Το μέλλον της UK-jazz πλαισιωμένο από εξαιρετικούς μουσικούς μας έκανε να καταλάβουμε, ότι το μέλλον του ανήκει.
Ο μουντός και κρύος καιρός έστρωσε ιδανικά το χαλί για μία βραδιά στη Λιοσίων, η οποία κάλλιστα θα μπορούσε να τοποθετηθεί πριν από 3-4 δεκαετίες κάπου στις γειτονιές, όπου το jazz μεγάλωσε, ανδρώθηκε και έφτασε μετουσιωμένο σε μια φαντασμαγορική εμπειρία την Πέμπτη 28/9. Αρκετή φλυαρία.
Ανταπόκριση: Γιώργος Χαλβαντζής / Φωτογραφίες: Αργύρης Λιόσης (περισσότερες εδώ)
Η προσέλευση του κόσμου μέχρι και την ώρα που ανέβηκε στη σκηνή ο Moderator με την κονσόλα του κινήθηκε σε πολύ οριακό, για τα δεδομένα του headliner, επίπεδο. Παρ’ όλα αυτά, ο Αθηναίος beatmaker, χωρίς να ιδρώνει το αυτί του από τις ομιλίες του κοινού και τη συνεχιζόμενη προσέλευση, παρέα με την κονσόλα του και τις ηλεκτρονικές του εμπνεύσεις, μας ζέστανε κατάλληλα αναμένοντας την κομπανία του Alfa Mist. Αν και δεν ήμουν εξοικειωμένος με το υλικό του, αυτό φάντασε στα αυτιά μου αρκετά προσβάσιμο και, θα τολμούσα να πω, γλυκό. Λίγο από ύστερο Quantic, ψήγματα Bonobo, περάσματα που θα μπορούσαν να μας φέρουν στον νου Mononome ή Frenic αποτέλεσαν τον πυρήνα των συνθέσεων. Κομμάτια, όπως το υπέροχο «Words Remain» με το υπέροχο sample από πίσω, είναι αντιπροσωπευτικά του μουσικού ιδιώματος, που ο Moderator πρεσβεύει. Ο ίδιος στη σκηνή, λιτός και απέριττος, ήταν απορροφημένος στα beats του και τον συγχρονισμό των μελωδιών του, οι οποίες κατάφεραν να κάνουν αρκετούς και αρκετές να κινηθούν ρυθμικά. Λίγο πριν τις 22:30 μας άφησε, εν μέσω χειροκροτημάτων, δίνοντας τη σκυτάλη στο μεγάλο όνομα της βραδιάς.
Η άριστη τήρηση του χρονοδιαγράμματος της συναυλίας μας έδωσε τον Alfa Mist στα πλήκτρα, μαζί με τους δύο μουσικούς που τον πλαισίωναν (Dougal Taylor στα τύμπανα και Kaya Thomas-Dyke στο μπάσο), λίγο μετά τις 22:30, χωρίς να περιμένουμε τι θα ακολουθήσει. Ήδη από τους πρώτους ήχος του «Potential» η δυναμική του τρίο σε συνδυασμό με τις πολύπλοκες συνθέσεις συνεπήρε μεγάλο μέρος του κοινού. Χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα στον ήχο και με το μπάσο λίγο χαμένο στη μίξη, ο Alfa ηγείτο του χορού, με την υπέροχη και επιβλητική Kaya να στήνει εντυπωσιακό ρυθμικό δίδυμο με τον Dougal, ο οποίος έκλεινε κάθε κομμάτι εκμεταλλευόμενος τις δυναμικές και τις ισορροπίες ανάμεσα στο laid back και on tense παίξιμο. Στο “Errors” ο ολίγον τι τρακαρισμένος Alfa, μας καλωσόρισε στην πρώτη αυτή εμφάνιση του στα μέρη μας, παίζοντας σαν αίλουρος ανάμεσα στο πιάνο του και τα πλήκτρα. «7th October» στη συνέχεια με τον Alfa να μας προετοιμάζει για μια πιο fusion κατάσταση με τις ερωτικές του ρίμες να μας εισαγάγουν σε ένα κομμάτι, το οποίο άνετα θα έγραφε ο Oddisee. Στο «Breathe» η ακούνητη και μέχρι εκείνη την ώρα ελάχιστα κινητική Kaya, πήρε το μικρόφωνο υπό μάλλης και μας άφησε όλους ενεούς με τις ψηλές της, κάνοντας ακόμα και αυτούς που ελάχιστη σχέση είχαν με τον ήχο του Alfa Mist, να τρίβουν τα αυτιά και τα μάτια τους. Ακολούθησαν, εν μέσω επευφημιών, οι πρώτες μυσταγωγικές νότες του «Keep On», το οποίο, αν και στερήθηκε των πνευστών της studio έκδοσής του, σκίρτησε στο κοινό τον χαμένο συγχρονισμό του με τη γαλήνη, που κρύβουμε όλοι μέσα μας, βασιζόμενο κυρίως στο βιρτουόζικο παίξιμο του Dougal στα τύμπανα, ο οποίος έπαιξε για τα καλά με τον ρυθμό. Στο τέλος του, η τριάδα των μουσικών μας χαιρέτησε, μόνο για να ξαναβγεί και να παίξει το «Brian» και μία νέα σύνθεση και να αποθεωθεί από το ετερόκλητο, ομολογουμένως, κοινό, το οποίο φάνηκε να ανταποκρίθηκε στο groovy κάλεσμα της αρμάδας του Alfa.
Στη μία περίπου ώρα, που εμφανίστηκε στη σκηνή του Gagarin το τρίο του Alfa, έδωσε υπόσχεση για μελλοντικές εμφανίσεις στη χώρα μας, ενώ παράλληλα φάνηκε να διασκεδάζει από την υποδοχή των περίπου 150-200 νοματαίων. Εις το επανιδείν, λοιπόν και αν σας φέρει ο δρόμος από το ανατολικό Λονδίνο στα μέρη μας, να μας ξαναπροτιμήσετε.