Δείτε τα 40 καλύτερα albums ΕΔΩ, τις εγχώριες κυκλοφορίες που ξεχωρίσαμε EΔΩ, ενώ ακολουθώντας αυτό το link θα βρείτε τους 10 δίσκους που μας απογοήτευσαν.
Παρακάτω ακολουθούν οι αναλυτικές λίστες της συντακτικής ομάδας του rockinathens.gr για τις κυκλοφορίες του 2016 αλλά και για τη χρονιά που θα έρθει:
Δημήτρης Κοντορούσης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Metallica – Hardwired… To Self-Destruct
Αν και τα τρία πρώτα κομμάτια που κυκλοφόρησαν δεν ήταν αυτό που περίμενα να ακούσω από τους Metallica, εν έτει 2016, το “Handwired…” αποδείχτηκε ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει οι γερόλυκοι από το 1996 και το έπος, “Load”!
2. Katatonia – The Fall of Hearts
Οι Katatonia δεν δημιουργούν, μελωδίες· δημιουργούν συναισθήματα! Ακόμα ένα διαμάντι στο ενεργητικό τους!
3. Heaven Shall Burn – Wanderer
Έχοντας να ακούσω κάτι αξιόλογο από τους εν λόγω κυρίους, από εποχές “Iconoclast (Part 1: The Final Resistance)” και κάτι πραγματικά καλό από το “Deaf to our Prayers”, οι Σουηδοί κάνουν το μεγάλο come back με, ίσως, τον καλύτερο δίσκο στο ενεργητικό τους!
4. Anaal Nathrakh – The Whole of the Law
Ψάχνεις για Βρετανικό, nerd, black metal; Οι Anaal Nathrakh είναι πάντα η πρώτη απάντηση.
5. Zeal and Ardor – Devil is Fine
Η πολύ ευχάριστη ανακάλυψη της χρονιάς! Θες blues, θες black, θες και τα δύο; Σύντομαι και στο Κύτταρο Live Club!
6. NOFX – First Ditch Effort
O Fat Mike και η κομπανία του, επιστρέφουν για ακόμη μία φορά με ένα punk rock αριστούργημα!
7. Ghost – Popestar
Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν συμπάθησα τους Ghost! Είναι επίσης αλήθεια, ότι ακούγοντας το “Meliora” όλα τα αρνητικά συναισθήματα εξανεμίστηκαν! Με το “Popestar” και πιο συγκεκριμένα με το “Square Hammer”, μιας και τα τέσσερα υπόλοιπα ήταν διασκευές, οι Ghost κατάφεραν, με το pop metal τους, να με κάνουν να ξεχάσω ό,τι αρνητικό σκέφτηκα ποτέ για τη μουσική τους!
8. KORN – The Serenity of Suffering
Ο λογικός διάδοχος του “Follow the Leader”! Οι KORN εν έτη 2016 θυμούνται τις ρίζες τους και κάνουν ένα από τα φανατστικότερα come back!
9. Megadeth – Dystopia
Αν κάποιοι δυσανασχέτησαν με τη δήλωση για την κάποτε αντιπάθεια προς τους Ghost, σίγουρα θα υπάρχουν ακόμη περισσότεροι οι οποίοι θα σιχτιρίσουν με το γεγονός το ότι δεν υπήρξα ποτέ φανατικός των Megadeth! Φανατικός είπα; Ούτε καν απλός ακροατής! “Μόνο “Cryptic Writings” ήταν πάντα η απάντηση! Πλέον θα είναι και “Dystopia”! Σίγουρα βοήθησε το εμπόλεμο σκηνικό που δημιούργησε ο Chris Adler των Lamb of God, πίσω από τη θέση των drums.
10. Insomnium – Winter’s Gate
Ένα από τα καλύτερα concept albums που έχουν κυκλοφορήσει στην ιστορία του ακραίου ήχου!
11. Wolfmother – Victorious
Για ακόμη μία φορά, οι Άγγλοι παραδίδουν μαθήματα sabbath-ικής σύνθεσης με pop προδιάθεση!
12. A Day to Remember – Bad Vibrations
Ατόφιο pop punk, εποχής 90’s-00’s, με μια τζούρα core και η νοσταλγία χτυπάει κόκκινο!
13. Raging Speedhorn – Lost Ritual
Έχοντας αρκετά χρόνια να ασχοληθώ με την εν λόγω μπάντα, με εξέπληξε θετικά η νέα τους στροφή σε πιο sludge ρυθμούς, κρατώντας πάντα το hardcore στοιχείο τους!
14. Billy Talent – Afraid of Heights
Η εναλλακτική πρόταση της χρονιάς!
15. Zack Wylde – Book of Shadows II
Κάποιοι λένε ότι δεν είναι σαν το πρώτο… Γνώμη μου; Το ίδιο καλό και ίσως ένα τσακ καλύτερο (μη λιθοβολείτε!).
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. In Flames – Battles
Ό,τι χειρότερο.-
2. Pain – Coming Home
Κάποιες μπάντες, ακόμη κι αν είναι projects ή supergroups, έχουν πραγματικά ξεπέσει σε σημείο που δεν υπάρχει γυρισμός! Μία από αυτές είναι ξεκάθαρα οι Pain του Peter Tägtgren! Ο Σουηδός έχει παραμελήσει το συγκεκριμένο project του σε σημείο που θα πρέπει να σκεφτεί σοβαρά την άμεση διάλυση του, μιας και οδεύει στην αμαύρωση των τριών πρώτον αριστουργημάτων!
3. Gojira – Magma
Οκ, δεν ήταν κακό! Αλλά δεν ήταν Gojira!
• Αναμονή για το 2017:
1. Satyricon
Ποια τα μονοπάτια που θα ακολουθήσουν οι Νορβιγοί αυτή τη φορά άγνωστο! Ελπίζουμε σε κάτι ποιοτικά αντίστοιχο με ότι μας έχουν συνηθίσει!
2. Tool
Μπορει οι Metallica να έκαναν οκτώ χρόνια να έβγαλαν δίσκο αλλά οι Tool έχουν κάνει δέκα! Μπράβο παιδιά, να τα εκατοστήσετε! Αν είναι απάτη, δηλώνω την παραίτησή μου από το ανθρώπινο είδος!
3. Mastodon
Τι να ακολουθήσει άραγε μετά το αψεγάδιαστο “Once More ‘Round the Sun”;
Κική Ηλιάδου:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. The Veils – Total Depravity
Ειλικρινές και αυθεντικό groov–άτο blues που παντρεύτηκε με την ανεξάρτητη και ηλεκτρονική σκηνή. Ένα album μεγαλείο. Κινηματογραφικό και χειροπιαστό. Γεμάτο ερεθίσματα. Pure, ατόφιο και from the underground.
2. The Last Shadow Puppets – Everything You’ve Come To Expect
Ταξιδιάρικο, sexy, παθιασμένο pop ‘n’ roll. Επιπλέον επικίνδυνα εθιστικό, ωμά βασανιστικό, μελωδικό psych garage. Sophisticated που νοθεύει τον πειρασμό με την υπομονή και την ορθή διασάφηση. Ατμοσφαιρικό και με συστάσεις εν τέλει για κάθε χρόνο και τόπο.
3. Buffalo Fuzz – Buffalo Fuzz
Βρώμικο αμμώδες blues rock με στοιχεία ψυχεδέλειας σε απόλυτη αρμονία με το fuzz της παρόρμησης και του συναισθήματος. Με έψησε από το πρώτο άκουσμα. Η κατάκτηση του ήθους μέσα από τα άγρια ένστικτα που εξημερώνονται. Σε συγχορδίες.
4. Massive Attack – Ritual Spirit Σε ξελογιάζει με τα trick του. Ήχοι που γίνονται ρυθμοί, εργαλεία που χρησιμοποιούνται ως μουσικά όργανα. Beat–άτο, έξυπνο, χορευτικό ηλεκτρονικό voodoo pop. Εκφραστικό, άμεσο καινοτόμο trip – hop.
5. Jeff Beck – Loud Hailer Dub, funk και blues ενώνουν τις δυνάμεις τους και εισχωρούν σολάροντας κιθαριστικά στην country και dance synth μορφή. Σε συνδυασμό παρέας ή και μεμονωμένα, εύρημα που ακούγεται όντως καλύτερα έχοντας τέρμα την ένταση.
6. Baby Woodrose – Freedom Διότι ο Lorenzo Woodrose καταφέρνει τόσο mainstream μαεστρικά να περάσει όλα αυτά τα κοινωνικοπολιτικά μηνύματα να μην μας οδηγούν στις παλαιότερες χιλιοειπωμένες version τους αλλά στην επίκαιρη εκπροσώπηση της psychedelic garage πλευράς του.
7. La Femme – Mystere Το μυστήριο της γαλλικής collectivas που περιπαίζει με το krautrock ‘n’ roll, καθώς και με το new wave punk τόσο όσο και με την dance και δεν ξαλαφρώνει αν δεν τα περιπλέξει αισίως ηλεκτρονικά και δικαίως pop χαρισματικά. Εύγε!
8. Russian Circles – Guidance Metal post rock ως σημείο αναφοράς. Ποιότητα σε ένα χώρο όχι εύκολα εύπεπτο και προσδόκιμο. Ανεπανάληπτες ενορχηστρώσεις ως σημεία προσφοράς και εμβάθυνσης. Ποσότητα σε έναν τομέα που είναι περισσότερο αισθαντικός από ακουστικός.
9. Kikagaku Moyo – House In The Tall Grass Ό,τι πιο όμορφο πειραματικό έχω ακούσει από το χώρο της stoner -αν θέλετε- melodic κουλτουροψυχεδέλειας. Το διαστημικό στοιχείο Ιαπωνικό. Το αποτέλεσμα μεθυστικό. Το sitar δυνατό. Συν, συν, συν.
10. Wight – Love Is Not Only What You Know Ροκιά. Καθαρή, συμμαζεμένη και όπως πρέπει να εκτίθεται εν έτη 2016. Παραδουλεμένη. Με ίχνη από τη funk και τη soul να την ενδυναμώνουν και να την εμπλουτίζουν. Το 60’s – 70’s fusion δε μένει στην απ΄ έξω και εμφανίζεται ανά διαστήματα εύλογα και αναλογικά.
11. Jenny Hval – Blood Bitch Ένα είδος ηχητικής performance. Παράξενα ικανοποιητικό. Καθαρά experimental, ambient folk, avant garde και gothic συγχέονται virtual καπιταλιστικά όπως και στην επιτέλεση. Tribal beats, sound effects, synths και απρόσμενος χορός για τα όμορφα στιγμιότυπα.
12. Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree Εγγύηση προσεγμένης αψεγάδιαστης δουλειάς. Όταν ένας πολυτάλαντος καλλιτέχνης ξαναχτυπά, δε μπορεί παρά να κάνει θόρυβο ακόμη και όταν τον ερμηνεύει με “μπαλάντες”. Όσο σκοτεινές, άλλο τόσο αγχολυτικές. Στα βαθιά και πάλι οι The Bad Seeds.
13. Wovenhand – Star Treatment Άλλος ένας δίσκος από τον David Eugene Edwards διαμάντι. Το σκληροπυρηνικό του folk – rock ύφος – κήρυγμα εκτελεί αναφορές στην ύπαρξη, στα Θεία και στα όσα από τα καταγεγραμμένα και μη “ιστορικά” βιβλία. Ένας σπουδαίος μουσικός – εμπειρία.
14. Cyanna Mercury – Archetypes Το αρχέτυπο είδος εμπεριέχει τις δονήσεις κι έτσι, αφού συναντάται στο σήμερα, ξέρει να τις εκμεταλλευτεί προς όφελός του. Τις ξεχειλώνει, τις αναπαράγει και τις πλαισιώνει στα δεδομένα της εποχής. Οπότε δε μπορεί να κάνει λάθος.
15. Chickn – Chickn Art-rock με μπόλικο από kraut είναι ικανά να σχηματίσουν ένα προοδευτικό ηλεκτρονικό μείγμα που σε διακατέχει, ειδικά δε όταν συνεργάζεται με τη neo-prog psych garage συμπεριφορά και κάνει το βήμα ανατρεπτικά πέρα από τα περπατημένα.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Goat – Requiem Όχι πως δεν είχε το ενδιαφέρον του, αλλά του έλειπε η δύναμη της έντασης που μας έχουν συνηθίσει. Το voodoo στοιχείο να πω, οι τρέλες της κατσίκας ή του αιγόκερου… δεν ξέρω.
2. The Heavy – Hurt & The Merciless Δεν ένιωσα την soul αλητεία τους. Ένα σχήμα που λατρεύω, που σίγουρα είχε να πει πολλά παραπάνω και δεν το έκανε, ξαφνικά με αποδυναμώνει. Πληγή.
3. The Brian Jonestown Massacre – Third World Pyramid Ίσως και να φταίει το γεγονός πως από τα συγκροτήματα που έχεις για top, πάντα περιμένεις το κατιτίς παραπάνω… Ίσως όντως το συγκεκριμένο album δεν θα γεμίσει τις προσδοκίες σου με psych garage και εύστοχες αναφορές από Ανατολή. Μπορεί να μην τους βγήκε τόσο στο mood στην τελική. Ή απλά όλα είναι θέμα γούστου. Ή και timing.
• Αναμονή για το 2017:
1. Siena Root Από μία μπάντα που πάντα εξελίσσεται και διαφέρει, αν πληροφορηθείς πως δουλεύει πάνω σε καινούριο υλικό, είναι αυτομάτως αδύνατο να μην θες την πρόσβαση όσο το δυνατόν γρηγορότερα στα ηχεία σου.
2. All Them Witches Για να δούμε τι έχουν να μας πουν μετά από την επιτυχία που δέχθηκαν στην “μικρή” συγκριτικά εώς τώρα πορεία τους. Έχω μεγάλη περιέργεια και ενδιαφέρον για την μετέπειτα έμπνευση, στάση και συνθήκη τους.
3. Monster Magnet Νομίζω κατανοητό και ευδόκιμο, χωρίς να χρειάζεται να προσθέσω σάλια.
Γιώργος Κρίκος:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Pretty Maids – Kingmaker
Με καθαρά υποκειμενικά κριτήρια. Η συγκεκριμένη μπάντα είναι μια απ’ τις αδυναμίες μου και κάθε κυκλοφορία της θα έχει λίγο ή πολύ απ’ αυτό που αγαπάω μέσα.
2. Vapors of Morphine – A New Low
Άλλη μία αδυναμία μου. Ο λόγος που πήρε τη δεύτερη θέση είναι επειδή είναι κυρίως album διασκευών. Ε και γιατί λείπει ο Sandman.
3. Gojira – Magma
Δισκάρα, μπαντάρα, μουσικάρες.
4. Motorhead – Clean Your Clock
Ναι δεν είναι studio δίσκος, είναι live. Αλλά είναι οι τελευταίες επαγγελματικά ηχογραφημένες συναυλίες των Motorhead. Είναι όσο πιο κοντά χρονικά θα ακούμε τον Lemmy από δω και πέρα.
5. Testament – Brotherhood of the Snake
Thrash όπως πρέπει να είναι από ανθρώπους που γνωρίζουν πως να το δημιουργούν.
6. Rotting Christ – Rituals
Μία μπάντα που εξελίσσεται ες αεί. Και το “Rituals” είναι η απόδειξη.
7. Flotsam and Jetsam – Flotsam and Jetsam
Σίγουρα περίμενα παραπάνω αλλά αυτός ο δίσκος δείχνει ότι η μπάντα βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο.
8. Ghost – Popestar
Ναι είναι EP αλλά αυτή είναι μία από τις καλύτερες μπάντες των τελευταίων ετών. Και μόνο τη διασκευή στο “Nocturnal Me” να είχε μέσα πάλι θα είχε μία θέση εδώ.
9. Paradox – Pangea
Το soundtrack της διάσπασης της Παγγαίας.
10. Fates Warning-Theories of Flight
Η ξεχωριστή “ουσία” που κάνει τους Fates Warning μοναδικούς, εδώ σε μικρότερη ποσότητα αλλά ακόμη μπορεί να σε μεθύσει πανεύκολα.
11. Death Angel – The Evil Divide
Άλλος ένας thrash δίσκος που μέτρησε στα θετικά του 2016. Πάρα πολύ καλός αλλά θέλω τον επόμενο να είναι καλύτερος!
12. Blaze Βayley – Infite Εntanglement
Καλός δίσκος αλλά σίγουρα αποζητάω περισσότερα από τον Blaze. Όπως και να έχει ήταν ωραίο που τον άκουσα πάλι σε νέο υλικό.
13. Hammerfall – Built to Last
Είμαι δυστυχώς από τους ανθρώπους που τους βρίσκει η μουσική και όχι το ανάποδο. Το “Built to Last” είναι ένας άνω του μετρίου δίσκος που θα έλειπε μάλλον από τη λίστα αυτή αν είχα αξιωθεί να ακούσω κάποιες παραπάνω καινούριες κυκλοφορίες το 2016.
14. Megadeth – Dystopia
Δεν είναι ο αγαπημένος μου Megadeth δίσκος μετά το 2000. Είναι όμως μάλλον ό,τι καλύτερο μπορούσαν να προσφέρουν ο Mustaine και παρέα του φέτος. Ίσως αν είχα κάτσει να ακούσω το νέο Metallica έλειπε από τη αυτή τη λίστα.
15. Charred Walls of the Damned – Creatures Watching Over the Dead
Είχε 2-3 κομμάτια που μου έκαναν εντύπωση και αυτό ζητάω μόνο από τούτο εδώ το κατά τα άλλα supergroup.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Anthrax – For All Kings
Μου πέρασε αδιάφορο αν και καταλαβαίνω γιατί μπορεί να άρεσε σε πολλούς. Ίσως να φταίει που μου άρεσαν περισσότερο με Bush.
