους έχουν ταμπελιάσει ως “οι stoner Rage Against the Machine”], μία κιθάρα για καλύτερο combo με το μπάσο με ωραίες συνθετικές ιδέες, πάθος στα drums, κι ένας τραγουδιστής που καλύτερο δε θα μπορούσαν να είχαν για τη μουσική που παίζουν. Ο ήχος τους θεωρώ οτι ήταν ο καλύτερος από τις μπάντες που παίξανε εκείνη τη βραδιά στο μαγαζί. Παίξανε κομμάτια από τον επερχόμενο δίσκο τους αλλά και ένα καινούριο, και οι fans από κάτω τους τίμησαν και με το παραπάνω. Δεν είναι η πρώτη φορά που βλέπω live τους, και έχω να πω οτι κάθε φορά βλέπω μια πιο δεμένη μπάντα, αποφασισμένη για το τι κάνει και πού πάει. Δυνατό performance για δυνατές μουσικές!