Punk rock, acid, grunge και noise, είναι λίγες απο τις μουσικές που ακούστηκαν το βράδυ του Σαββάτου στο… γραφικότατο-all time classic των Εξαρχείων, Αn Club, και όποιος είναι νοσταλγός των ειδών αυτών δύσκολα θα έμεινε δυσαρεστημένος όντας παρών.
Ανταπόκριση: Γιάννης Πατρώνας / Φωτογραφίες: Έλενα Πατσουράκου (περισσότερες εδώ)
Την αρχή έκαναν οι Chinese Basement ένα Σαλλονικίοτικο σχήμα με πλήθος εμφανίσεων στο βίο του, μικρών και μεγάλων, ανοίγοντας καλλιτέχνες όπως Ρόδες και άλλους. Tετραμελές, καλοδεμένο και με ελληνικό στίχο, έδωσε ένα ιδιαίτερο ύφος στο όλο κλίμα, αφού και η μουσική τους ήταν ιδιαίτερη. Οι επιρροές τους απ’το grunge ήταν σαφώς εμφανέστατες χωρίς όμως να είναι και καθοριστικές για το χαρακτηρισμό των συνθέσεών τους. Άλλωστε το set τους (με καλύτερα το “90 Mοίρες” και το “Ταβάνι”) πέραν των πολυάριθμων στοιχείων grunge και noise, είχε και πολλά ακόμα στοιχεία και με αρκετές πρωτότυπες προσεγγίσεις στη δόμηση του ύφους και του ήχου τους με κορυφαία (και απαραίτητη αν με καλο-ρωτάτε) τη συμμετοχή του τέταρτου μέλους που αναλάμβανε να κάνει την ατμόσφαιρα ακόμα πιο βαριά και ανατριχιαστική χρησιμοποιώντας από όργανα (που δε τα έχεις ξαναδεί) μέχρι και στεφάνια ποδηλάτου που τρίζουν αφήνοντας ένα παράξενο συναίσθημα απορίας να πλανάται στο μόλις γεμάτο An. Αν κάτι δε μου άρεσε ήταν η αδυναμία τους να κρύψουν τις επιρροές τους, ή μάλλον καλύτερα αντί να τις κρύψουν να παρουσιάσουν μια πιο αυθεντική εικόνα, όσον αφορά την εικόνα και μόνο και όχι τη σύνθεση.
Με γεμάτο το An και χωρίς πολύ χάσιμο χρόνου, σειρά είχαν οι Bazooka. Το ανερχόμενο acid psychedelic punk rock σχήμα της Αθήνας, – που τα τελευταία χρόνια τα θετικά σχόλια που λαμβάνει παγκοσμίως αλλά και το κοινό που το αγκαλιάζει αυξάνονται με ρυθμούς λογαριθμικής προόδου – κατάφερε να κλέψει την παράσταση το βράδυ του Σαββάτου. Με στίχο και αγγλικό και ελληνικό, αμόλησαν όλη την ένταση τους και την πέρασαν στο κοινό το οποίο φάνηκε να απολαμβάνει αυτό το “πρώιμο” 70’s punk rock. Με τον ήχο τους καλοστημένο να τους πλαισιώνει και με όγκο, και εκκωφαντικές κιθάρες συνέχισαν κανονικά και ασταμάτητα σχεδόν το σετ τους δείχνοντας έτσι φανερά πόσο πιστεύουν σε αυτό που κάνουν και πόση όρεξη έχουν να “γεννήσουν ξανά το punk rock” πιο ανανεωμένο και πιο garage από ποτέ και στην Αθήνα και γιατί όχι και παραέξω. Οι συνθέσεις τους φάνηκε να είναι ενδιαφέρουσες για το Αθηναϊκό κοινό (με προσωπικά αγαπημένη το “church”) και πως να μην είναι άλλωστε όταν έχουν ήδη τραβήξει το ενδιαφέρον δύο ξένων record labels και πολλών ευρωπαϊκών fans. Δε νομίζω πως άφησαν ιδιαίτερα χώρο για αρνητικά σχόλια ούτε ως προς τον ήχο τους ούτε ως προς τις συνθέσεις η την εκτέλεση του set τους αφού ειδικά στο τελευταίο, οι θεατρικοί μορφασμοί του frontman προσέθεταν ακόμα περισσότερο ύφος και πάθος στο σύνολο.
Τέλος σειρά είχαν οι Acid Baby Jesus, το αθηναϊκό psych garage σχήμα, με τον περισσότερο θόρυβο τελευταία γύρω απ’ το όνομα τους σε εγχώριο επίπεδο σίγουρα, ίσως και πανευρωπαϊκό. Με αναρίθμητες live εμφανίσεις πολλές κριτικές και δύο albums από το 2009 θα περίμενε κανείς περισσότερα από το top psych garage acid act της Αθήνας. Ξεκινώντας το set τους αμέσως ο κόσμος φάνηκε να αλλάζει διάθεση και να μπαίνει σε ένα πιο ήπιο και ύπουλο κλίμα ηχητικής τέρψης και έκστασης. Πολυμελής μπάντα και με ένα ακόμα νέο μέλος να παίζει τα παρεμφερή οι Acid Baby Jesus άγγιξαν το χάος με τον ήχο τους και το οριακά ψυχαναγκαστικό και αρκετά πιο εναλλακτικό – μοντέρνο garage psychedelic acid rock, χωρίς όμως να προκαλούν ιδιαίτερα μεγάλες συγκινήσεις. Ο ήχος του μάλιστα δε θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ιδιαίτερα καλός αφού στο μισό του σετ τους και βάλε“μικροφώνιζε” λίγο η κιθάρα λίγο η φωνή ενοχλώντας μερικούς αισθητά και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά ότι μπάντες με προοπτικές στον ήχο και μέλη πάνω από 3, καλύτερα να αποφεύγουν εμφανίσεις στο Αn Club. Αν και τα ίδια τα μέλη του συγκροτήματος φάνηκε να απολαμβάνουν στο έπακρο την προσπάθειά τους, αυτή η απόλαυση δε φάνηκε να αντικατοπτρίζεται στο κοινό. Ίσως η εμπειρία τους σε live εμφανίσεις να τους επέτρεψε να είναι χαλαροί και ενθουσιώδης on stage ακόμα και μετά το άβολο χωρίς τόσο νόημα encore τους.
Εν ολίγοις όλο το live του Σαββατόβραδου κάλυπτε μεγάλο κοινό και πολλά γούστα με κορυφαίο σχήμα τους Bazooka που φάνηκε να κερδίζουν τις εντυπώσεις του κοινού, και να δυσκολεύονται πραγματικά να σταματήσουν αυτό τον οχετό πρώιμου punk.