Οι Illusory είναι από τις παλιές καραβάνες της εγχώριας σκηνής, αφού μετρούν πλέον 23 χρόνια ζωής. Με αφορμή την επαναφορά τους στο προσκήνιο, αλλά και την εν εξελίξει ανοιξιάτικη περιοδεία τους στην Ελλάδα, η Ειρήνη Κοντογιάννη μίλησε με τα μέλη της μπάντας, τόσο για το παρελθόν των Illusory, όσο και για τα μελλοντικά τους σχέδια.
Καλωσορίσατε στο RockinAthens! Πρώτα απ’ όλα πείτε μας, πώς προέκυψε η μουσική συνύπαρξη των μελών των Illusory και τι έχει αλλάξει στο line up της μπάντας στη διάρκεια του χρόνου;
Δημήτρης: Καλώς σας βρήκαμε και ευχαριστούμε για τη φιλοξενία! Η μπάντα μετράει 23 χρόνια ζωής και, όπως είναι λογικό, έχουν υπάρξει αρκετές αλλαγές στη σύνθεσή της. Το πρώτο σταθερό σχήμα ήταν αυτό με το οποίο ηχογραφήσαμε το 2006 το promo album μας. Έκτοτε έχουν σημειωθεί τρεις ακόμα αλλαγές στο σχήμα. Τη θέση του για πολλά χρόνια μπασίστα μας και συνιδρυτή τη μπάντας, Κώστα Χαραλαμπίδη, έχει πάρει ο Νικήτας Δάνος, τον οποίο γνώρισα όταν το σχήμα στο οποίο έπαιζε με είχε καλέσει πριν λίγα χρόνια για να τους βοηθήσω από τη θέση του τραγουδιστή. Θυμάμαι μου είχε κάνει φοβερή εντύπωση το παίξιμό του καθώς και ο χαρακτήρας του και όταν χρειάστηκε να αντικαταστήσουμε το μπασίστα μας τότε, αποτέλεσε τη μοναδική μου επιλογή! Ο Νικήτας είναι ένας καταπληκτικός μπασίστας και σπουδαγμένος μουσικός. Παίζει ακριβώς τα απαραίτητα, στέκεται μακριά από επιδείξεις και είναι μία ασταμάτητη μηχανή πάνω στη σκηνή! Τη θέση του ντράμερ, Βασίλη Μάστορη, έχει πάρει από το 2007 ο Κώστας Κούλης, τον οποίο η μπάντα γνώρισε όταν εκείνος μας έκανε μία κριτική για το promo album μας για λογαριασμό του Rockpages.gr. Θυμάμαι ένα απόγευμα που τον φωνάξαμε απλά για ένα τζαμάρισμα και μας πήρε τα μυαλά! Αμέσως μετά του προτείναμε, σχεδόν πιεστικά, να μπει στη μπάντα, πράγμα το οποίο μέχρι και σήμερα με κάνει ευτυχισμένο. Ο Κώστας είναι ένας πολύ καλός ντράμερ, με πολύ ιδιαίτερο στυλ και φοβερή μουσικότητα. Γράφει απίστευτους στίχους και είναι για τη μπάντα η ήρεμη δύναμη, ο «κύριος καθηγητής»! Τη θέση του για πολλά χρόνια κιθαρίστα μας, του Δημήτρη Κουρμούση, έχει πάρει εδώ και λίγο καιρό ο Γρηγόρης Μπάκος. Ο Γρηγόρης αν και είναι ο “μικρός” της μπάντας, είναι τεράστιος κιθαρίστας και φοβερό ταλέντο! Θυμάμαι τις ημέρες που δοκιμάζαμε κόσμο για τη θέση του κιθαρίστα… Ήρθε, δεν είπε πολλές κουβέντες στο σαλονάκι, αλλά όταν μπήκαμε μέσα να παίξουμε το “Pale Moonlight” μας έκανε να κοιτάμε ο ένας τον άλλο! Με το Γιώργο Κωνσταντακέλο γνωριζόμαστε από παιδιά. Όταν αποφασίσαμε στα τέλη του 2004 να προσθέσουμε πλήκτρα στον ήχο μας, του έκανα την πρόταση και αμέσως αποδέχτηκε. Ο Γιώργος εκείνη την εποχή είχε ένα σχήμα, τους ΝΕΜΙΑ, με τους οποίους τραγουδούσε και έπαιζε κιθάρα. Με τα πλήκτρα ανακατεύτηκε μόνο και μόνο για να μπει στους Ivories! Του έδειξα τότε τα βασικά και εδώ και χρόνια μου έχει βάλει τα γυαλιά! Για το Γιώργο Παπαντώνη δεν χρειάζεται να πω τίποτα, απλά είναι δίπλα μου από το 1994 και μέχρι σήμερα έχει αποδείξει με κάθε τρόπο ότι η μπάντα είναι κομμάτι του εαυτού του!
