Οι Πολωνοί progressive rockers Riverside επιστρέφουν στη χώρα μας σε περίπου δύο εβδομάδες, για δύο εμφανίσεις σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Ο Γιώργος Ξενικουδάκης συνομιλεί με τον frontman Mariusz Duda, για το θάνατο του κιθαρίστα Piotr Grudziński, τι βίωσε η μπάντα εκείνη την περίοδο, την επανέκδοση του “Wasteland” αλλά και την νέα σύνθεση με την επίσημη πλέον προσθήκη του κιθαρίστα Maciej Meller.
Φαίνεται ότι είστε αποφασισμένοι να “βρείτε τον ήλιο” ξανά στην επερχόμενη περιοδεία και ποιο καλύτερο μέρος για να το κάνετε από την Ελλάδα. Έχουν περάσει σχεδόν επτά χρόνια από την τελευταία σας επίσκεψη εδώ. Τι σας πήρε τόσο πολύ?
Λοιπόν, θέλαμε να έρθουμε το 2016 αλλά ο θάνατος του φίλου μας και κιθαρίστα των Riverside, Piotr Grudziński, μας διέλυσε και δεν μπορούσαμε να συνεχίσουμε με τα σχέδιά μας. Έπρεπε να ξεκινήσουμε από την αρχή, να περιμένουμε, να βρούμε την κατάλληλη στιγμή. Ελπίζω να μας συγχωρήσετε που σας κάναμε να περιμένετε τόσο πολύ. Και ότι θα μοιραστείτε μαζί μας λίγο από τον ήλιο και την καλή σας ενέργεια.
Τι πρέπει να περιμένουμε από άποψη setlist από την νέα περιοδεία; Θα συμπεριλάβετε περισσότερα τραγούδια από τα προηγούμενα δύο άλμπουμ;
Είναι γεγονός ότι τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ μας λειτουργούν καλύτερα με το Wasteland, και το προτελευταίο – όχι τόσο πολύ. Αλλά σίγουρα θα παίξουμε κάτι από τα “Shrine of New Generation Slaves” και “Love, Fear and the Time Machine”. Τελικά, η τελευταία έκδοση του “Wasteland Tour” θα είναι σίγουρα η πιο ενδιαφέρουσα, γιατί είμαστε τώρα σε θέση να ανακατέψουμε τα πράγματα λίγο. Προσθέτουμε, αλλάζουμε και παίζουμε ακόμη και διασκευές. Νομίζω ότι πρόκειται να είναι ένα σπουδαίο φινάλε της όλης περιοδείας.
Είναι η απόφαση να μην προσληφθεί κάποιος για τη θέση του κιθαριστή μόνιμη ή πρόκειται να αλλάξει στο μέλλον; Θα συμβάλει ο Maciej Meller στη σύνταξη του επόμενου άλμπουμ; (η συνέντευξη έγινε πριν τη σχετική ανακοίνωση)
Από την 1η Φεβρουαρίου, είμαστε και πάλι επίσημα ένα κουαρτέτο. Ο Maciej Meller εντάχθηκε στο γκρουπ και έχει γίνει επίσημα ο κιθαρίστας των Riverside. Δεν θέλαμε να είμαστε πια τρίο. Έπρεπε να ηχογραφήσουμε το “Wasteland” ως ένα τρίο, αλλά δεν αισθανόμαστε την ίδια ανάγκη για τα μελλοντικά άλμπουμ και γι’ αυτό θα δουλέψουμε σε νέο υλικό σαν ένα κουαρτέτο, όπως ακριβώς ήμασταν και πριν.
Τι σας οδήγησε στην επανέκδοση του τελευταίου σας άλμπουμ “Wasteland”;
Η σύμβασή μας με την εταιρεία (γέλια). Σύμφωνα με τη σύμβαση, έπρεπε να κυκλοφορήσουμε το άλμπουμ σε δύο εκδόσεις, κανονική και extended. Το 2018 δεν είχα διάθεση να δουλέψω πάνω σε οποιοδήποτε μπόνους υλικό. Η κατάσταση ήταν πολύ δύσκολη και απλά ήθελα να κυκλοφορήσω ένα νέο άλμπουμ, με την πιο βασική έκδοση, χωρίς όλες τα στολίδια, επιπλέον ζωντανές ηχογραφήσεις, κομμάτια καραόκε, 5.1 μίξεις, DTS, ultra 16K και τα λοιπά. Έτσι, όταν κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το “Wasteland”, δεν υπήρχαν άλλες επιλογές. Αλλά έπρεπε ακόμα να εκπληρώσουμε τη συμβατική συμφωνία. Καθώς δεν ήθελα να κάνω απλώς μια audiophile επανέκδοση, προσθέσαμε ένα μπόνους CD με ακουστικές εκδόσεις τραγουδιών. Έτσι δημιουργήθηκε μια ωραία προσθήκη στο κύριο άλμπουμ.
