Δροσερή βραδιά στη ταράτσα του Gazarte με ζωντανή εμφάνιση της Anneke Van Giersbergen; Count me in, φυσικά! Τώρα, αν δεν ξέρετε ποια είναι η εν λόγω κυρία, καλά θα κάνετε να την μάθετε έστω και αργοπορημένα, you’ll thank me later.
Aνταπόκριση/Φωτογραφίες: Ηλίας Σταθόπουλος (πλήρες photo report εδώ)
Αργοπορημένα(;) απ’ ό,τι φάνηκε έφτασα κι εγώ στον συναυλιακό χώρο, ενώ είχα τριπλο-τσεκάρει τις ώρες στη σελίδα του event, αφού οι Jaded Star, η μπάντα που άνοιξε την συναυλία είχε ήδη ξεκινήσει με αποτέλεσμα να χάσω τα ένα ή δύο πρώτα τους τραγούδια. Τα δύο από τα πέντε μέλη των Jaded Star (η κυρία Maxi Nil και ο κύριος Άγγελος Βαφειάδης) φρόντισαν να βάλουν τον κόσμο στο ύφος της βραδιάς με συνολικά δέκα ακουστικές/πιανιστικές εκτελέσεις, ανάμεσα σε αυτές και μια διασκευή στο “Edge of Thorns” των Savatage. Απλά, λιτά και απέριττα κέρδισαν με ευκολία το ζεστό χειροκρότημα του κοινού, το οποίο είχε εξαφανίσει όλα τα εισιτήρια με αποτέλεσμα όλες οι θέσεις να είναι γεμάτες αλλά να υπάρχει και όρθιος κόσμος. Μια καλή επιλογή για support act, η οποία δεν απογοήτευσε κατ’ ελάχιστον.
22:00 η ώρα και ήταν σειρά της Anneke να ανέβει στη σκηνή, επτά χρόνια μετά την τελευταία της εμφάνιση στην Αθήνα. Μετά το θερμό καλωσόρισμα από το κοινό, το set της ξεκίνησε με το “Beautiful”. Γλυκύτατη και χαμογελαστή, ακριβώς όπως πάντα δηλαδή, έπαιξε κομμάτια από τις προσωπικές της δουλείες (“Agape”, “My Mother Said”, “No Envy Hold”, “Hallelujah”, “Circles”, “I Saw a Car” και “Hurricane” ανάμεσα σε αυτά), από τους The Gathering (“Saturnine” και “Strange Machines”) αλλά και πολλές διασκευές, μην αφήνοντας σχεδόν κανέναν παραπονεμένο. Και λέω σχεδόν γιατί υπάρχω κι εγώ που θα ήθελα να ακούσω τα “Numbered” ή “Supercrush”, ας πούμε, αλλά εντάξει, δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα δικά μας!
Με διασκευές, λοιπόν, από ένα ευρύ φάσμα του rock – από Fleetwood Mac, Kate Bush και Chris Cornell, μέχρι Iron Maiden, Pink Floyd και Foreigner – η Anneke απέδειξε έμπρακτα για ακόμα μια φορά γιατί θεωρείται μια από της καλύτερες τραγουδίστριες στο metal/rock. Αν και με ταλαιπωρημένη φωνή, λόγω μιας λοίμωξης στο λαιμό που είχε μέχρι την περασμένη εβδομάδα (όπως μας ενημέρωσε η ίδια), η απόδοση της ήταν το λιγότερο εξαιρετική. Εδώ δεν μπορώ να μην βάλω ένα αστεράκι, αφού το παραδέχτηκε και η ίδια στο μικρόφωνο, για την εκτέλεση του “Strange Machines” όπου στη μέση του κομματιού κάπου τα μπέρδεψε κιθαριστικά αλλά σαν πραγματική επαγγελματίας δεν έκοψε το κομμάτι, το τελείωσε και αντιμετώπισε με χιούμορ το γεγονός. Τι να κάνουμε, συναυλία είναι θα συμβούν και αυτά!
Η διακόσμηση του χώρου βοήθησε στο γεγονός το live να έχει έναν χαρακτήρα πιο άμεσο, πιο διαδραστικό, πιο “κοντινό” αν μπορώ να το πω έτσι. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα (κάτι σχετικά σπάνιο για το ελληνικό κοινό) την ησυχία ανάμεσα στα κομμάτια, εκτός από τις στιγμές που η Anneke προκαλούσε/ζητούσε τις αντιδράσεις του κόσμου φυσικά. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η αντίδραση μιας barwoman, η οποία κατάλαβε ότι έκανε “φασαρία” φτιάχνοντας ένα κοκτεϊλ και κατευθείαν προσπάθησε να είναι πιο διακριτική. Μία ώρα και 45 λεπτά, συνολικά, ήταν επί σκηνής η Anneke van Giersbergen, και με ένα κομμάτι της Kate Bush για encore, μας είπε καληνύχτα, και είμαι σίγουρος πως αν έπαιζε άλλο τόσο, κανείς μας δε θα έφευγε από το Gazarte.
Υ.Γ.: Ειλικρινά με κάθε καλή διάθεση, το μόνο σχετικά κακό σημείο της βραδιάς ήταν το μπέρδεμα με τις αναγραφόμενες ώρες στο event του Facebook και στα εισιτήρια.