Έπεσε λίγο παραπάνω Sabbath, να το αφήσω; Άστο, είπαν οι Αθηναίοι Acid Mammoth και μας σερβίρουν τον δεύτερο δίσκο τους ‘Under Acid Hoof’. Για να το ξεκαθαρίσουμε από την αρχή, ο δίσκος είναι καλός, πολύ καλός για την ακρίβεια. Ουσιαστικό Σαμπαθικό stoner doom που δεν προσποιείται κάτι που δεν είναι. Ανάμεσα στα διάφορα προτερήματα του δίσκου, που θα αναλυθούν παρακάτω, αυτή η ειλικρίνεια του ως προς τον ήχο είναι ίσως από τα πιο σημαντικά. Αν δεν ψάχνετε να ακούσετε κάτι τέτοιο τότε μπορείτε να σταματήσετε να διαβάζετε κάπου εδώ, αλλιώς πάμε παρακάτω.
Οι Acid Mammoth πήραν μεταγραφή στην Heavy Psych Sounds, παρέα με ονόματα όπως Brant Bjork, Nick Oliveri κτλ, και πλέον παίζουν στα μεγάλα σαλόνια του είδους. Αυτό φαίνεται και στην ωριμότητα αλλά και στο δέσιμο του ‘Under Acid Hoof’. Αρχικά να πούμε ότι η παραγωγή είναι εξαιρετική, με ήχο κρύσταλλο όπου χρειάζεται αλλά χωρίς να χάνει κάτι από τον απαραίτητο όγκο. Η παραγωγή επίσης ανεβάζει τα έτσι κι αλλιώς πολύ καλά φωνητικά του Χρήστο Μπαμπαλή. Χωρίς να υπάρχει καμία αμφιβολία για τις Οζζυ-κές επιρροές στην χροιά αλλά και στο τονισμό, ο Χρήστος προσφέρει μια δυνατή ερμηνεία που δένει απόλυτα με το μουσικό σύνολο της μπάντας. Οι Δημοσθένης Βαρίκος στο μπάσο και Μάριος Λούβαρης στα τύμπανα χτίζουν ένα συμπαγές γκρουβ, ενώ πατέρας και γιος, αμφότεροι Χρήστος Μπαμπαλής, στις κιθάρες μοιράζουν απλόχερα ριφφάρες.
Το ‘Under Acid Hoof’ είναι αισθητά μικρότερο σε διάρκεια, κατά 22 λεπτά για την ακρίβεια, από τον προηγούμενο δίσκο τους αλλά αυτό εν προκειμένω μόνο ως θετικό μπορούμε να το δούμε. Οι συνθέσεις ούτε πλατειάζουν ούτε είναι επαναλαμβανόμενες και ακόμα και στα μεγαλύτερα σε διάρκεια κομμάτια όπως τα “Tree of Woe” και “Under Acid Hoof” έχουνε ωραία χτισίματα και ενδιαφέρουσες γέφυρες. Το εναρκτήριο “Them!” θα μπορούσε άνετα να βρίσκεται σε κάποιον δίσκο Saint Vitus ενώ το “Tusks of Doom” νομίζω δεν χρειάζεται περεταίρω εξηγήσεις. Προσωπικό αγαπημένο ωστόσο μετά από αρκετές ακροάσεις είναι σίγουρα το “Tree of Woe”.
Για να κλείσω, η μπάντα δεν κρύβει τις επιρροές τις και, όπως είπα και στην αρχή, είναι απόλυτα ειλικρινής απέναντι στον ήχο που έχει επιλέξει. Αν ονόματα όπως Electric Wizard, Acid King, Saint Vitus, αλλά και Kyuss ή Monolord σας λένε κάτι, τότε επιβάλλεται να δείτε τι έχουν να προσφέρουν οι Acid Mammoth. Το ‘Under Acid Hoof’ δεν είναι δίσκος που θα σας αλλάξει τη ζωή, ούτε πρόκειται να είναι ο δίσκος της χρονιάς. Είναι όμως ένας πολύ καλός δίσκος, με εξαιρετική παραγωγή, δυνατές συνθέσεις, και σίγουρα μια φρέσκια ματιά στον ήχο. Είναι ένας δίσκος που δεν θα σας τινάξει τα μυαλά στον αέρα, αλλά ταυτόχρονα δεν θα τον βαρεθείτε κιόλας. Εγώ σίγουρα ξέρω ότι θα είναι στο φετινό μου heavy rotation, γιατί ότι και να γίνει, πάντα μπορείς να βασιστείς σε μια αγέλη από τοξικά μαμούθ.
