Για πρώτη χρονιά, από όσα θυμάμαι στην κοντινή μου γειτονιά του Γαλατσίου, το Φεστιβάλ του Δήμου αποφάσισε να προσκαλέσει και metal μπάντες προκειμένου να στελεχώσουν το line up της 20ης Αυγούστου. Ομολογώ ότι επί χρόνια, ό,τι πιο rock είχε ακουστεί στο όμορφο άλσος Βεϊκου, ήταν ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου και ο…Μιχάλης Χατζηγιάννης. Οι 4 μπάντες, λοιπόν, είχαν αυτήν την πρωτιά φέτος και κατάφεραν να συγκεντρώσουν περίπου 300 φίλους αλλά και οικογένειες που έκαναν τη βόλτα τους στο χώρο, στο όμορφο θεατράκι του άλσους. Η βραδιά είχε κάτι απ΄ όλα: Τους πιο περίπλοκους Need, τους πιο μοντέρνους 3Fold Pain, τους θεότρελους Parthian Shot και τους κλασικούς Reignstar.
Κείμενο: Χρήστος Ζαρκαδάκης
Φωτογραφίες: Karla Trainer
Reignstar
Φτάσαμε στο χώρο μετά το τέλος του soundcheck και έτοιμοι για να βγουν στη σκηνή ήταν οι Reignstar. Από ό,τι έμαθα αργότερα επρόκειτο για την μόλις τέταρτη εμφάνισή τους. Ο ήχος τους, κινείτο στο πλαίσιο του neoclassical hard rock με τα απαραίτητα ψηλά φωνητικά, τα περίτεχνα solos και την συνοδεία πλήκτρων και έντονες τις επιρροές από το ευρωπαϊκό power ενώ ο Yngwie Malmsteen φάνηκε να βρίσκεται πίσω από κάθε -δημιουργικό- βήμα της μπάντας. Το εντυπωσιακό σκηνικό του άλσους και των καπνών έδινε μια άλλη εικόνα στην εμφάνισή τους που έδειξε ότι η μπάντα βρίσκεται σε καλά βήματα με το απαραίτητο δέσιμο να βρίσκεται, στην παρούσα φάση, εν τη γενέσει του.
Parthian Shot
Next in line, οι Parthian Shot. Είχα χάσει την ευκαιρία να τους δω live μια-δυο φορές στο πρόσφατο παρελθόν και η εμφάνισή τους απετέλεσε σοβαρό κίνητρο για να ανηφορήσω στο θεατράκι του άλσους. Μπήκαν δυνατά, με διασκευή σε Queen (“Death On Two Legs”) με τον performer τους (γιατί απλά τραγουδιστή δεν τον λες!) Παναγιώτη να βγάζει αυτό και όλα τα κομμάτια που ακολούθησαν καθιστός λόγω ενός ατυχήματος που είχε με αποτέλεσμα να βρεθεί στο χώρο με δεκανίκια. Σίγουρα, το έργο του ήταν δύσκολο αλλά τα κατάφερε. Σε ένα set, στο οποίο συμπεριλήφθηκαν πολλές διασκευές όπως το “Trust” των Megadeth, το “Edge Of Thorns” των Savatage (οι Reignstar νωρίτερα απέδωσαν το “Gutter Ballet”), το “Pull Me Under” των Dream Theater αλλά και τα κομμάτια τους από το επερχόμενο EP τους, οι Parthian Shot κατάφεραν να διασκεδάσουν τον κόσμο και απέσπασαν το θερμό χειροκρότημα από τους περίπου 300 φίλους που βρίσκονταν εκείνη τη στιγμή στο χώρο. Έδειξαν πολύ δεμένοι και το EP τους μπορώ να πω ότι το αναμένω με μεγάλη περιέργεια καθώς οι μουσικές τους επιρροές χωνεμένες σε έναν rock/metal ήχο ήταν πολλές και ετερόκλητες αλλά το αποτέλεσμα πολύ καλό.
3Fold Pain
Ίσως η πιο απομακρυσμένη, μουσικά, μπάντα της ημέρας καθώς ο ήχος τους δεν είχε καμία ομοιότητα με αυτόν των υπολοίπων συγκροτημάτων. Περισσότερο σύγχρονος, Αμερικάνικος, προσιδιάζει σε μπάντες όπως οι Deftones, αν θέλει κάποιος να πάρει μια ιδέα. Το καλύτερο βέβαια που μπορείτε να κάνετε είναι να ακούσετε τη μουσική τους. Δυναμικοί πάνω στη σκηνή με τον τραγουδιστή τους να είναι το Α και το Ω καθώς χαλαρά μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε με τη φωνή του, σήκωσαν αρκετό κόσμο όρθιο ενώ δεν έλειψε και ένας άκρως ενδιαφέρων πειραματισμός στο “Breath” των Prodigy που ξεσήκωσε τον κόσμο που είχε κατέβει να τους παρακολουθήσει. Επόμενοι στη σειρά, οι διεθνείς Need…!
Need
Είχα χάσει την ευκαιρία να δω τους Need στο Sonisphere του 2011 και μπορώ να πω ότι είχα ακούσει καλά λόγια για αυτούς! Έκτοτε, πολύ νερό κύλησε στο αυλάκι και μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, είχαμε την τύχη να τους παρακολουθήσουμε δύο φορές: μία στα Μουσικά Κύματα και μία τώρα. Για μία ακόμη φορά απέδωσαν άριστα το πολυσυλλεκτικό progressive υλικό τους από τα δύο πρώτα album τους δείχνοντας στη σκηνή την εμπειρία που κουβαλάνε στις live εμφανίσεις όντας δεμένοι και μεστοί. Μοναδική μου ένσταση, ότι ήταν ίσως η λιγότερο, ας το πούμε, φρέσκια μπάντα σε απόδοση καθώς μου φάνηκαν λιγάκι κουρασμένοι σε σχέση με την προηγούμενη φορά που τους είδα. Αυτό, όμως, δεν πτόησε τον κόσμο που κάθησε μέχρι τέλους να τους δει, σε μια δύσκολη μέρα όπως η Δευτέρα, και χάρισε στη μπάντα απλόχερα το χειροκρότημά του. Δια στόματος του τραγουδιστή τους, επιβεβαιώθηκε και ο ερχομός του τρίτου τους album που αναμένεται με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον. Μέχρι τότε, ξέρω ότι θα σας τη σπάσω…καλό φθινόπωρο!!!
