Ο δρόμος με έβγαλε σε μια από τις πιο πολυσύχναστες τοποθεσίες του κέντρου. Φυσικά μιλώ για το στενό, ή αλλιώς πάροδο της Αβραμιώτου, μια τοποθεσία που έχει διεξάγει αμέτρητα lives. Αυτή τη φορά το stage του Six dogs θα φιλοξενούσε δυο αθηναϊκές μπάντες, όπου τον κύριο λόγο θα είχαν οι stoner rock/ψυχεδελικές επιρροές τους. Ένα live αρκετά υποσχόμενο, δεν άφησε περιθώρια για κάτι λιγότερο. Το βράδυ της Πέμπτης, λοιπόν, οι 10 Code παρέα με τους The Mound στόχευσαν στην απόλυτη προσοχή όλων και τα κατάφεραν με μεγάλη επιτυχία.
Ανταπόκριση: Έφη Καραμουσάλη / Φωτογραφίες: Αργύρης Λιόσης (περισσότερες εδώ)
Με ένα μικρότερο πλήθος απαρτιζόταν ο χώρος με αυτό που είχα φανταστεί, έτσι η πρώτη εμφάνιση πραγματοποιήθηκε με τους The Mound on stage γύρω στις 22:00, επιλέγοντας το “Eye for an Eye”. Σκληρές κιθάρες, καθοριστικά riffs και εξαιρετικά βαριά vocals, μου μετέδωσαν έναν heavy ρυθμό. Άψογα κιθαριστικά σόλο και ίσως η πιο ευδιάθετη stoner φιγούρα που έχω δει στον χώρο του six dogs. Εντυπωσιασμένη από τον τρόπο που γελούσε ο frontman σε κάθε προσπάθεια επικοινωνίας με το κοινό. Ωστόσο τα λόγια δεν είναι πάντοτε απαραίτητα, καθώς μια τόσο καλοπροαίρετη παρουσία στο επικοινωνιακό μέρος μιας live εμφάνισης, σε συνδυασμό με μια πιο heavy stoner επιρροή στο μουσικό κομμάτι, δε μπορεί να κάνει κάτι λιγότερο από το να κερδίσει τις εντυπώσεις! Στη συνέχεια μας επιφύλασσαν τις εξαιρετικές συνθέσεις του “Walk” και “The Mound” με τον ήχο να ευνοεί ακόμη περισσότερο τα κομμάτια συγκριτικά με άλλα lives του six dogs, επιβεβαιώνοντας τους παρόντες πως αποτελούν μουσικούς με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά στο τεχνικό κομμάτι, όπου η μελέτη και ο συγχρονισμός ήταν ολοφάνερα στοιχεία που το αποδείκνυαν. Έντονη στιγμή αποτέλεσε λίγο πριν το τέλος, όπου στο “Evermore” η μπάντα μας έδειξε μια άλλη πτυχή του χαρακτήρα της με μια καταιγιστική ανταπόκριση να τους αποθεώνει. Εκεί ήταν όπου άρχισε να αναδεικνύεται η συναισθηματική προσέγγιση, γεγονός που ισορρόπησε με την συνολική εικόνα. Από την αρχή μέχρι το τέλος είχαν μια αξιοπρεπέστατη παρουσία με μηδαμινής άξιας λάθη που δεν υπάρχει λόγος να αναφερθούν. Ο frontman δε δίστασε να κατέβει στο κοινό να αράξει και να αφήσει την υπόλοιπη μπάντα να σολάρει δημιουργώντας ένα ανεπιτήδευτα ιδανικό σκηνικό. Το όλο κομμάτι το κέρδισαν με την αξία τους, καθώς κατόρθωσαν να μας μεταδώσουν μια αριστοτεχνικά μελετημένη έξαψη!
