Κατευθυνόμενη προς το Γκάζι για να παρακολουθήσω ακόμα ένα live από καθαρό ενδιαφέρον και περιέργεια, σκέφτομαι πόσα πράγματα λαμβάνουν χώρα πάλι σε αυτήν εδώ την πόλη. Άραγε θα σταθούν εμπόδιο για την προσέλευση του κόσμου;
Ανταπόκριση: Κική Ηλιάδου / Φωτογραφίες: Ιωάννα Κίτρου (περισσότερες εδώ)
Σαφώς και περιόρισαν τον αριθμό των ατόμων που τελικά διάλεξαν να παρευρεθούν στο Temple. Χωρίς πολλές καθυστερήσεις (ως Σάββατο βράδυ που όλα κυλάνε πιο χαλαρά), οι Drako Gigant άρχισαν τη παρουσίαση της δουλειάς τους με μια metal φασαρία. Σταδιακά κατακτούν όλο και περισσότερο τη μελωδία και πειραματίζονται μαζί της με μία post χροιά. Πεντάχορδο το μπάσο με μπόλικα ξεσπάσματα συνοδεύει τα τύμπανα και η κιθάρα εκπέμπει τέτοια δυναμική που καταφέρνει ως σύνολο να διεισδύσει στο εσωτερικό τμήμα του κορμιού σου. Υπήρξαν και πιο βαριά παιξίματα τύπου doom, καθώς και ασταμάτητα ξερά και γρήγορα θέματα. Μου άρεσαν.
Η σειρά των Amniac έχει έρθει, έχω ακούσει καλά λόγια για αυτούς αλλά ως εκεί. Μουσικά το είδος είναι doom core κατηγορίας metal. Η φωνή brutal, ουρλιάζει ενώ στέκει σε χαμηλότερη ένταση από τα υπόλοιπα όργανα. Είναι βραχνή, ακραία, αλλά όχι ξεκάθαρη. Βαρύς ο ήχος που αναβλύζει, μα μελαγχολικό το υπόβαθρο. ‘Όταν βρίσκουν τα πιο ήπια και ρυθμικά μοτίβα τους, η φάση μου ακούγεται καλύτερα. Έτσι η ανάπτυξη μιας ενδιαφέρουσας συνθήκης, βρίσκεται υπό κατασκευή με τους παράγοντες, οι οποίοι καθορίζουν το προσωπικό ύφος και το πολιτιστικό επίπεδο να χρίζουν ανάπτυξη. Ακούραστοι όντως και στο ίδιο κούρδισμα, φάνηκαν πως κάτι έχουν να μας πουν. Προσοχή στην άρθρωση για να το καταλάβουμε ακόμα πιο εύκολα.
Οι Wrekmeister Harmonies από την άλλη, θα χρησιμοποιήσουν και την τεχνολογία (laptop και κονσόλες) σε αυτό το πολυσύνθετο pastoral doom που εκπροσωπούν. Ο J.R.Robinson τα χειρίζεται άψογα όταν δεν χρειάζεται να παίζει την κιθάρα του και να τραγουδάει ακροβατώντας στο φως και το σκοτάδι, στην ύπαρξη και την αντίληψη. Η τύπα της παρέας, μας μαγεύει με το ατίθασο βιολί της και όχι μόνο αφού σε στιγμές το ανταλλάζει για τη σχέση της με τα πλήκτρα. Επίσης μας παρασέρνει με τα βοηθητικά φωνητικά της, που δεν είναι άλλα από εξωτερίκευση φωνηέντων, σε μια κοσμογονία που, ενώ τη νιώθουμε, μας φαίνεται δύσκολο να την αντιληφθούμε σε βάθος. Τα τύμπανα σταθερά και μάχιμα κατευθύνουν τον ήχο σε πειραματισμούς και ανακαλύψεις. Με τη δύναμη της θέλησης, της λογικής και της εμπειρίας, προτείνουν να συγχωρούμε τους εαυτούς μας, να μην τους αυτομαστιγώνουμε και προφανώς να προχωράμε βαθύτερα παρακάτω για να αντιμετωπίσουμε τις καταστάσεις με θάρρος και όποια γνώση έχουμε αποκομίσει και πλέον στέκεται πλάι μας και υπέρ μας. Σαγηνευτικοί ήχοι μας περικυκλώνουν και στέκουμε αδύνατοι να μην τους αφήσουμε να μας παρασύρουν σε ένα παιχνίδι σκέψης, περισυλλογής και συναισθήματος. Αν και το set δεν κράτησε πολύ, το χαζέψαμε, άρα το ευχαριστηθήκαμε.