BIRTH OF DEPRAVITY/HEAD CLEANER/VEIL/BIRTH THROUGH GORE/BLESSED BY PERVERSION
Ούτε μια εβδομάδα δεν είχε περάσει από το death metal ολοκαύτωμα του περασμένου Σαββάτου και να’ μαστε πάλι γνωστοί και άγνωστοι που υποστηρίζουμε την σκηνή στον ίδιο τόπο αλλά για άλλο έγκλημα αυτή τη φορά…
Ανταπόκριση: Κωνσταντίνα Μακρή
Φωτογραφίες: Μίλτος Εξακουστίδης
Η ώρα έναρξης, όπως αρχικά είχε ανακοινωθεί , ήταν στις 20:00 αλλά μέχρι να μαζευτεί ο κόσμος και να πέσουν οι σχετικές χαιρετούρες έφτασε 20:45 για να βγουν οι Blessed by Perversion. Φρέσκο αίμα στον χώρο και αρκετά νεαροί στην ηλικία. Αν δεν κάνω λάθος, πρέπει να ήταν το δεύτερο τους live και στα πρώτα 2-3 κομμάτια φαινόντουσαν λίγο αγχωμένοι πάνω στη σκηνή αλλά σταδιακά χαλάρωσαν και μέχρι το τέλος του set τους ακούσαμε ωραίο death metal με φωνητικά που είχαν μια χροιά από Glenn Benton, ωραίες ιδέες στις κιθάρες και με τον μπασίστα να ξεχωρίζει λίγο παραπάνω, φαινόταν λιγότερο αγχωμένος και το απολάμβανε. Καλή εμφάνιση αν αναλογιστούμε το νεαρό της ηλικίας τους, το πάνε καλά. Whispers From Above, Begging For an Abstract Hope, Spirit Sacrifice on The Altar Of God, Like A Touch In Nothingness, Damned To Praise The Unholy Ones και ένα καινούριο που δυστυχώς δεν συγκράτησα τον τίτλο.
Επόμενοι ήταν οι Birth Through Gore, τους οποίους και είχα δει για πρώτη φορά πέρυσι στην γενέτειρα τους, τη Θεσσαλονίκη, όπου και μου είχαν αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις. Η συγκεκριμένη μπάντα όμως έχει μια ιδιομορφία. Αποτελείται από δύο άτομα, ένα στην κιθάρα κι ένα στη φωνή. Τα drums είναι προγραμματισμένα. Ήταν η πρώτη τους εμφάνιση στην Αθήνα και υπήρχε ένας ενθουσιασμός και από εκείνους αλλά και από τους φίλους της μπάντας. Ομολογώ πως αυτή τη φορά η απόδοση τους ήταν καλύτερη, φάνηκαν ότι ήταν πολύ καλά προβαρισμένοι και ορεξάτοι. Η τρομερή άνεση και ταχύτητα του κιθαρίστα πάνω στην ταστιέρα σε συνδυασμό με τα απόκοσμα και στοιχειωμένα φωνητικά του frontman αλλά και οι συνθέσεις τους έκαναν το κοινό να γουστάρει. Αν και ντουέτο ο ήχος τους ήταν τόσο γεμάτος που αν έκλεινες τα μάτια νόμιζες ότι στην σκηνή ήταν τετραμελής μπάντα.Death metal παλιάς σχολής με ποιότητα και τσαγανό. Πραγματικά δεν ξέρω πόσα σκαλιά μπορεί ν’ ανέβουν αν κάποια στιγμή βρουν drummer και μπάσο. Redeeming Faults, Simulated Obduracy, In The Brim Of Decimation, Derancy Amplification, Doldrums, Drop Unregretted Into Oblivion, Crepuscular Shadows το setlist.
Σειρά είχαν οι Veil. Η τριάδα από την Καρδίτσα παρουσίασε στο κοινό ένα μείγμα death/black με τον κιθαρίστα να έχει αναλάβει τα death φωνητικά και με τον drummer τα black. Δεν ξέρω αν απλά δεν ήταν η μέρα τους αλλά δυστυχώς η απόδοση τους με μπέρδεψε λιγάκι στο να καταφέρω να βγάλω τελικά συμπεράσματα καθώς από τη μία υπήρχαν κάποιες καλές ιδέες αλλά από την άλλη υπήρχαν στιγμές που έχαναν τον συντονισμό τους και κυρίως ο drummer ο οποίος σε ορισμένες φάσεις μου έδινε την εντύπωση ότι δεν απέδιδε το ίδιο καλά στο να τραγουδάει και να παίζει ταυτόχρονα. Παρόλα αυτά είχαν όρεξη και ενέργεια πάνω στην σκηνή και μάλιστα σε ένα κομμάτι τους ανέβηκε και ο Αναστάσης, κιθαρίστας από Mortal Torment, για να τζαμάρουν μαζί. Betrayal Of Flesh, Contemned, Ternary Human, Inversely Objective, Death Conspiracy, Century Of Decay(με guest Αναστάση), Pharisaism, For Want Of Three Senses το setlist.
