Το συγκεκριμένο live το περίμενα με ιδιαίτερο ενδιαφέρον, λίγο ότι γενικά είμαι fan των Acid Death, κάτι ότι το “Primal Energies” με έχει εντυπωσιάσει, προσθέστε πως μου αρέσει και πολύ το Crow σαν χώρος, ήρθαν όλα μαζί και έδεσαν ιδανικά στο μυαλό μου. Αυτό όμως που κατείχε τη μερίδα του λέοντος στον νου μου, ήταν το αν οι Acid Death θα κατάφερναν να αποδώσουν και επί σκηνής την ηχητική πανδαισία, που μας είχαν προσφέρει και στο studio.
Ανταπόκριση: Γιώργος Ξιφαράς / Φωτογραφίες: Σπύρος Ανδρομανέσκος (περισσότερες εδώ)
Έτσι, λίγο μετά τις 22:00 οι πόρτες του Crow άνοιξαν, για να υποδεχτούν τον κόσμο, που περίμενε από νωρίς απ’ έξω και του οποίου η προσέλευση συνεχιζόταν με αμείωτο ρυθμό. Τριάντα λεπτά αργότερα, πρώτοι επί τω έργω, οι Voidnaut. Αν και ήταν η πρώτη μου επαφή με την μουσική τους, μου άφησαν εξαιρετικές εντυπώσεις. Ιδιαίτερο και πλουραλιστικό μουσικό ύφος, εξαιρετικοί παίχτες ο καθένας τους ξεχωριστά, δεμένοι ως σύνολο και την περίπου μισή ώρα, που είχαν στην διάθεση τους, την εκμεταλλεύτηκαν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, αφού το set τους δεν έκανε κοιλιά ούτε για μία στιγμή. Στα πολύ θετικά τους για νέο σχήμα, ότι ο κόσμος από κάτω αναγνώριζε και τραγουδούσε αρκετά κομμάτια και αυτό που μου άφησε την καλύτερη γεύση ήταν το πόσο γούσταραν που βρίσκονταν στην σκηνή.
Με την ώρα να πλησιάζει δώδεκα, έφτανε και η στιγμή για την εμφάνιση των πολύπειρων Acid Death. Βέβαια, πριν βγουν, συνέβη το εξής παράδοξο. Το χρονικό διάστημα πριν βγουν στην σκηνή, τα μέλη του συγκροτήματος περιφέρονταν μέσα στον κόσμο σαν απλοί fans, μιλούσαν, διασκέδαζαν, έπιναν καμιά μπύρα, όταν, όμως, ήρθε η ώρα να ανέβουν στο σανίδι, έγινε ο κακός χαμός. Από την αρχή καταλάβαινες ότι θα περνούσες ένα αξέχαστο βράδυ, βλέποντας αρχικά την αντίδραση του κόσμου, που ήδη αναφέραμε και έπειτα κοιτώντας την σκηνή, όπου εκτός από τις κιθάρες, το μπάσο και τα τύμπανα, δέσποζαν με την παρουσία τους, ένα σαντούρι και ένα σαξόφωνο, καταλάβαινες πως κάτι μοναδικό επίκειται να συμβεί.
Το set επέλεξαν να το ανοίξουν με το κομμάτι, που ανοίγει τον νέο δίσκο, το “My Bloody Crown” και, ενώ μέχρι στιγμής δεν έχουμε κάποιο official video για το τραγούδι, αγκαλιάστηκε θερμά από το κοινό. Η συνέχεια δόθηκε με το “PE” να μονοπωλεί το πρόγραμμα του συγκροτήματος και τον κόσμο που τελικά γέμισε το Crow να το απολαμβάνει. Όμως μία μπάντα με τόσο μακρά πορεία δεν γινόταν να μην τιμήσει το παρελθόν της, έτσι ακούσαμε και παλιότερα κομμάτια, όπως το “Balance Of Power”, “Hall Of Mirrors”, “Supreme Act of Heroism”, “Planes of the Eternal Dead” κ.α.
Ο Σάββας, όπως πάντα επικοινωνιακός και ένα τεράστιο χαμόγελο, δεν σταματούσε να ευχαριστεί από καρδιάς όσους παραβρέθηκαν, ενώ εκτελεστικά ήταν ο κλασικός αλάνθαστος Σάββας, που όλοι ξέρουμε. Το κιθαριστικό δίδυμο έκοβε και έραβε, με απόλυτο συγχρονισμό και εξαιρετικό παίξιμο δεν σταματούσε να παράγει θέματα με κρυστάλλινο ήχο. Για τον Αλεξάκη, τον drummer, τι να πρωτοπεί κανείς; Από το ότι έπαιζε και με τις δύο μπάντες και από την σκηνή κατέβηκε περπατώντας ή για το παίξιμο του, που, παρά την απαιτητική του φύση, παρέμεινε στο ίδιο επίπεδο μέχρι τέλους;
Φαίνεται ότι μας είχε λείψει ένα headlining live των Acid Death, τόσο σ’εμάς όσο και στους ίδιους. Τους Acid Death πρέπει να τους παρακολουθήσεις ζωντανά καμιά δεκαριά φορές και ποτέ δεν σταματά να με εντυπωσιάζει η ενέργεια, που βγάζουν στη σκηνή και ο τελευταίος δίσκος μοιάζει να τους έχει δώσει νέα πνοή, οπότε νομίζω ότι στο μέλλον θα μας βρει να ξανασυζητάμε για τους εν λόγω κυρίους.