Η Alison Mosshart είναι η προσωποποίηση της έννοιας «καλλιτέχνης». Έχει γίνει ευρέως γνωστή ως η φωνή των Τhe Kills και των The Dead Weather αλλά και για τις συνεργασίες της με συγκροτήματα όπως οι Cage the Elephant, Placebo, Arctic Monkeys και The Last Shadow Puppets.
Τον περασμένο μήνα δημοσίευσε το “Car Ma”, το πρώτο της βιβλίο. Πρόκειται για μια συλλογή από ποιήματα, φωτογραφίες, σύντομες ιστορίες και εικόνες, που παρουσιάζουν την εμπειρία της από τα road trips και τις συναυλίες, τη σχέση της με την Αμερική και τo rock n’ roll.
Παράλληλα με το “Car Ma”, ως συνοδευτικό υλικό με κοινή θεματολογία, κυκλοφόρησε – σε βινύλιο – το “Sound Wheel”· το πρώτο solo spoken word album της. Μάλιστα, η ίδια έχει πει πως η δημιουργία του ήταν κάτι που προέκυψε όσο έγραφε το βιβλίο, ένα «χαρούμενο ατύχημα».
Αναφέρει χαρακτηριστικά: “When I was writing Car Ma, there were some passages I struggled to get right, and I got in the practice of reading them out loud and recording them, to hear and feel where words or sentences were rubbing together wrong. I’d listen back to these recordings and they’d be real informative to me in that way. This tool I was using to help me, started feeling like this whole other angle or art form”.
Ο δίσκος είναι μια συρραφή από 45 διαφορετικά tracks, που μιλά για τον έρωτα, τα αυτοκίνητα, την κατάσταση στην Αμερική και τη μουσική. Έρχεται στα αυτιά μας είτε ντυμένος με ήχους αυτοκινήτου και riffs κιθάρας είτε με white noise, echoes και backing humming. Η Mosshart σε μερικά κομμάτια απλώς απαγγέλει, όπως στο “The Distance”, δημιουργώντας ένα δημόσιο love letter, ενώ σε άλλα όπως στο “Interlude/See you there” νιώθεις ότι βρίσκεται μέσα στο αυτοκίνητο και κρατά σημειώσεις για το ταξίδι που έχει μπροστά της.
Παράλληλα, με τα κείμενά της στέκεται κριτικά απέναντι στην Αμερικανική πραγματικότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτού είναι το “Sonic State” όπου κριτικάρει ανοιχτά τόσο όσα έχουν συμβεί στις Η.Π.Α. τον τελευταίο καιρό, όσο και το «αμερικανικό όνειρο». Στο “Sunday Style” περιγράφοντας μια παιδική της ανάμνηση καταγγέλλει τα πρότυπα που κυριαρχούσαν στην εποχή που ήταν νεότερη. Ένα ακόμη track που ξεχωρίζει είναι το “In between jobs” όπου εκφράζει ξεκάθαρα την αίσθηση αβεβαιότητας για το μέλλον της και τον φόβο της για τη στασιμότητα, τόσο έντονα που ο καθένας μπορεί να νιώσει ότι βιώνει, αυτή, την ίδια αγωνία για τον εαυτό του.
Το “Sound Wheel” είναι μια stripped down εκδοχή όλης της καλλιτεχνικής της πορείας και μια αναδρομή σε όσα έχει ήδη ζήσει, και είναι εξαιρετικό.