Δεν ξέρεις αν πρέπει να χαρείς πλέον μετά το τέλος μίας συναυλίας από αυτές που είδαμε μαζεμένες τον τελευταίο καιρό…In case you didn’t notice, ΑΥΤΟ ήταν το συναυλιακό καλοκαίρι για το 2013…Depeche Mode τον Μάιο, Rockwave, Heavy By The Sea, Ejekt που γίνεται την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές και το live του Roger Waters στις 31, τελικά, Ιουλίου, προσθέτοντας 3 μόλις events με Clutch, Stratovarius και Anthrax, που θα λάβει χώρα στο τέλος του μήνα. Όσο καλά και αν πέρασες, κάποιος θα βρεθεί να σου πει “ναι ρε φίλε, αλλά συγκρίνεις ό,τι έγινε φέτος με άλλες χρονιές…;”. Γιατί η κρίση χτύπησε και τις συναυλίες στη χώρα μας, μαζί με ό,τι άλλο έχει χτυπήσει και σμπαραλιάσει τα τελευταία χρόνια…
Ένα Rockwave που έγινε την τελευταία στιγμή και μετ’ εμποδίων, το Heavy By The Sea, που παρά το πολλά υποσχόμενο lineup δεν κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 6 με 7 χιλιάδες ψυχές και ένα Ejekt, στο οποίο οι μπάντες ακύρωναν την τελευταία στιγμή, επικαλούμενες γελοίες κατ’ εμέ δικαιολογίες, μη σεβόμενες τόσο τη διοργάνωση που τους προσκάλεσε όσο και τον κόσμο που ήθελε να τις δει αλλά και ένα Τείχος του Roger Waters που μεταφέρθηκε από το Μαρούσι στη Μαλακάσα και τούμπαλιν…
Από τη μία, η εικόνα μίας καταρρέουσας χώρας και μαζί της μίας καταρρέουσας βιομηχανίας του θεάματος εντός της, με τα μεγάλα ονόματα του εξωτερικού να μην…ψήνονται να συμμετάσχουν στο…success story…
Από την άλλη, ένα κοινό που παρά την οικονομική δυσπραγία, διψάει για κάτι καινούριο και τουλάχιστον, στα λόγια, δείχνει ότι είναι διατεθειμένο να…φάει όσπρια για ένα μήνα για να πληρώσει ένα εισιτήριο για ένα νέο όνομα, νέας γενιάς που θα έρθει να το ξεσηκώσει…
Πώς θα βρεθεί η ισορροπία μέσα σε μια τέτοια κατάσταση;
Προσωπική μου άποψη είναι ότι το συναυλιακό καλοκαίρι δεν πέθανε αλλά βρίσκεται σε περίοδο ανασύνταξης. Βρίσκει το βηματισμό του μέσα σε μία κατάσταση που είναι πρωτοφανής: τόσο οι εταιρείες όσο και ο κόσμος που είναι πελάτης αυτών των εταιρειών και τις κρατά ζωντανές, ζουν κάτι πρωτόγνωρο. Και όταν παθαίνεις ένα ισχυρό σοκ ή επανέρχεσαι ή μένεις εκεί που είσαι…
Υπάρχει ελπίδα; Θεωρώ ότι υπάρχει…οι επιχειρήσεις του χώρου θα πρέπει να βρουν τρόπο να επιβιώσουν και να ικανοποιήσουν την αγορά ή σταδιακά θα αντικαθίστανται από άλλες που θα το καταφέρουν. Ζήτηση, έστω και ισχνή, υπάρχει και αν πρόκειται κάποιος να κερδίσει με θεμιτούς -πάντα- όρους από αυτή, πιστέψτε με θα το εκμεταλλευτεί όταν βρει την ευκαιρία. Αν πάει, όμως, να κοροϊδέψει τον κόσμο, αυτή τη φορά θα τον βρει μπροστά του, όπως δείχνουν οι τελευταίες εξελίξεις…
Σκόρπιες σκέψεις; Πολλές και διάφορες…Αρλούμπες που ακούμε; Ακόμη περισσότερες…όπως το γεγονός ότι οι έξω προφασίζονται πως η αγορά της Ελλάδας, δεν είναι προσοδοφόρα για κάποιες μπάντες, κάτι που φαντάζει ως αστικός μύθος αν κοιτάξει κάποιος τους αριθμούς σε σύγκριση με τα εισοδήματα στη Ρουμανία και τη Βουλγαρία, χώρες για τις οποίες γκρινιάζουμε ότι βλέπουν καλύτερα events από εμάς.