2. In Flames – Battles
Σπίτι χωρίς Γιάννη προκοπή δεν κάνει. Όπου “Γιάννη” βάλε “Jesper”.
3. Hansen – XXX- Three Decades in Metal
Ε τι ξεπέτα ήταν αυτή τώρα;
• Αναμονή για το 2017:
1. Soundgarden
Αφού έχουν ήδη αρχίσει να γράφουν τραγούδια από το καλοκαίρι είμαστε επίσημα στην αναμονή για τον νέο δίσκο.
2. Kreator – Gods of Violence
Συνήθως οι μουσικές μου αδυναμίες περιορίζονται σε πιο ήρεμα φάσματα του rock. Οι Kreator είναι η εξαίρεση και μετράω αντίστροφα για τον Γενάρη!
3. Greg Dulli
Ή αλλιώς ακόμη μια αδυναμία. Όχι δεν κυκλοφορεί κάποιον solo δίσκο. Οι σκιές στα στενά όμως ψιθυρίζουν φήμες για νέο υλικό από The Twilight Singers και The Afghan Whigs. Και γιατί όχι και The Gutter Twins;
Kωνσταντίνος Σταθάκης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Perturbator – The Uncanny Valley
Το soundtrack μιας φουτουριστικής δυστοπίας.
2. Obscure Sphinx – Epitaphs
Μετά το εκπληκτικό “Void Mother” η μπάντα εδραιώνει τη θέση της στην extreme conceptual μουσική.
3. XylourisWhite – Black Peak
Η σύμπραξη δυο μεγάλων μουσικών, του Γιώργου Ξυλούρη και του Jim White, πειραματική αλλά και με σεβασμό στις ρίζες.
4. Ljáin – Endasálmar/ Klofnar tungur
Ένα ζευγάρι EPs, obscure «διαμαντάκι» της πλέον πολυσυζητημένης Ισλανδικής black metal σκηνής.
5. Deathspell Omega – The Synarchy Of Molten Bones
Ακόμα ένας χαοτικός δίσκος απ’ τους masters του τεχνικού black.
6. Hexvessel – When We Are Death
Ταξίδι psych rock σε δάση και βουνά, ο τρίτος δίσκος των Hexvessel είναι η πιο ολοκληρωμένη τους κυκλοφορία μέχρι στιγμής.
7. Gilded Lily – Mongrel’s Light
Όλες οι μορφές τις μαυρίλας συγκεντρώνονται σε αυτό πρώτο full-length. Το ακούω ξανά και ξανά.
8. King Dude – Sex
Άλλο ένα δυνατό album στη δισκογραφία του King Dude, που αυτή τη φορά μπαίνει σε πιο post-punk/darkwave μονοπάτια.
9. Sarabante – Poisonous Legacy
Ξύλο.
10. Cough – Still They Pray
Σκοτεινό και λασπώδες το καινούργιο πόνημα των Cough.
11. Neurosis – Fires Within Fires
Όσα χρόνια και να περάσουν, ένας δίσκος των Neurosis θα καταλαμβάνει πάντα μια θέση στα top της χρονιάς.
12. Black Table – Obelisk
Post-black ντεμπούτο full-length με φρενήρεις ταχύτητες και βρώμικο ήχο.
13. Blood Ceremony – Lord of Misrule
Η μαγική ατμόσφαιρα και η θεατρικότητα μπλέκουν με πιασάρικες μελωδίες.
14. Hail Spirit Noir – Mayhem in Blue
Progressive μέχρι το κόκκαλο, οι HSN συνεχίζουν να κρατούν ψηλά τον πήχη.
15. Downfall of Gaia – Atrophy
Ατμόσφαιρα και blast-beats.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Combichrist – This Is Where Death Begins
Ασθενικό και χωρίς καμία έμπνευση.
2. Bolzer – Hero
Δεν έπιασαν τις προσδοκίες που έθεσαν στα πρώτα τους EP.
3. Khonsu – The Xun Protectorate
Νιώθω πως το χρόνο που έχασα σ’αυτό το δίσκο δεν μπορώ να τον ξανακερδίσω.
• Αναμονή για το 2017:
1. Great Old Ones – EOD: A Tale of Dark Legacy
Μας κακόμαθαν στο “Tekeli-li” και περιμένουνμε τη συνέχεια.
2. Tombs
Είναι σε μια φάση που ο καλλιτεχνικός τους οίστρος δεν έχει ώραια και αν κρίνουμε από το φετινό τους EP “All Empires Fall” το επίπεδο θα ανέβει πολύ.
3. Black Anvil – As Was
Προσωπική αδυναμία, αναμένω να δω τι καινούριο θα φέρει το black/thrash trio από τη Νέα Υόρκη.
Γιώργος Χούλλης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. David Bowie – Blackstar
Ενας καλλιτέχνης ταγμένος στην τέχνη βλέπει την άμμο στην κλεψύδρα της ζωής να στερεύει και αποχαιρετάει το κοινό του μ’ έναν εξαιρετικό δίσκο.
2. Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree
Η αναζήτηση της λύτρωσης μέσα απο τη δημιουργία.
3. Iggy Pop – Post Pop Depression
O Iggy Pop συνεργάζεται με τον Josh Homme και δημιουργεί έναν δίσκο που θ’αποτελούσε το ιδανικό κλείσιμο της δισκογραφικής του πορείας αν όντως αυτή σκοπεύει να τελειώσει.
4. Metallica – Hardwired…To Self Destruct
Μετά την απογοήτευση του “Death Magnetic” οι Metallica επέστρεψαν μ’ έναν δίσκο που αξίζει να φέρει το βαρύ (απο κάθε άποψη) logo τους.
5. PJ Harvey – The Hope Six Demolition Project
Γενικότερα θα έλεγε κανείς ότι το “The Hope Six Demolition Project” βαδίζει στα χνάρια το “Let England Shake”. Το αποτέλεσμα ίσως κρίνεται λιγότερο επιτυχημένο, αλλά αυτό δεν αναιρεί το γεγονός οτι ο δίσκος κινείται σε πολύ καλά επίπεδα για τα δεδομένα της αγαπημένης Αγγλίδας τραγουδοποιού.
6. Wovenhand – Star Treatment
Ο Dave-Eugene Edwards και η παρέα του πιστοί στο δισκογραφικό ραντεβού τους επέστρεψαν μ’έναν απο τους καλύτερος και πιο θυμωμένους δίσκους τους μέχρι στιγμής.
7. Planet of Zeus – Loyal to The Pack
Διαφορετικό σε σχέση με τους προκατόχους του μα εξαιρετικό το “Loyal to the Pack” δείχνει τη μπάντα δυνατότερη, εμπνευσμένη και έτοιμη για ακόμη μεγαλύτερα πράγματα.
8. Dustbowl – The Great Fandago
Έστω κι αν άργησαν, οι Αθηναίοι Dustbowl επέστρεψαν ανανεωμένοι με έναν δίσκο δουλεμένο, γεμάτο όμορφες στιγμές και έντονα επηρεασμένο στιχουργικά απο τη τους σημερινούς δύσκολους καιρούς.
9. 1000Mods – Repeated Exposure To…
Δυνατό δισκογραφικό come back απο τα αγαπημένα Χιλιομόδια.
10. Nightstalker – As Above, So below
Γιατί όπως λένε ο παλιός είναι αλλιώς.
11. Brian Eno – The Ship
Με concept εμπνευσμένο απο τη βύθιση του Τιτανικού και εκτεταμένη χρήση φωνητικών μετά απο πολλά χρόνια ο Brian Eno δημιουργεί ένα 50-λεπτο ηχητικό ταξίδι που σε παρασέρνει μέσα του.
12. Leonard Cohen – You Want it Darker
Ενα ακόμη “αντίο” απο έναν αγαπημένο καλλιτέχνη.
13. Hawkwind – The Machine Stops
Πιστοί στη παράδοση που τους θέλει μ’ένα concept album κάθε 10 χρόνια οι Βρετανοί Hawkwind περιγράφουν ένα ζοφερό μέλλον όπου οι μηχανές τα “παίζουν” και δημιουργούν έναν δίσκο που πολλές νεότερες μπάντες θα ήθελαν να έχουν στη δισκογραφία τους.
14. Dinosaur Jr. – Give a Glimpse of What Yer Not
Ένας έντιμος δίσκος απο μία μπάντα που ακόμα το νιώθει.
15. Lorelle Meets The Obsolete – Balance
Μια ευχάριστη έκπληξη στη σύγχρονη ψυχεδέλεια που μας έρχεται απο τη Guadalajara του Μεξικού.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Violent Femmes – We Can Do Anything
Η δισκογραφική επιστροφή των Violent Femmes μετά απο 16 χρόνια θα έπρεπε απο μόνη της να είναι ένα ευχάριστο νέο. Δυστυχώς όμως το “We Can Do Anything” είναι ένα αναμάσημα του παρελθόντος και τίποτα άλλο.
2. Wolfmother – Victorious
Κάθε πέρσι και καλύτεροι.
3. Kings of Leon – WALLS
Ενα group που κάποτε μεγαλουργούσε τώρα δείχνει πως έχει χάσει τη μπάλα. Κρίμα.
• Αναμονή για το 2017:
1. Tool
Γιατί η αναμονή παρατράβηξε.
2. Pearl Jam
Μετά το πολύ καλό “Lighting Bolt” περιμένουμε κάτι εξίσου καλό αν όχι καλύτερο.
3. Bad Religion
Γιατί είναι μία απο τις πιό true μπάντες στην punk πιάτσα και κάθε δίσκος τους είναι το λιγότερο καλοδεχούμενος.
Πάνος Παναγιωτόπουλος:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Parquet Courts – Human Performance
Η επική (και πιο ώριμη από ποτέ) επιστροφή των post-punk / art rock Νεοϋορκέζων είναι σχεδόν αποκαλυπτική. Πιο cool πεθαίνεις.
2. Τhe Claypool Lennon Delirium – Monolith of Phobos
Όταν η ψυχή των Primus συναντά τον γιό του Lennon τα αποτελέσματα είναι κάτι παραπάνω από εξαιρετικά. Ότι πιο feelgood έχεις ακούσει τα τελευταία χρόνια με διαφορά.
3. Biffy Clyro – Ellipsis
Χωρίς να είναι η καλύτερη κυκλοφορία τους, οι σκωτσέζοι φέτος κατάφεραν να βρεθούν στην κορυφή για ακόμη μια φορά. Για όσους έχουν ακόμη αμφιβολίες για την δημοφιλία τους, το line-up του φετινού Download θα σας κατατοπίσει.
4. Future of the Left – The Peace and Truce of Future of the Left
Μάλλον η πιο νευρόσπαστη -και γεμάτη χολή- μπάντα αυτή τη στιγμή στον πλανήτη. Andy Falco for president.
5. Big Business – Command Your Weather
Ό,τι δεν κατάφεραν τα κολλητάρια τους οι Melvins φέτος, το κατάφεραν οι Big Business στον νέο τους δίσκο. Αρρώστια σκέτη (και λίγα λέμε…).
6. White Lung – Paradise
Όταν το punk-rock θέλει να είναι ευέλικτο, κάνει εξαιρετικά πράγματα. Ότι πιο φρέσκο και τονωτικό έχει να προσφέρει το είδος αυτή τη στιγμή.
7. Jesu and Sun Kil Moon – Jesu and Sun Kil Moon
Μάλλον μια από τις πιο περίεργες συνεργασίες που έχουν ηχογραφηθεί ποτέ. Και αν δεν έχει συμβεί ήδη, σε περιμένει να την ανακαλύψεις.
8. Ty Segall – Emotional Mugger
Για μια ακόμη φορά, η ψυχεδέλια και το fuzz βρήκαν το μάστορά τους.
9. Russian Circles – Guidance
Μάλλον η καλύτερη μπάντα του instrume(n)tal ήχου αυτή τη στιγμή σε έναν από τους καλύτερους δίσκους της.
10. Όρη – Όρη
Το ντεμπούτο album των Όρη είναι μάλλον η καλύτερη local κυκλοφορία (που δεν είναι stoner). Βέβαια, όπως κάθε εθισμός θέλουν και αυτοί το χρόνο τους για να τους καταλάβεις…
11. Pop. 1280 – Paradise
Industrial/noise rock στα καλύτερα του. Και όσο ζοφερό χρειάζεται να είναι.
12. Survive – RR7349
Εντάξει, μπορεί να έγιναν φίρμες λόγω του Stranger Things, αλλά το “RR7349” τα’ αξίζει τα λεφτά του και με το παραπάνω.
13. American Football – American Football (LP2)
Δεύτερος δίσκος μετά από 16 χρόνια και δεν έχει αλλάξει απολύτως τίποτα. Αν αυτό δεν είναι κάποιου είδους μαγεία , τότε τι είναι;
14. Inter Arma – Paradise Gallows
Τρίτος δίσκος στη λίστα με τη λέξη Paradise στον τίτλο της. Χμμ… Όπως και να έχει, οι Inter Arma έχουν ανέβει ακόμη ένα σκαλί στην κατηγορία του ακραίου ήχου. Επιβλητικοί όσο λίγοι.
15. BAZOOKA – Άχρηστη Γενιά
Η επιστροφή των Bazooka με έναν σχεδόν punk αισθητικής δίσκο είναι επικίνδυνα εθιστική.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Helmet – Dead To The World
Όχι επειδή είναι κακός δίσκος, αλλά επειδή ο κύριος Page αρνείται πεισματικά να γυρίσει σελίδα. Αφόρητα αδιάφορη εξέλιξη μιας μεγάλης μπάντας των 90’s.
2. Moby and The Void Pacific Choir – These Systems Are Failing
Όσο πιο πολύ το παλεύει, τόσο πιο γραφικός γίνεται. Και από θέμα μουσικής, αλλά και από θέμα άποψης περί κοινωνίας. Πολύ κακό για το τίποτα.
3. Melvins – Basses Loaded
Κακά τα ψέματα, αλλά τους Melvins τους γουστάρεις μόνο επειδή είναι αυτό που είναι. Μπορεί να έχουν ένα-δυο καλά κομμάτια σε κάθε δίσκο, αλλά στην πραγματικότητα έχουν να κυκλοφορήσουν σοβαρό δίσκο από το “(A) Senile Animal” του 2006.
• Αναμονή για το 2017:
1. Biffy Clyro – Ellipsis B-Sides
Αν κρίνουμε από το παρελθόν τους, κάθε δίσκος τους ακολουθείται και από έναν δεύτερο με bonus υλικό. Αν λάβουμε υπ’ όψιν τα δυο κομμάτια που περιείχε η deluxe έκδοση του Ellipsis, αυτή η κυκλοφορία θα έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Όπως έχουμε ξαναπεί, δεν είναι τυχαίο που οι fans της μπάντας ζητούν ένα tour αποκλειστικά με b-sides…
2. Tool
Mόνο και μόνο επειδή θα είχε πλάκα (και είναι ικανοί) να κυκλοφορήσουν έναν country rock απαράδεκτο δίσκο με την δικαιολογία πως δεν τους αφήσαμε αρκετό χρόνο για να το σκεφτούν. Εγώ τουλάχιστον αυτό θα έκανα.
3. The Jesus and Mary Chain
Αν αυτό το album ακούγεται το ίδιο ενδιαφέρον με την δισκογραφική επιστροφή των My Bloody Valentine τότε το αποτέλεσμα θα αξίζει σίγουρα τον κόπο.
Xρήστος Κατσίμπας:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. 1000mods – Repeated Exposure to…
Γιατί από την ημέρα κυκλοφορίας του παίζει στο repeat!
2. Blaak Heat – Shifting Mirrors
Στο “Shifting Mirrors” δεν περισσεύει τίποτα, τα πάντα είναι προσεχτικά διαλεγμένα και το αποτέλεσμα δικαιώνει το συγκρότημα!
3. Green Yeti – Green Yeti
Ένας δίσκος που το κάθε δευτερόλεπτο του είναι μια μικρή ωδή στο doom metal!
4. Domadora – The Violent Mystical Sukuma
Οι Γάλλοι συνθέτουν και εκτελούν ένα σκηνικό τόσο άψογο και με τόση αμεσότητα που δεν θα σου πάρει πολύ ώρα για να εντρυφήσεις σε αυτό.
5. Graves At Sea – The Curse That It Is
Το “The Curse That It Is” είναι όλα όσα περίμενα από τους Graves At Sea, είναι ένα διαμάντι που τους σταθεροποιεί στις συνειδήσεις των φίλων του doom/sludge χώρου και που σίγουρα σε πολλές λίστες στο τέλος της χρονιάς θα βρίσκεται σε πολύ υψηλές θέσεις!
6. Conan – Revengeance
Οι Conan έχουν ρίξει ακόμα ένα heavy έπος στην πιάτσα προς τέρψιν όλων όσων αρεσκόμαστε σε τέτοιες βίαιες μουσικές απολαύσεις.
7. Brant Bjork – Tao Of The Devil
Αν με ρωτήσεις αν το “Tao Of The Devil” αξίζει δεν θα σου πω απλά ένα ξερό “ναι”, αλλά θα στο φωνάξω όσο πιο δυνατά μπορώ!
8. Lesbian – Hallucinogenesis
Blastbeats, ψυχεδέλεια, οργασμικό doom metal, acid φωνητικά, δίσκος για ανοιχτά αυτιά!
9. Omega Monolith – Fungus
Το σκοτάδι που αναβλύζει από αυτό κάθε φορά που πατάω play, με ιντριγκάρει και μου διεγείρει τις αισθήσεις!