Υπάρχουν σχέδια για την κυκλοφορία καινούριου album; Εάν δεν κάνω λάθος έχουν περάσει ήδη 2 χρόνια από την κυκλοφορία του “The Ivory Tower”.
Δημήτρης: Το δεύτερο album μας ήδη ηχογραφείται. Έχουμε τελειώσει με τα τύμπανα και τις ρυθμικές κιθάρες. Έχουμε τη πολυτέλεια να ηχογραφούμε στο δικό μας στούντιο, το iCave, και το Mixing/Mastering θα πραγματοποιηθεί στο Matrix Studio, με ηχολήπτη το Γιάννη Πετρογιάννη. Είμαι σίγουρος ότι το τελικό αποτέλεσμα θα είναι εκπληκτικό και σύντομα το στούντιο αυτό θα αποκτήσει τη φήμη που του πρέπει! Το album θα έχει τίτλο “POLYSYLLABIC” και θα περιέχει 13 κομμάτια. Η ιστορία του Steven Towers – του ήρωά μας από το πρώτο album – θα συνεχίζεται μέσα από ένα κομμάτι, κάτι το οποίο έχουμε σκοπό να κάνουμε σε κάθε δίσκο που θα κυκλοφορούμε. Αν όλα πάνε καλά, μέχρι το τέλος του έτους θα είναι στα χέρια σας.
Κορυφαία στιγμή της μπάντας να υποθέσω ότι ήταν το opening στους Blue Öyster Cult το 2008; Αλήθεια, ποιες ήταν οι εντυπώσεις σας από αυτή την εμπειρία;
Γιώργος: Σαφώς και ήταν, αν όχι η κορυφαία στιγμή, μία από τις 5 κορυφαίες! Το live αυτό ήταν μια εξαιρετική εμπειρία για όλους μας! Φοβερή σκηνή, απίστευτος ήχος και όλα οργανωμένα ακριβώς όπως τα είχαμε ζητήσει! Το κορυφαίο της βραδιάς πάντως, ήταν όταν, κατεβαίνοντας από τη σκηνή, βλέπω το Donald “Back Dharma” Roeser (κιθαρίστα των BOC), ανταλλάσσουμε μια ματιά και μου λέει: “Nice fuckin’ gig man…”!
Έχοντας διανύσει ως μπάντας δύο τελείως διαφορετικές μεταξύ τους δεκαετίες, πιστεύετε ότι είναι πιο εύκολο τώρα για μια μπάντα να βγάλει έναν δίσκο και να κάνει tour;
Νικήτας: Στη βιομηχανία της μουσικής και σε όλες τις δεκαετίες τα χρήματα είναι εκ των ων ουκ άνευ για την παράγωγη, διανομή και διαφήμιση σε ένα δίσκο. Παρόλα αυτά, στη σημερινή μας εποχή και σε ό,τι αφορά τη διαφήμιση, το διαδίκτυο τα παρέχει όλα και στις μπάντες και στους ακροατές. Ενώ παλιότερα το μόνο μέσο ήταν το ραδιόφωνο, σήμερα έχουμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και το YouTube, όπου με σχεδόν μηδενικό κόστος γίνεσαι πιο εύκολα αναγνωρίσιμος. Σε αυτά τα πλαίσια το να κάνεις μια περιοδεία είναι πιο εύκολο, εφόσον σε όλη την επικράτεια διοργανώνονται φεστιβάλ, δίνοντας ευκαιρίες στις μπάντες να παρουσιάσουν τη δουλειά τους.
