Aetherian; “Άντε να δούμε τι ψάρια πιάσαμε πάλι”, σκεφτόμουν καθώς πατούσα το play. Και πως τα φέρνει η μοίρα μερικές φορές, η ψαριά ήταν καλή!
Ακούγοντας την εισαγωγή του EP, τη γεμάτη παραμυθένιες μελωδίες και ατμόσφαιρα, η οποία σε μεταφέρει σε φανταστικούς, Τόλκιν-ικούς -θα έλεγα- κόσμους, θυμίζοντας συγχρόνως και κάτι από Mogwai, και τη σχολή γενικότερα, δεν μπορούσα, ούτε κατά διάνοια να φανταστώ τι επρόκειτο να επακολουθήσει. Κάτι το Ananthema-τικό ήχησε στα αυτιά μου, καθώς μπήκε το “As Seasons Pass”. Κάθισα, λοιπόν, αναπαυτικά στην πολυθρόνα, μπήκα στο mood της μαύρης, Βόρειας, μελαγχολίας και προσπάθησα να το “διασκεδάσω”, μα η μοίρα είχα άλλα σχέδια. Τη στιγμή που άρχισα να χαλαρώνω, ένα σφυρί μεγατόνων ήρθε από το πουθενά και, καθώς το ένιωθα να μου διαλύει το μισό κεφάλι, πετάχτηκα! Ένα Σουδικών προδιαγραφών riff, υπό την συνοδεία φανταστικών brutal φωνητικών, ήρθε να μου ταράξει την ηρεμία, μα και να μου φτιάξει τη διάθεση, γιατί όσο και να προσποιόμουνα ότι επρόκειτο να το ευχαριστηθώ, ποιος θέλει δεύτερους Anathema ή Katatonia, σε αυτών των κόσμο – και δεν το λέω ειρωνικά! Από την άλλη, όπως εξελίχθηκε το EP, για δεύτερους Insomnium δεν θα έλεγα όχι!
Για να μην μακρηγορώ, το “Tales of Our Times”, πρόκειται για ένα EP που έχει ό,τι θέλει ένας fan του είδους και λίγα παραπάνω. Πέντε συνθέσεις, οι οποίες αποτελούνται από σκοτεινές μελωδίες, άπλετη ατμόσφαιρα, πολύ καλά φωνητικά, ξεσπάσματα με εμπνευσμένα riffs και -άφησα καλύτερο για το τέλος- όλα αυτά χωρίς τη συνοδεία πλήκτρων! Το κομμάτι που ξεχώρισα, από την πρώτη κιόλας ακρόαση, ήταν το “For Those About To Fall”, χωρίς να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα υστερούν σε κάτι.
Ίσως να μην είναι οι καινούργιοι Insomnium, ακόμα, αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι το “Tales of Our Times”, μου προξένησε, σχεδόν, αντίστοιχα συναισθήματα, με αυτά που μου είχε προκαλέσει το, φανταστικό, “In The Halls Of Awaiting”, εκείνη την Άνοιξη του 2002, τότε που οι εν λόγω κύριοι ήταν μία άγνωστη, ακόμα, μπάντα.