Τα τελευταία χρόνια υπήρξαν ένα συναισθηματικό και δημιουργικό rollercoaster για τη μπάντα. Τα “Love, Fear and the Time Machine” και “Wasteland” είναι σαν το γιν και το γιανγκ για μένα. Από την αισιόδοξη μελαγχολία του φωτός στο απόλυτο σκοτάδι. Έχετε κάποια ιδέα για την κατεύθυνση του επόμενου άλμπουμ;
Φυσικά. Όλα τα άλμπουμ μας έχουν αυτοβιογραφικά στοιχεία. Στο “LFTM” πάλευα με την κατάθλιψή μου, προσπαθούσα να βρω την εσωτερική ειρήνη και να φανταστώ τον εαυτό μου ως ευτυχισμένο άνθρωπο. Στο “Wasteland”, προσπαθούσα να αγωνιστώ για επιβίωση μετά από μια προσωπική τραγωδία. Στη νεότερη κυκλοφορία, θα χρειαστεί να χτίσω μια πόλη στο “Wasteland” και να πω μερικές ιστορίες για τους πολίτες της.
Στα τελευταία δύο άλμπουμ έχουμε δει μια μείωση των “prog” στοιχείων και επίσης μια “ελαφρύτερη” προσέγγιση στις συνθέσεις και στα φωνητικά, μια αλλαγή που λειτούργησε αρκετά καλά για την ατμόσφαιρα που προσπαθούσαν να μεταδώσουν . Σκεφτόσαστε να επιστρέψετε στην πιο “προοδευτική” και βαρύτερη πτυχή της μπάντας στο μέλλον;
Σίγουρα. Το επόμενο άλμπουμ θα εμπνευστεί σίγουρα από αυτή την περιοδεία, όπου συνδυάσαμε τα νεότερα και τα παλαιότερα κομμάτια. Το γεγονός ότι τώρα έχουμε τον Maciej στη σύνθεση και το γεγονός ότι θέλω να επανέλθω στην μουσική διεργασία στην αίθουσα πρόβας και όχι στο στούντιο, θα μας κάνει να επιστρέψουμε στις ρίζες μας λίγο. Φυσικά με τη σοφία που κερδίσαμε κατά την τελευταία δεκαετία.
Η Πολωνία φαίνεται να αναπτύσσεται οικονομικά την τελευταία δεκαετία και οι τέχνες κάθε είδους φαίνεται να ανθίζουν. Μήπως το γεγονός αυτό διευκόλυνε το να περιοδεύουν και να ηχογραφούν οι Πολωνικές metal μπάντες; Θα ανακαλύψουμε Πολωνικά συγκροτήματα που θα βγουν από την underground σκηνή στο μέλλον;
Είναι αστείο ότι αναφέρεις τον όρο “metal μπάντες” γιατί δεν θεωρώ τους Riverside μία metal ή prog metal μπάντα. Με ενοχλεί αφάνταστα, όταν βλέπω το όνομά μας να μνημονεύεται δίπλα σε συγκροτήματα όπως οι Dream Theater. Δεν έχουμε καμία σχέση με το prog metal! Παίζουμε μελαγχολικό ροκ που είναι πιο κοντά στους κλασικούς Pink Floyd. Έχουμε μερικά μεταλλικά στοιχεία στη μουσική μας και ο drummer μας φοράει t-shirts των Slayer, αλλά ας το ξεκαθαρίσουμε: οι Behemoth είναι μια metal μπάντα, και παρεμπιπτόντως πηγαίνουν αρκετά καλά. Αλλά είμαστε ένα ροκ συγκρότημα και πραγματικά δεν έχουμε πολλά να κάνουμε με τη metal σκηνή. Η δημοτικότητά μας αυξάνεται, ειδικά αν ληφθεί υπόψη η γενική κατάσταση του ροκ, αλλά νομίζω ότι οφείλεται στη δουλειά που βάζουμε παρά στην οικονομική κατάσταση στη χώρα μας. Στην Πολωνία παίζουμε σε rock χώρους μπροστά σε 2000 άτομα, οπότε δεν είμαστε πραγματικά underground μπάντα εκεί. Στην Ελλάδα, επειδή είχαμε μακρά διαλείμματα μεταξύ των επισκέψεών μας, ξεκινάμε από την αρχή, αλλά ελπίζουμε ότι θα γνωριστούμε καλύτερα κατά τη διάρκεια των επερχόμενων εμφανίσεων (γέλια).
Οι μνήμες από την τελευταία (και τρομερή) συναυλία σας στην Αθήνα είναι ακόμα ζωντανές. Έχετε ένα μήνυμα για τους πολλούς Έλληνες οπαδούς που περιμένουν υπομονετικά την επιστροφή σας;
Έχουμε αλλάξει. Είμαστε διαφορετική μπάντα από αυτή που είδατε να προωθεί το “ADHD”. Πολλά μας έχουν συμβεί. Και ελπίζουμε ότι θα σας δείξουμε από τι είμαστε φτιαγμένοι και ότι από δω και πέρα δεν θα σας επισκεπτόμαστε μόνο κάθε επτά χρόνια!
Ευχαριστούμε πολύ για το χρόνο.