Με αφορμή την επικείμενη εμφάνιση του Mark Lanegan στο Gagarin 205, το ερχόμενο Σάββατο, 30 Νοεμβρίου (event page), η Κική Ηλιάδου επιλέγει τις πέντε αγαπημένες της στιγμές από την πλούσια δισκογραφία του.
Mark Lanegan Band – Bubblegum (2004)
Ο προσωπικός, «λυτρωτικός» δίσκος με τη μεγαλύτερη εμπορική επιτυχία, φέρει επιπλέον υπογραφές από την PJ Harvey, τους Josh Homme και Nick Oliveri (Q.O.T.S.A), τον Greg Dulli (The Afghan Whigs), τους Duff McKagan και Izzy Stradlin (Guns N’ Roses), όπως και της πρώην γυναίκας του, Wendy Rae Fowler. Η λαχτάρα, ο πόθος και η επιθυμία για δημιουργία, παράλληλα με τη ψύχωση των ναρκωτικών ουσιών, έχουν οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα που ερεθίζει, γίνεται τρομακτικό, απογυμνώνεται και μελαγχολεί. Έτσι λειτουργεί καθαρτικά και αναζωογονητικά, εθιστικά.
The Gutter Twins – Saturnalia (2008)
Ένα ψευδώνυμο που χρησιμοποιούσαν οι Mick Jagger και Keith Richards, δανείστηκε ο Mark Lanegan για να συνεργαστεί με τον υπέροχο Greg Dulli, ώστε να δημιουργήσουν κάτι από κοινού, εμπλέκοντας τις μελωδίες των φωνών τους, που αναμφίβολα διαθέτουν χαρακτηριστικά αναγνωρίσιμες χροιές και αυθεντικά «ζεστές» αποτυπώσεις, αποδίδοντάς τες στα 12 τραγούδια του album. Αν και το ύφος των συνθέσεων πατάει κυρίως πάνω σε The Afghan Whigs διαδρομές, το αποτέλεσμα διαθέτει ένα είδος φυσικής εξέλιξης και επιρροής της φιλική τους σχέσης και διαδρομής, με τις επί μέρους ανησυχίες, την κατάθεση των έως τότε εμπειριών, καθώς και την πλούσια έκφραση των συναισθημάτων τους.
Soulsavers – Broken (2009)
Στα εννέα από τα δεκατρία τραγούδια του δίσκου, τα κύρια φωνητικά (όπως και η συμμετοχή του στην συν-συγγραφή), του αποφέρουν μία εκπληκτική δουλειά, που επισφραγίζεται με τις συμμετοχές των Gibby Haynes (Butthole Surfers), Mike Patton, Richard Hawley (Bonnie “Prince” Billy), Jason Pierce (Spiritualized, Spacemen 3) και τη νεοφερμένη Red Ghost. Downtempo ακουστική που διαθέτει ίχνη από την gospel και την country πλευρά της ροκ, με soul αναφορές και κιθαριστικές δεξιοτεχνίες.
Queens Of The Stone Age – Songs For The Deaf (2002)
Ένα album που αφήνει την αίσθηση ενός road trip, το οποίο έχει δεχθεί επιρροές από τις συχνότητες των ραδιοφωνικών σταθμών που εκπέμπουν στις πόλεις που συναντά κανείς διασχίζοντας την έρημο της California, έγινε η πρώτη χρυσή πιστοποίηση για τη μπάντα, καθώς επίσης θεωρείται ίσως και ο καλύτερος τους δίσκος (εγώ πάλι ξεχωρίζω το “… Like Clockwork” που συμμετείχε αρκετά λιγότερο o Lanegan, ώστε να μπορέσει να του πάρει τη θέση). Αν και η συμμετοχή του Lanegan, ούτε εδώ, είναι πρωταγωνιστική, εφόσον η ερμηνευτικά μαγευτική φωνή του Homme κρίνεται απαραίτητη για κάθε Q.O.T.S.A κυκλοφορία, δεν παύει να είναι καθοριστική και ουσιαστικά ουσιώδης, αφού έχει εναποθέσει πολλά διακριτικά στοιχεία στους στίχους και τη σύνθεση των κομματιών.
Isobel Campbell & Mark Lanegan – Hawk (2010)
Με highlight τους πιο ερωτικούς τους παλμούς στο “Come Undone”, το διάχυτο country beat του “Snake Song” οδηγεί στο rock ‘n’ roll απρόσμενο ύφος του “Get Behind Me” και στο θόρυβο που διαπερνά το ομώνυμο. Ακόμα και στα πιο ήπια τραγούδια του δίσκου, η διασκεδαστικά αισθησιακή indie-pop γεύση που αφήνει ο τόνος και η μελωδία της φωνής της Campbell, έρχεται σε μια αντικρουόμενη, μα γοητευτική point of view σε σχέση με την ήρεμη, μα πιο deep blues και grunge διάσταση της φωνής του Lanegan. Η γενική συνθήκη με τους καλεσμένους μουσικούς, περιλαμβάνει στιγμές από τον folk τραγουδιστή Willy Mason, από τις γνώσεις του Bill Wells στο μπάσο και το πιάνο, συν τη βοήθεια του James Iha (Smashing Pumpkins) σαν έξτρα κιθάρα.