Τι αποτελεί έμπνευση για τους Ilusory;
Γιώργος: Χμ… tricky question μου μυρίζει… (γέλια)! Λοιπόν, η έμπνευση για τους Illusory μπορεί να είναι πολλά πράγματα. Ένα βιβλίο που διάβασε κάποιος από εμάς, μια ταινία που είδε, κάτι που φαντάστηκε… Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν σε μια στιχομυθία που να μας ταιριάζει απόλυτα. Οk, το πρώτο album είναι concept… κι όμως, δεν έγινε επί τούτου concept. Απλά, τα θέματα που πραγματεύονταν οι στίχοι των πρώτων 3-4 κομματιών που είχαμε συνθέσει ήταν κοινά και οδηγήθηκα στην ιδέα να προτείνω στα υπόλοιπα παιδιά να το πάμε έτσι… και εγένετο “The Ivory Tower”! Από μουσικής άποψης, νομίζω ότι η καλύτερη έμπνευση έρχεται με το παίξιμο… σε ένα τζαμάρισμα στο στούντιο μπορεί να βγουν 5-10 πολύ καλές ιδέες και από το πουθενά να δημιουργηθεί ένα κομμάτι. Φυσικά, ο καθένας από εμάς συνθέτει και σπίτι του και μετά οι ιδέες επεξεργάζονται και ενορχηστρώνονται από όλη την ομάδα.
Βλέποντας την μεταμόρφωση και την δειλή αλλά σταθερή εξωτερίκευση της μουσικής ελληνικής σκηνής, σε διαφορετικά είδη, σας ενθαρρύνει αυτό σαν ελληνικό συγκρότημα; Πιστεύετε ότι η άνθηση αυτή μπορεί να υπάρξει και στο heavy metal την περίοδο που διανύουμε;
Κώστας: Μας ενθαρρύνει σίγουρα το γεγονός ότι ο Έλληνας μουσικός είναι εδώ και χρόνια ένας καλλιτέχνης που μελετά, που σέβεται το χρόνο και τα χρήματα που επενδύει στην τέχνη του, που δεν διστάζει να πειραματιστεί και να παραδεχθεί τα όποια λάθη του. Στο ελληνικό heavy metal η άνθηση είναι μία σταθερή κατάσταση πλέον και πιστοποιεί το γεγονός ότι ο Έλληνας metal μουσικός γίνεται όλο και καλύτερος, όλο και πιο εξωστρεφής. Εδώ και χρόνια οι ελληνικές μπάντες παρουσιάζουν εξαιρετικές δουλειές, υπογράφουν με δισκογραφικές του εξωτερικού, κάνουν περιοδείες στην Ευρώπη και αρέσουν παγκοσμίως. Σημειώστε εδώ μάλιστα ότι ο Έλληνας metal μουσικός έχει υπέρ-επιτυχημένα καταφέρει να “ξεφορτωθεί” το εμπόδιο του ότι η εν λόγω μουσική δεν είναι συνυφασμένη με τη χώρα και τον πολιτισμό μας. Δεν μεγάλωσαν με rock οι γονείς μας, δεν ήταν κάτι που μας χαρακτήριζε στα παιδικά μας χρόνια. Παράλληλα λοιπόν με τη δική μας κουλτούρα, καλλιεργηθήκαμε σε κάτι «παράταιρο», το αγαπήσαμε και γίναμε καλοί σε αυτό. Παρατηρώντας διάφορους Έλληνες καλλιτέχνες, όχι κατ’ ανάγκη μουσικούς, να διαπρέπουν έξω, φουσκώνουμε και μεις και πάμε για το καλύτερο. Όταν κυκλοφόρησε ο “The Ivory Tower” και