10. Monk – Black Earth Beneath
Το “Black Earth Beneath” ήρθε για να… στρογγυλοκαθήσει για πολύ καιρό στο στερεοφωνικό μου και να μπει μέσα στις καλύτερες κυκλοφορίες της χρονιάς.
11. Church Of Misery – And Then There Were None
Kομμάτια που είναι όλα τους ένα και ένα, ποτισμένα στο βιτριολικό doom/sludge metal του συγκροτήματος και που μέσα σε ελάχιστα λεπτά γίνεσαι δέσμιος τους
12. Haast’s Eagled – II For Mankind
Ναι οι Haast’s Eagled δεν πρωτοτυπούν, ούτε καινοτομούν, αλλά παίζουν από καρδιάς ένα είδος που για να παιχτεί πρέπει να το νιώθεις το ρημάδι!
13. Queen Elephantine – Kala
H μουσική των Queen Elephantine είναι δύσκολη, εσωστρεφής, ταξιδιάρική, μοναχική, αποπνικτική, σκοτεινή, απόκοσμη και σε καμία των περιπτώσεων δεν ενδείκνυται για μαζική κατανάλωση.
14. Fistula – Longing For Infection
Επτά κομμάτια συνολικής διάρκειας 37 λεπτών που αναβλύζουν σαπίλα, δυσωδία, αποστροφή για το κάθε τι “ομορφο” και παρακμή.
15.This Is Nowhere – Music To Relapse
Το “Music To Relapse” είναι όλα όσα θα περίμενε κάποιος να ακούσει από τους This Is Nowhere και για εμένα είναι ό,τι καλύτερο θα ακούσουν τα αυτιά μου αυτή τη χρονιά!
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Nightstalker – As Above, So Below:
Δυστυχώς Η ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ της χρονιάς!
2. Planet of Zeus – Loyal To The Pack
Στο “Vigilante” γούσταρα κάργα τις διαφοροποιήσεις που είχαν εισάγει. Σε αυτό ο ήχος έχει γίνει πολύ εύπεπτος, δικαίωμα τους και δικαίωμα μου να μην τους ακούω!
3. Sourvein – Aquatic Occult
Κρίμα, γιατί οι προσδοκίες για ένα μερακλίδικο δίσκο ήταν στα ύψη. Βασίλη Λύτρα συγγνώμη που σε αμφισβήτησα!
• Αναμονή για το 2017:
1. Half Gramme Of Soma
Οι συνθέσεις υπάρχουν, παίζονται ζωντανά, καιρός να τις ακούμε και στον προσωπικό μας χώρο!
2. Dull
Δικά μας παιδιά, sludge metal αξιώσεων. Αναμένουμε κυκλοφορία μέσα στο 2017!
3. All Them Witches
Ο νέος τους δίσκος είναι προγραμματισμένος να κυκλοφορήσει στις 24 Φεβρουαρίου, ο πήχης θα είναι στο ίδιο υψηλό επίπεδο;
Άρης Πολιτόπουλος:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Sumac – What One Becomes
Aaron Turner ζεις, εσύ μας οδηγείς. Μεγάλος δίσκος από μια τεράστια προσωπικότητα. Με διαφορά ό,τι ποιοτικότερο και προοδευτικό βγήκε το 2016.
2. Neurosis – Fires Within Fires
Γίνεται να βγάλουν δίσκο οι Neurosis και να μην είναι τουλάχιστον στην πρώτη τριάδα της χρονιάς; Έχοντας κλείσει πλέον 30 χρόνια δείχνουν ότι έχουν ακόμα να προσφέρουν.
3. Universe217 – Change
Με διαφορά ο καλύτερος εγχώριος δίσκος και σίγουρα μια από τις σημαντικότερες κυκλοφορίες της χρονιάς συνολικά. Οι Universe217 βρίσκονται σε άλλο επίπεδο και είναι καιρός για παγκόσμια αναγνώριση.
4. Kvelertak – Nattesferd
Οι Kvelertak δεν περίμεναν ποτέ να φτάσουν εκεί που έφτασαν αλλά η πίεση για δυνατές κυκλοφορίες δεν δείχνει να τους πτοεί. Με το “Nattesferd” επιστρέφουν πιο ορεξάτοι από ποτέ.
5. Gojira – Magma
Οι Γάλλοι μάστορες μπορεί σιγά σιγά να απομακρύνονται από το death metal και να κινούνται σε πιο προοδευτικά μονοπάτια αλλά ξέρουν τι κάνουν και σερβίρουν μια από τις καλύτερες και πλέον περίπλοκες κυκλοφορίες της χρονιάς.
6. Oranssi Pazuzu – Värähtelij
Οι Oranssi Pazuzu είναι από αυτές τις μπάντες που με κάθε τους κυκλοφορία σπρώχνουν το metal ένα βήμα παραπέρα. Αυτό κάνουν και με το “Värähtelijä”.
7. Schamasch – Triangle
Ένας από τους πλέον φιλόδοξους δίσκους του 2016, οι Schamasch με αυτήν την τριπλή κυκλοφορία προσφέρουν μια ανεπανάληπτη μουσική black metal εμπειρία.
8. Dillinger Escape Plan – Dissociation
Γιατί ο τελευταίος δίσκος ρε παιδιά ΓΙΑΤΙ;!;!;!
9. Cult of Luna and Julie Christmas – Mariner
Οι Cult of Luna είναι άλλη μια Neurosis περίπτωση: απλώς δεν βγάζουν κακό δίσκο.
10. In The Woods – Pure
Ένα από τα πολυαναμενόμενα αλλά ταυτόχρονα χωρίς ιδιαίτερο hype reunions. Με αρκετά διαφορετική κατεύθυνση από τους πρώτους τους δίσκους αλλά πάντα στα πλαίσια του doom οι In The Woods απαιτούν ξανά την προσοχή μας.
11. Mantar – Ode to the Flame
Το 2014 οι Mantar ήταν μπάντα αποκάλυψη. Το 2016, μέσα από την Nuclear Blast, επιβεβαιώνουν την φήμη τους.
12. Korn – The Serenity of Suffering
Μπορεί να μην είμαι 15 χρονών πλέον, ούτε αυτοί 20 αλλά μετά από πολλά χρόνια οι Korn καταφέρνουν να βγάλουν ΔΙΣΚΑΡΑ που θυμίζει την μπάντα που μας μεγάλωσε.
13. Poem – Skein Syndrome
Το καλό πράγμα αργεί να γίνει και οι Poem δεν απογοητεύουν με τον φανταστικό δεύτερο δίσκο τους.
14. Witchcraft – Nucleus
Αρκέτα controversial κυκλοφορία που όμως απήλαυσα μέχρι τελευταίας σταγόνας.
15. 1000mods – Repeated Exposure to…
Οι 1000mods βρίσκονται στην αιχμή του δόρατος της ευρωπαϊκής stoner σκηνής. Το “Repeated Exposure to…” απλώς σπέρνει, haters gonna hate.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Spiritual Beggars – Sunrise to Sundown
Οι Spiritual Beggars έχουν καιρό να βγάλουν καλό δίσκο. Με το “Sunrise to Sundown” όμως νομίζω ξεπέρασαν τον εαυτό τους. Βαρετό, άνευρο, χωρίς καμία ουσία. Κρίμα.
2. Deftones – Gore
Χωρίς να είναι απαραιτήτως κακό album η κατεύθυνση που έχουν πάρει οι Deftones δεν μου αρέσει και στο “Gore” συνεχίζουν προς τα εκεί.
3. In Flames – Battles
Φτάνει λίγο με το pop!
• Αναμονή για το 2017:
1. System of a Down
Είπαμε ότι θα βγάλουμε δίσκο, και μετά μας είπαν να βγάλουμε, και είπαμε εντάξει θα βγάλουμε, και μας είπαν, σίγουρα θα βγάλετε, και είπαμε μπορεί να βγάλουμε. Αυτό τίποτε άλλο.
2. Tool
Για τρίτη συνεχή χρονιά ελπίζουμε.
Μανώλης Ροδοκανάκης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Running Wild – Rapid Foray
Αν μια παιδική αγάπη βγάλει δισκάρα στα γεράματα και δε δακρύσεις, δεν έχεις ψυχή.
2. Khanus – Rites of Fire
Γελάτε, αλλά αν το ακούσετε θα σας κοπεί το γέλιο. Δεν έχετε ακούσει τέτοιο death metal.
3. Ravencult – Force of Profanation
Μόνο thrash ρε!
4. Metallica – Hardwired… to Self-Destruct
Είπαμε, ό,τι και να λέμε έχει μέσα το “Spit out the Bone”.
5. Amon Amarth – Jomsviking
Κλασική αξία, ξέρεις τι αγοράζεις με δαύτους.
6. Testament – Brotherhood of the Snake
Θα έμπαινε και μόνο για την φωνάρα του Chuck Billy, αλλά είναι και μεγάλος δίσκος!
7. Principality Of Hell – Sulfur & Bane
Μόνο πρώιμο αβυσσαλέο thrash ρε!
8. Darkthrone – Arctic Thunder
Όχι ότι με χάλαγαν τα τελευταία τους, αλλά έναν black Darkthrone δίσκο τον θέλαμε λίγο.
9. Sodom – Decision Day
Μου πέσανε λίγο εδώ σε σχέση με το σερί που είχανε, αλλά οι αγάπες είναι αγάπες.
10. Suicidal Angels – Division of Blood
Πάρε και ελληνικό thrash να χεις!
11. Sabbaton – The Last Stand
Κλασική αξία Νο2. Ναι, πάλι τον ίδιο δίσκο βγάλανε, πού είναι το πρόβλημα;
12. Castle Freak – Human Hive
Απολαυστικό death metal για άραγμα και μπύρες. Πολλές.
13. Zakk Wylde – Book of Shadows II
Α ρε μπάρμπα Zakk… Δεν έχω να πω κάτι άλλο.
14. Raw – Battallions Of Demons
Ναι, κι άλλο thrash, αφού είναι καλό!
15. Wolfhorde – Towards The Gate Of North
Αξιοπρεπές folk, δεν το βρίσκεις και κάθε μέρα.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Opeth – Sorceress
Όχι ότι περίμενα κάτι άλλο, αλλά ακόμα δε μπορώ να το χωνέψω. Ούτε να το αντέξω.
2. Candlemass – Death Thy Lover:
Χωρίς το λογότυπο των Candlemass θα ήταν τέσσερα ευχάριστα κομμάτια. Έτσι όμως δεν το δέχομαι.
3. Ravenia – Beyond Τhe Walls Of Death
Αυτό εδώ πάλι… Δεν είναι ακριβώς απογοήτευση, απλά είναι ένας από τους χειρότερους δίσκους που έχω ακούσει και ήθελα να το πω.
• Αναμονή για το 2017:
1. King Diamond
Long live the King! Long live the King! Long live the King!
2. Ozzy
Υποτίθεται ότι θα είναι κάτι διαφορετικό. Μπούρδες κατά πάσα πιθανότητα, αλλά μια περιέργεια δεν την έχετε;
3. Dark Angel
Από το ‘14 το φτιάχνουν, έχουν και Hoglan, να μην περιμένουμε κάτι καλό ρε γαμώτο;
Εύη Φιλιππίδη:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Swans – Glowing Man
Αυτό το έπος δεν θα μπορούσε να είναι σε άλλη θέση, πέρα από την πρώτη. Περιπλοκότητα και αντίφαση σε όλη την διάρκεια του, με κυκλικά riffs και χαοτική ατμόσφαιρα. Σε αυτό το σημείο της ζωής του ο Micheal Gira, μας βυθίζει στις άγνωστες, ανεξερεύνητες και σκοτεινές πτυχές της ψυχής του, μαγεύοντας μας από το πρώτο λεπτό. Δύο ώρες που δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ και το βάζεις στο repeat, μέχρι να σαπίσει κάθε αισιόδοξο συναίσθημα που έχεις. Ό,τι και να πω, λίγο θα είναι.
2. Nick Cave & The Bad Seeds – Skeleton Tree
Ποιητικός, κινηματογραφικός και εσωστρεφής δίσκος, που αντικειμενικά, δεν θα μπορούσε να πέσει πιο κάτω στην λίστα. Στίχοι γεμάτοι πάθος, θλίψη, όρεξη για ζωή ακόμα κι εκεί που υπάρχει θάνατος. Είναι η ώριμη εξέλιξη στην μουσική πορεία των Nick Cave & The Bad Seeds, με τα λόγια να είναι ανήμπορα να περιγράψουν τα συναισθήματα που σου προκαλεί στο άκουσμά του. Μα πάνω απ’ όλα είναι αυθεντικό και ξεχωριστό.
3. Melvins – Basses Loaded
Αν και σιχτίρισα με αυτό το album όταν έκανα την κριτική, αξίζει να είναι στην λίστα και σε τόση υψηλή θέση. Αν αναρωτιέσαι ακόμα για τον λόγο, τότε κάτι έχει γίνει λάθος. Μέσα σε 12 κομμάτια, βρίσκεις 6 διαφορετικούς μπασίστες, με αποτέλεσμα να δημιουργεί ποικιλομορφία στον δίσκο. Το παρελθόν σε στοιχειώνει, το παρών σε εξιτάρει και αναρωτιέσαι τι επιφυλάσσει το μέλλον. Αν και με τους Melvins, λίγο-πολύ όλοι ξέρουμε. Προφανώς οι διασκευές δεν έλειψαν, με αυτό που ξεχώρισα περισσότερο να είναι το “I Want To Tell You”, των Beatles. Απλά κόλαση.
4. Xiu Xiu – Plays The Music Of Twin Peaks
Κατάφεραν μέσα σε ένα album, να χωρέσουν όλη την μαγεία του Twin Peaks. Είναι η καλύτερη δυνατή εκτέλεση των κομματιών, χωρίς να χάνει το πρωταρχικό σκοτεινό ύφος της σειράς και παράλληλα, να μην χάνουν οι ίδιοι την ταυτότητά τους. Από τις διασκευές που δεν σιχαίνεσαι να ακούς και αγαπάς να παίζει όλη μέρα, ειδικά τώρα που είναι χειμώνας και πλησιάζει το 2017 με την άφιξη της νέας season της σειράς. Τι άλλο να πω;
5. Neurosis – Fires Within Fires
Οι Neurosis, είναι μία κατηγορία από μόνοι τους, οπότε δεν θα μπω στην διαδικασία να τους συγκρίνω με καμία άλλη μπάντα. Ο νέος τους δίσκος συνεχίζει να έχει το σκοτεινό, διπολικό κλίμα που έχουμε συνηθίσει κι έχει βγάλει από πάνω του το “τσιράκι” του πειραματισμού. Κυλάει ομαλά, φυσικά και ωμά, χωρίς πολλά-πολλά να σε κουράζουν. Άλλο ένα ορόσημο του σκληρού και ακραίου ήχου.
6. No Balls / Blank Veins – Split
Έφτασε η στιγμή να γράψω για αυτή την συνεργασία, που με αρρώστησε περισσότερο για φέτος. Τυλιγμένο απ’ το ζεστό χάδι της “φασαρίας”, τα επαναλαμβανόμενα riffs και τις τρομπέτες που “ουρλιάζουν”, είναι ο καλύτερος noise-rock δίσκος της χρονιάς. Αυτό το λέω χωρίς καμία αμφιβολία και αν δεν με πιστεύεις, άκουσε τον και πες μου. Πόσο άντεξε το μυαλό σου πριν λιώσει απ’ την σαπίλα;
7. King Dude – Sex
Στον δρόμο που χάραξε ο Nick Cave, βρίσκουμε και τον King Dude, με ένα σκοτεινό, ανατριχιαστικό και σαρκικό album. Σου αφήνει το περιθώριο να βυθιστείς στις πιο ακραίες, διεστραμμένες και ζωώδης σεξουαλικές σκέψεις σου. Το δηλώνει και ο τίτλος του εξάλλου. Ένα σατανικό, γοτθικό, καυλωτικό και κυκλοθυμικό αριστούργημα, που δεν μπορείς να σταματήσεις να ακούς.
8. Russian Circles – Guidance
Είναι γνωστό πως οι Russian Circles, έχουν φτάσει σε άλλο επίπεδο της post-rock/post-metal σκηνής. Δεν θυμάμαι από πότε έχουν να βγάλουν κακό δίσκο και ξέρεις γιατί δεν θυμάμαι; Επειδή δεν έβγαλαν ποτέ. Η πορεία τους είναι από σταθερή εώς και ανοδική θα έλεγα, οπότε γιατί να διαφέρει το “Guidance”; Ποιότητα, μελωδία και βάθος, είναι από τα λίγα που χαρακτηρίζουν αυτό το album.
9. Omega Monolith – Fungus
Είναι ό,τι πιο άρτιο και καλοδουλεμένο έχει βγει στην χώρα μας τα τελευταία χρόνια. Η πρώτη μου επαφή μαζί τους ήταν σε live κι αφού είναι μία μπάντα που πρέπει για την δεις από κοντά για να νιώσεις το μεγαλείο της μουσικής τους. Η Αλήθεια είναι, πως δυσκολεύτηκα να πιστέψω πως θα μπορέσουν να το μεταφέρουν σε έναν δίσκο. Όταν βγήκε όμως αυτές οι σκέψεις εξαφανίστηκαν, αφού μπόρεσα να ανατριχιάσω στο ίδιο επίπεδο με τα lives τους. Ο καλύτερος ελληνικός δίσκος της χρονιάς και δεν δέχομαι τίποτα άλλο. Απλά άρρωστο!
