Την Κυριακή το βράδυ είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε έναν από τους κύριους πρεσβευτές της νορβηγικής black metal σκηνής επί ελληνικού εδάφους. Ο λόγος για τον Abbath, ο οποίος παρά το γεγονός ότι αποτελεί παρελθόν από τους ιστορικούς για το είδος Immortal, πριν λίγες μέρες κυκλοφόρησε την πρώτη solo δισκογραφική δουλειά του. Παρά το τσουχτερό κρύο της ημέρας, οι Αθηναίοι -και όχι μόνο – τίμησαν με την παρουσία τους τη διοργάνωση ξεπερνώντας κάθε προσδοκία, προσφέροντας το πρώτο sold out της χρονιάς.
Ανταπόκριση: Πάνος Παναγιωτόπουλος / Φωτογραφίες: Αναστασία Παπαδάκη (περισσότερες εδώ)
Αναμένοντας για αρκετή ώρα έξω από το venue, αφού κάποια προβλήματα -μάλλον- με το soundcheck πήγαν την εκδήλωση μια ώρα αργότερα του προγραμματισμένου, οι πόρτες επιτέλους άνοιξαν. Παρά τον στατικό εκνευρισμό, η διάθεση επανήλθε μετά τις πρώτες μπύρες και την σχεδόν άμεση εμφάνιση των Order Of The Ebon Hand επί σκηνής.
Οι Order Of The Ebon Hand παρά το γεγονός ότι κυκλοφορούν παραπάνω από είκοσι χρόνια, δεν πετυχαίνεις συχνά ζωντανές εμφανίσεις τους. Στην προκειμένη, μάλλον ήταν η έκπληξη της βραδιάς για όσους δεν γνωρίζουν τις μουσικές τους. Πιστοί σχεδόν ολοκληρωτικά στις νορβηγικές επιρροές τους, το καθαρόαιμο black metal τους ξεσήκωσε τους περισσότερους. Σκοτεινοί, ακραίοι και χωρίς πολλές αχρείαστες ατμόσφαιρες για σχεδόν 45 λεπτά οι Αθηναίοι κατάφεραν να μας μεταφέρουν το ζοφερό κλίμα του κόσμου τους έχοντας σύμμαχο έναν εξαιρετικό ήχο.
Λίγη ώρα αργότερα, μετά τις κάποιες αναγκαστικές αλλαγές του σκηνικού ο Abbath και η παρέα του εμφανίστηκαν με την εισαγωγή του “To War” να εισβάλει από το backstage. Παρορμητικά σχεδόν, μεγάλο μέρος του κοινού άρχισε το moshpitt και όλες τις γνώριμες πράξεις λατρείας που συναντάς σε τέτοιας εμβέλειας live Όταν όμως ο αρχικός ενθουσιασμός έκανε για λίγο πέρα, η προσπάθεια του να αντιληφθείς τι πραγματικά ακούς ήταν απογοητευτική. Από τα πρώτα ακόρντα του επόμενου κατά σειρά “Winter Bane”, ακόμη και ο πιο ανυποψίαστος κατάλαβε πως ο ήχος είχε σημαντικά προβλήματα. Τα τύμπανα του Creature υπερκάλυπταν κάθε προσπάθεια που έκαναν οι κιθάρες να ακουστούν, με αποτέλεσμα να ακούς τα πάντα σχεδόν κατά προσέγγιση.
Παρά την καλή διάθεση του Abbath, ο οποίος όμως δεν μας πρόσφερε ούτε crab walk, ούτε τίποτα παραπέρα από κάποιες αστείες -στα όρια του γραφικού- ατάκες, ο κουραστικός ήχος κατέστησε αδύνατον να απολαύσουμε τη μπάντα όπως θα θέλαμε. Ίσως όσοι “κλέβανε” λίγο από τα μόνιτορ είχαν καλύτερη τύχη. Για την ιστορία, πέρα από τα “Fenrir Hunts” , “Ashes of the Damned”, “Count the Dead” και του “Warriors”, ακούσαμε και τα “Nebular Ravens Winter” και “All Shall Fall” των περίφημων Immortal στα οποία φυσικά και έγινε χαμός.
Δυστυχώς ή ευτυχώς, το να δεις μια τέτοια προσωπικότητα ζωντανά στην χώρα σου είναι κάτι που φυσικά εκτιμάς δεόντως. Από την άλλη όμως, χρειάζεται μεγάλη προσοχή για να μην χαθείς σε βασικές λεπτομέρειες.