Η πρώτη μας επαφή με τους Κροταλίας ήρθε μέσα από το “Για μια θέση στον Ήλιο” split EP τους παρέα με τους Junkheart το 2015. Τα μόλις πέντε κομμάτια που μοιράστηκαν μαζί μας σε αυτή τους τη κυκλοφορία, πέρα από το ότι μας ταρακούνησαν για τα καλά με το δυναμικό desert punk τους, μας γέμισαν φιλοδοξίες και ανυπομονησία για το πρώτο τους full length δισκογραφικό βήμα.
Χωρίς να μένουν στάσιμοι για ούτε μια στιγμή, οι Κροταλίας τα τελευταία χρόνια επικοινωνούν τις μουσικές τους με εξαιρετικές live εμφανίσεις κερδίζοντας με σταθερά βήματα νέους φίλους και θετικές εντυπώσεις. Αν και οι βασικές επιρροές τους δείχνουν να προέρχονται από το αμερικάνικο punkrock των 90’s / 00’s (Bad Religion, Bouncing Souls, Rise Against) , μπορούν άνετα να σταθούν και δίπλα στα mainstream rock ελληνόφωνα group της ίδιας περιόδου. Και αυτή είναι ίσως η λεπτομέρεια που τους κάνει να ξεχωρίζουν, αφού δε χρειάζεται να είσαι της «φάσης» για να τους απολαύσεις.
Εν μέσω πανδημίας και κοινωνικής αποστείρωσης, το “Ο Τελευταίος Άνθρωπος Στη Γη” έρχεται σχεδόν προφητικά να συνοδέψει τη δυστοπική πραγματικότητα που ζούμε, αντλώντας έμπνευση από ένα αβέβαιο και ζοφερό μέλλον στο οποίο η ελπίδα και η ευτυχία κρύβεται πίσω από σκουριασμένα συρματοπλέγματα και τόνους άμμου. Αν η μουσική των Κροταλίας ήταν βιβλίο, ο Jim Thompson και ο Cormac McCarthy θα ένιωθαν περήφανοι. Κομμάτια όπως τα “Χωρίς Θεό και Αφέντη” , “Επάνω στην Αγχόνη”, ”Πυρηνικά Παιδιά” σε βάζουν χωρίς δεύτερη σκέψη στον έντονο κόσμο τους, ενώ τα “Δαίμονας” και “Όταν θα σβήσουν τα Φώτα” που είχαν προηγηθεί ως singles, έχουν ήδη περάσει στο πετσί μας ως τα πιο δημοφιλή και αγαπημένα. Αυτό το album δε χάνει τον ρυθμό του και το στόχο του ούτε λεπτό, κερδίζοντας συνεχώς έδαφος σε κάθε ακρόαση.
Οι Κροταλίας ήρθαν για να μείνουν. Το “Ο Τελευταίος Άνθρωπος Στη Γή” έχει την ενέργεια να αντέξει στον χρόνο ως μια από τις καλύτερες ελληνόφωνες rock κυκλοφορίες των τελευταίων ετών. Αν οι συνθήκες το επιτρέψουν, σύντομα θα μιλάνε όλοι για αυτούς. Και το αξίζουν.
