Όλο και περισσότερες γίνονται με το καιρό οι μπάντες, που προσπαθούν ν’ αναζητήσουν το δικό τους ήχο αρνούμενες ν’ ακολουθήσουν την πεπατημένη, αλλά βασιζόμενες στον συνδυασμό διαφορετικών ειδών και την τάση γι’ αυτοσχεδιασμό. Στη λίστα αυτή προστίθενται και οι ΚΡΑΑΚ, που πρόσφατα κυκλοφόρησαν το ομώνυμο ντεμπούτο τους, που ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη όσον αφορά στην ελληνική σκηνή.
Ασφαλώς και ο πειραματισμός είναι μια μεγάλη κουβέντα, μιας και ο κίνδυνος να βρεθεί μια μπάντα “χαμένη στη μετάφραση” είναι μεγάλος. Ευτυχώς οι Κράακ στον ομώνυμο δίσκο τους δείχνουν να ξεφεύγουν απ’αυτό, παρουσιάζοντας ένα πολύ δυνατό μείγμα από βαριά riff, που κλείνουν το μάτι στο stoner και βαδίζουν πάνω σε 70’s kraut rock ύφος με πνευστά, σε συνδυασμό με punk ρυθμούς και ελληνικό στίχο. Συνθέσεις δε μπορώ να ξεχωρίσω μιας και ο δίσκος λειτουργεί σαν συμπαγές σύνολο και κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον από την αρχή ως το τέλος, ενώ αξίζει να δοθούν ιδιαίτερα εύσημα για τους καλογραμμένους στίχους.
Αν ψάχνετε κάτι το διαφορετικό και τυγχάνει να είστε fans των Bazooka (ηχητικά έχουν αρκετά κοινά οι δύο μπάντες) τότε είναι αμαρτία να μην ακούσετε αυτόν το δίσκο. Ένα πολύ καλό ντεμπούτο δουλεμένο από κάθε άποψη, που δείχνει μια μπάντα με τρελές διαθέσεις για πειραματισμό και που δεν αποκλείεται να μας εκπλήξει ακόμη περισσότερο με την επόμενη κυκλοφορία της.