στην Ιαπωνία, με το περίφημο ΟΒΙ μάλιστα, νιώσαμε καταπληκτικά. Όταν μάθαμε πως άνθρωποι ταξίδεψαν από τη Γερμανία για να μας δουν στην Ελλάδα να παίζουμε live νιώσαμε σαν θεοί. Για μία μπάντα στο δικό μας βεληνεκές, που μόλις τώρα αρχίζει να τη μαθαίνει το ευρύ κοινό διεθνώς, όλα αυτά είναι τρομακτικές εμπειρίες. Κι έχω την εντύπωση πως μόλις άρχισαν να έρχονται κατά δω…
Αυτή την περίοδο βρίσκεστε εν μέσω της ανοιξιάτικης περιοδείας σας, με σταθμούς σε Τρίκαλα, Ιωάννινα, Θεσσαλονίκη. Ποιες είναι οι προσδοκίες σας από αυτή την περιοδεία;
Γρηγόρης: Να μας γνωρίσει το ευρύτερο κοινό στην επαρχία, να προωθήσουμε το δίσκο μας και να «κατακτήσουμε» όσο περισσότερο κόσμο μπορούμε. Είναι μια πολύ μεγάλη και καλή εμπειρία για μας και ένα πολύ καλό κομμάτι για το βιογραφικό της μπάντας μας. Μακάρι να υπάρξουν πολλά σαν κι αυτά.
Η εμφάνιση σας στο Wreck Athens Festival τον Μάρτιο άφησε παθιασμένες εντυπώσεις. Τι να περιμένει ο κόσμος από τους Illusory στις επερχόμενες live εμφανίσεις τους;
Γιώργος: Χαίρομαι που αφήσαμε πολύ καλές εντυπώσεις και ελπίζω να συνεχίσουμε στον ίδιο ρυθμό. Είμαστε δεμένοι και αυτό φαίνεται στη σκηνή. Ο κόσμος θα περιμένει τα ίδια και καλύτερα γιατί οι Illusory πάντα δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους πάνω στο σανίδι και κάνουν, ας μου επιτραπεί η φράση, κατάθεση ψυχής!
Ο επίλογος είναι δικός σας!
Κώστα: Σας ευχαριστούμε πολύ για όλα! Για τις ερωτήσεις, για το χρόνο σας, για την καλή διάθεση… Από την πλευρά μας, θα συνεχίσουμε να γράφουμε τραγούδια, να κυκλοφορούμε δίσκους, να παίζουμε ζωντανά. Είναι κάτι που φέρνει τους έξι μας πιο κοντά, τους κάνει στην ουσία έναν άνθρωπο. Όσοι ενδιαφέρονται για τη μουσική μας, μπορούν να επισκεφθούν τη σελίδα μας στο διαδίκτυο (www.illusoryband.com) και εκείνη στο Facebook (www.facebook.com/IllusoryBand) και έτσι θα μπορέσουν να μάθουν ό,τι θέλουν για μας και τις προσεχείς δραστηριότητές μας. Ευχόμαστε στο περιοδικό σας και τους αναγνώστες σας τα καλύτερα και μόνο και ανανεώνουμε το ραντεβού για το επόμενο live μας. Θα είμαστε ευτυχείς αν βρεθούν “από κάτω” παιδιά που διάβασαν αυτή εδώ τη συνέντευξη, άκουσαν από το υλικό μας και σκέφτηκαν να έλθουν να μας δουν. Είναι για μας τρανή απόδειξη ότι ο Έλληνας, σε πείσμα των καιρών και των καιροπλόκων, πάει σε live, περνάει καλά σε αυτά και τα θεωρεί πλέον τρόπο διασκέδασης. Να είστε όλοι καλά, Shine On!
