Η Sharon Kovacs μας έρχεται από την Ολλανδία. Είναι μία τύπισσα αλλόκοτη, όμορφη με το δικό της τρόπο και άγρια – εμφανισιακά αλλά και στο φωνητικό κομμάτι της δισκογραφίας της. Ο ήχος της αμφιταλαντεύεται ανάμεσα στη soul και στην pop, ενώ η χροιά της είναι αυτό που ως επί το πλείστον θα σου τραβήξει την προσοχή. Η Sharon Kovacs γνωρίζει την αγάπη που τρέφει προς εκείνην το Αθηναϊκό κοινό και για το λόγο αυτό, θα μας προσφέρει δύο live εμφανίσεις στο Gazarte, αυτό το Σαββατοκύριακο.
Ως προετοιμασία για τις live εμφανίσεις που φτάνουν οσονούπω, θα απαριθμήσουμε πέντε από τις καλύτερες (κατ’ εμέ) συνθέσεις της Ολλανδής, νεαρής Kovacs.
Cheap Smell [Cheap Smell, 2018]
Ο πιο πρόσφατος δίσκος της Kovacs κυκλοφόρησε το 2018 και αποτελεί την απόδειξη ότι η τραγουδίστρια δεν ήταν απλά ένα one-hit-wonder. Ο δεύτερος της δίσκος είναι μεγαλειώδης και πολύ πιο ώριμος από τον πρώτο, δουλεμένος πολύ πιο σωστά και έχει μπόλικο κρέας. Ένα από τα 15 κομμάτια που περιείχε και το οποίο λάμπει από μακριά είναι το Cheap Smell. Ειλικρινά δεν χρειάζεσαι πάνω από μία ακρόαση για να εθιστείς στο ρυθμό και το στίχο.
Adickted [Cheap Smell, 2018]
Και μιλώντας για στίχο, ας περάσουμε σε ένα ακόμα θαύμα του νέου της δίσκου. Ο λόγος για το “Adickted” ή αλλιώς, “a-dick-ted”, που αναφέρεται σε έναν τύπο, του οποίου ο raison d’être είναι η κοκαΐνη. Κάνε κλικ στον παρακάτω σύνδεσμο, για να σκαλώσεις μέχρι το προσεχές live performance.
My Love [My Love (EP), 2014]
Είτε είσαι του μπουζουκιού, είτε είσαι του σκυλάδικου, είτε είσαι της pop, της metal, της μαροκινής τζαζ ή της οπέρης, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να μην έχεις ακούσει τον ύμνο που ακούει στο όνομα “My love”. Μπορεί και κάποτε να τον έχεις σιγοτραγουδήσει στον εαυτό σου έπειτα από κάποια χυλόπιτα που κάποιος/κάποια σου σερβίρισε.
50 Shades of Black [Shades of Black, 2015]
Είναι το ομώνυμο του πρώτου της δίσκου, είναι στιχουργικά πανέμορφο, σε προσκαλεί στην ατμόσφαιρά του με την πλούσια ενορχήστρωση του.
Song for Joel [Shades of Black, 2015]
Προσθέτω το συγκεκριμένο τραγούδι, ώστε να αποτελέσει μια μορφή μάλαξης/αποθεραπείας έπειτα από τη σειρά κομματιών που παρέθεσα. Σε αντίθεση με το μερίδα του λέοντος της δισκογραφίας της, το συγκεκριμένο κομμάτι είναι απολύτως απογυμνωμένο, ωμό και απλό. Δεν έχει πολλά να παρατηρήσεις και να επεξεργαστείς πέραν της ερμηνείας της Kovacs, αλλά αξίζει όσο όλες οι συνθέσεις που αναφέραμε μέχρι τώρα.