H Αννα-Μαρία Ράμμου θέτει τις ερωτήσεις της στις Someone Who Isn’t Me, λίγο πριν από την εμφάνισή τους στο six d.o.g.s, την Παρασκευή, 20 Δεκεμβρίου.
Έχετε συνθέσει κι εκτελέσει μουσική για κινηματογράφο και θέατρο. Τα μουσικά σας βίντεο αλλά και το artwork του δίσκου σας έχουν εικαστικό ενδιαφέρον. Στη δεύτερη περίπτωση η εικόνα ως αναπαράσταση έπεται της μουσικής σας ενώ στην πρώτη είναι η αφορμή. Πόσο σημαντική είναι λοιπόν για εσάς η εικόνα ως πηγή έμπνευσης; Η δημιουργική σας έκφραση πόσο επηρεάζεται από τον κόσμο των εικόνων απτών ή φανταστικών;
H αφορμή της δημιουργίας της μπάντας μας ήταν το σινεμά. Με κάλεσε (Μαριλένα) η Αθηνά Τσαγγάρη να γράψω μουσική για την ταινία της “Chevalier” και κατα τη διάρκεια της δημιουργικής αυτής διαδικασίας κάλεσα τη Τζίνα και τη Μαρία να αυτοσχεδιάσουμε παρέα στα μουσικά θέματα που είχα γράψει για την ταινία. Ό,τι δεν μπήκε στην ταινία αποτέλεσε τα πρώτα μας κομμάτια ως συγκρότημα. Την ίδια εποχή, μου ζητηθηκε από το Γαλλικό Ινστιτούτο να γράψω μουσική για τη βωβή ελληνική ταινία “Αστέρω”. Ξανακαλώ τα κορίτσια να παίξουν μαζί μου στο cine concert και κάπως έτσι δημιουργήθηκαν οι Someone Who Isn’t Me. Είμαστε συνδεδεμένες με την εικόνα και πρακτικά και καρμικά και ενεργειακά. Λατρεύουμε το σινεμά, τα soundtracks, ειδικά όταν τα γράφουμε εμείς. Μετά προέκυψε το θέατρο. Παρόμοια διαδικασία. Οι εικονες μας εμπνέουν, μας αρέσει να τις ντύνουμε με μουσική, μας αρέσει να εκφραζουμε τα συναισθήματα μας μέσα από αυτή τη διαδικασία. Μας αρέσει να αποτυπώνουμε σε μουσική ένα γραπτό από ένα θεατρικό έργο. Οι πρόβες με τους ηθοποιούς, μας εμπνέουν επίσης, τα κειμενα εξίσου. Γι’αυτό και θέλουμε να έχουμε πολλά βίντεοκλίπ. Μας αρέσει η εικόνα να συνδυάζεται με τη μουσική μας. Τώρα που μιλάμε είμαστε σε φουλ προετοιμασία το νέο μας music video για το “Dance With You” που θα σκηνοθετήσει ο Γιώργος Γεωργόπουλος. Τα γυρίσματα θα γίνουν τέλη Γενάρη και δεν κρατιόμαστε απ’ τον ενθουσιασμό!
Μιλήστε μου λίγο παραπάνω για την δημιουργική διαδικασία σας. Πώς θα περιγράφατε το ταξίδι ενός κομματιού από τη σύλληψη της ιδέας στην ηχογράφηση και κατά πόσο τα κομμάτια εξελίσσονται με τις πρόβες.
Μέχρι στιγμής τη μουσική και τους στίχους τους γράφω εγώ (Μαριλένα). Στο στούντιό μας συνήθως πάω και απλά γράφω κομμάτια. Μετά έρχονται τα κορίτσια, τα ακούμε και αρχίζουμε να τα παίζουμε όλες μαζί όπου η καθεμία χωριστά γράφει το δικό της μέρος. Κατά τη διάρκεια των προβών έρχονται και καινούριες ιδέες που ενσωματώνονται στο αρχικό αποτέλεσμα και σιγά σιγά τα κομμάτια ξαναγεννιούνται και παίρνουν, με την τελική παραγωγή, την τελική τους μορφή. Έμπνευση αποτελεί η καθημερινότητά μας, η συναισθηματική μας κατάσταση, η συνεχής ενηλικίωση μας, το αστικό τοπίο μέσα στο οποίο ζούμε, οι φίλοι μας, οι γάτες μας, οι ταινίες και οι σειρές που βλέπουμε και άλλα πολλά…
Αυτό μας φέρνει στην επόμενη ερώτηση μας για το πόσο θα λέγατε ότι αλλάζει το setup κι ο ήχος σας στα live; Θα ήθελα να μου μιλήσετε επίσης και για τον εξοπλισμό σας, αναλογικό και μη, και πως αυτός διαμορφώνει και κατευθύνει ίσως τον ήχο σας. Για τα πλήκτρα και τα drum machines, τα πεταλάκια στη κιθάρα, τον φυσικό ή επεξεργασμένο ήχο των ντράμς;
Είμαστε πληθωρικές και στις ενορχηστρώσεις των κομματιών και στον ήχο μας. Έχουμε πολλά σύνθια στο στούντιο, όλων των ειδών και αναλογικά και ψηφιακά και virtual. Όλα αυτά αποτελούν έμπνευση στη μουσική που γράφω και στη διαμόρφωση του τελικού ήχου των κομματιών. Και επειδή είμαστε πληθωρικές, θέλουμε ο ήχος στα λάιβ μας να είναι γεμάτος και από τα σύνθια και από τις κιθάρες και απο τα τύμπανα φυσικά και μη.