10. Savages – Adore Life
Τα κορίτσια απ’ το Λονδίνο με το “Adore Life”, ήταν από τα πρώτα albums της χρονιάς. Χωρίς να έχω αλλάξει άποψη και γνώμη για τον δίσκο τους, ανέβασαν τον πήχη με το καλημέρα. Φόρος τιμής στον έρωτα, το πάθος και την αρρωστημένη πλευρά τους. Πλημμυρίζει από νοσηρά και ατόφια συναισθήματα, σαν αυτά που έχουμε όλοι μέσα μας. Όπως ισχυρίζονται εξάλλου, η αγάπη σε όλες τις μορφές της, είναι κάτι που αξίζει να κυνηγάς.
11. Brainbombs – Souvenirs
Γιατί είναι στην λίστα με τα καλύτερα; Γιατί είναι οι Brainbombs! Και που τους βάζω σε λίστα είμαι ιερόσυλη και θα πέσει φωτιά να με κάψει. Αυτή η μπάντα δεν είναι για να γράφεται αλλά για να ακούγεται. Είναι κι ο βασικός λόγος που δεν έκανα κριτική σε αυτό το album. Τώρα θα μου πεις γιατί αποφάσισα να τους γράψω και θα σου απαντήσω με κομμάτι απ’ τον δίσκο. Απλά “Let Me Kill”.
12. Bossk – Audio Noir
Είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά των Bossk, αν και μετρούν χρόνια στην πλάτη τους. Πολλοί τους ξέχασαν, άλλοι νόμιζαν πως δεν υπάρχουν. Οι ίδιοι όμως ήταν εκεί και ετοίμαζαν αυτή τη δισκάρα, που δυστυχώς δεν πήρε χαμπάρι ο κόσμος. Δεν είναι εμπορικοί βλέπεις, αν δεν είναι hype δεν ακούμε.. Από τα καλύτερα post-rock/post-metal, album της χρονιάς. Αν δεν έχεις ακούσει ακόμα το “Audio Noir”, βάλ’ το αμέσως!
13. True Widow – Avvolgere
Ο συνδυασμός της shoegaze, με post-metal και doom/sludge metal, δεν είναι εύκολη υπόθεση. Τουλάχιστον στο να πετύχει, όπως πέτυχε αυτό το album. Σκοτεινό, ονειρικό και απαισιόδοξο, ακροβατεί πάνω σε αυτές τις λεπτές γραμμές μεταξύ ονείρου και εφιάλτη, φαντασίας και πραγματικότητας. Γλυκό, απαλό, και σκληρό με έναν μοναδικό και ιδιαίτερο τρόπο.
14. Animals as Leaders – The Madness of Many
Αν και δεν είμαι λάτρης του συγκεκριμένου συγκροτήματος, οφείλω να παραδεχτώ, πως ο νέος τους δίσκος γάμησε. Τόσο περίπλοκος και περίτεχνος θα έλεγα, που δεν μπορεί να μείνει στην απ’ έξω. Ακόμα κι αν είσαι γνώστης της μουσικής τους, μία φορά δεν αρκεί για να νιώσεις αυτό το μεγαλείο που δημιούργησαν. Όσο περισσότερο το ακούς, τόσα περισσότερα ανακαλύπτεις για την μπάντα, αλλά και για τον ίδιο σου τον εαυτό.
15. Suicidal Tendencies – World Gone Mad
Θα μου πεις, “Μα καλά είσαι τρελή; Βάζεις Suicidal Tendencies στους καλύτερους δίσκους;”. Εκεί θα σε σταματήσω και θα σου κάνω μία ερώτηση. Τον άκουσες; Αν τον άκουσες δεν θα με ρώταγες γιατί τον βάζω, αν όχι, άκου πρώτα και μετά ρώτα. Οι τύποι κουβαλάνε 36 χρόνια στην πλάτη τους κι έβγαλαν δίσκο όπως τα πρώτα ένδοξα χρόνια τους. Crossover punk μέχρι το κόκκαλο και το κλασσικό αρρωστημένο μπασάκι που αγάπησες στα νιάτα σου. Για τα νιάτα μου ρε γαμώτο! Δεν χρειάζεται να πω κάτι άλλο.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Death Grips – Bottomless Pit
Όταν πρωτοεμφανίστηκαν οι Death Grips, μου φάνηκε ένα ενδιαφέρον και κυρίως, διαφορετικό project του Zach Hill, που δεν μπορούσα να μην το ακούσω. Λίγο η τρέλα μου με τα drums του, λίγο η λατρεία μου προς το άτομό του και τις μουσικές του, τους άκουσα και κάπως έτσι μάθαμε τον MC Ride. Για να λέμε την αλήθεια δεν είναι και τίποτα σπουδαίο αλλά είχαν πλάκα.. Ο παρελθοντικός βαθμός τους αξίζει, αφού έβγαλαν τον πιο ανούσιο, ό,τι να ‘ναι δίσκο της χρονιάς. Η πλάκα σταμάτησε, η αθλιότητα τους άγγιξε ταβάνι στον τελευταίο όροφο ουρανοξύστη και πρέπει επιτέλους κάποιος να το πει, ΣΤΑΜΑΤΉΣΤΕ ΑΥΤΌ ΠΟΥ ΚΆΝΕΤΕ. Γιατί ναι, αυτό που λέτε μουσική, εγώ το λέω “με έπιασε κόψιμο αλλά για να μην ακούσει το γκομενάκι τα κλανίδια, ας αρχίσω το παίζω rapper και να βαράω τα κατσαρολικά”.
2. Helmet – Dead To The World
Υπάρχουν φορές που όσο και να αγαπάς ένα συγκρότημα, πρέπει να παραδεχτείς πως η μουσική τους καριέρα έχει σταματήσει πάνω από δεκαετία. Άντε εσύ το καταλαβαίνεις, αλλά τι γίνεται όταν η ίδια η μπάντα δεν μπορεί να το καταλάβει; Ηχογραφεί κομμάτια, βγάζει δίσκο και σου παρουσιάζει μια μαλακία και μισή. Αλήθεια ρε Helmet, το νέο album τι το θέλατε; Καμία έμπνευση, κανένα νόημα και γιατί αυτή η πώρωση να λέγεσαι Helmet, όταν το ίδιο το line-up δεν θυμίζει τίποτα σε αυτό που αγαπήσαμε. Γιατί κύριε Hamilton;
3. UXO – UXO
Όπως είχα πει στην κριτική μου γι’ αυτό το album, όταν ακούς συνεργασία Chris Spencer μαζί με Steve Austin και όνομα βγαλμένο από τις βόμβες τις διασποράς που δεν έχουν εκραγεί, σε προϊδεάζει για το τι θα ακολουθήσει. Στην πράξη όμως τα πράγματα άλλαξαν. Αν δεν έχεις ασχοληθεί με τους Unsane ή τους Today is the Day, δεν θα καταλάβεις που το πάω, αν όμως έχεις έστω και την παραμικρή ιδέα, λογικά, θα συμφωνήσεις μαζί μου. Σε γενικές γραμμές δεν είναι άσχημος δίσκος, σίγουρα όμως το λες απογοήτευση, αφού ουδεμία σχέση με αυτό που περίμενες να ακούσεις. Έτσι με βαριά καρδιά βάζω στην λίστα αυτή, δύο μουσικούς που σέβομαι κι εκτιμώ, ελπίζοντας πως η δεύτερη κυκλοφορία τους, θα με κάνει να μετανιώσω γι’ αυτά που γράφω τώρα.
• Αναμονή για το 2017:
1. Crystal Fairy
Μόνο που ακούς τα άτομα που απαρτίζουν αυτό το νέο σχήμα, είναι λογικό να σε κάνει να περιμένεις να βγει ο δίσκος. Δεν γνωρίζεις; Αποτελείται από τους, Buzz Osborne, Dale Crover, Omar Rodriguez – López και Teri Gender Bender. Θες κάτι άλλο για να μπει αυτό το album στα αναμενόμενα του 2017; Έχει κυκλοφορήσει το κομμάτι “Drugs on the Bus” κι ακούγεται έτσι ακριβώς όπως το περιμένεις!
2. Mutoid Man
Δεν θα μπορούσα να αφήσω απ’ έξω το super group των Mutoid Man. Προς το παρών δεν έχουμε κάποια νέα συναρπαστικά να μοιραστούμε μαζί σας, αλλά γνωρίζουμε πως είναι στο studio και ηχογραφούν τον τρίτο τους δίσκο. Η χαρά είναι μεγάλη και θα γίνει μεγαλύτερη, αν με αυτό το album καταφέρουμε να τους δούμε και στην χώρα μας.
3. One Leg Mary
Οφείλω να βάλω σε αυτή την λίστα τον τρίτο δίσκο της αγαπημένης μου Κουτσής Μαρίας, αφού ήταν να βγει μέσα στο 2016. Δυστυχώς οι δυσκολίες στάθηκαν εμπόδιο και μέχρι τώρα έχουμε ακούσει κάποια νέα κομμάτια, μόνο μέσω των live shows. Ωστόσο, οι τελευταίες πληροφορίες που έχω για αυτό το album, θέλει τους One Leg Mary, να το έχουν έτοιμο τους πρώτους μήνες του χρόνου. Ανυπομονώ!
Βέλια Ντόκα:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1) ColdWorld – Autumn
H one-man-band με την οποία γνώρισα το atmospheric black metal και ίσως και η μόνη μπάντα του συγκεκριμένου είδους στην οποία είμαι πιστή. Υπέροχο το album, τόσο που με έκανε να λησμονήσω την πρώτη φορά που πρωτοάκουσα ColdWorld.
2) Jagged Mouth – Louring
Νεοσύστατη blackened doom/sludge μπάντα εξ Αμερικής που την γνώρισα αυτό το έτος που μας φεύγει, και χάρηκα πολύ που την γνώρισα. Ευφυείς συνθέσεις και εξαιρετικοί οι μουσικοί των Jagged Mouth.
3) Ordo Omegae Absolutae – Compedium Ordinis
Και εδώ τώρα μιλάμε για ένα concept album ιδιαίτερης περίπτωσης. Ίδια τα μέλη, αλλά με άλλα ονόματα κάθε φορά σαν σύνολο μέσα σε έναν δίσκο, πειραματίζονται με τον black ήχο και πετυχαίνουν. Το συνιστώ στον κάθε μπλακμεταλλά. Trve kvlt f0rever.
4. Fungus – Omega Monolith
Νομίζω οι περισσότεροι, αν όχι όλοι, γνωρίζεται για τί μιλάω. Μία μπάντα που μας κάνει να χαμολεγάμε όταν σκεφτόμαστε ότι είναι Έλληνες οι μουσικοί. Όταν πρωτοάκουσα το album εξεπλάγην ευχάριστα. Το Fungus για να το καταλάβεις πρέπει να είσαι συγκεντρωμένος, πορωμένος σε αυτό. Μουσική απαιτητική, για τα απαιτητικά αυτιά. Ω ναι!
5. Darkthrone- Arctic Thunder
Ε και τώρα τί να πω; Αν και δε μου αρέσουν οι ταμπέλες και πολύ και περισσότερο για πλάκα τις χρησιμοποιώ, θα κάνω μια εξαίρεση και θα πω ότι αν είμαι κάτι, είμαι μπλακμεταλλού. Πώς να μην έχω στην λίστα τους Darkthrone; Υπάρχει μια σχέση αγάπης εδώ πέρα τί να λέμε…
6. Deftones< - Gore/strong>
Οι Deftones είναι μία μπάντα που άργησα να την γνωρίζω εις βάθος. Την γνώριζα βέβαια από μικρή, αλλά δεν πολυασχολήθηκα μέχρι πριν από λίγα χρόνια. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ. Το Gore είναι ένα album συγκινητικό για μένα, για τον λόγο ότι οι Deftones κράτησαν το ύφος τους, χωρίς όμως να γίνονται βαρετοί. Καταλαβαίνεις από την πρώτη στιγμή ότι ναι, αυτοί είναι οι Deftones όπως τους ήξερες!
7. BUCK-TICK – Atom Miraiha No.9
Οι BUCK-TICK είναι για μένα μία από τις καλύτερες μπάντες που έχω ακούσει. Τέλος. Δεν είναι ακραίος ο ήχος τους, πιο πολύ post-punk, alternative rock, κάτι σαν τους Depeche Mode της Ιαπωνίας ένα πράμμα. Ποτέ δεν με απογοήτευσαν με τις κυκλοφορίες τους, ούτε και με την φετινή. Συνιστώ να τους ακούσετε.
8. Gojira – Magma
Magma ο τίτλος του νέου album των Γάλλων Gojira και είναι εξαιρετικό. Εθιστικά riffs και έξυπνες συνθέσεις από μία μπάντα που δεν κάνει τίποτα άλλο από το να πρωτοπορεί. Με διαφορετικό ύφος το φετινό album από τα προηγούμενα, με clean vocals κιόλας. Ανυπομονώ να δω τί άλλο μας επιφυλάσσουν οι Gojira.
9. Korn – The Serenity Of Suffering
Πρέπει να κάνω μια εξομολόγηση. Τους Korn εγώ τους άκουγα πάρα πολύ όταν ήμουν μικρή. Στην δεκαετία του 1990 μεγάλωσα οπότε λογικό θα μου πείτε. Μετά όμως, σταμάτησα να ακούω γιατί δεν μου άρεσαν, είχαν χάσει αυτό το ιδαίτερο ύφος στον ήχο για τον οποίο είχα γίνει fan. Και όταν είχα ακούσει ότι έβγαινε καινούργιο album δεν με ένοιαζε, μέχρι που από περιέργεια άκουσα ένα κομμάτι. Και κατάλαβα με την μία ότι οι Korn επέστρεψαν με ζωηράδα όπως τους είχα μάθει.
10. FURIA – Księżyc Milczy Luty
Εξαιρετικό album από τους επίσης εξαιρετικούς black metallers εκ Πολωνίας FURIA. Αυτό. Λιτά και απέριττα.
11. Meshuggah – The Violent Sleep of Reason
Το μόνο djent metal που ακούω είναι από τους Meshuggah. Αν έχει κάποιος την περιέργεια να μάθει τί είναι αυτό το καινούργιο genre, θα του πρότεινα δέκα στις δέκα φορές να ακούσει Meshuggah. Το “The Violent Sleep Of Reason” μου προκαλεί πονοκέφαλο (είναι καλό αυτό – δεν κάνω πλάκα).
12. Betrayed By The Sun / Hägringar – Drudkh/Grift
13. One Who Talks With The Fog / Pyre ELa, Black
Το Ουκρανικό black metal συγκρότημα Drudkh φέτος κυκλοφόρησε δύο split EPs, το ένα σε συνεργασία με το one-man-band Grift φέροντας τον τίτλο Betrayed By The Sun/ Hägringar και το άλλο σε συνεργασία με τους Hades Almighty με τον τίτλο One Who Talks With The Fog/Pyre Ela, Black!. Στις κυκλοφορίες αυτές έχει γίνει εξαιρετική δουλειά και προς την σύνθεση και προς την μίξη των κομματιών. Εξαιρετικές black metal κυκλοφορίες και οι δύο, με την παραγωγικότατη και αρτιότατη μπάντα Drudkh να κρατάει την σημαία ψηλά την σημαία της Ανατολικοευρωπαϊκής σκηνής.
14. Metallica – Hardwired… To Self-Destruct
Δεν ξέρω αν είναι αναγκαίο να μιλήσω για τους Metallica. Με το που βγήκε, ή όχι, καλύτερα να πω και πριν βγει το album, τόσος ντόρος έχει γίνει, δεν έχω να προσφέρω κάτι νέο. Το μόνο που έχω να πω είναι ότι συντάσσομαι με αυτούς που τους άρεσαν το album, τόσο που πρόδηλα το κατατάσσω στα καλύτερα της χρονιάς.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1) Nightwish – Vehicle of Spirit
Ίσως είναι ότι γνώρισα τους Nightwish με το Nemo και την Tarja και δεν ξεπέρασα ποτέ ότι έφυγε από την μπάντα. Ίσως. Δεν ξέρω. Αλλά έχω πολύ πολύ καιρό να θεωρήσω κάποιο album των Nightwish ικανοποιητικό…
2) Sirenia – Dim Days Of Dolor
Το “Dim Days Of Dolor” έχει κάποια καλά κομμάτια αλλά το τελικό αποτέλεσμα, συνυπολογίζοντας όλα τα κομμάτια, θα μπορούσε να είναι καλύτερο. Πιστέυω πως οι Sirenia θέλουν λίγο χρόνο ακόμα να βρουν το καλλιτεχνικό έδαφος που τους βολεύει, μιας και η τραγουδίστριά τους είναι μέλος της μπάντας μόλις για έναν χρόνο.
3) The Cult – Hidden City
Ο μόνος λόγος που έβαλα τους The Cult στην λίστα αυτή είναι γιατί δεν χώνεψα ποτέ ότι από gothic/post-punk το γύρισαν στο Αμερικάνικο hard-rock. Σύμπαν ακούει;!
• Αναμονή για το 2017:
1) System of a Down
Νοσταλγία, αγάπη, πυρετός για τους S.O.A.D.! Ως παιδί των ‘90s και του nu-metal εννοείται ότι άκουγα και τους S.O.A.D. και μου έχουν λείψει. Καλά και τα solo carreers τους αλλά η μπάντα δεν υποκαθίσταται με καμία δύναμη.
2) Tool
Βασικά έβαλα τους Tool εδώ ως ευσεβή πόθο ότι ναι, το 2017 θα ακούσουμε το νέο τους album. Δεν ξέρω αν θα βγει, ελπιζω όμως, και αυτό μετράει.
3) Marilyn Manson
Εδώ τρελάθηκα με το “The Pale Emperor”, δεν θα περίμενα το επόμενο; Ε μααα…
Πάνος Κουτσουράδης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Metallica – Hardwired…To Self-Destruct
Τα λόγια είναι περιττά όταν αναφερόμαστε στην μεγαλύτερη μπάντα του πλανήτη. Το μόνο που θα πω είναι ότι το “Hardwired…” αποτελεί μία από τις καλύτερες κυκλοφορίες της δεκαετίας που διανύουμε και σε λίγα χρόνια θα το θεωρούμε κλασικό. ΜΟΝΟ METALLICA.
