‘Καπετάνιο το ταξίδι προοιωνίζεται καλό αλλά με αρκετές αναταράξεις (ξέρετε headbanging και τέτοια)’. “Anchors Aweigh” λοιπόν και μη στεναχωριέστε, οι Καβαλιώτες ξέρουν τί κάνουν…Τιμή μου και πάλι να γράφω για άλλη μία μπάντα της κατηγορίας “local heroes”, η οποία με κέρδισε σε όλα τα επίπεδα και συνιστώ πλέον και σε εσάς. Οι Above Us The Waves είναι μία 5μελής metalcore μπάντα, η οποία ήρθε με το πρώτο της ολοκληρωμένο album, να ταρακουνήσει τα νερά…και ομολογώ πως σήκωσε γερή φουρτούνα. Όταν πρωτοάκουσα το όνομα, μου’ρθε αμέσως η εικόνα κάποιου που πνίγεται και ενώ βουλιάζει ήρεμα προς τον βυθό, κοιτάει τα κύματα που περνούν από πάνω του… Μη με ρωτάτε, δεν ξέρω τι εννοούσε ο ποιητής αλλά και πάλι τι νόημα θα’ χε να ξέρατε σίγουρα;
Δηλώνω κατενθουσιασμένη με το flawless artwork και ΝΑΙ το παραδέχομαι!… είναι ένας από τους λόγους που αδημονώ να αγοράσω το actual album (μαζί με το συνοδευτικό μπλουζάκι φυσικά). Παρά το γεγονός ότι για να ακούσω τον δίσκο, δέχτηκα ένα promo package, με κάλυψαν απόλυτα σε ό,τι είχα ανάγκη να ακούσω και να δω. Ξεκινώντας με το ίδιο το album, βρήκα μέσα όλες τις εικόνες του εσωτερικού booklet, εξωφύλλου, αφίσας και πολλά άλλα τα οποία δεν περίμενα να βρω, μαζί με ένα μίνι βιογραφικό αρχείο. Παλαμάκια από μένα για την λεπτομέρεια και την τόσο καλά συγκροτημένη εικόνα της παρουσίασης του “Anchors Aweigh” -έστω και ηλεκτρονική. Ξεκίνησα πριν να λέω για το artwork αλλά δε θα αναλωθώ σε πολυλογίες, απλούστατα θα δηλώσω ότι δεν περίμενα να δω τόσο επαγγελματική και δυνατή δουλειά. Προσωπικά, μου ‘πεσε το σαγόνι (και μετά σου λέει κάνουν καριέρα κάτι αμερικανο-παιδάκια που δεν ξέρουν να υπογράφουν το όνομα τους). Συνεχίζω με το ακουστικό κομμάτι, γιατί θα συγχυστώ.
Metalcore το είδος και για όσους αδιαφορούν ή αγνοούν τέτοιους τίτλους, ας πούμε ότι οι fans τύπου Killswitch Engage δεν θα απογοητευτούν για κανένα λόγο (δεν βάζω άλλα ονόματα ως συγκριτικά ακούσματα, δείτε και μόνοι σας). Γενικά, το είδος πέφτει στην κατηγορία μουσικής που ακούω με επιφυλάξεις και δεν μου κάνει click εύκολα, λόγω του ότι πολλές μπάντες με έχουν απογοητέυσει με τα βαρετά, πανομοιότυπα tempo, τα αδιάφορα riffs και τα ξενέρωτα φωνητικά. Για καλή μου τύχη, οι Above Us The Waves δεν συγκαταλέγονται σε αυτή την κατηγορία. Σχεδόν ο μισός δίσκος μαρκαρίστηκε με το συμβολάκι λούπας στο player μου. Κομμάτια όπως το ‘The Sirens, The Pleasures’ , ‘This I Ever Get’ , ‘Quentin’s View’ και ‘Seed of My Addiction’ κόλλησαν μία έκφραση απορίας – θαυμασμού στα μούτρα μου και ένα σταθερό vibe ταλάντωσης στον σβέρκο μου (οκ, ακούστηκε κάπως αλλά εννοούσα το headbanging). Ναι, τα φωνητικά είναι κατα κύριο λόγο screams/ hardcore αλλά αραιά και πού κάνουν την εμφάνιση τους και λίγα καθαρά. Στο σύνολό τους, με άφησαν πολύ ευχαριστημένη σαν ποιότητα – αλλά σκάω, πανάθεμά σας, όταν ακούω φωνές με δυνατότητες να ‘χαραμίζονται’ σε brutal-ιές. Ας τις κάνουν μωρέ άτομα που δεν έχουν φωνή! Κόβω το προσωπικό μου παραλήρημα και συνεχίζω με το υπόλοιπο μουσικό πακέτο.
Όπως είπα και πριν σχεδόν ο μισός δίσκος κατέληξε να παίζει επαναλαμβανόμενα μετά την πρώτη ακρόαση. Όλα τα τραγούδια ήταν άκρως ισορροπημένα σε σκληρούς και μελωδικούς ήχους, γεγονός που συνόδευε άψογα τις εξίσου παρόμοιες διακυμάνσεις φωνής του frontman. Σχεδόν όλα είχαν ενδιαφέροντα riffs, ενώ για κάποιο λόγο το Intro του ‘Quentin’s View’ με έκανε να ερωτευτώ το κομμάτι ακαριαία (ελπίζω σύντομα να κάνουν την εμφάνισή τους και τα lyrics, επειδή το φρίκουλο που γράφει, γουστάρει να ξέρει τι ακούει…άσε που χρειάζεται και για το sing-along στα live).
Συνοπτικά, το “Anchors Aweigh” ήταν άλλο ένα υπόδειγμα επαγγελματικής δουλειάς που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από αυτές του εξωτερικού. Κυριολεκτικά τίποτα.
[stextbox id=”black”]
Συνοψίζοντας…!
The Good : Το σύνολο της δουλειάς είναι αξιοπρεπέστατο.
The Bad : Δεν έχω ακόμα το πραγματικό album στα χεράκια μου…ακόμα!
Βαθμολογία: 4 / 5
[/stextbox]