Θα μιλήσουμε σοβαρά, αν μιλήσουμε για το κόστος μεταφοράς και την φορολογία στις συναυλίες που θα πρέπει να τεθεί σε σοβαρή διαπραγμάτευση από τις εταιρείες απέναντι στους αρμόδιους φορείς, όπως το Υπουργείο Πολιτισμού. Γιατί η Ρουμανία και η Βουλγαρία, δεν έχουν τα κόστη που έχει η Ελλάδα, για να κάνεις αυτή τη δουλειά και όσοι την κάνουν, θα σας τα πουν πολύ καλύτερα από εμένα. Ρωτήστε τους και εσείς αν θέλετε. Τότε και μόνο τότε, μιλάμε σοβαρά και αυτά αποτελούν τεράστια εμπόδια, όπως για κάθε δραστηριότητα στην Ελλάδα καθώς είτε συναυλίες διοργανώνεις είτε κάστανα πουλάς, έχεις πάντα το…Τέρας (όχι του Σπ. Παπαδόπουλου στον “Εκατομμυριούχο) να σε εμποδίζει με όποιον τρόπο βρει…
Οι αλλαγές που θα δούμε στο άμεσο και απώτερο μέλλον θα είναι πολλές και πιστεύω, άμεσες. Όπως το γεγονός ότι θα δοθεί -ελπίζω- περισσότερος χώρος και χρόνος στις εγχώριες μπάντες να εμφανίζονται μπροστά στο κοινό τους και όχι σε θλιβερές, support θέσεις που χρησιμεύουν στη μπάντα, μόνο επειδή μπήκε το όνομα στην αφίσα και όχι γιατί έδειξε τις ικανότητές της στον κόσμο, δικό της και μη. Μία ακόμη αλλαγή που ίσως δούμε στο μέλλον είναι ότι οι εγχώριες συναυλίες θα στοχεύσουν αρκετά στο ξένο κοινό και στον τουρισμό, καθώς ο Έλληνας θα έχει λιγότερα χρήματα να δώσει αλλά και ο ξένος θα θέλει να συνδυάσει τον Ελληνικό ήλιο με ένα fest, έστω και μετρίου βεληνεκούς σε σχέση με τα μεγάλα Ευρωπαϊκά.
Δεν ξέρω αν θα ζήσουμε μεγαλεία και δόξες, τα πράγματα πάντως θα ισορροπήσουν. Το πού, είναι ένα άλλο θέμα…ας ελπίσουμε προς τη μεριά της ανάκαμψης και της επανόδου σε κάτι αρκετά καλύτερο από ό,τι ζήσαμε και από ό,τι ζούμε, μέχρι τότε, ας είμαστε ενωμένοι…!
*Ας αφιερώσουμε στους εαυτούς μας ένα τραγούδι ενός καλλιτέχνη που θα θέλαμε κάποιοι να έρθει στην Ελλάδα…
“It’s a long road up to recovery from here, a long way back to the light.
A long road up to recovery from here, a long way to making it right.”
** Αυτό το Σαββατοκύριακο, στη Νέα Μάκρη 16 μπάντες του εγχώριου metal φάσματος, θα δώσουν την ψυχή τους στο σανίδι με 2€ εισιτήριο ανά ημέρα…