2. Tremonti – Dust
Είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω σε μερικές γραμμές την ανατριχίλα που μου προκαλεί αυτός ο δίσκος κάθε φορά που τον ακούω. Heavy riff-άρες, στιχάρες και καθηλωτικές ερμηνείες από έναν μεγάλο καλλιτέχνη. Με μία λέξη: Αψεγάδιαστο.
3. In Flames – Battles
Ένας δίσκος που αντιπροσωπεύει απόλυτα τον μεταγενέστερο ήχο των In Flames. Μερικά heavy riffs, πολύ μελωδία και αρκετά catchy refrains συνθέτουν μία από τις καλύτερες δουλειές των Σουηδών.
4. Volbeat – Seal the Deal & Let’s Boogie
Ένας δίσκος γεμάτος με “hits” που συνδυάζουν την αλητεία του rock and roll, το punk και το metal. Ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής οι Volbeat και χωρίς αμφιβολία το πιο διασκεδαστικό album του 2016.
5. Korn – The Serenity of Suffering
Οι πατέρες του nu metal επέστρεψαν με έναν back to the roots δίσκο που τιμάει και με το παραπάνω την ιστορία αυτής της τεράστιας μπάντας. Άνετα ό,τι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει μετά το “Untouchables”.
6. Gojira – Magma
Το “Magma” αποτελεί άλλη μία απόδειξη ότι οι Gojira είναι μία μπάντα που αρνείται να μείνει στάσιμη. Για μένα, μαζί με το “The Way Of All Flesh”, είναι ότι καλύτερο έχουν κυκλοφορήσει μέχρι στιγμής.
7. Anaal Nathrakh – The Whole of the Law
Αν θα μπορούσαμε να απεικονίσουμε μουσικά το χάος, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν αυτός ο δίσκος. Έντεκα αρρωστημένες συνθέσεις από μία μπάντα που δεν με έχει απογοητεύσει ποτέ.
8. Crippled Black Phoenix – Bronze
Ο Justin Greaves και η παρέα του έκαναν πάλι το θαύμα τους, συνθέτοντας κομμάτια που θα τριγυρνάνε για πολύ καιρό στο κεφάλι μου. Από τις καλύτερες κυκλοφορίες της καριέρας τους.
9. If These Trees Could Talk – The Bones of a Dying World
Ένας άριστος και μελαγχολικός δίσκος που σε αναγκάζει να αφεθείς στην μουσική του και να σε ταξιδέψει καθ’ όλη την διάρκεια του. Η post-rock κυκλοφορία της χρονιάς, χωρίς δεύτερη σκέψη.
10. The Dillinger Escape Plan – Dissociation
Τα αρρωστημένα φωνητικά του Greg Puciato σε συνδυασμό με την γνωστή παρανοϊκή μουσική των TDEP σίγουρα αποτελούν ένα από τα highlight του 2016. Το συγκρότημα μας αποχαιρετά με έναν από τους καλύτερους δίσκους τους, κλείνοντας έτσι με τον καταλληλότερο τρόπο την καριέρα τους.
11. Heaven Shall Burn – Wanderer
Ένας τσαμπουκαλεμένος δίσκος που συνδυάζει άψογα το melodic death metal με πολλά metalcore στοιχεία. Μία μπάντα που από την αρχή της καριέρας της κυκλοφορεί μόνο ποιοτικά albums.
12. White Lies – Friends
Ένας εξαιρετικός post-punk δίσκος με 80s feeling, με μερικά από τα πιο πιασάρικα κομμάτια που θα ακούσει κανείς την φετινή χρονιά. Η σταθερή μου επιλογή όταν θέλω να ακούσω κάτι διαφορετικό από τα “κλασικά” μουσικά μου γούστα.
13. Logical Terror – Ashes of Fate
Έρωτας από την πρώτη ακρόαση. Από τα καλύτερα δείγματα σύγχρονου metal που κυκλοφόρησαν φέτος, από μία μπάντα που, προσωπικά, περιμένω πολλά στο μέλλον.
14. Prejudice Reborn – Lord of Light
Η ελληνική κυκλοφορία που πραγματικά την “έλιωσα” στο repeat. Δέκα συνθέσεις – δυναμίτες που ακούγονται μόνο με τέρμα την ένταση και προσφέρουν ατελείωτη πώρωση.
15. Sully Erna – Hometown Life
Ο Sully Erna αφήνει για λίγο στην άκρη τα “γκάζια” των Godsmack και μας παρουσιάζει έναν δίσκο-κατάθεση ψυχής. Ό,τι πρέπει για τις στιγμές που θέλεις να ακούσεις κάτι χαλαρωτικό.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Sonic Syndicate – Confessions
Η αλλαγή στον ήχο τους δεν “έκατσε” καλά στα αυτιά μου. Αν εξαιρέσεις 2-3 καλές στιγμές, το υπόλοιπο album μου ακούστηκε απλά αδιάφορο.
2. Wovenwar – Honor Is Dead
Ίσως να με απογοήτευσε διότι περίμενα να ακούσω κάτι πιο κοντά στον ήχο των As I Lay Dying, αλλά δυστυχώς το “Honor Is Dead” μου φάνηκε απλώς μία μέτρια και γλυκανάλατη metalcore κυκλοφορία.
3. Opeth – Sorceress
Δεν είναι ότι τον θεωρώ κακό δίσκο, απλά περίμενα να ακούσω κάτι καλύτερο από το “Pale Communion”. Πράγμα που δυστυχώς δεν έγινε.
• Αναμονή για το 2017:
1. System of a Down
Η μπάντα που με “έριξε” στην μουσική και που πάντα θα έχει μία ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Είμαι σίγουρος ότι ο Serj και ο Daron θα δημιουργήσουν έναν δίσκο αντάξιο της ιστορίας των SOAD.
2. Alice In Chains
Οι Alice In Chains μας απέδειξαν με τις δύο τελευταίες (εξαιρετικές) κυκλοφορίες τους ότι το κατέχουν ακόμα το “άθλημα”. Για να δούμε τι μας επιφυλάσσουν για το 2017.
3. Clutch
Οι Clutch έχουν βρει πλέον την συνταγή της επιτυχίας, κυκλοφορόντας μόνο ποιοτικούς δίσκους. Δεν μας απογοήτευσαν όλα αυτά τα χρόνια και (λογικά) ούτε τώρα θα το κάνουν.
Παναγιώτης Ντυλγέρης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Sivert Hoyem – Lioness
Μετά τους Μadrugada, είναι ο πρώτος δίσκος του Hoyem που δημιουργεί μια μαγεία στην ατμόσφαιρα από τη στιγμή που θα πατήσεις play.
2. Opeth – Sorceress
Opeth… Mια από τις αγαπημένες μου μπάντες όλων των εποχών, κάθε κυκλοφορία τους είναι μοναδική.
3. Mandolin Orange – Blindfaller
Bluegrass-folk στα καλύτερα του. Πολύ καλή δουλειά και συνθέσεις που με έκαναν να ακούω τον δίσκο ξανά και ξανά.
4. Daughter – Not to Disappear
Ένας δίσκος που περίμενα αρκετό καιρό μετά τις πολλές φορές που άκουσα τη πρώτη τους κυκλοφορία.
5. Myrkur – Mausoleum
Ένα χρόνο μετά το “Μ”, νομίζω από τις κορυφαίες black metal κυκλοφορίες που αποδεικνύουν ότι black metal δεν είναι μόνο blast, κραυγές και heavy κιθάρες.
6. Wang Wen – Sweet Home, Go!
Ίσως ο καλύτερος δίσκος post rock που έχω ακούσει τα τελευταία χρόνια.
7. C Duncan – The Midnight Sun
Synth-based, up (the down) tempo. Η 80s αισθητική έχει πάρει τα πάνω της και μαζί της φέρνει πολύ καλές κυκλοφορίες.
8. Katatonia – The Fall of Hearts
Το μεγάλο come back για μένα. Τον απόλαυσα από την αρχή ως το τέλος και τις 500 περίπου φορές που τον άκουσα μέσα στη χρονιά.
9. Emma Ruth Rundle – Marked for Death
Σκοτεινό, ήρεμο, μελωδικό. Πολύ διαφορετικός δίσκος από τις δουλειές της με Red Sparrows και με μια diy αίσθηση που με κέρδισε.
10. Jeff beck – Loud Hailer
Rock και Jeff Beck, ίσως δύο έννοιες συνώνυμες σε κάποια λεξικά. Απίστευτες κιθάρες σε πολύ συγχρονες και δυνατές συνθέσεις.
11. Joe Bonammassa – Blues of Desperation
Ο κορυφαίος bluesman της εποχής μας, αν γουστάρεις τα blues θα γουστάρεις και τα blues της απόγνωσης.
12. Russian Circles – Guidance
Ίσως η καλύτερη μπάντα στο post metal, κάθε δίσκος τους θα μπορούσε να είναι σεμινάριο.
13. Alcest – Kodama
Έχουν χαρακτήρα και τεράστια εμπειρία. Φάνηκε και στο Kodama οτι ακόμα παράγουν καλή μουσική.
14. World’s End Girlfriend – Last Waltz
Αν ρωτήσεις έναν μηχανόβιο μεγάλης ηλικίας θα σου πει ότι οι Ιάπωνες το κάνουν καλύτερα. Τα τελευταία χρόνια θα μπορούσε να σου απαντήσει το ίδιο και κάποιος που ακούει πολύ post rock. To “Last Waltz” είναι αψεγάδιαστο δείγμα του ιδιώματος.
15. Archive – The False Foundation
Κάθε κυκλοφορία τους είναι αξιοπρόσεκτη, αλλά η συγκεκριμένη ήταν ιδιαίτερα πειραματική και ενδιαφέρουσα.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Neil Young – Peace Trail
Ήταν μεγάλη απογοήτευση κυρίως επειδή ήταν υψηλές οι προσδοκίες από αυτή τη κυκλοφορία.
2. Wolfmother – Victorious
Συνήθως οι κυκλοφορίες τους είναι πολύ καλές, αυτή όχι και τόσο.
3. Moby & The Void Pacific Choir – These Systems Are Failing
Σχεδόν καμία κυκλοφορία του δεν μου άρεσε, αλλά αυτή δεν άρεσε ούτε στους fans του.
Γιώργος Τζώρτζης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Ulcerate – Shrines Of Paralysis
Death metal σαν ένα καλοακονισμένο katana που παίρνει κεφάλια.
2. Casual Nun – Superfancy Skeleton
Ένα συνονθύλευμα Kraut, noise, doom, occult που θα σε κάνει να γονατίσεις και να ικετέψεις για έλεος.
3. Kalpa – Dissociation
Η στροφή στον ήχο των Kalpa όπου το post metal συναντάει τους Converge και τα φωνητικά σου σκίζουν τα σωθικά.
4. Cough – Still They Pray
Το “Still The Pray” σε κάνει να ξεκινήσεις ένα ταξίδι στον κόσμο του doom το οποίο δεν έχει τελειωμό μιάς και κάθε φορά που θα φτάνεις στο τέλος, θα πατάς το play ξανά και ξανά.
5. The Lumberjack Feedback – Blackened Visions
Post, doom και sludge απο την Γαλλία που εύκολα σου προκαλεί αυχενικό σύνδρομο.
6. Vrtra – My Bones Hold A Stillness
Τριάντα λεπτά καταστροφικού ήχου, τριάντα λεπτά που αν κλείσεις τα μάτια ή αν τοποθετήσεις μπροστά τους ένα view master θα παρελάσουν οι χειρότερες και πιο αποτρόπαιες εικόνες.
7. Cult Of Luna & Julie Christmas – The Mariner
Η αξιοπρεπέστατη συνέχεια των έξι προήγουμενων άλμπουμ της μπάντας. Αυτή την φορά με double combo έχοντας πλάι τους την Julie Christmas.
8. 1000Mods – Repeated Exposure to…
Ο δίσκος που με έκανε να αλλάξω γνώμη για τα χιλιομόδια. Τίμιο παίξιμο, νέες πινελιές στον ήχο τους, καλή παραγωγή και τα φωνητικά εκεί που πρέπει. Respect.
9. Cut Off – Cut Off
Το κύκνειο άσμα των Cut Off. Τα λόγια είναι περιττά.
10. Black Rainbows – Stellar Prophecy
Το μεγαλείο του fuzz από την γειτονική Ιταλία.
11. Universe 217 – Change
Καθηλωτικό doom απο μια μπάντα που βρίσκετε στα καλύτερα της.
12. Neurosis – Fires Within Fires
30 χρόνια Neurosis και άλλη μια δισκάρα. Αυτό!
13. Boak – II
7 λεπτά grind σφυροκοπήματος απο το Aberdeen για μερακλήδες του είδους.
14. Mars Red Sky – Providence
Μακριά απο τα τετριμμένα και ήχοι απο doom, occult μέχρι 70’s avant garde pop.
15. Greenleaf – Rise Above The Meadow
Catchy κομμάτια και όχι μόνο, stoner και 70’s heavy rock απο μια μπάντα που δεν εφησυχάζεται ποτέ.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Blood Ceremony – Lord Of Misrule
Τα ογκώδη riffs που είχαμε συνηθίσει λάμπουν δια της απουσιάς τους και σε πολλά σημεία το ύφος του δίσκου είναι έως και χορευτικό. Η μετριότητα στο μεγαλείο της. Αναμένω την συνέχεια.
2. Explosions In The Sky – The Wilderness
Abstract ύφος και κατεύθυνση πρoς το ηλεκτρονικό στοιχείο. Χμμμ! Not exactly my cup of tea.
3. Blink 182 – California
Μεγαλώσατε, δεν το έχετε πια, παίξτε κανένα μπίνγκο. Τι δεν καταλαβαίνετε;
• Αναμονή για το 2017:
1. Krause – 2am Thoughts
Noise rock και βρώμικος ήχος για γερά νεύρα απο μια all-star band. Θα το αντέξετε;
2. Allochiria – Throes
Μετά απο το έπος “Omonoia” η συνέχεια αναμένεται ακόμα πιο ενδιαφέρουσα. Έλα και πολύ αργησε!
3. Black Anvil – As Was
To διαμαντάκι της Relapse είναι έτοιμο να πάρει κεφάλια και εμείς περιμένουμε υπομονετικά.
Ελπίδα Πουρναρά:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Universe 217 – Change
Είτε απλά ακούγοντας το στο πικάπ σου, είτε απολαμβάνοντάς το live, το εν λόγω album σε αφήνει το ίδιο ικανοποιημένο. Στα highlights το “Rest here” κι επίσημα.
2. Casual Nun – Superfancy Skeleton
Κατοικοεδρεύουν στο Λονδίνο και πρίν λίγες εβδομάδες έκαναν την παρθενική τους εμφάνιση στη χώρα μας έχοντας στα μπαγκάζια τους το debut album τους, ενώ σύντομα θα τους απολαύσουμε στο Roadburn Festival. Δεν είναι και λίγο για αρχή, ε;
3. Cult Of Luna & Julie Christmas – Mariner
Μία από τις καλύτερες post/sludge συμπράξεις, που οι λάτρεις του ήχου ήταν την ευκαιρία να απολαύσουν και στην εν ελλάδι εμφάνισή τους προ ενός μηνός.
4. The Dillinger Escape Plan – Dissociation
Επίλογος σε μια πορεία 20 χρόνων κι ένας δίσκος που σε αφήνει με ανάμεικτα συναισθήματα κι ένα γλυκόπικρο χαμόγελο.
5. Neurosis – Fires Within Fires
Neurosis, νέος δίσκος, 2016. Τι άλλο;
6. Cyanna Mercury – Archetypes
Αλχημείες επιρροών και ήχων σε κάνουν να θες να το ακούσεις ξανά και ξανά. Αν και τα debut albums τα κυνηγά μια κάποια “ρετσινιά” το προαναφερθέν δεν είναι κάτι λιγότερο από άψογο – σε όλα του.
7. Kalpa – Dissociation
Ολίγον τι διαφορετικοί από τον προηγούμενο δίσκο, μιας και η εισαγωγή φωνητικών τους αλλάζει επίπεδο, εξίσου σωστοί και δυναμικοί, ωστόσο.
8. The Lumberjack Feedback – Blackened Visions
Post/doom metal από την παρέα των Γάλλων που μετά την πρόσφατη επιστροφή τους, όποιος τους παρακολούθησε σε κάποιον από το σταθμό της mini περιοδείας τους μπορεί να επιβεβαιώσει το στιβαρό και μεστό ήχο τους.
9. 1000mods – Repeated exposure to…
Το “κακό” που ακούει στο όνομα 1000mods, τον περασμένο Σεπτέμβρη τρίτωσε με τη δισκογραφική επιστροφή τους, χαρίζοντάς μας μία από τις πιο αξιόλογες εγχώριες παραγωγές.
10. Instant Boner – Outburst
Ωραιότατη δουλειά, ωραιότατη live απόδοση, ωραιότατη διασκευή σε Jimi Hendrix. Προσωπικά, ήταν μια έκπληξη.
11. Nick Cave and The Bad Seeds – Skeleton Tree
Ο θάνατος κι εκφάνσεις του έχει πολλάκις επισκιάσει τις δημιουργίες του αγαπητού στο ελληνικό κοινό Αυστραλού, όπως κάνει για ακόμα μία φορά στον δέκατο έκτο στη σειρά δίσκο του. “I call out, right across the sea, but the echo comes back empty”, τραγουδά.
