Οι Triptykon του Tom G. Warrior έριξαν “βόμβα” όταν ανακοίνωσαν ότι θα παίξουν λίγα, επιλεγμένα live shows με setlist που θα περιλαμβάνει αποκλειστικά κομμάτια από την χρυσή περίοδο των Celtic Frost. Μπαίνοντας στον πειρασμό να δούμε το set των τελευταίων εμφανίσεών τους με το συγκεκριμένο εγχείρημα, πάμε να δούμε πέντε λόγους για τους οποίους η εμφάνιση των Triptykon στο Release Athens Festival 2023, δεν πρέπει να χαθεί από οποιονδήποτε οπαδό της μπάντας, αλλά και του σκληρού ήχου γενικότερα.
Ιnto Crypts of Rays
Τι μπορεί να πάει στραβά όταν το opening track του πρώτου σου δίσκου είναι αυτός ο οδοστρωτήρας; Οι Celtic Frost συστήθηκαν στον κόσμο με το μανιασμένο “Into Crypts of Rays”, και άλλαξαν σελίδα μια και καλή στην ιστορία του metal. To dbeatόμορφο drumming, με τις κιθάρες να ακροβατούν ανάμεσα σε hardcore punk και metal, και η κλασική πλέον φωνή του Tοm έσκασαν στην σκηνή σαν το μπάσταρδο παιδί των Venom, Motorhead και Discharge, με ένα απαραίτητο πέπλο μαυρίλας να το τυλίγει.
Υ.Γ.: Δεν μου βγαίνει απ’ το μυαλό ότι το mid-tempo riff στην μέση του κομματιού στραβοκοίταζε προς Sunset Strip, και πιο συγκεκριμένα σε μια παρέα που είχε κυκλοφορήσει ένα χρόνο πριν το breakthrough album της, με αντίστοιχο imagery.
Procreation (Of The Wicked)
Το πιο heavy κομμάτι του debut album των Celtic Frost, και γενικά ένα από τα πιο βαριά που έχουν γράψει ποτέ. Το αργόσυρτο main riff έχει γεννήσει/επηρεάσει αμέτρητες μπάντες από sludge μέχρι doom, έχει διασκευαστεί από την αφρόκρεμα του ακραίου ήχου, και θεωρείται ακρογωνιαίος λίθος της μουσικής αυτής. Παραδίδει μαθήματα για το πώς ένα τόσο απλοϊκό riff/κομμάτι μπορεί να συνθλίβει τα πάντα στο άκουσμά του.
Circle Of The Tyrants
Ένα από τα μεγαλύτερα “hits” των Frost (με πολλά πολλά εισαγωγικά), το “Circle of the Tyrants” ήταν για αρκετό κόσμο, συμπεριλαμβανομένου και εμού, η εισαγωγή στο μεγαλείο της μπάντας. Πρωτοεμφανίστηκε στο “Emperor’s Return” και επανηχογραφήθηκε για το “To Mega Therion” λίγο πιο «μαζεμένο» χωρίς όμως να χάνει σε τίποτα από την αρχική του δύναμη. Aπό τα πιο straightforward κομμάτια του δίσκου, κατάφερε να είναι πιασάρικο με τα marching choruses και ίσως περιλαμβάνει το πιο απολαυστικό από τα signature “Ugh!” του Warrior.
The Usurper
Τι έκανε τους Frost τόσο ξεχωριστή μπάντα τότε; Το απλοϊκά αλλά λυσσασμένα riffsτου Warrior, τα μοναδικά φωνητικά, oι ιδιόμορφοι και οριακά αδέξιοι ρυθμοί του Reed St. Mark στα drums, οι ακραίες αλλά catchy συνθέσεις, ο επιβλητικός ήχος, οι εναλλαγές στο tempo, το διάχυτο σκότος. Το “The Usurper” τα έχει όλα. Celtic Frost in a nutshell, σε πιάνει από τον λαιμό και δεν σε αφήνει για τα επόμενα τρεισήμισι λεπτά.
Necromantical Screams
H αρχή των πειραματισμών που θα οδηγούσε στο καινοτόμο “Into The Pandemonium” δύο χρόνια αργότερα. Αποτέλεσε μεγάλο σοκ για τον τότε ανυποψίαστο ακροατή, με french horns, απόκοσμα γυναικεία symphonic φωνητικά και ένα arrangement που ήταν πολύ έξω από τα νερά του είδους την εποχή εκείνη. Ατμοσφαιρικό και πομπώδες, με αργό sabbath-ικό ρυθμό και φωνητικά που έμοιαζαν να προμηνύουν την αποκάλυψη, ήταν το ιδανικό κλείσιμο στο “Το Μega Therion”, και παρότι ξένισε, συζητήθηκε, χλευάστηκε, τελικά πήρε τις δάφνες που του αξίζει στην ιστορία αυτής της μουσικής.
