Το αυριανό βράδυ θα βρει τους μεγάλους Alice in Chains, στην σκηνή της Πλατείας Νερού, στα πλαίσια του φετινού Release Athens Festival, βάζοντας τέλος στην αναμονή πολλών χρόνων. Ξέρω ότι θα αρχίσετε πολλοί την καραμέλα του “χωρίς τον Layne Staley δεν αξίζει”, αλλά βασικά οι Alice in Chains είναι η μόνη μπάντα από τη χρυσή εποχή του λεγόμενου grunge, που συνεχίζει να βγάζει τόσα χρόνια μετά, albums αξιώσεων (συγνώμη Eddie Vedder). Και αυτό γιατί ο πραγματικός ηγέτης και κινητήρια δύναμη ήταν και είναι ο Jerry Cantrell. Ναι, ο Layne ήταν φωνάρα, ναι ήταν χαρισματικός (μέσα στα προβλήματά του) frontman, ναι σε όλα τα οποία μπορεί να αντιπαραθέσει κάποιος. Αλλά όπως γνωρίζετε, μουσικά και στιχουργικά ο Jerry Cantrell ήταν ο ιθύνων νους, ο οποίος ξανασήκωσε τη μπάντα στα πόδια της και από το 2009 μέχρι και σήμερα, οι Alice in Chains μας έχουν χαρίσει ακόμα τρία εξαιρετικά albums. Πάμε, λοιπόν, να γνωρίσουμε τους AiC μέσα από τα ίδια τους τα τραγούδια.
Man in The Box (1990)
To “Man in The Box” ήταν το πρώτο single του συγκροτήματος πίσω στο 1990. και μιλάει για την λογοκρισία στα MME. Θεωρείται και είναι το πρώτο “grunge” video clip, το οποίο πήρε σημαντικό χρόνο στο airplay του MTV, σχεδόν ένα χρόνο πριν από το “Smells Like Teen Spirit” των Nirvana, αλλά και ένα χρόνο πριν από το ντεμπούτο των Pearl Jam. To video του “Man in The Box” ήταν αυτό που στην ουσία έδωσε ώθηση στις πωλήσεις του “Facelift”, το οποίο κατάφερε τελικά να γίνει πλατινένιο στις Η.Π.Α., 3 ολόκληρα χρόνια μετά. Ήταν το τελευταίο κομμάτι, το οποίο τραγούδησε ο μακαρίτης Layne Staley επί σκηνής με το συγκρότημα το 1996 και πιο συγκεκριμένα στις 3 Ιουλίου στο Kansas City, στο τελευταίο του show με τους Alice in Chains. H μπάντα δε διαλύθηκε ποτέ επισήμως, τα μέλη ακολούθησαν διάφορα solo και μη projects έως το 2002, όπου και ήρθε ο θάνατος του Staley από υπερβολική δόση ηρωίνης και κοκαΐνης, το λεγόμενο “speedball”.
Would? (1992)
To “Would?” συμπεριλαμβάνεται στο δεύτερο album των AiC, “Dirt”. Είναι γραμμένο από τον Jerry Cantrell για τον καλό του φίλο Andrew Wood, τραγουδιστή των Mother Love Bone, μία ηγετική φιγούρα της σκηνής του Seattle, o οποίος έφυγε κι αυτός από υπερβολική δόση ηρωΐνης το 1990. Το κομμάτι μιλάει για την αποτοξίνωση και την δύσκολη περίοδο που ακολουθεί. Το θέμα των ναρκωτικών είναι πολύ σύνηθες στους στίχους των AiC λόγω και του εθισμού του Layne Staley την περίοδο που βρισκόταν στη μπάντα, αλλά και του θανάτου του, εξαιτίας των ναρκωτικών. Η πρώτη εμφάνιση του κομματιού γίνεται στο soundtrack της ταινίας “Singles” του 1992 μια ρομαντική ιστορία με φόντο τη σκηνή του Seattle, όπου και εμφανίζονται οι AiC αλλά και πολλά ακόμα εκλεκτά μέλη της (Soundgarden, Pearl Jam κλπ)
Nutshell (1994)
To “Nutshell” αρχικά συμπεριλήφθηκε στο EP “Jar of Flies” (πιθανότατα το καλύτερο EP στην ιστορία της μουσικής!). Είναι ίσως ένα από τα πιο γνωστά κομμάτια των AiC, το οποίο, μάλιστα, δεν έγινε ποτέ single. Οι σκοτεινοί του στίχοι μιλάνε για τη μοναξιά, την απελπισία και το θάνατο περιγράφοντας την πορεία του ατόμου μέσα στη ζωή. Θεωρείται δικαίως ένα από τα καλύτερα alternative rock κομμάτια της δεκαετία του 1990.