12. David Bowie – Blackstar
Μία από τις σημαντικότερες απώλειες της χρονιάς που – επιτέλους – αφήνουμε πίσω ήταν αυτή του Bowie. Κύκνειο άσμα και μία από τις γοητευτικότερες στιγμές του μουσικού 2016, το μαύρο του αστέρι.
13. Norma Jean – Polar Similar
Επιστροφή των Αμερικανών με νέο line up κι έναν δίσκο που έχει ό,τι ακριβώς χρειάζεσαι για να ξεδώσεις.
14. No Clear Mind – Makena
Το experimental dream rock trio επιστρέφει κι οι βόλτες στην Αθήνα αποκτούν μία ακόμα, διαφορετική διάσταση.
15. Sivert Høyem – Lioness
Μπορεί να μην είναι όπως τις εποχές των Madrugada, αλλά ότι κι αν είναι, ένας Sivert χωρά πάντα στο mp3 σου. Είτε solo, είτε με τους bandmates του – κι ετούτο δω είναι άλλη μια απόδειξη.
• Αναμονή για το 2017:
Allochiria – Throes
Κάτι που περιμένω με ανυπομονησία.
Χρήστος Χαρισούλης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Iggy Pop – Post Pop Depression
Ένα album που πρέπει να το ακούσεις όλο για να καταλάβεις την αξία του. Αν το ακούσεις μίσο η ένα κομμάτι είναι σαν να παίζεις champions league εναντίον Arsenal (4 place και τα σχετικά) να περάσεις άμυνα, κέντρο, επίθεση, τερματοφύλακα, προπονητή, φροντιστές, τον Μανώλη Μαυρομάτη και να το ρίξεις δοκάρι (Αλέκος Αλεξανδρής style στα χρυσά ελληνικά χρόνια) και out. Ξεδιπλώνει τον εκκεντρικό χαρακτήρα του στο χρώμα της μουσικής του. Κοπανάει.
2. David Bowie – Blackstar
Να είναι καλα στον παράδεισο και εμεις να χαιρόμαστε την μουσική του κληρονομιά. Ξέροντας ότι θα φύγει από την γη έγραψε ένα αποχαιρετιστήριο album για να θυμόμαστε τις φανταστικές μουσικές του. Απολαύστε το.
3. Metallica – Hardwired… To Self Destruct
Παππούδες, δεν ξέρουν να παίζουν πλέον, καλύτερα να το διαλύσουν και άλλα τέτοια που έχουν ακουστεί για την μπάντα. Ακούς το καινούριο CD και αν είσαι fan το απολαμβάνεις, αν είσαι hater σου δίνουν κλασικά riff στο πιάτο και σου αλλάζουν γνώμη.
4. Kendric Lamar – Untitled Unmastered
Συνεχίζει να γράφει δίσκους οι οποίοι ακούγονται στα αυτιά των οπαδών του σαν ψαλμωδίες και κερδίζει ακόμα περισσότερους. Ρατσισμός και κοινωνικά προβλήματα απλά χάνονται και διαλύονται μέσα στους στίχους του.
5. Kings Of Leon – WALLS
Παρότι δεν έχει το κομμάτι hit-άκι σαν σύνολο είναι ένα ευχάριστο album και δίνεται χώρος στο συγκρότημα να αναδείξει τις μουσικές του ικανότητες.
6. A Tribe Called Quest – We got it from Here… Thank You 4 Your service
Είχα να ασχοληθώ με το σχήμα πολύ καιρό και ο καινούργιος δίσκος με τράβηξε από τα μαλλιά κυριολεκτικά. Παραγωγή και στίχοι κλέβουν την παράσταση.
7. Planet Of Zeus – Loyal to the Pack
Δυο-τρεις σειρές για το album… Χμμ… Καλύτερα θα αφήσω το δίσκο να μιλήσει μόνος του. Πατήστε play και ακούστε τα κομμάτια να «σκάνε» στα αυτιά σας. Αλλα δεν γίνεται θα το πω «ΣΑΝ ΤΟ MACHO LIBRE ΚΑΝΕΝΑ».
8. 1000mods – Repeated Exposure To…
Έκανα το λάθος να το ακούσω με ακουστικά την πρώτη φορά και το fuzz καρφώθηκε στον εγκεφαλό μου. Λαθός γιατί μόλις το άκουσα δυνατα και στο σαλόνι το fuzz με κατάπιε. Δυνατή επιστροφή για το σχήμα.
9. Alter Bridge – The Last Hero
Μερικά από τα πιο δυνατά rock προς metal κομμάτια της μπάντας που συνεχίζει να σπέρνει σαν τρακτέρ στα Τρίκαλα το σιτάρι. Μελωδίες φωτιά σαν το πόδι του Βαζέχα στο ματς με τον Άγιαξ. ΜΠΟΜΠΑ απλά.
10. Parquet Courts – ‘Human Performance’
Κατάφεραν να «δέσουν» ένα καλό δίσκο σε μια εποχή περίπλοκη για indie bands. Από contemporary στοιχεία μέχρι surf-rock το σχήμα δίχνει ότι έχει πολλά να προσφέρει. Μακάρι να μην στερέψουν από έμπνευση όπως ο Πηνειός το καλοκαίρι στην Λάρισα. Ψάξτε το και χαθείτε.
11. Leonard Cohen – You Want It Darker
Το καλύτερο αντίο του «ποιητή» για τους οπαδούς του και όχι μόνο. Μπορεί να μην είναι πρωτοποριακό και να πατάει πάνω στα κλασσικά μονοπάτια του μουσικού, πρόκειται για ένα δίσκο που σε κάθε ακρόαση σου αφήνει ένα μεγάλο χαμόγελο στο τέλος.
12. Margaret Glaspy – Emotions and Math
Πολύ καλή αρχή για την indie folk τραγουδίστρια με πινελιές από Billie Holiday να χρωματίζουν το ντεμπούτο της.
13. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Μην πέσετε να με φάτε. Ξέρω μπορούσε να βρίσκετε σε καλύτερη θέση στην λίστα. Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς για τους Radiohead μιλάμε. Πάντα τα προηγούμενα albums θα στοιχειώνουν τα επόμενα.
14. Bon Iver – 22 a Million
Το τρίτο album του Αμερικάνου καλλιτέχνη που συνεχίζει σταθερά σε κάθε νέα κυκλοφορία να προσθέτει περισσότερες ιδέες στον ήχο του και να κάνει την μουσική του ακόμα πιο «ταξιδιάρικη».
15. Sunburst – Fragments of Creation
Έχω να ακούσω metal μουσική από την εποχή που η Ρεάλ Μαδρίτης είχε τον Ρονάλντο (ένας ήταν το φαινόμενο. ΤΕΛΕΙΑ.). Αλλά ακούγοντας το ντεμπούτο τον Sunburst και όχι επειδή είμαστε και κοντοχωριανοί μπορώ να πω ότι μου τράβηξε το ενδιαφέρον. Μου θύμισε Dream Theatre, Kamelot αλλά χωρίς να είναι copy paste έχοντας μια δυναμική ταυτότητα σε κάθε κομμάτι. Και εις ανώτερα!
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Wolfmother – Victorious
Ακριβώς… το αντίθετο από τον τίτλο του. Μια μπάντα που περνάει περισσότερες φουρτούνες και από τον Οδυσσέα όταν γυρνούσε στην Ιθάκη και δυστυχώς αυτό βγαίνει στο αποτέλεσμα.
2. Kaiser Chiefs – Stay Together
Τυχαία το ανακάλυψα και δυστυχώς δεν ασχολήθηκα και πολύ. Κάποια κομμάτια μένουν αλλά το σύνολο δεν είναι όπως μας έχει συνηθίσει το συγκρότημα σε προηγούμενα albums.
3. Violent Femmes – We Can Do Anything
Κακό album δεν είναι. Αλλά είναι περίπου το ίδιο με τα προηγούμενα χωρίς να προσφέρει κάτι καινούργιο στην μπάντα. Δείχνει ότι η μπάντα το κατέχει το άθλημα ακόμα αλλά χρειάζεται «παιχνίδια» στα πόδια της για να ανέβει κατηγορία. Hit and Miss.
• Αναμονή για το 2017:
1. Tears for Fears
Έχουν ανακοινώσει καινούριο δίσκο και ο κρυφό-80s-pop κύριος που κρύβεται μέσα μου περιμένει να ακούσει την μπάντα στην 4η δεκαετία της ζωής της. Μπορεί και να είναι απογοήτευση αλλά χαλάλι να το περιμένεις!
2. The Flaming Lips – Oczy Mlody
Μπάντα που δεν ξέρεις τι να περιμένεις. Τα πρώτα δείγματα είναι καλά, περιμένουμε να ακούσουμε τι θα μας σερβίρουν.
3. Bad Religion
Γιατί; Γιατί Bad Religion. Ελπίζοντας να είναι ακόμα καλύτερο απο το True North και αναμένοντας τη στιγμή που η πρώτη νότα θα τρυπάει το τύμπανο στο αφτί.
Άγις Χατζηγεωργίου:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Planet of Zeus – Loyal to the Pack
Την περασμένη άνοιξη ήταν το πρόσωπο της εποχής με το τόσο διαφορετικό, ηχητικά, album σε σχέση με τα προηγούμενα. Οι Planet of Zeus όμως κατάφεραν αυτό που ήθελαν, να μας δείξουν τις διαφορετικές προσωπικότητες που υπάρχουν μέσα στην μπάντα.
2. Last Shadow Puppets – Everything You’ve Come to Expect
Δεν θυμίζει σίγουρα την προηγούμενη κυκλοφορία του διδύμου, Alex και Miles, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν είναι κάτι ιδιαίτερο. Θεωρώ ότι βρήκαν την θέση τους με αυτόν τον δίσκο. Εμφανής μουσική ωρίμανση και έχουν πολλά να προσφέρουν ακόμα στην μουσική γενικότερα.
3. 1000mods – Repeated Exposure to…
Άριστο! Κάτι που περίμενα καιρό και έσκασε σαν σίφουνας. Κομμάτια ένα και ένα. Θέλω τόσο πολύ να πω ένα ευχαριστώ για αυτή τη δημιουργία.
4. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Ένα φανταστικό δημιούργημα από τον Thom Yorke και την παρέα του. Ευχάριστη ακρόαση με την απόλυτα ήρεμη πλευρά των Radiohead.
5. Iggy Pop – Post Pop Depression
Τον Iggy τον γνωρίζουμε και τον εκτιμούμε για τις δημιουργίες του. Όμως μεγαλώνει και μαζί του μεγαλώνει και νεότερος κόσμος. Ο συγκεκριμένος δίσκος με αυτές τις συνεργασίες με νεότερους πολύ ελπιδοφόρους μουσικούς, ίσως να είναι η ελπίδα ώστε ο νέος κόσμος που γεννιέται, να μπορεί να εκτιμήσει αυτόν τον τεράστιο καλλιτέχνη.
6. Cyanna Mercury- #Archetypes
Μαγεία! Είναι μια απόλαυση να ακούς και να βλέπεις το show των Cyanna Mercury. Το τελευταίο αριστούργημα είναι έντονο, ξεχωριστό, η κάθε του στιγμή είναι ξεκάθαρα απόλαυση.
7. Green Day – Revolution Radio
Η μεγάλη επιστροφή που μας άφησε εντυπωσιασμένους. Έκαναν αυτό που ξέρουν πολύ καλά να κάνουν. Να ροκάρουν. Θυμίζει τις παλιές καλές εποχές των Green Day.
8. Red Hot Chili Peppers – The Getaway
Μπορείς ξεκάθαρα να καταλάβεις την μουσική χαλάρωση των RHCP. Ίσως ο πιο pop-dance δίσκος που έχουν γράψει αλλά ακόμα πετυχημένο.
9. Bon Iver – 22, A Million
Όσοι γνωρίζουν τους Bon Iver από τους προηγούμενους δίσκους, θα απορήσουν στο άκουσμα του τελείως διαφορετικού “22, A Million”.
Δεν έχει καμία μα καμία σχέση με τις προηγούμενες δημιουργίες τους και αυτό είναι το ενδιαφέρον. Άλλο ένα αξιοσημείωτο στοιχείο είναι η τιτλοφόρηση των κομματιών. Απλά αξίζει να ψάξετε τι σημαίνει το καθένα.
10. Void Droid – Tessestrial
Εκπληκτικό μελωδικό southern metal με heavy rock και alternative στοιχεία. Είναι τρομερό να ξέρεις ότι είναι ελληνικό.
11. Spiritual Beggars- Sunrise To Sundown
Ίσως ενα συνοθύλευμα των προηγούμενων δίσκων τους, με ιδιαίτερο βάρος στην καλή περίοδο των Spiritual Beggars.
12. David Bowie – Blackstar
Ένας δίσκος που δεν εκτιμήθηκε ποτέ σωστά διότι η απώλεια του David μέσα στις επόμενες μέρες από την κυκλοφορία του, σκέπασε αυτό το ιδιαίτερο album.
13. 10 Code – Swiftlets
Ακόμη ένα ελληνικό συγκρότημα που έχει πολλά να δείξει και αρχίζει από τον συγκεκριμένο δίσκο. Η grunge κυριεύει και διαφέρει μέσα στην εποχή του stoner.
14. Metallica – Hardwired…to Self-Destruct
Αν και ποτέ δεν ήμουν ο μεγαλύτερος θαυμαστής του συγκεκριμένου συγκροτήματος, ο νέος πολυσυζητημένος δίσκος έχει εκρηκτικό αποτέλεσμα. Συμβαδίζει με τα δεδομένα της εποχής και σε αφήνει απόλυτα ευχαριστημένο.
15. Nightstalker – As Above, So Below
Θα μπορούσα να το έχω βάλει στην λίστα με τις απογοητεύσεις. Δεν είναι ότι είναι αποτυχία, αλλά δεν με ενθουσίασε καθόλου. Νιώθω ότι οι Nightstalker έχουν κλείσει τον κύκλο τους αλλά πάντα θα παραμείνουν αρκετά ψηλά στις καρδιές μας με τις τεράστιες επιτυχίες που μας έχουν χαρίσει. Λάτρεψα το “The Dog That No-one Wanted” όμως και προσπάθησα να βρω τα σημεία που έχουν ενδιαφέρον. Αξίζει να δείτε λίγο πιο βαθειά αυτό το album.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
Blues Pills – Lady In Gold
Απρόσμενη απογοήτευση. Ένας δίσκος, που τον περίμεναν με ανυπομονησία αρκετοί, αποδείχθηκε αποτυχία. Επιστροφή σε ένα είδος που χιλιοπαίζεται τα τελευταία χρόνια και μάλιστα εφόσον το κάνεις το λάθος να επιστρέψεις σε κάτι παλιό, τουλάχιστον κάνε το με αξιοπρέπεια. Κινήθηκαν σε ρηχά νερά και δεν ξέρω τον λόγο μετά από το εξαιρετικό “Blues Pills Live”, όπου ήταν το προηγούμενο δείγμα της μπάντας. Ελπίζω να συνέλθουν.
• Αναμονή για το 2017:
1. Puta Volcano
Δεν ξέρω γιατί, αλλά πιστεύω, και θα το υποστηρίζω όσο τίποτα, ότι το 2017 είναι η χρονιά των Puta Volcano. Περιμένω κάτι εντυπωσιακό που θα σκεπάσει το εκπληκτικό “The Sun” και θα βάλει τα γυαλιά σε πολλούς. Μακάρι να δικαιωθώ.
2. Whereswilder
Το περιμένω επειδή λατρεύω την μουσική τους. Χρειάζομαι κάτι τέτοιο και οι Whereswilder ελπίζω να μου το χαρίσουν.
3. Black Hat Bones
Είχα την τύχη να ακούσω δείγμα της καινούργιας δουλειάς των BHB, όμως σε συναυλία και απλά περιμένω την στιγμή που θα πατήσω το Play και ξεκινήσει και επίσημα η ακρόαση στο “Born in a Thunder”. Πιστεύω στο ταλέντο των παιδιών και θα με βγάλουν ασπροπρόσωπο.
Γιώργος Γαζής:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Άλλο ένα διαμάντι από τους Radiohead, που δείχνει ότι κάθε φορά που κυκλοφορούν κάτι, φτάνουν σε ένα ακόμα υψηλότερο, σχεδόν ακατανόητο, μουσικό και γενικότερα καλλιτεχνικό επίπεδο.
2. Opeth – Sorceress
Εμφανέστατες 70’s επιρροές, ψυχεδέλεια, progressive δομές και αρμονίες, vintage παραγωγή με σκληρά ξεσπάσματα. Τι άλλο μπορεί να ζητήσει κανείς;
3. Katatonia – The Fall Of Hearts
Οι Νορβηγοί progressive rockers επανέρχονται ,μετά από αρκετές αλλαγές στο line-up, με έναν πολύ προσεγμένο δίσκο, γεμάτο παραδοσιακά μελαγχολικές μελωδίες.
4. Russian Circles – Guidance
Το instrumental-post rock trio ανεβάζει ακόμα ψηλότερα τον πήχη, με έναν αρκετά σκληρότερο δίσκο, που έχει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον στην live απόδοση του.
5. Gojira – Magma
Ένα από τα σημαντικότερα συγκροτήματα του σύγχρονου metal, επιστρέφει με ένα album που θα μείνει στα αυτιά των απανταχού μεταλλάδων για πολύ πολύ καιρο.
6. Periphery – Select Difficulty
Από τα πιο λαμπρά παραδείγματα του σύγχρονου progressive metal ήχου, οι Αμερικανοί δείχνουν πως μπορείς να “χωρέσεις” τόσο πολύπλοκες συνθέσεις σε ένα track και να το κάνεις να γίνεται catchy και εύηχο ακόμα και σε μη μυημένα αυτιά.
