Το πέμπτο album των Unkle αποτελεί μέρος μιας δισκογραφικής δουλειάς που όπως φαίνεται θα έχει και συνέχεια. Η μουσική του ταυτότητα ταυτίζεται με το πανέμορφο εξώφυλλό του που θα μου επιτρέψει να το χαρακτηρίσω ως ένα σπάνιο είδος της art pop – chamber electronic που φέρνει σημάδια από trip hop και downtempo. Ανάλαφρο και νωχελικό, δυναμώνει όπου κρίνει απαραίτητο, δημιουργεί συνεργασίες και έτσι ανεβάζει τον πήχη της ακρόασης. Οφείλω να τον προσδιορίσω εκτενέστερα.
“Iter 1: Have You Ever Looked At Yourself”, σχεδόν προκλητική η αρχή του. Το πιανάκι σε κυρίαρχο ρόλο προετοιμάζει την ατμόσφαιρα. “Farewell” [ft. YSÉE, ESKA, Elliott Power, Keaton Henson, Liela Moss, Mïnk, Dhani Harrison, and Steven Young] και η είσοδος της γυναικείας φωνής ανάβει το ερωτικό στοιχείο. Mark Lanegan ο καλεσμένος του “Waiting For The Rain” [ft. ESKA] που ταράσσει. “Cowboys And Indians” [ft. Elliott Power, Mïnk, and YSÉE] σε πιο χορευτικό ρυθμό μα με στίχους σοβαρούς. “Iter 2: How Do You Feel” στο προσκήνιο και πάλι η αναρώτηση. “No Where To Run / Bandits”, με το απλό επαναλαμβανόμενο beat–άκι να σε κολλάει. “Iter 3: Keep On Running” η προσπάθεια. “Stole Enough”[ft. Mïnk] το σύντομο δραματικό. “Arm’s Length” [ft. Elliott Power, Mïnk and Callum Finn] η δύναμη του να αφήνεσαι. Με ιστορία θα επιμείνει το “Iter 4: We Are Stardust” ώστε να εξηγήσει την κατάσταση. “Sonata” [ft. Keaton Henson], μελαγχολικό θα συνεχίσει να διατηρεί το ύφος μέχρι να βρεθεί και πάλι στο δρόμο. “The Road” [ft. ESKA] κυριολεκτικά αλλά και μεταφορικά για να τον διασχίσει με το συναίσθημα. Is it real? Άλλη μία ερώτηση που διαπραγματεύεται στα ενδιάμεσα. “Iter 5: Friend Or Foe” η φιλία αμφιλεγόμενη. “Sunrise (Always Comes Around)” [ft. Liela Moss] σε μια techno αισιοδοξία. “Sick Lullaby” [ft. Keaton Henson] για το κλείσιμο – σβήσιμο αυτού του περίεργου ατμοσφαιρικού ταξιδιού.