Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια, όταν…λεφτά υπήρχαν και οι συναυλίες ανακοινώνονταν η μία μετά την άλλη, την κλασική γκρίνια και μέσα σε αυτές θα βάλω και τον εαυτό μου, για τις επιλογές των διοργανωτών σε ό,τι αφορά τα συγκροτήματα που έρχονταν στην Ελλάδα. Το σύνηθες menu της ατάκας-αντίδρασης ήταν “Πάλι αυτοί; Έχουν έρθει 100 φορές!”, “Μα καλά που τους θυμήθηκαν; Έχουν πάει 100 χρονών!” καθώς και διάφορες άλλες παραλλαγές.
Θα τολμήσω να πω ότι σε πολύ μεγάλο βαθμό το rock/metal φιλοθεάμον κοινό είχε δίκιο. Να ξεκαθαρίσω τη θέση μου. Θέλω να βλέπω πρώτα τις δικές μου ευθύνες σε μία κατάσταση που θεωρώ αρνητική και μετά αυτές των άλλων. Γιατί, τελικά, ο μόνος που μπορώ να αλλάξω είναι ο ίδιος μου ο εαυτός πρώτα και μετά οι άλλοι. Ακόμη, δε θα πρέπει να ξεχνάμε έναν βασικό παράγοντα. Το κέρδος. Ναι, το κέρδος. Καμία μα καμία εταιρεία δε θα έφερνε κανένα συγκρότημα εάν δεν είχε ένα σίγουρο ή έστω, με βάσιμα στοιχεία, προσδοκώμενο κέρδος. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι 4-5 (ειλικρινά έχω χάσει το μέτρημα) συναπτές εμφανίσεις των Scorpions στη χώρα μας πριν κάποια χρόνια. Κάθε Μάρτιο/Απρίλιο ανακοινώνονταν, κάθε Μάρτιο/Απρίλιο είχαμε τα γνωστά κραξίματα. “Πάλι τα ίδια” και λοιπά…Μετά από λίγο καιρό βέβαια, τα κραξίματα έδιναν τη θέση τους στην βουβαμάρα γιατί, καλώς ή κακώς, οι εν λόγω συναυλίες γίνονταν -σχεδόν- sold out.
Φυσικά και δεν μου αρέσει και εμένα να έρχονται οι ίδιοι και οι ίδιοι. Ωστόσο, μία εταιρεία που διοργανώνει συναυλίες κατά πόσο δημιουργεί τάσεις; Θεωρεί κανείς ότι κάνει “πλύση εγκεφάλου” στον κόσμο; Ότι σήκωναν τα C-130 να ψεκάσουν τους rockάδες της Αθήνας για να κάνουν sold out στον Klaus Meine και την παρέα του; Η αλήθεια ίσως και να είναι λίγο πιο απλή…Μία εταιρεία που κάνει συναυλίες μεγάλου βεληνεκούς βασίζεται σε ήδη διαμορφωμένες προτιμήσεις. Τι θέλω να πω; Φταίμε και εμείς για τα συγκροτήματα που έρχονται. Όσο ένα μέρος του κοινού βλέπει ως γήπεδο τη συναυλία όπου θα δει την “ομάδα-μπάντα του” και δεν ενδιαφέρεται να ακούσει μουσική, όσο το ίδιο το κοινό δεν αλλάζει προτιμήσεις, τότε θα έρχονται οι ίδιες και οι ίδιες μπάντες, όσο αυτό είναι οικονομικά εφικτό. Όσο, λοιπόν, οι Black Keys θεωρούνται οι “φλώροι με το τιρουρίρου τραγουδάκι” που κάναμε 7 δίσκους να τους μάθουμε, θα είναι τρελός όποιος σκάσει τα λεφτά, ειδικά σε τέτοιες εποχές, να τους φέρει γιατί αν πω τι θα πάρει, θα με πείτε και πρόστυχο…όσο, λοιπόν, οι Halestorm είναι “εκείνοι με εκείνη τη γκόμενα”, κάθε καλοκαίρι θα λέμε τα ίδια και τα ίδια…όσο οι Avenged Sevenfold είναι “αυτοί ρε φίλε που τους έκανε τη χάρη ο Portnoy να παίξει και τώρα το παίζουν φίρμες”, τόσο θα βλέπουμε τους ίδιους και τους ίδιους.
Μην εκπλαγείς, λοιπόν, αν και αυτό το καλοκαίρι έρθουν οι Maiden ή οι Dream Theater ή οι Deep Purple ή οι Iced Earth. Δεν έχω κάτι μαζί τους, να εξηγηθούμε, τους λατρεύω όλους. Αλλά δεν έρχονται γιατί θέλουν να σου φάνε τα λεφτά. Έρχονται γιατί, εκτός των άλλων, ξέρουν πολύ καλά ότι, αν έχεις, θα τα δώσεις…
Υ.Γ. και μην ακούσω από κανέναν true τύπο ότι οι Avenged Sevenfold είναι “emo” και…”δεν είναι metal” και ότι οι Black Keys είναι μπάντα-κατασκεύασμα του marketing και υπερόπλο της Παγκόσμιας Διακυβέρνησης. Αν είναι να κάνουμε σοβαρή συζήτηση, ας συμφωνήσουμε ότι βγάζουμε έξω τα προσωπικά γούστα, τις αγκυλώσεις σε συγκεκριμένες δεκαετίες και θα δούμε τους αριθμούς και την πραγματικότητα έξω από τα στενά όρια της χώρας μας. Ας αφήσουμε τις αξιολογικές κρίσεις σε συγκροτήματα και μουσικές με νοοτροπία καφενείου και ας δούμε λιγάκι πιο αντικειμενικά τα πράγματα…