7. Animals As Leaders – The Madness Of Many
Όπως λέει και ο τίτλος, η τρέλα σε όλο της το μεγαλείο. Εξωγήινα μουσικά skills, μέτρημα εφικτό μόνο με scientific κομπιουτεράκι, αλλαγές ρόλων στα όργανα που παίζουν τα θέματα του κάθε track, και όλα αυτά σε ένα, εξαιρετικά δουλεμένο παραγωγικά, πακέτο.
8. Meshuggah – The Violent Sleep Of Reason
Οι Meshuggah έχουν πετύχει σχεδόν ευλαβικά να με τρομάζουν με κάθε δουλειά τους. Με την ποιότητα, την πολυπλοκότητα, τα skills και τα θεόβαρα riffs τους. They did it again.
9. Korn – The Serenity Of Suffering
Πολυαναμενόμενο album, με τις γνώμες να απέχουν πολύ η μία από την άλλη. Εγώ προσωπικά καταευχαριστήθηκα το “Serenity Of Suffering” και με πήγε ξανά στο λύκειο και τις ένδοξες εποχές του “Follow The Leader”.
10. Sting – 57th & 9th
Ο ευτυχώς still active και πάντα εκφραστικότατος Sting, επιστρέφει με μία μίξη jazz και rock n’ roll, παιγμένη από μεγάλες μουσικές , και όχι μόνο, προσωπικότητες, με την καλύτερη παραγωγή that money can buy.
11. Crippled Black Phoenix – Bronze
Eπιστροφή του Justin Greaves και της παρέας του, με ένα σκοτεινό, ψυχεδελικό album που χρειάζεται μερικές ακροάσεις παραπάνω για να κατανοηθεί.
12. Cult Of Luna & Julie Christmas – Mariner
Ένα από τα σημαντικότερα post-metal σχήματα, με το collaboration της Julie Christmas, έρχονται με έναν concept δίσκο για το space exploration. Υπερβολικά ενδιαφέρον τουλάχιστον.
13. Tardive Dyskinesia – Harmonic Confusion
Μία πολυαναμενόμενη εγχώρια κυκλοφορία, με τους Tardive να εξελίσσονται συνεχώς. Εναλλαγές καθαρών και brutal φωνητικών, progressive και straight in your face riff, κάθε track μία δική του ενότητα και αξιοζήλευτη παραγωγή. Και videάρα. What more do you want?
14. Metallica – Hardwired… To Self Destruct
Δεν θα μπορούσε να λείπει από την λίστα κανενός. Το πιο πολυαναμενόμενο album του 2016, και, επειδή είναι εκατομμύρια οι γνώμες, εγώ απλά θα πω ότι είναι καινούριος δίσκος Metallica. METALLICA! Δεν γίνεται να μην σου αρέσει, έστω και λίγο. METALLICA!
15. Twelve Foot Ninja – Outlier
Χρόνια αγαπημένο σχήμα, οι θεότρελοι Αυστραλοί, επανέρχονται με το “Outlier”, παραδοσιακά σε υψηλά μουσικά και παραγωγικά standards, με την τρέλα σε συνθέσεις και στίχους να φτάνουν ένα βήμα έξω από την κλινική.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Jimmy Eat World – Integrity Blues
Το “Integrity Blues” σίγουρα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί κακό album, έχοντας υπόψιν την state of the art παραγωγή και το κύρος των μουσικών που έχουν λάβει μέρος. Απλά οι συνθέσεις αυτή τη φορά, με λαμπρή εξαίρεση το “Pass The Baby”, είναι σε πολύ χαμηλότερο, και σε αρκετές στιγμές ανιαρό, επίπεδο.
2. Green Day – Revolution Radio
Άλλος ένας κλασικότατος δίσκος Green Day. Punk rock αισθητική, δυνατά refrain, γεμάτος οργή και ειρωνία. Δυστυχώς όμως, μικρά βήματα εξέλιξης.
3. Dark Tranquility – Atoma
Δυστυχώς, οι Dark Tranquility, μία μπάντα που μεγάλωσε πολλούς της γενιάς μου, κάνουν άλλο ένα λανθασμένο βήμα προς την μεριά με την λιγότερη έμπνευση και την σκοτεινή πλευρά του λανθασμένου πειραματισμού.
• Αναμονή για το 2017:
1. Pain Of Salvation – In The Passing Light Of Day
Ως μεγάλος fan του Daniel Gildenlow από το εξαιρετικό “Remedy Lane”, κάθε φορά που ανακοινώνει καινούρια κυκλοφορία, η προσμονή για το τι θα βγάλει το μυαλό του αυτή τη φορά, γίνεται μεγαλύτερη μέρα με τη μέρα.
2. Marilyn Manson – SAY10
Τι μπορεί να πει κανείς για τον Marilyn Manson… Μετά από την κυκλοφορία του teaser για το “SAY10”, είναι δύσκολο να κρύψω την αγωνία μου για το πως θα μου κεντρίσει, πάλι, το ενδιαφέρον.
3. Soen – Lykaia
Ακόμα θυμάμαι το awe από αυτή την βυζαντινή διφωνία στο “Fraccions”, από το εξαιρετικό “Cognitive” του progressive metal supergroup Soen. Δεν ξαναχάνω ούτε νότα.
Tάσος Καρράς:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. David Bowie – Blackstar
Ίσως η πιο αμφιλεγόμενη κυκλοφορία της χρονιάς, με τον “Thin White Duke”, να μας αφήνει για να συναντήσει τα αστέρια και την τελευταία του κυκλοφορία να δείχνει μουσικά την τελευταία του στροφή μετά από τόσες μεταμορφώσεις. Δίσκος που μελλοντικά θα γίνει κλασικός.
2. Savages – Adore Life
Από τις καλύτερες live μπάντες στον κόσμο, ήρθε ο δεύτερος δίσκος τους σε παραγωγή του Johnny Hostile και τον αγαπημένο Trentemøller να αναλαμβάνει το μιξάρισμα στην Κοπεγχάγη. Στα καλύτερα post-punk των τελευταίων ετών, με τον έρωτα για την Jehnny Beth να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις.
3. Ty Segall – Emotional Mugger
Στον όγδοο δίσκο του ο Ty μας συστήνει στους “The Muggers” και προσπαθεί να μας ξεσηκώσει για άλλη μια φορά, με την τρελή παραγωγή του. Πρέπει να το ακούσεις και να το δείς εάν σου έχει ξεφύγει.
4. Charles Bradley – Changes
Στην τρίτη του στούντιο κυκλοφορία ο 67χρονος ηγέτης πλέον της funk/soul σκηνής, επιλέγει να διασκευάσει Black Sabbath και να μας χαρίσει την πιο ολοκληρωμένη του δουλειά so far.
5. Iggy Pop – Post Pop Depression
Ο 69χρονος Iggy μέσα από την συνεργασία του με τον αγαπημένο Josh Homme, παίρνει τα πάνω του και δείχνει ότι το έχει ακόμα,χαρίζοντας μας και τον ομορφότερο τίτλο album για το 2016.
6. Moderat – III
Ό,τι καλύτερο για ένα supergroup ηλεκτρονικής μουσικής από το Βερολίνο, που ξεκίνησε με underground και DIY feeling, να κατακτά πιο mainstream κοινό και όλο τον πλανήτη.Η απόλυτη επιτυχία.
7. Parquet Courts – Human Performance
Στις πιο ωραίες μπάντες που μας έχει δώσει η αγαπημένη Νέα Υόρκη εν έτη 2016, με την τρίτη κυκλοφορία των Parquet Courts, να είναι η πιο ολοκληρωμένη τους, ειδικότερα στιχουργικά.
8. Woods – City Sun Eater In The River Of Life
Για να έρθουμε σε ένα από τα καλύτερα εξώφυλλα για το 2016, με τους Νεοϋορκέζους Woods, να κάνουν την καλύτερη κυκλοφορία της καριέρας τους στην ένατη στούντιο εμφάνιση τους και το psychedelic rock τους να διευρύνεται με εξαιρετικά αποτελέσματα.
9. Car Seat Headrest – Teens Of Denial
Στην 13η κυκλοφορία του και στην δεύτερη στην ουσία με μπάντα, η μουσική διάνοια του 23χρονου Will Toledo, μας δείχνει το μέλλον της indie rock σκηνής.
10. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Άλλη μια αμφιλεγόμενη κυκλοφορία από μια τεράστια μπάντα, με την προσωπική μου άποψη ότι πρόκειται για αριστούργημα, να βρίσκει πολλούς πολέμιους. Στην ένατη κυκλοφορία τους οι Radiohead είναι πολύ μπροστά από την εποχή τους, όπως μας συνηθίζουν. Ένας δίσκος που θα εκτιμηθεί περισσότερο μετά από χρόνια και σίγουρα με περισσότερες από μια ακροάσεις.
11. Michael Kiwanuka – Love And Hate
Μεγάλο το hype για τον Michael Samuel Kiwanuka,ειδικότερα στα ραδιόφωνα της χώρας μας, με τον Βρετανό καλλιτέχνη της soul, να το αξίζει, παρουσιάζοντας μας συνθέσεις με δυναμική που είχαμε χρόνια να ακούσουμε και τον αγαπημένο Danger Mouse να έχει προσθέσει το λιθαράκι του στην παραγωγή.
12. Angel Olsen – Woman
Neo-folk στα καλύτερα του, με την 29χρονη Angel να μας μαγεύει μέσα από την αναζήτηση της στα άδυτα της γυναικείας ψυχής, στίχοι και μουσική εξαιρετικού επιπέδου.
13. The Growlers – City Club
Στην πέμπτη στούντιο κυκλοφορία τους οι λατρεμένοι The Growlers αποφασίζουν να ξεφύγουν λίγο από την ψυχεδέλεια με αποτέλεσμα την απόλυτη επιτυχία, και την σίγουρη αναγνωρισιμότητα από ένα ευρύτερο κοινό.
14. Emma Ruth Rundle – Marked For Death
Άλλη μια νεαρή ιέρεια της dark folk, με εξαιρετικές συνθετικές ικανότητες και την δυνατότητα να μας παρασύρει σε αγαπημένα σκοτεινά μονοπάτια.
15. Chickn – Chickn
Χωρίς αμφιβολία η καλύτερη και πιο ολοκληρωμένη κυκλοφορία από ελληνική μπάντα εδώ και χρόνια, με συνθέσεις γεμάτες έμπνευση και πρωτοτυπία.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Pixies – Head Carrier
Αν και μου έχουν προσφέρει ένα από τα καλύτερα live που έχω παρακολουθήσει στη ζωή μου, η τελευταία τους κυκλοφορία είναι επιεικώς απαράδεκτη. Από έμπνευση και ενέργεια κάτω του μηδενός.
2. Violent Femmes – We Can Do Anything
Άλλη μια απογοήτευση από μια μπάντα που λατρεύω, αλλά ίσως δεν πρέπει να κάνουν καινούργια πράγματα εφόσον δεν έχουν έμπνευση. Δυστυχώς μετά από απουσία 16 ετών από την δισκογραφία κατάφεραν να κυκλοφορήσουν τον χειρότερο δίσκο της καριέρας τους.
3. Bon Iver – 22,A Million
Άλλος ένας δίσκος που περίμενα πως και πως από τον αγαπημένο Justin Vernon. Κατά πολλούς αριστούργημα, εγώ ομολογώ ταπεινά πως παραείναι ψαγμένο και περίεργο για τα γούστα μου, από έναν καλλιτέχνη που τον αγάπησα για την απλότητα και την αμεσότητα του.
• Αναμονή για το 2017:
1. The Flaming Lips – Oczy Mlody
13 Ιανουρίου η πολυαναμενόμενη καινούρια κυκλοφορία της λατρεμένης παρέας του Wayne Coyne, μας έχουν προσφέρει το εξώφυλλο και ήδη μια πρώτη γεύση. Αναμένουμε με αγωνία.
2. The Shins – I Gleek On Your Grave
Χώρις να ξέρουμε πολλές λεπτομέρειες ακόμα, ο καινούργιος δίσκος του κ.James Mercer και της ομάδας του είναι γεγονός μέσα στο 2017, έτσι τουλάχιστον μας άφησαν να εννοηθεί στο καινούργιο τους single που μοιράστηκαν μαζί μας πριν μερικές μέρες.
3. Foxygen – Hang
Προγραμματισμένο να κυκλοφορήσει στις αρχές του χρόνου, το καινούργιο δημιούργημα του αγαπημένου psych rock δίδυμου από την Καλιφόρνια, θα έχει 40μελή ορχήστρα και συμμετοχές από Matthew E.White μέχρι Steve Dorzd (The Flaming Lips). Ίσως ότι πιο αναμενόμενο so far.
Γιώργος Ρούβαλης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Russian Circles – Guidance
Επικός δίσκος για άλλη μια φορά – live ακόμα καλύτερος.
2. Spotlights – Tidals
Απλώς θα πω πως δημιουργήθηκε νέο είδος-υποείδος sludge με αυτήν την κυκλοφορία.
3. Gojira – Magma
Μου άρεσε πολύ το tribal και πρωτόγονο στοιχείο που περιείχε. Ξεκάθαρα δικό του στυλ.
4. Deftones – Gore
Αιθερικό όσο δεν πάει. Όσους fans έχασε, άλλους τόσους κέρδισε.
5. Giraffe Tongue Orchestra – Broken Lines
Super-album από supergroup με super-τραγούδια δικαιωματικά.
6. Animals As Leaders – The Madness Of Many
Τρέλα πουλάει μόνο ο δίσκος που είναι για άλλη μια φορά αξιοπρεπέστατος και περιεκτικός.
7. Tardive Dyskenesia – Harmonic Confusion
Μακράν το καλύτερο album που έχουν βγάλει. Melodic, djenty & aggresive.
8. Toska – Ode To The Author
Άγνωστο στους περισσότερους, αλλά διαμάντι για πρώτη δουλειά progressive ήχου.
9. Dillinger Escape Plan – Dissociation
Ό,τι έπρεπε για “κλείσιμο” μπάντας.
10. Korn – The Serenity Of Suffering
Αρκετά βαριά φωνητικά για την ηλικία του ο Davis και εξαίρετη κιθαριστική κομπανία. Μεγάλο comeback συνολικά.
11. Void Droid – Terrestrial
Αρκετά ώριμο ντεμπούτο από τα “Droids We Are Looking For”.
12. Melvins – Basses Loaded
Κλασική δουλειά Melvins εν έτη 2016. Αν δεν έμοιαζε με προηγούμενα δε θα ήταν εξαρχής Melvins.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Metallica – Hardwired… to Self-Destruct
Αν δεν ήταν διπλό το δισκίο θα είχα άλλη άποψη. Πολλά από τα τραγούδια είναι απλώς περιττά στην ύπαρξη.
Megadeth – Dystopia
Το να κατεβάζεις κούρδισμα στα όργανα και να διαφοροποιείς τα κομμάτια μόνο στα κιθαριστικά σολο δε σημαίνει ότι θα αλλάξει η σύνθετική σου νοοτροπία. Ό,τι είχαν να δώσουν το έδωσαν κάτι δεκαετίες πριν… όπως και οι ‘tallica – “γκούχου γκούχου”.
• Αναμονή για το 2017:
1. Tool
Μπορεί να περιμένουμε μήνες-χρόνια-δεκαετίες αλλά αξίζει.
2. Mastodon
Με έχει φάει η περιέργεια στο μισό του δίσκου που έχει συνθέσει ο Hinds. To άλλο μισό υπόσχονται όλοι μαζί ότι θα είναι αρκετά progressive.
3. System Of A Down
Για να δούμε μετά από 11-12 χρόνια τι ψάρια πιάνουν…
Γιώργος Ξενικουδάκης:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Fates Warning – Theories of Flight
Οι Fates Warning στην πιο ουσιαστική κυκλοφορία τους για αυτή τη χιλιετία, κάνουν τους οπαδούς τους να παραληρούν και τη prog metal κοινότητα να υποκλίνεται.
2. David Bowie – Blackstar
Ο Άσπρος Δούκας προοικονομεί την παγκόσμια δόνηση που προκάλεσε ο θάνατος του δίνοντας μας το τελευταίο avant–guard αριστούργημά του.
3. Haken – Affinity
Περιμένουμε ακόμα τους Βρετανούς να κάνουν ένα στραβοπάτημα στην πορεία τους προς την κορυφή του παγκόσμιου prog αλλά εις μάτην. Εντυπωσιακοί όπως πάντα.
4. Vektor – Terminal Redux
Η παγωμένη εξωγήινη διάνοια της μπάντας κάνει ενέσεις thrash τεχνικότητας στο μυαλό μας, αφήνοντας μας άναυδους, σε μία από τις σημαντικότερες prog metal κυκλοφορίες της χρονιάς.
5. Leonard Cohen – You Want it Darker
Μαύρο στην βαθύτερη του απόχρωση, αναδύοντας όμως ζεστασιά και ανθρωπιά. Μια δημιουργία ενός ανθρώπου που γνωρίζει ότι το τέλος είναι κοντά, αλλά και ότι (και αυτά) τα τραγούδια θα μείνουν για πάντα.
6. Katatonia – The Fall of Hearts
Αν και δύστροπο album, καταφέρνει να διαδεχθεί αξιοπρεπώς το αριστούργημα “Dead End Kings” και, απαιτώντας επαναλαμβανόμενες ακροάσεις, να κερδίσει μία θέση στη φετινή λίστα.
7. Metallica – Hardwired… to Self-Destruct
Απρόσμενα καλή, αν και άνιση, επιστροφή της τεράστιας δεινοσαυρο-μπάντας που με ένα “8 στα 12” στα τραγούδια και το μαγικό άγγιγμα του Hetfiled σήκωσαν την μπάνκα στον αέρα.