Them Bones (1992)
To opening track του “Dirt” μέσα από τα λόγια του Jerry Cantrell:
“Απλά σκεφτόμουν το θάνατο. Ότι μία μέρα όλοι καταλήγουμε ενας σωρός από κόκκαλα. Ο θάνατος είναι στη σκέψη του κάθε ανθρώπου, είτε πιστεύει σε κάποια μεταθανάτια ζωή είτε όχι. Η σκέψη του ότι όλες οι γνώσεις μας, οι εμπειρίες μας και όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που ζούμε κάποια στιγμή απλά τελειώνουν, με τρομάζει… η σκέψη του ότι όταν κλείνουμε για πάντα τα μάτια μας, όλα εξαφανίζονται…”
Rooster (1992)
Ακόμη ένα κομμάτι από το “Dirt”. Το “Rooster” είναι μια προσωπική υπόθεση του Jerry Cantrell. Γραμμένο για τον πατέρα του, του οποίο το ψευδώνυμο ήταν “Rooster”, λόγω της στάσης του κορμιού του και ο οποίος υπηρέτησε στο πόλεμο του Vietnam, χωρίς όμως ποτέ να μιλήσει για ό,τι έζησε. Ο Cantrell έχει δηλώσει πως έγραψε το κομμάτι στα πλαίσια μιας διαδικασίας “επιδιόρθωσης” ας πούμε της σχέσης του με τον πατέρα του, ο οποίος απουσίασε λόγω Vietnam στα πρώτα χρόνια της ζωής του Jerry και στην συνέχεια απουσίασε και πάλι λόγω του διαζυγίου με τη μητέρα του.
PLUS:
10 μικρές λεπτομέρειες που μπορεί και να μην γνωρίζετε για τους Alice In Chains
- Στο debut album “Facelift” ο drummer Sean Kinney ηχογράφησε τα μέρη του με σπασμένο το ένα χέρι.
- Πριν ασχοληθεί με τα φωνητικά, ο Layne Staley έπαιζε drums και η μεγάλη του επιρροή ήταν οι Motley Crue.
- O Mike Inez, στην εμφάνιση του συγκροτήματος στο MTV Unplugged το 1996, έγραψε πάνω στο ακουστικό του μπάσο, “Friends don’t let friends get friends haircuts” απευθυνόμενος στους Metallica…
- O Layne Staley “επισήμως” πέθανε την ίδια ημέρα ακριβώς 8 χρόνια μετά το θάνατο του Kurt Cobain. Παρά το γεγονός ότι το πτώμα του βρέθηκε στις 19 Απριλίου του 2005, η ημερομηνία θανάτου είναι η 5η Απριλίου, έστω και κατά προσέγγιση γιατί το σώμα του βρισκόταν ήδη σε προχωρημένη αποσύνθεση.
- O τελευταίος άνθρωπος που είδε τον Layne Staley, ήταν ο μπασίστας Mike Starr στα γενέθλια του μία ημέρα πριν το θάνατο του πρώτου. Ο Mike Starr ‘έφυγε’ κι αυτός από υπερβολική δόση χαπιών μερικά χρόνια αργότερα, το Μάρτιο του 2011.
- Το πιο επιτυχημένο εμπορικά album των AiC είναι το “Dirt” και όχι άδικα. Έχει γίνει 4 φορές πλατινένιο στις Η.Π.Α. και ήταν από τα πιο εμπορικά albums παγκοσμίως για το 1992 καθώς πούλησε πάνω από 5 εκατ. αντίτυπα σε όλη τη Γη.
- Το πρώτο video clip του συγκροτήματος ήταν προγραμματισμένο να είναι το “Sea of Sorrow”, κάτι που τελικά δεν έγινε ποτέ.
- Τον πρώτο διάστημα και πριν καταλήξουν στο όνομα τους, οι Alice in Chains, μεταξύ άλλων ονομαζόντουσαν Fuck και μοίραζαν στα gig τους προφυλακτικά με το όνομα της μπάντας…
- Το συγκρότημα έχει 9 υποψηφιότητες για βραβεία Grammy.
- Υπάρχουν περίπου 20-30 ακυκλοφόρητα instrumental κομμάτια από την εποχή των ηχογραφήσεων του τρίτου και ομώνυμου album του συγκροτήματος. Με τον Layne να βρίσκεται σε πολύ κακή κατάσταση εκείνη την εποχή και να μη μπορεί να βγάλει τα τραγούδια στο studio, η μπάντα προχωρούσε στο επόμενο μέχρι να μπορέσει να ολοκληρώσει την ηχογράφηση των φωνητικών σε κάθε τραγούδι. Αυτά τα κομμάτια δε χρησιμοποιήθηκαν ΠΟΤΕ σε κανένα album του συγκροτήματος η σε κάποιο solo album του Jerry Cantrell.