Το πρώτο πράγμα που θα σκεφτούν πολλοί βλέποντας τo όνομα της μπάντας είναι ο ομώνυμος δίσκος του Nick Cave και της παρέας του που είχε κυκλοφορήσει στα 90’s. Η αλήθεια είναι πως μουσικά υπάρχουν κάποιες λίγες αναφορές,ωστόσο εδώ τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Για την ακρίβεια οι Μπαλάντες για Φόνους είναι μια μπάντα που βγήκε απο μέλη των Grain και τα Διάφανα Κρίνα. Ηχητικά έχουν αναπόφευκτα κάποιες αναφορές στις προηγούμενες μπάντες των μελών τους, χωρίς όμως να υπάρχει καθόλου νοσταλγική διάθεση και στασιμότητα, μιας και ο δίσκος έχει μέσα του την φρεσκάδα του σήμερα και άρτιες συνθέσεις που στέκονται σωστά.
Στο στιχουργικό κομμάτι, η μπάντα επιμένει στο ελληνόφωνο και το κάνει με επιτυχία στις δικές της συνθέσεις μιας και οι στίχοι δένουν πολύ καλά με το αιχμηρό post punk ύφος της, ενώ το ίδιο πετυχημένο κρίνεται το αποτέλεσμα στις 3 μελοποιήσεις ποιητών σαν τον Μίλτο Σαχτούρη (“Ορυχείο”), την Κατερίνα Γώγου (“Πως με κοιτάζει έτσι το Φεγγάρι”) και του Edwardo Galleano (‘Ενας κόσμος ανάποδα”). Εκτός συτού καταφέρνουν να δημιουργήσουν συνθέσεις μεγάλες μεν σε διάρκεια (μέσος όρος γύρω στα 5 λεπτά) αλλά καθηλωτικές,όπως το 9-λεπτο “Ξόδι” που ακούγεται σαν μια ελληνόφωνη και πιο σκληρή εκδοχή των Bauhaus, το “Φάντασμα του αγοριού στο κελάρι” με τις κολλητικές κιθάρες και τη “Γαμημένη κόλαση” σε πιο πεσμένους τόνους και με μια ανατριχιαστική ερμηνεία απο τον Ζαφείρη.
Οι Μπαλάντες για φόνους δεν είναι εδώ για να αναπολήσουν παλιές εποχές και δόξες, ούτε στερούνται την έμπνευση.Το αντίθετο μάλιστα, μιας και το “Εκείνη έρχεται μέσα απ’τις στάχτες” είναι ένα εξαιρετικό από κάθε άποψη ντεμπούτο που σίγουρα θα βρουν ενδιαφέρον αρκετές σκοτεινές ψυχές εκεί έξω. Από τις πιο αξιόλογες δουλειές που βγήκαν φέτος στην ελληνική σκηνή.