Χρησιμοποιούμε και ηλεκτρονικό υπολογιστή στα λάιβ για να μην χάνεται τίποτα απο αυτά που έχουμε γράψει. Μας αρέσει ο συνδυασμός ηλεκτρονικού και ψηφιακού ήχου με τις ηλεκτρικές κιθάρες και τα φυσικά τύμπανα. Τωρα θα πειραματιστούμε να κάνουμε τον ήχο των τυμπάνων λίγο πιο ηλεκτρονικό με triggers και ένα Roland CR-78 drum machine που έπεσε στα χέρια μας. Για τις κιθάρες, στη Τζίνα αρέσουν “παιχνιδιάρικα” πετάλια όπως το ps6 της boss. Κατα τ’άλλα drives και distortions ανάλογα με την περίσταση, delay παλι από τη boss κ ένας μικρός έρωτας με το bluesky της Strymon. Είναι ο μόνος τρόπος για να εκφραστεί αυτήν την εποχή (δεν ξέρω για το μέλλον) ο μελοδραματισμός μας. Ένας μάνατζερ από την Ισλανδία που γνωρίσαμε μόλις χτες χαρακτήρισε τον ήχο μας Dark Positive. Ήταν τόσο εύστοχο. Αυτό θα θέλαμε να νιώθει και το κοινό στα λαιβ.
Όσο είμαστε ακόμα στο τεχνικό κομμάτι, πόση ελευθερία κι ανάμειξη είχατε στην παραγωγή του άλμπουμ σας;
Έχουμε απόλυτη ανάμειξη και ελευθερία στην παραγωγή του άλμπουμ. Όταν γράφω τα κομμάτια, τα φτάνω ένα βήμα πριν τη μίξη. Έχω δώσει σχεδόν την τελική τους μορφή, ξέρω ακριβώς πώς μου αρέσουν και πως θα ήθελα να ακούγονται. Στο “Dance With You” τη μίξη την έκανε ο Ekelon. Φρόντισε τα πάντα να ακούγονται όπως τα θέλουμε, έβαλε το χεράκι του και στην παραγωγή, δεν είχαμε καμία διαφωνία.
Όταν ξεκινήσατε με το τραγούδι της ταινίας “Chevallier” φαντάζομαι ότι δεν φανταζόσασταν τη σημερινή σας εξέλιξη ως συγκρότημα, είναι κάτι που τώρα πια σας απασχολεί πιο συνειδητά;
Εγώ προσωπικά είχα μια διαίσθηση ότι θα όλα θα πάνε καλά με τη δημιουργία της μπάντας μας γιατί και οι τρεις μας λατρεύουμε τη μουσική και έχουμε καρμική σχέση μεταξύ μας. Μας απασχολεί η βιωσιμότητα της μπάντας όσον αφορά τον οικονομικό τομέα γιατί κακά τα ψέματα δεν ζούμε από αυτό. Το αντίθετο συμβαίνει…Θα θέλαμε ιδανικά μια ισορροπία σε σχέση με την ενέργεια που δίνουμε σε αυτή τη μπάντα. Να μπορούσαμε να είχαμε μια άνεση στο να πληρώνουμε εμείς οι ίδιες τη μίξη και την ηχογράφηση του δίσκου μας, τα μισά μας βινύλια, τον εξοπλισμό μας, το στούντιό μας. Όλα γίνονται με πολύ κόπο, δυσκολία και βραδύτητα.
Τα τελευταία χρόνια γίνεται μια προσπάθεια στην Ελλάδα, επικοινωνίας των ζητημάτων που αντιμετωπίζουν τα ΛΟΑΤΚΙ+ άτομα. Πόσο πιστεύετε ότι το έργο σας συμβάλει στον σκοπό αυτό; Με αφορμή και το λογοκριμένο σας μουσικό βίντεο “Gomenaki” που ήταν κι ένα σχόλιο στη κανονικότητα.
Για μας αποτελεί υποχρέωση το να εκφράζουμε μέσω της μουσικής μας και του έργου μας την στήριξη στην κοινότητά μας. Με κάθε αφορμή θα το κάνουμε και το κάνουμε ήδη. Με τα μουσικά μας βίντεο, με τα κομμάτια μας, με τους στίχους μας, με το λόγο μας.
Βρισκόμαστε πλέον στο τέλος της χρονιάς, τι να περιμένουμε από τις S.W.Ι.M. το 2020; Κάποιο προσωπικό new year’s resolution που θα θέλατε να μοιραστείτε;
Έναν καινούριο δίσκο, συναυλίες, soundtracks και πολλά νέα βίντεοκλίπ.
Λεπτομέρειες για την εμφάνισή των Someone Who Isn’t Me στο six d.o.g.s εδώ.