Η ώρα των Head Cleaner είχε έρθει. Άλλη μια μπάντα από την όμορφη κόρη του Βορρά, τη Θεσσαλονίκη, της οποίας το όνομα συζητιέται έντονα τα τελευταία δύο χρόνια κι αυτό όχι άδικα καθώς την πρώτη φορά που τους είχα δει στην πόλη τους είχα μείνει με τις καλύτερες εντυπώσεις. Έτσι λοιπόν όλοι όσοι βρισκόμασταν μέσα στο club ήμασταν ανυπόμονοι γι’ αυτήν την εμφάνιση. Πραγματικά με το καλημέρα το κοινό από κάτω πήρε φωτιά και άρχισε να επιδίδεται σε ενθουσιώδες moshpit, stagediving, με τον frontman να καταβαίνει σε κάποια φάση από την σκηνή για να συνεχίσει από το pit και γενικώς σε τρελαμένες συμπεριφορές. Οι Head Cleaner είναι μπάντα της οποίας το death/grind απλά τσακίζει κόκκαλα. Μια μπάντα που δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από άλλες του εξωτερικού. Μια μπάντα που, συγχωρέστε με για την πιθανή υπερβολή, θα τολμούσα να χαρακτηρίσω ως “Napalm Death, the Greek Style”. Αυτό που είδα εκείνο το βράδυ από δαύτους ήταν λυσσασμένο grind, full στην ενέργεια, φοβερή αλληλεπίδραση με το κοινό και ευγενικοί και με σεβασμό απέναντι του. No Gods No Masters, Products Of Love And Chaos, Buried Alive By Capitalism, United Europe, The Plague, The Maverick, Tanks vs Ideas, Every Swine Is On The List, Scorn, Somebody Is Watching You, The Chain, The Sleepers Must Be Awaken (όπου εδώ φώναξαν τον τραγουδιστή των Birth Through Gore και ανέβηκε στην σκηνή και το είπαν μαζί), The Weapon Of The Proletariat, Denial, Forward To Exit το setlist.
Κοντά στα μεσάνυχτα ήρθε η ώρα των Birth Of Depravity να καταλάβουν την σκηνή. αν και είχα ακούσει φευγαλέα κάποιο υλικό τους στο παρελθόν δεν είχε τύχει να τους ακούσω πιο προσεκτικά ούτε να τους δώ σε κάποιο live. Ήμουν όμως υποψιασμένη ότι θα μου άφηναν καλές εντυπώσεις. Με το ντεμπούτο τους, “The Coming Of The Ineffable”να έχει κυκλοφορήσει κάπου στις αρχές της χρονιάς έπαιξαν πολύ δυνατό brutal death απ’ αυτό που σου δίνουν την αίσθηση ότι το κεφάλι σου θα εκραγεί. Εξαιρετικά φωνητικά, full βάρβαρα, με ωραία τεχνικά κιθαριστικά riffs και μια ανελέητη κακοποίηση του drum set, με την καλή έννοια πάντοτε. Δεμένοι πάνω στην σκηνή έκαναν το κοινό που είχε παραμείνει μέχρι εκείνη την ώρα να περάσει καλά. Πολύ καλή εμφάνιση και όντως έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις. Enormous Voracity, Dehumanization By Hellfire, Misconceived Superiority, Developed Mass Insanity, Enslaved In Somnium, Towers Of Disillusion, Ingrained Abnormality το setlist.
Μισή ώρα με σαράντα λεπτά μετά τα μεσάνυχτα η βραδιά έφτασε στο τέλος της. Το μόνο που μου φάνηκε λίγο άσχημο ήταν η χαμηλή προσέλευση του κόσμου και το γεγονός ότι μετά την εμφάνιση των Head Cleaner έφυγε ένα μεγάλο μέρος του κοινού. Καταλαβαίνω ότι πολλοί έφυγαν για να προλάβουν τις συγκοινωνίες..ίσως αν όλα είχαν αρχίσει στις 20:00 να μην υπήρχε αυτό το φαινόμενο. Πάντως ήταν ακόμα ένα πολύ ωραίο live με μια ωραία παρεΐστικη ατμόσφαιρα μεταξύ κοινού και συγκροτημάτων και περάσαμε όλοι καλά. Χαίρομαι πολύ για τέτοια σκηνικά και όταν βλέπω την σκηνή ενωμένη και τις μπάντες να αλληλουποστηρίζονται. Και εις άλλα με…καφρίλα.