8. Marillion – Fuck Everyone And Run
Δοκίμιο στον φόβο και στην επίδρασή του στην ανθρωπότητα του σήμερα. Στιχουργικά καίριο και μουσικά εντυπωσιακό.
9. Gravitysays_i – Quantum Unknown
Όταν ταλαντούχοι μουσικοί αφήνονται στα χέρια της έμπνευσης και του πειραματισμού, το αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά να τους δικαιώσει. Ο καλύτερος δίσκος φέτος, στην πραγματικά προοδευτική μουσική, από Ελληνική μπάντα.
10. Testament – Brotherhood of the Snake
Το Αμερικάνικο γεροντο-thrash περνά δεύτερη νιότη και οι Καλιφορνέζοι κυκλοφορούν ένα από τους καλύτερους δίσκους της ύστερης περιόδου τους.
11. iamthemorning – The Lighthouse
Μια γοητευτική φωνή και ένας πιανίστας με ένα σύμπαν από ιδέες στο μυαλό του, συνεπικουρούμενοι από κορυφαίους καλεσμένους από το χώρο της προοδευτικής μουσικής, δείχνει από τη Ρωσία το δρόμο προς την εξιλέωση.
12. The Neal Morse Band – The Similitude of a Dream
Άξιος συνεχιστής των μεγάλων ιστορικών concept προοδευτικών albums. O larger-than-life Mike Portnoy συνεργαζόμενος με τον αστείρευτο Morse μετέτρεψαν λίγες σελίδες ενός βιβλίου σε ταξίδι ζωής.
13. Watchtower – Concepts of Math: Book One
Μπορεί οι παλαβοί Τεξανοί να μας δίνουν υλικό “με το τσιγκέλι” και το album τους να έχει γίνει σίριαλ, εδώ όμως μας γλύκαναν το χάπι με κορυφαίο thrash-prog υλικό.
14. Oceans of Slumber – Winter
Εμπνευσμένος συνδυασμός μελωδίας και δύναμης με την μοναδική ερμηνεία της Cammie Gilbert.
15. Alcest – Kodama
Οι Alcest ορμώμενοι από τις ρίζες τους κάνουν βήματα προς το μέλλον με αυτή την υπέροχη κυκλοφορία. Το post-rock συναντά τα metal ξεσπάσματα σε ήχους χαοτικής ομορφιάς.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Opeth – Sorceress
Η κατηφόρα στη έμπνευση συνεχίζεται για τον κύριο Åkerfeldt καθώς φαίνεται να έχει φτάσει σε αδιέξοδο συνθετικά. Μετά το απελπιστικά μέτριο Pale Communion, μας δίνει μια ακόμη απογοητευτική κυκλοφορία. Ελπίζω μελλοντικά οι Opeth να ξαναφτάσουν τα δυσθεώρητα ύψη του παρελθόντος.
2. Dream Theater – The Astonishing
Προτιμώ να περάσω τον χρόνο μου βλέποντας τη μπογιά στον τοίχο να στεγνώνει παρά να ακούσω μια ακόμη φλυαρία στα πλήκτρα από τον Rudess ή μία ακόμα συλλογή ανούσιων arpeggios από τον Petrucci, ενώ ο βαριεστημένος LaBrie μουρμουράει μια παιδική ιστορία επιστημονικής φαντασίας για 2 ώρες. Έλεος.
3. Ghost – Popestar
Οι Ghost είναι ΘΕΟΙ, αυτή όμως η κυκλοφορία είναι μάλλον αχρείαστη καθώς, εκτός από το φανταστικό “Square Hammer” που ενθουσίασε, δεν υπάρχει κάτι πραγματικά αξιόλογο εδώ.
• Αναμονή για το 2017:
1. Pain of Salvation – In the Passing Light of Day
Θα μπορέσει ο Daniel Gildenlöw να επιστρέψει στον ήχο με τον οποίο μεγαλούργησε;
2. Kreator – Gods of Violence
Tο πρώτο δείγμα από το επερχόμενο album μας προδιαθέτει για μακελειό.
3. Coroner:
Oι Ελβετοί μας υποσχέθηκαν νέο album το 2017 και δεν μπορούμε να περιμένουμε.
Έλενα Κουμπαράκη:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Rotting Christ – Rituals
Μέχρι οι Rotting Christ να βγάλουν album που θα κοπανάνε απλά κατσαρόλες, θα βρίσκονται για πάντα στην κορυφή.
2. Oathbreaker – Rheia
Από τις καλύτερες και πιο αγαπημένες μου μπάντες, το “Rheia” ήταν πολυαναμενόμενο και μόλις “έσκασε” κέρδισε πολλούς ακόμα fans.
3. Gojira – Magma
Ο,τι και να πω για τους Gojira είναι λίγο, το συγκεκριμένο album όμως έγινε λατρεία σε χρόνο dt.
4. Tardive Dyskinesia – Harmonic Confusion
Οι δικοί μας Tardive Dyskinesia ξέρουν πολύ καλά πως να κρατάνε ψηλά το ενδιαφέρον και το απέδειξαν με τον καινούριο τους δίσκο που έγινε ανάρπαστος.
5. Periphery – Periphery III: Select Difficulty
Οι Periphery δεν με απογοητεύουν ποτέ. Μόλις άκουσα το καινούριο album μου επιβεβαίωσαν πως δικαίως ανήκουν στις μεγάλες μου αγάπες.
6. Korn – The Serenity of Suffering
Τιτανομέγιστη λατρεία και album που δεν μπορεί να ξεφύγει από την προσοχή κανενός.
7. Cough – Still They Pray
Άξιο album για τις στιγμές που θες να πνιγείς στην μαυρίλα σου. Πολύ καλός σύντροφος για μεταμεσονύκτιες υπαρξιακές απορίες.
8. Venom Prison – Animus
Πολύ ιδιαίτερη δουλειά από τους Venom Prison μετά την αποχώρηση της Larissa από τους Wolf Down. Την προτιμώ στο “Animus” με τα χίλια.
9. Planet Of Zeus – Loyal to the Pack
Την πρώτη φορά που άκουσα όλο το album απόρησα, μπερδεύτηκα, δεν ήξερα τι ακούω. Χαίρομαι ιδιαίτερα που έσπασαν τα κλισέ και δημιούργησαν αυτό το αριστούργημα.
10. Cyanna Mercury – Archetypes
Οι Cyanna Mercury είναι καινούρια αγάπη αλλά τελικά νομίζω πως έπαθα τρελή εμμονή με την μουσική τους. Το “Archetypes” είναι δαιμονικά εθιστικό.
11. Valley Of The Sun – Volume Rock
Πολύ πιο έντονα συναισθήματα με το “Volume Rock” και άρτια μουσικά patterns. Απολαυστικότατο, ιδανικό για road trip.
12. Deftones – Gore
Φοβερά ενδιαφέρον album, με διαφορές σε σχέση με τις προηγούμενες δουλειές τους. Πόσο χαίρομαι όταν παλιές αγάπες εξελίσσονται…
13. Architects – All Our Gods Have Abandoned Us
Με δυσκολίες και έντονα συναισθήματα στην πορεία τους, το συγκεκριμένο album θεωρείται μεγάλος σταθμός στην μουσική τους διαδρομή.
14. Anthrax – For All Kings
Once a thrasher, always a thrasher. Αυτά.
15. Meshuggah – Born In Dissonance
Οι παλιές αγάπες δεν κόβονται, αλλά βγάζουν και καινούρια album που διεκδικούν άνετα μια θέση στην λίστα μου.
16. Lamb Of God – The Duke
Αν είδατε το clip “The Story of the Duke” μάλλον και εσείς θα είστε από αυτούς που αγάπησαν το φρέσκο τους EP.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. 1000mods – Repeated Exposure to…
Αν και πολύ μεγάλη fan προηγούμενων album, εδώ λίγο μου τα χάλασαν… Περίμενα κάτι διαφορετικό και μια μικρή αλλαγή στο ύφος.
2. Killswitch Engage – Incarnate
Τους έχω αγαπήσει ιδιαίτερα στο παρελθόν αλλά προσωπικά δεν θα το έβαζα στα must της χρονιάς.
3. Nightstalker – As Above, So Below
Μετά το πάρα πολύ επιτυχημένο “Dead Rock Commandos” και ενώ συμπαθώ την καινούρια τους δουλειά, πιστεύω ήταν βιαστική η κίνηση να βγάλουν album με πανομοιότυπα στοιχεία.
• Αναμονή για το 2017:
1. Mayhem – De Mysteriis Dom Sathanas Alive
Είναι Mayhem. Μου αρκεί.
2. Sepultura – Machine Messiah
Επίσης.
Ειρήνη Κοντογιάννη:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Gojira – Magma
Δεν μπορείς να βρεις τα λόγια για να περιγράψεις αυτό το έργο τέχνης. Είναι το απόλυτο «καταφύγιο» για αυτή την χρονιά, για την επόμενη και πολλές ακόμα που θα έρθουν. Στα συν, ένα από τα καλύτερα covers ever!
2. Metallica – Hardwired…to Self-Destruct
Ακόμη δεν έχω συνειδητοποιήσει τι έχει συμβεί. Αυτό το “Spit Out the Bone” με έχει στοιχειώσει. Ειλικρινά. Έχω εθιστεί στο να ακούω ξανά και ξανά τον Hetfield να λέει το spit και να σκύβεις για να μη σε πάρει η χλεμπόνα που είναι λες και βγαίνει από τα σωθικά του. Απίστευτοι, απλά. Μόνο σεβασμός.
3. Deftones – Gore
Τα έχουμε ξαναπεί αυτά: οι Deftones είναι έρωτας, είναι ζωή. Ακούς τα κομμάτια στο “Gore” και νομίζεις ότι γεμίζει η ζωή σου με χρώμα.
4. Opeth – Sorceres
Μουσικά κι αισθητικά, είναι ένα από τους καλύτερους δίσκους του συγκροτήματος. Λατρεύω το attitude, λατρεύω τον Akerfeldt, λατρεύω και το παγώνι. Πώς να το κάνουμε τώρα;
5. Rotting Christ – Rituals
Δεν θυμάμαι που το είχε πάρει το αυτί ή το μάτι μου αυτό –ή αν το έχω βγάλει απλά απ’ το μυαλό μου-, αλλά όντως, το “Rituals” θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως το “Black Album” των Rotting Christ.
6. Planet of Zeus – Loyal to the Pack
Οι Planet συνεχίζουν να σου δίνουν λόγους για να είσαι υπερήφανος που θεωρείς τον εαυτό σου fan τους.
7. Tardive Dyskinesia – Harmonic Confusion
Έχει καταντήσει βαρετό, έτσι; Το “Harmonic Confusion” είναι ακόμα μία δουλειά που αποδεικνύει γιατί μαζί με τα albums του παρελθόντος, θα αφήσουν πλούσια παρακαταθήκη στην underground ελληνική μουσική σκηνή.
8. Red Hot Chili Peppers – The Getaway
Ποιος περίμενε ότι θα άκουγε από τους Red Hot Chili Peppers τέτοια κομμάτια; Πολύ ευχάριστη έκπληξη που ξύπνησε μια φλόγα και πάλι για το συγκρότημα.
9. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Από τα πιο όμορφα, λιτά, ποιοτικά και συγκλονιστικά κομμάτια που ακούσαμε αυτή τη χρονιά και είδαμε να παίρνουν «σάρκα και οστά» μέσα από τα σπουδαία video clips που τα συνοδεύουν.
10. Meshuggah – The Violent Sleep of Reason
Με το “Violent Sleep of Reason οι Meshuggah” συνεχίζουν να γράφουν εξωπραγματική μουσική, διευρύνοντας τα όρια και δίνοντας μια ουσιαστική ερμηνεία για τον κόσμο σήμερα.
11. Devin Townsend Project – Transcendence
Το τελευταίο διάστημα έχω «κολλήσει» με το συγκεκριμένο album που περιέχει μερικά από τα σπουδαιότερα κομμάτια που έχει συνθέσει ο Townsend.
12. Hope Sandoval And The Warm Inventions – Until the Hunter
Η φωνή της. Μόνο αυτό.
13. Truckfighters – V
Αποκτά όλο και πιο ενδιαφέρον η πορεία που ακολουθούν οι Truckfighters.
14. Korn – The Serenity of Suffering
Επιτέλους, ακούσαμε μέσα σε αυτό το album όλα εκείνα τα στοιχεία που μας έκαναν να τους αγαπήσουμε εξαρχής.
15. Kyle Dixon & Michael Stein, Stranger Things, Volume One and Two
Μπορεί η ίδια η σειρά να ήταν ένα αριστούργημα αλλά δεν θα ήταν το ίδιο χωρίς αυτή τη μουσική.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. Sleepin Pillow – The Past Is Already Here
Βιαστήκαμε, μήπως;
2. Lacuna Coil – Delirium
Ποιος ασχολείται σήμερα με Lacuna Coil; Μόνο εγώ μάλλον.
3. Textures – Phenotype
Too loooong!
• Αναμονή για το 2017:
1. Stone Sour
Μου φαίνεται ότι μας περιμένει κάτι καλύτερο από τα “House of Gold And Bones”.
2. Gorillaz
Περίεργη για το οπτικοακουστικό αποτέλεσμα.
3. Tool
Θα το ακούσομε το ρημάδι μέσα στο ’17 ή μπα;
Παναγιώτης Αντωνίου:
• Τα καλύτερα της χρονιάς:
1. Metallica – Hardwired… to Self-destruct
Ίσως η μεγαλύτερη metal μπάντα που υπήρξε ποτέ, βγάζει μετά από χρόνια τέτοιας ποιότητας δίσκο. Αν δεν είναι αυτός ο δίσκος της χρονιάς τότε ποιός;
2. Animals as Leaders – The Madness of Many
Progressive το 2016 ένα βήμα παραπέρα. Αν μπορείς να το πεις progressive. Αλλά απ’ την άλλη πως να περιγράψεις την “τρέλα” της μουσικής τους;
3. Universe217 – Change
Η καλύτερη φετινή εγχώρια κυκλοφορία. Τελεία και παύλα.
4. Korn – The Serenity of Suffering
Γιατί οι Korn με αυτό το album με πήγαν πίσω σε εποχές που τζαμάραμε ουρλιάζοντας το “Right Now” με το φίλο Άρη. Να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι.
5. Poem – Skein Syndrome
Και μόνο το “Weakness” να είχε σε λούπα πάλι θα έμπαινε στη λίστα. It may took ages but POEM are back for good!
6. Oathbreaker – Rheia
Μια από τις πιο πρωτοποριακές μπάντες της εποχής πάνε ένα βήμα παραπέρα το black/post black. Δύσκολος στην ακρόαση δίσκος που απαιτεί συγκέντρωση και το αξίζει 100%.
7. The Dillinger Escape Plan – Dissociation
Τελευταίος δίσκος μωρέ; ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ ΜΩΡΕ;
8. David Bowie – Blackstar
Το τελευταίο κεφάλαιο στη ζωή του τεράστιου David Bowie. Σκοτάδι. RIP Thin White Duke.
9. 10 Code – Swiflets
Εξαιρετικό songwriting, τίγκα στην έμπνευση. Το ομώνυμο κομμάτι έχει από τα καλύτερα και πιο κολλητικά riffs που πάιζουν τελευταία.
10. Gojira – Magma
Όσο παίζουν πιο “χαλαρά” τόσο περισσότερο μου αρέσουν. ΚΑΙ ΠΕΙΤΕ ΜΕ ΦΛΩΡΟ ΔΕ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ!
11. Cyanna Mercury – Archetypes
Μόλις δύο χρόνια μπάντα με τέτοια δείγματα, τέτοια αισθητική και τέτοιο ντεμπούτο. Πάμε για πολλά.
12. Deftones – Gore
Όχι το καλύτερό τους album αλλά η αγάπη μου γι’ αυτή τη μπάντα δε με αφήνει να μην τους συμπεριλάβω σε αυτή τη λίστα.
13. Katatonia – The Fall Of Hearts
Διαβάσατε τι έγραψα ακριβώς από πάνω για τους Deftones; Also applies here.
14. Neurosis – Fires Within Fires
Όποτε βγαίνει υλικό από αυτή τη μπάντα είναι σχεδόν δεδομένο πλέον πώς μιλάμε για έναν από τους δίσκους της χρονιάς.
15. Radiohead – A Moon Shaped Pool
Μάλλον η καλύτερη δουλειά τους μετά το “Kid A”. Αν δεν έχεις ακόμα ακούσει Radiohead είναι ίσως ο καλύτερος τρόπος να ξεκινήσεις.
• Απογοητεύσεις της χρονιάς:
1. In Flames – Battles
Είμαι από αυτούς που δε με χαλάει η στροφή των In Flames (γούστα είναι αυτά) αλλά αυτός ο δίσκος είναι ψιλοχοντροβαρετοανέμπνευστος.
2. Spiritual Beggars – Sunrise to Sundown
Η πάλαι ποτέ αγαπημένη μου μπάντα στο ναδίρ της καριέρας τους. Ελπίζω αλήθεια να μην πάει πιο κάτω.
• Αναμονή για το 2017:
1. Need – Hegaiamas: a song for freedom
Μετά τη ΔΙΣΚΑΡΑ ονόματι “Orvam: a song for home” ο πήχης είναι πολύ ψηλότερα. Για να δούμε!
2. Pain Of Salvation – In the Passing light of day
Το πρώτο δείγμα είναι ενθαρυντικότατο. Καιρό είχαν.
3. Tool
ΘΕΣ ΚΑΙ ΕΞΗΓΗΣΕΙΣ;;;