Ανήκω στην κατηγορία των ανθρώπων που έχω τους Α Place To Bury Strangers υπό παρακολούθηση. Τους ακολουθώ πιστά από τον πρώτο τους δίσκο, εν συνεχεία στον δεύτερο άρχισα να παίρνω τα live τους παραμάζωμα. Ταξίδεψα μέχρι το Παρίσι για να τους δω, και αισίως ήταν η πέμπτη φορά που τους τιμούσα. Ας αφήσω στην άκρη τα βιογραφικά μου. Σχετικά με ότι συνέβη στο Fuzz το Σάββατο στις 20 Οκτωβρίου, δεν ξέρω τι διαβάσατε, τι ακούσατε, τι είδατε, η αλήθεια βρίσκεται παρακάτω:
Ανταπόκριση: Δώρα Πανταζή
Οι A Place To Bury Strangers δεν ήταν καλοί. Όχι, μάλλον, λάθος. Oι A Place To Bury Strangers ήταν πολύ καλοί, ο ήχος τους, όμως, ήταν ανύπαρκτος. Ας τα πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
Άνοιγαν το live οι Zebra Tracks. Δεν είναι του γούστου μου, αλλά παίξανε καινούρια κομμάτια, που φαντάζομαι πως ικανοποίησαν τα αυτιά των fan τους. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω, από το ότι ήταν ωραία παρουσία και εύστοχη επιλογή support.
Οι A Place To Bury Strangers ξεκίνησαν με το ‘’Ego Death’’. ‘’Γίναμε’’, σκέφτηκα. Η σκηνή του Fuzz φάνταζε πολύ ωραία σκέψη για τον κιθαριστικό βιασμό του Ackermann και η αλήθεια είναι πως, για εμένα δεν άλλαξε κάτι. Ήταν όπως ακριβώς περίμενα. Φώτα που σε τραβάνε σε κάτι πιο βαθύ, σακατεμένες Jaguar, ενέργεια, μπάσο όσο δυνατό το έχεις συνηθίσει. Λυπάμαι πραγματικά που δεν μου έμεινε αυτό το live στο μυαλό να το σκέφτομαι για πάντα. Λυπάμαι πραγματικά που το Ροντέο στάθηκε πιο ικανός χώρος να υποστηρίξει μια τέτοια μπάντα. Δεν ξέρω τι έφταιξε και δεν υπήρχε ήχος, μόνο θόρυβος. Ίσως αυτό να μπορούσα να το δω σαν πλεονέκτημα. Περνώντας τα χρόνια θες κάτι πιο δυνατό και θορυβώδες από τους εν λόγω κυρίους, πράγμα το οποίο μου ξένισε στον τελευταίο τους δίσκο, ‘’Worship’’, εν αντιθέση με το EP, ‘’Onwards To The Wall’’, που το βρήκα πολύ ενδιαφέρον. Λοιπόν, έλεγα για το πλεονέκτημα. Τελικά, ποιο είναι το πλεονέκτημα των A Place To Bury Strangers; Ο θόρυβος. Ο ήχος δεν υπήρχε, ο θόρυβος, όμως, ήταν εκεί.
Όσοι μαζεύτηκαν στο Fuzz για τον θόρυβο είδαν ένα κλασσικό live APTBS, όσοι πήγαν να ακούσουν μια κλασσική noise-shoegaze μπάντα , θορυβώδες μεν, μελωδικοί δε, λυπάμαι, χάσατε. Υπήρχε παντελής έλλειψη μελωδίας σε κάποια κομμάτια, πράγμα το οποίο δε νομίζω πως χάλασε, ιδιαίτερα, τους fans, χάλασε τους υπολοίπους. Εγώ το μόνο κακό που βρήκα είναι πως έκαναν το χειρότερο encore από ποτέ. Δεν γίνεται να κλείνεις με το ‘’You Are The One’’, κομμάτι του δίσκου που, σχεδόν, μόλις έβγαλες και δεν πήρε και τις καλύτερες κριτικές. Μακρηγορώ, νομίζω, πολύ για να καταλήξω και να κλείσω λέγοντας πως ήταν ένα μέτριο live για τους APTBS, με τέλεια εικόνα, χωρίς ήχο. Ε και; Βάλτε λίγο θόρυβο στη ζωή σας, πριν πέσει το ταβάνι και σας πλακώσει. Αυτό το τελευταίο το είπα για εμένα, γιατί…αν δεν παινέψεις το σπίτι σου….
Setlist
1. Ego Death
2. Why I Can’t Cry Anymore
3. Deadbeat
4. So Far Away
5. Onwards To The Wall
6. Keep Slipping Away
7. To Fix The Gash In Your Head
8. Drill It Up
9. Mind Control
10. Dissolved
11. I Lived My Life To Stand In The Shadow Of Your Heart
12. Ocean
13. You Are The One