Στη σκηνή του six dogs εμφανίστηκαν οι 10 Code, έντεκα παρά περίπου. Ως συνήθως με μια εξοικειωμένη παρουσία στον χώρο, επέλεξαν να χαρίσουν απλόχερα στο κοινό γενναιόδωρες δόσεις ενός άριστα καλομελετημένου set. Έχουν υιοθετήσει εδώ και αρκετό καιρό το vibe του σωστά μετρημένου stoner, βαδίζοντας ώριμα με σταθερά βήματα σε αυτό το μονοπάτι. Τα απαλά κιθαριστικά αγγίγματα, τα όποια έβλεπα να επιταχύνονται, με συνεπήραν. Όπως επίσης και ο συγχρονισμός μπάσου και κρουστών, τα όποια μπορώ να πω πως χτυπούσαν στο στέρνο ρυθμικά. Και σε αυτή τη περίπτωση, όσον αφορά το κομμάτι του ήχου ήταν αρκετά καλό, με τις εξαιρετικές μελωδίες να εντυπωσιάζουν. Το set περιλάμβανε σχεδόν όλα τα κομμάτια από το album “Swiftlets”, καθώς επίσης και νέο ακυκλοφόρητο υλικό. Το “Connection” αποτέλεσε το πρώτο κομμάτι της live performance. Αρκετά μελωδικό με πολλές αντιθέσεις και αριστοτεχνικά riffs. Η συνεχεία της setlist θα αποτελούνταν από τα “You Love to Lose”, “3 Steps” και “Another Way”, κομμάτι που έχω ξεχωρίσει ιδιαίτερα από το album, το όποιο αν και δεν σε βάζει στη διαδικασία κάποιας εναλλαγής στους τόνους, έχει την μοναδική ικανότητα να αποθηκευτεί σε ένα αρκετά βαθύ σημείο του μυαλού σου. Προσεγμένοι στίχοι και φωνητικά που δε διέφεραν από την ψηφιακή μορφή. Υπήρξε μια έξυπνη προσέγγιση στον τρόπο όπου θα παρουσιαζόταν το καινούργιο υλικό της μπάντας. Αναμφισβήτητα τους αρμόζει ίσως ένας οξύμωρος χαρακτηρισμός, όπως αυτός του “μελωδικοί stoners” με πολύ smooth riff-άκια, αλλά παράλληλα με έναν εκκεντρικά “βρώμικο” ήχο που σε θέτει σε μια κινητική κατάσταση. Η αδράνεια είναι ένας όρος που δεν υφίσταται σε αυτή την περίπτωση. Φυσικά δεν παρέλειψαν τα “All Mine”, “Swiftlets”, “New Scar” και “Superman’s Cape”, όπου το κοινό συμμετείχε σε αυτή την ενδελεχή μουσική αφοσίωση της μπάντας, ήταν μια ενεργεία που μετέδωσαν, που έγινε αντιληπτή. Μπορώ να δηλώσω άκρως εντυπωσιασμένη με το “Swiftlets” πολύ σωστή κιθαριστική έναρξη, που υποστηριζόταν από μπάσο (ίσως ένας από τους πιο εξοικειωμένους, αλλά και συγκεντρωμένος μπασίστες που έχω δει στο stage του six dogs) και μια αναδυόμενη γραμμή τυμπάνου. Η αυλαία λοιπόν έπεσε λίγο μετά τις δώδεκα παρά με το “Transmitter” και το “So Low”. Μια ειλικρινέστατη εμφάνιση με έντονες stoner/indie rock επιρροές εντυπωσίασαν τους παρευρισκόμενους, τόσο με την ωριμότητα, όσο και με την ανεξέλικτη ενεργειακή τους groova.
Σαφέστατα αποτέλεσε ένα live που δεν κούρασε, αλλά κατόρθωσε να μη μπορούμε να πάρουμε τα μάτια μας από τις σκηνικές παρουσίες και των δυο μπαντών. Οι 10 Code και οι The Mound αποτελούν τρανή απόδειξη πως η εγχώρια σκηνή μπορεί να αντέξει αρκετά καλούς heavy stoners πέρα από τα “συνηθισμένα”. Το βράδυ της πέμπτης μας επιφύλασσε ένα αναμφισβήτητα εξαιρετικό live, με ιδιαίτερες μουσικές οντότητες, καλοδουλεμένες και σκληρά αφοσιωμένες στη μουσική που υπηρετούν. Σίγουρα θα τα ξαναπούμε σύντομα!